Dagblaðið - 21.12.1976, Blaðsíða 8

8
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER 1976.
Öryggiskröfur vagnstjóra SVR:
Samkomulag við gatnamála-
stjóra aö láta ekki strætis-
vagna aka á negldum dekkjum
„Við erum í alveg sama báti og
vagnstjórarnir hvað þetta varðar.
Við vil jum auðvitað að öryggið sé
hið bezta, sem hugsast getur. En
það verður að taka tillit til þess,
að það er hægara sagt en gert að
búa alla vagnana negldum snjó-'
hjólbörðum og keðjum,“ sagði
Eiríkur Ásgeirsson, forstjóri
Strætisvagna Reykjavíkur, í sam-
tali við fréttamann DB í gær.
I blaðinu í gær var sagt frá
ásökunum vagnstjóra SVR vegna
þess sem þeir kalla „algjöran van-
búnað“ strætisvagnanna til að
aka í hálku.
Eiríkur Asgeirsson sagðist í
gær ekki geta sagt til um hvort
eða hvenær strætisvagnarnir,
yrðu búnir þeim öryggisútbúnaði,
er vagnstjórarnir færu fram á.
„Undanfarin þrjú ár hefur verið
samkomulag um það við gatna-
málastjóra, að vagnarnir væru
ekki á nagladekkjum,“ sagði
Rafmagnsveitur ríkisins óska að ráða
byggingatæknifræðing til starfa í
Línudeild. Laun skv. kjarasamningum
ríkisstarfsmanna. Upplýsingar gefur
starfsmannastjóri.
Rafmagnsveitur ríkisins
Laugavegi 116, Reykjavík.
i-Canon
Palmtronic
MERKIÐ
SEM
HELDUR
VELLI
jr
KEPPNINNI
SKRIFVÉUN
SiiiUirlamlshniul 12
Til Júlanna riiiuiu i
\ KHZLANAHÖI.UNNI 2. Iia-ú
l.aiigaM'UÍ 21».
Strætisvagnastjórum þykir skjóta skökku við að fá ekki sjálfir negida
hjólbarða undir vagnana vegna samkomulags gatnamálastjóra við
stjórn SVR, þegar bifreiðar gatnamálastjóra eru á negldum hjólbörð-
um.
Eiríkur, „og á því hefur ekki orð-
ið breyting, en stjórn SVR hefur
enn ekki tekið afstöðu til málsins.
Það bar við nokkrum sinnum í
fyrra og hittifyrra, að ekki væri
brugðizt nægilega skjótt við af
hálfu gatnamálastjóra með salt-
burði þegar hálka varð, en nú
hefur verið lofað að verða snar-
lega við öllum beiðnum okkar um
saltburð. Við leggjum mikla
áherzlu á að það bregðist ekki í
ár.“
Eiríkur sagði ennfremur að
Umferðarnefnd, Bifreiðaeftirlit
ríkisins og gatnamálastjóri hefðu
skilað umbeðnu áliti um notkun
negldra snjóhjólbarða. Svör þess-
ara aðila hefðu ekki verið á þá
lund, að naglana bæri að telja
heppilegustu lausnina, frekari
saltburður ætti að duga.
Sem dæmi um þá erfiðleika
sem við er að etja má nefna, að
hver strætisvagn í fullri notkun
ekur um tíu þúsund kílómetra á
mánuði. Aætlað hefur verið að
naglarnir dugi til um fimmtán
þúsund kílómetra aksturs, að
sögn Eiríks Asgeirssonar.
Fréttamaður blaðsins ræddi í
gær við tvo vagnstjóra, Sigurð
Gíslason og Trausta Gunnarsson,
sem fulltrúa þeirra 40-50, er sóttu
fund í fyrrakvöld þar sem sam-
þykkt var ályktunin er greint var
írá í blaðinu í gær.
Sögðu þeir að ástandið færi
sifellt versnandi hvað snerti
öryggisútbúnað vagnanna, eink^
um og sér í lagi vegna hins sívax-
andi umferðarþunga. „Það sem
við erum að tala um eru ekki
annað en sjálfsagðar og nauðsyn-
legar öryggisaðgerðir," sögðu
þeir. „Þetta er í þágu allra, far-
þega nátfúrulega fyrst og fremst,
og ekki síður fyrirtækisins og
okkar vagnstjóranna. Við höfum
engan áhuga á að verið sé að gera
tilraunir með okkur í umferðinni
á meðan aðrir, svo sem starfs-
menn gatnamálastjóra, eru með
öll dekk þrælnegld, en við í stór-
hættu með kannski hundrað
manns í bílunum.“
Það sem vagnstjórarnir fara
fram á eru negldir snjóhjólbarðar
undir strætisvagnana, keðjur til
taks og ríflégan saltburð þegar
þess er þörf og þá eins fljótt og
auðið er. Kópavogsvagnarnir eru
búnir negldum dekkjum og keðj-
um — og hafa nú nær allir vagn-
stjórar hjá Strætisvögnum Kópa-
vogs undirritað yfirlýsingu um
stuðnding við starfsbræður sína i
Reykjavík. Vagnstjórum SVR hef-
ur nú verið lofað keðjum á „flot-
ann“. „Þeir peningar, sem varið
er til öryggismála, skila sér örugg-
lega aftur,“ sögðu vagnstjórarnir.
