Dagblaðið - 05.08.1977, Qupperneq 10

10
DAGBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. AGUST 1977.
MMBIAÐIÐ
frjálst, úháð dagblað
Útgafandi OagblaðiA hf.
Framkvaamdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Krístjánsson.
Fréctastjóri: Jón Birgir Pótursson. Ritstjómarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrifstofustjórí ritstjórnar:
Uóhannas Reykdal. (þróttir: Hallur Símonarson. Aðstoðarfréttastjóri: Atli Steinarsson. Safn: Jón
S»var Baldvinsson. Handrít: Ásgrímur Pálsson.
Blaðamsnn: Anna Bjarnason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurðsson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur
9agurðsson. Hallur Hallsson, Helgi Pétursson, Jakob F. Magnússon, Jónas Haraldsson, Katrín
Pálsdóttír, ólafur Jónsson, ómar Vsldimarsson, Ragnar Lár.
Iýáemyndir: Bjarnleifur Bjarnieifsson, Htfrður Vilhjálmsson, Sveinn Þormóðsson.
Skrifstofustjórí: ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjórí: Már E.M.
Hafldócssofr.
Ritstióm Síðumúla 12. Afgreiðsla Þvorholti 2. Áskríftir, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Mdsimi blaðsins 27022 (10 línur). Áskríft 1300 kr. á mánuði innanlands. I lausasölu 70 kr.
aiatakið.
Satning og umbrot: Dagblaðið og Steindórspront hf. Ármúla 5.
Myndaog plötugerð: Hilmir hf. Síðumúla 12. Preptun: Árvakur hf. Skeifunni 19.
Skattabylting
nauðsynleg
Dagblaðið hefur haft forgöngu
um að vekja athygli á sköttum
einstakra manna. Þótt fjölmiðlum
hafi jafnan verið auðvelt að verða
sér úti um skattskrár, hafði þetta
lítið verið gert áður. Fréttir Dag-
blaðsins í fyrra undirstrikuðu,
hvernig skattar margra voru í ósamræmi við
lífsstíl þeirra. Sumir auðmenn komust vel und-
an.
Þetta herti á þeirri umræðu, sem varð um
skattalögin, auk þess sem þeir, sem lengst
ganga í að nota smugur laganna til að komast
hjá sköttum, geta ekki lengur reiknað með að
sleppa óséðir. Þeir verða að gera ráð fyrir, að
almenningur veiti athygli, hversu litla skatta
þeir greiða miðað við aðra. Forstjórinn, sem
greiðir aðeins brot af þeim sköttum, sem verka-
maður fyrirtækisins greiðir, má gera ráð
fyrir, að eftir því verði tekið.
Slíkar upplýsingar eru mikilvægar, en þær
leysa auðvitað ekki vandann. Það er til bóta, að
efnamenn kunna nú að telja, að þeir geti ekki
gengið lengra en að skammta sér svo sem rúma
milljón í skatta. Annars veki það of mikla
athygli og verði þeim neikvætt, vegna þess að
umræðan er opnari en áður var. En slík atriði
mega ekki slæva hug almennings, þannig að
hann gleymi, hversu ranglátt skattakerfið enn
er. Sannleikurinn er auðvitað sá, að engin
lækning hefur fengizt á meininu. Skattakerfið
er nákvæmlega jafn ranglátt og það var.
Ummæli forseta bæjarstjórnar Seltjarnar-
ness undirstrika þetta. „Skattpíning hins opin-
bera á einstaklingum hefur gengið út í öfgar,“
sagði hann í viðtali í Dagblaðinu. Slíkar yfir-
lýsingar frá forráðamanni í opinbera kerfinu
eru of fágætar. En fleiri slíkir eru þeirrar
skoðunar.
Ríkið, það er forystumenn stjórnmálaflokk-
anna, hefur viðhaldið og aukið skattpíninguna.
Dagblaðið birti fyrir skömmu upplýsingar um,
hvernig ríkisbáknið hefur blásið út á kostnað
einstaklingsins. Til þess hefur auðvitað þurft
brjálaða skattheimtu. Af þessu hafa stjórn-
málamennirnir leitt hjá sér, hversu skatta-
kerfið er ranglátt, þótt því verði ekki á móti
mælt. Fyrir þeim hefur vakað að ná sem mestu,
og því hefur verið viðhaldið hinum rangláta
tekjuskatti.
Tekjuskatturinn er óalandi og óferjandi.
Honum hafði verið ætlað að jafna tekjur
manna, en það markmið er löngu týnt. Þess í
stað leggst hann, eins og dæmin hafa sannað,
tiltölulega þyngst á fólk með miðlungstekjur.
í síðustu kjarasamningum var gerð lítils-
háttar breyting á sköttum, þannig að til sög-
unnar kom nýtt þrep með þrjátíu prósent
skatti. Þetta lækkar dálítið skatta fólks, einnig
með lágar tekjur. En það breytir engum aðal-
atriðum. Almenningur verður að krefjast
skattabyltingar, þar sem óréttlætið verði að
víkja.
Alger niðurfelling tekjuskattsins til ríkisins
er eina raunverulega bótin á þessari meinsemd.
