Dagblaðið - 09.08.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. — MÁNUDACl'W >i XGI'ST I97(i
3
\
Tami“ \
lœkningar
óíslandh/^
Þórunn Sigurbergsdóttir
hringdi:
Vart þarf að fjölyrða að tann-
lækningar eru ákaflega mikil-
vægur þáttur í heilsugæzlu og
því mikilvægt að almenningi sé
gert kleift að leita til tann-
lækna án þess að pyngjan
léttist um of! Nú er svo að al-
varlegur misbrestur hefur
orðið þarna á — venjulegum
ekki hefur verið fyllt að þeim
norðanmegin. Við það verður
hitatap f.vrir nú utan að úti-
legukettir hafa þarna heimili
sitt. Lítil börn gætu líka hæg-
lega skriðið undir hús og fest
sig með ófyrirsjáanlegum af-
leiðingum.
Þegar lóðum var úthlutað i
Fossvogi fylgdu þeim alls konar
kvaðir. Þar á meðal að malbika
fernustíga að einbýlishúsunum
sem kostar fleiri milljónir.
Eigendur hafa staðið vel við að
gera það sent þeim ber. Þess
vegna spyr ég. Er ekki hægt að
láta þessa unglinga, sem enn
ganga urn atvinnulausir, drífa i
þvi að gera þennan gangstíg
fyrir veturinn?
Raddir
lesenda
Hringið í síma
83322
milli kl. 13 og 15
eða skrifið
' Satt mun það vera að þessum
vitra manni hafi verið litill
gauntur gefinn hér. Það er svo
ntikið sem þarf að upplýsa
þjóðina um, troða í hana meira
og meira um minna og minna.
Við erum lokuð inni milli
tveggja veggja, peninga og
stjórnmála. Vítt hugsanasvið
verður að víkja fyrir mark-
lausri þvælu. Bókaflóð er hér
mikið, en alltof fáar verulega
gagnlegar bækur.
Það kemur nú skyndilega í
huga minn þegar Grímur
Thomsen sagði forðum með
hárri raust (á Alþingi): „Eg
mótmæli því að Jóhann Sigur-
jónsson fái styrk, hann hefur
ekki skrifað nógu mikið."
Strindberg sagði reyndar að
skáld væru ræningjar, skrifuðu
upp annarra hugsanir, líf og
tilfinningar, settu síðan nafnið
sitt undir og yrðu svo stórir
menn af öllu saman.
Ekki er ég dómbær á hvort
Strindberg hafi fremur verið
„observator" eða verulegur
hugsuður. En sérstæður var
hann, það er áreiðanlegt.
Ekki vantar okkur fræði-
mennina hér, t.d. Ævar
Kvaran. Hann fullyrti (í hljóð-
varpinu) að kindur lifðu þrjú
ár eftir dauðann. Maður sem
veit svona mikið ætti að geta
upplýst Geirfinnsmálið (svo
dæmi sé tekið).
Nú er hér biskupaþing. Von-
andi kemur einn frá írlandi.
Það verður erfitt fyrir hann að
nota orðið umburðarlyndi, sem
prestar nota svo mikið — oft
með réttu, en þó ekki nema að
vissu marki.
Að lokum vil ég þakka
morgunbæn séra Páls Þórðar-
sonar. Engin helgislepja í mál-
rómi hans. Kristinn Reyr les
einnig vel söguna „Litli
dýrlingurinn". Mér finnst
einnig ástæða til þess að þakka
margt fleira sem mér finnst
hafa verið gott á að hlusta i
hljóðvarpinu.
EIN MÍNÚTA - ÞRJÚ
ÞÚSUND KRÓNUR TAKK?
launamanni er ofraun að leita
til tannlækna vegna óhóflegs
kostnaðar.
Hið opinbera hefur viður-
kennt þetta að nokkru leyti og
sett hafa verið lög þar að lút-
andi — en ekki nándar nærri
nóg.
Nú er svo að ég fór með
dóttur mína til réttingatann-
læknis og hafði að sjálfsögðu
pantað tíma áður. Maðurinn
leit upp í stúlkuna — alls ekki
lengur en eina mínútu — og tók
ekki fram eitt einasta verkfæri,
ekki svo mikið sem spaða.
Þá kom niðurstaðan — ekki
væri hægt að rétta tennur
barnsins f.vrr en eftir fjóra
mánuði og 'fékk ég tíma hjá
honum fyrir stúlkuna.
Allt var þetta gott og vel —
ég mun fara eftir fjóra mánuði.
En fyrir þessa litlu mínútu
þurfti ég að greiða þrjú þúsund
krónur! Eg segi þetta alveg satt
— krónur þrjú þúsund!
Eg varð orðlaus af undrun,
svo orðlaus að ég borgaði þegj-
andi og hljóðalaust. Bað siðan
um kvittun og fékk hana gð
sjálfsögðu. Þar stóð: Greitt
fyrir tannréttingar, krónur
þrjú þúsund!
Eg fór út — ég mun koma
aftur eftir fjóra mánuði. En
mér er spurn. Má ég búast við
annarri mínútu þá, sama úr-
skurði, sama gjaldi? Ég hugsa
til þess með skelfingu en von-
andi kemur ekki til þess, þá
verð ég ekki orðlaus af undr-
un...
Veniulegum launamanni er
ofraun að leita til tannlæknis,
segir Þórunn.

J
JEANS

Ð >0 LAUGAVEGUR ^
‘Sf-21599
BANKASTRÆTI
. ©-14275