Nefndu þeir sem dæmi, að á tíma-
bilinu frá desember 1975 til apríl
1976 hafi tjón SVR af völdum
umferðarinnar numið níutíu þús-
und krónum á dag. „Þetta teljum
við ábyrgðarhluta fyrir okkur, og
við þykjumst vissir um að farþeg-
arnir standa með okkur þegar
þeir vita hvernig er í pottinn bú-
ið,“ sögðu þeir.
í samtali blaðsins við þá Sigurð
DB-mynd Árni Páll
og Trausta kom m.a. fram, að á
fundi vagnstjóranna á sunnudags-
kvöldið hefði verið lesið upp bréf
frá Inga U. Magnússyni gatna-
málastjóra til stjórnar Strætis-
vagna Reykjavíkur, þar sem fram
kom sú staðhæfing, að borgin
gæti ekki borið kostnað bæði af
nagladekkjum strætisvagnanna
og saltburði á götur borgarinnar.
Þeir vildu hins vegar leggja á það"
áherzlu, að saltmokstri yrði ekki
hætt, „höfuðpóstarnir" salt og
naglar yrðu að haldast í hendur,
sögðu þeir.
„Við erum í rauninni furðu
lostnir að þurfa að standa í svona
baráttu," sögðu þeir að lokum.
„Þetta eru svo augljóslega sam-
eiginlegir hagsmunir allra, að við
ættum ekki að þurfa að tala um
þetta. Og vist er okkur þvert um
geð að stöðva akstur á einhverj-
um leiðum þegar ófærðin er okk-
ur um megn.“
-ÓV
KRAUMANDI SPENNA í „LOKUÐUM” HEIMI
— Hasarsögur frá skákborðinu
Hasarsögurnar i jólabókaflóð-
inu blikna flestar við hliðina á
sóknarskákunum hans Friðriks
Ólafssonar. Frásögnin er snilldar-
leg, skákirnar flestar æsispenn-
andi, og kynningin á heimskunn-
um skákmeisturum flytur lesand-
ann inn í heim, sem oftast er
lokaður öðrum en þeim, sem
standa í slagnum.
„Að tefla skák er ekki eingöngu
keppni heldur líka sköpunarstarf,
og því er áreiðanlega þannig farið
um flesta skákmenn, að vissar
skákir verða þeim hugleiknar á
sama hátt og tiltekin verk lista-
mannsins verða honum kærari en
önnur," segir Friðrik um skákina,
sem hann tefldi við Kavalek í
Wijk aan See 1969.
„I vorbyrjun 1974 þekktist ég
boð um að tefla á skákmótinu i
LasPalmas og strax í upphafi mót-
sins varð ég þess áskynja, að ég
átti óvenju létt með að tefla.
Vinningarnir streymdu til mín
hver á fætur öðrum, án þess að ég
þyrfti ýkja mikið fyrir hlutunum
að hafa, og á tímabili leit út fyrir.
að ég ætlaði hreinlega að stinga
alla keppinauta mína af. En þá
syrti skyndilega í álinn. Ég tapaði
tveimur skákum í röð og í þeirri
þriðju tókst mér með naumindum
að merja jafntefli á móti ne-'sta
manninum. Það var ekki heil orú
í taflmennsku minni á þessu tíma-
bili og mér hefur eiginlega alltaf
verið hulin ráðgáta, hvernig þessi
snöggu umskipti gátu átt sér stað.
Mér tókst þó að hrista af mér
slenið og koma mér i gang á
ný...“. Lengra verður þessi frá-
sögn ekki rakin, en hún er sæmi-
legt dæmi um það, hvernig Frið-
rik Ólafsson kynnir atburðarás á
móti. Kraumandi spenna innbyrð-
is á milli keppenda gefur skákun-
um sjálfum lítið eftir.
Skákáhugamenn hafa ekki að-
eins eignast jólabókina sina eftir
þetta elskulega hörkutól, sem
Friðrik Ólafsson er, heldur líka
ævilangan vin í bókaskápnum.
BS
í Hlégarði á annan í jólum
3 HLJÓMSVEITIR
ÁRBLIK - BÚBÓT - LOS BRILLANTINOS
Sætaferöir frá BSÍ kl. 10,15