Dagblaðið - 05.08.1977, Side 2

Karl Einarsson skrifar:
Nú nýlega rakst ég á ágæta
hugmynd í einu dagblaðanna
um það að Eimskip, eða öll
þjóðin ætti að sjá sóma sinn í
því að nýr (eða nýlegur) Gull-
foss sigldi inn á Reykjavíkur-
höfn og væri í förum milli
Rvíkur og Khafnar og annarra
staða. Mér leizt vel á þá hug-
mynd að Gullfoss væri hótel
fyrir Islendinga á Kanaríeyjum
á veturna. Einnig stakk einn
upp á þvi að Gullfoss yrði
gerður að ,,þjóðareign“, t.d.
með almenningshlutafélags-
formi en að Eimskip sæi um
reksturinn. Eg efa ekki að allur
þorri þjóðarinnar vildi eiga
hlut í Gullfossi þó ekki væri sá
hlutur stór, t.d. 10.000 kr.
(lágmark).
Ég sting upp á því að verka-
lýðsfélögin með ASl í broddi
fylkingar taki þessa hugmynd
upp á sína arma. Vissulega væri
þörf á því að fólk ætti kost á því
að sigla tiitölulega ódýrt og
njóta hvíldar og hressingar.
Ófært er að fólk þurfi að
ferðast langar leiðir á vondum
vegum til að komast um borð í
Smyril.
Það er skömm fyrir okkur
Islendinga að geta ekki rekið
eigið farþegaskip. Þó svo að
flugvélarnar okkar séu ágætar
ætti það að vera okkar þjóðar-
metnaður að eignast nýjan
Gullfoss. Ég styð mjög eindreg-
ið hugmyndina um almennings'-
hlutafélag um Gullfoss og er
ekki í vafa um árangurinn af
því. Ég skora á ASÍ, ferðamála-
frömuði, ríkisstjórn og ekki sízt'
El að drífa í þessu.
Látum nýjan Gullfoss sigla
inn í Reykjavíkurhöfn 17. júní
1978. Ég skora á fólk að styðja
þetta.
„Plataöir
i Tónabíó
Grundfirðingur hringdi:
Ég fór í Tónabíó á miðviku-
dagskvöldið með félaga mínum
til að sjá kvikmyndina Veiði-
ferðina. Ekki voru liðnar nema
nokkrar mínútur af myndinni
þegar við áttuðum okkur á því
að þessa mynd höfðum við séð
áður og það sama heyrðum við
fólk fyrir aftan okkur tala um.
Þarna var greinilega verið að
plata fólk, því það var ekki aug-
lýst að um endursýningu væri
að ræða. Hver er meiningin
meó svona löguðu? Ef bíó-
stjórinn hefði verið þarna hefði
hann líklega átt fótum fjör að
launa!
DB hafði samband við skrif-
stofu Tónabíós og þar voru þær
upplýsingar gefnar að þetta
hefðu verið mistök. Endur- féll
framan af -sýnd. Þetta var þó,
lagfært seinna. Tónabíó býðst
jafnframt til að endurgreiða þá
miða sem fyrir lagfæringu voru
seldir.
Bíóstjóri Tónabíós bað þó um
að því yrði komið á framfæri að
það stóð skýrum stöfum í út-
stillingarglugga bíósins, að
myndin væri endursýnd.
V
Vinningsnúmer íhapp-
drætti Pólýfónkórsins
verði auglýst
Sigríður Kristjánsdóttir
hringdi:
Mig langar til að biðja blaðið
að koma þeim óskum á fram-
færi til Pólýfónkórsins um að
Raddir
lesenda
Dóra
Stefánsdóttir
hann birti vinningsnúmer, í
happdrætti þvi sem hann efndi
til, í blöðunum. Ástæðan til
þess að ég fer fram á þetta er sú
að á miðunum er auglýst visst
símanúmer sem hringja skal í
til að ganga úr skugga um hvort
auðurinn hafi aukizt. En það
númer er hjá ferðaskrifstof-
unni tJtsýn og þegar ég hef
hringt hafa stúlkurnar það
mikið að gera að þær mega
ómögulega vera að því að segja
manni númerin. Mér er þó
kunnugt um að fæstir vinning-
arnir hafa verið sóttir.
Er ekki ósköp einfalt að aug-
lýsa einfaldlega í öllum blöðum
þau númer sem dregin voru?
BLÓÐRAUÐUR VIÐBJÓÐUR
Strandamaður bað fyrir
eftirfarandi bréf og bað sér-
staklega um að það birtist ekki
fyrr en eftir að sjónvarpié
kæmi úrfrii.
Kvikmyndin Blóðrautt sólar-
lag sem sýnd var í sjónvarpinu
2. dag hvítasunnu hefur valdið
hneykslun margra og svo er
einnig með mig. Þar sem upp-
taka þessarar myndar fór fram
á mínum æskuslóðum og ég
gjörþekki því það umhverfi
sem þar kemur við sögu og það
fólk sem bjó í þeim húsum get
ég ekki orða bundizt.
Um efni myndarinnar er það
að segja að það var lítilmótlegt
og til þess eins að þjóna lægstu
hvötum mannskepnunnar.
Brennivínsdrykkjá og óþverra
orðbragð ásamt skotgleði og
morðfýsn sem lýst var bara til
þess eins.
Fólk sem legið hafði dautt
þar til nályktin sagði til sín var
einn viðbjóðurinn. Slíkt mun
aldrei hafa átt sér stað á Djúpu-
vík. Húsið sem kom við sögu i
myndinni þekki ég vel og er
spurn hvort leyfilegt sé að
blanda þessu ákveðna húsi við
slíkan viðbjóð? Hvar eru vel-
sæmistakmörkin? Jafn vel gef-
inn maður og ég álít að Hrafn
Gunnlausson sé ætti að taka sér
eitthvað annað fyrir hendur en
að svívirða Djúpuvík á þann
hátt sem þarna var gert.
Og svo er það sjónvarpið. Það
er kveinað og kvartað um fjár-
hagsörðugleika útvarps og sjón-
varps, en þegar slík viðurstyggð
'sem umrædd mynd var, er til
umræðu virðist ekki skorta
fjármagn til hlutanna. Væri
þessu fjármagni ekki betur
varið til að bæta útsendingar
sjónvarpsins um landið svo fólk
á Vestur-, Austur- og Suður-
landi sé ekki látið borga afnota-
gjald fyrir að horfa á auðan
skerminn?
Sem Strandamaður vil ég
lýsa viðbjóði mínum á um-
ræddri mynd og þeirri svívirðu
sem æskustöðvum mínum
hefur verið sýnd og vona ég að
slíkt endurtaki sig ekki.
tJr Djúpuvík.