SOWETO í SUÐUR-AFRÍKU

Annars flokks
borgarar
Gamalmenni rölta um fyrir
utan lélega kofana og börnin
leika sér í ryki og skít fyrir
utan þá. Ókunnugur er óvel-
kominn í hverfi blökkumanna í
úthverfi Jóhannesarborgar í
Suöur-Afriku. Það er litið á
hann hornauga, við hann vill
enginn tala. En ef hann heilsar
eftir ákveðnum sið, sem rót-
tækir blökkumenn hafa, þá er
annað uppi á teningnum.
Hús eins og bílskúr
hvíta mannsins
Fundir eru haldnir í kennslu-
stofu, sem er lítil og þröng. Þar
koma róttækir ungir menn og
konur saman til að ráðgera
hvað skuli gera næst i málefn-
um blökkumanna í Soweto. Það
heyrast raddir sem segja, að
það sé nauðsynlegt að grípa til
skæruhernaðar, hjá því verði
ekki komizt. Það er óróleiki í
búðum svartra í Suður-Afríku.
Ef farið er um Soweto sér
maður raðir af litlum íbúðar-
húsum, sem eru á stærð við
bílskúrana við stórhýsi hvítu
mannanna sem búa inni í
Jóhannesarborg. Þetta hverfi
ber þess vel vitni hversu
blökkumenn eru metnir í
Suður-Afríku. Þeir eru greini-
lega annars flokks fólk, eða
jafnvel þriðja flokks, að mati
stjórnvalda, en það eru hvítir
menn sem stjórna landinu og
þeir eru í miklum minnihluta.
Verða að búa í
sér hverfum
Öeirðir þær sem urðu fyrir
um það bil ári í Soweto vöktu
heimsathygli. Þá létu um 500
manns lífið. Þau átök og þeir
atburðir sem gerðust þá eru
minnismerki um hinn mikla
kynþáttamismun sem er í land-
inu. Svartir íbúar landsins fá
ekki að búa innan um þá hvítu.
Þeir eiga að vera sér og vinna
fyrir hvíta menn þau störf sem
þeir líta ekki við. Það má segja
að blökkumenn séu hafðir sér,
en þeir eru nokkurs konar
vinnusveit, sem á að koma úr
fylgsnum sínum þegar á henni
þarf að halda. Annars eiga þeir
ekki að vera á vegi hinna hvítu
íbúa landsins. 1 Jóhannesar-
borg geta þeir ekki búið, hún er
aðeins byggð með það í huga að
þar búi hvítir menn.
Sex manna fjölskylda
! 15 fermetra íbúð
Það búa um 1.25 milljónir
manna í Soweto. Á morgnana
byrjar fólkið að hafa sig til um
fimmleytið til að koma sér til
vinnu í Jóhannesarborg. Yfir
borgina leggst kolareykur, sem
kemur þegar ibúar kynda hús
Stúdentar hafa farið út á götur í Soweto, útborg Jóhannesarborgar, þar sem þeir hafa lent í átökum við
lögreglu þegar þeir hafa áréttað kröfur sínar um aimenn mannréttindi til handa blökkumönnum.
Sportveiði
og fiskirí
„Somethingis
rotten in
the Stateof
Denmark”
í Vísi þ. 26. júlí gaf á að líta
grein og viðtal við einn fræg-
asta laxfiskimann vorra daga,
íslenzkan að vísu...
Þessi ágæti maður gengur
undir nafninu „Tóti tönn“ og
verður mörgum laxveiði-
manninum að umræðuefni og
hafa myndazt um hann þjóð-
sögur, þegar í lifanda lífi.
Sá er þessar línur ritar, hafði
heyrt nokkuð af þessum sögum
og þótt illa á manninn logið.
En nú er sjónin sögu ríkari.
Á þrykk er út gengin af hans
eigin munni furðuleg lýsing á
fiskisæld hans. 38 laxar á dag
(m. 12 tíma veiði) að jafnaði
yfir sumarið og maðurinn
veiðir í 50-60 daga. Um og yfir
tvö þúsund laxar yfir veiðitím-
ann!
Þjóðsögunum um „Tóta
tönn“ fylgja að jafnaði engin
hallmæli um manninn, nema
síður sé. Sagt er að hann .sé
V
frábær maður og kappsamur
svo af beri.
M.a. er sagt að hann hafi tvo
tannlæknastóla á stofu sinni og
sjúklinga í báðum og sinni
þeim jafnframt.
(Ekki vildi höf. vera í öðrum
þeim stóli, ef læknirinn yrði
annars hugar um stund og hug-
urinn hvarflaði á fangsælan
veiðistað á síðasta sumri og
hann kominn í vigahug með
stöngina í hendinni og laxarn-
ir út um allt — siðustu
geiflurnar úr skolti þess, er í
stólnum situr!).
Það virðist liggja fyrir og
engin ástæða er til að rengja þá
niðurstöðu að maðurinn sé frá-
bær. Frábær veiðimaður, frá-
bær tannlæknir, frábær bridge-
spilari og sjálfsagt ótalmargt
fleira.
Rónyrkja
En þessi frásögn í Visi gefur
EZEöSSaaS2S3SB3BlS»aEÍ
tilefni til annarra hugleiðinga
og þá sérstaklega fyrir veiði-
ménn og veiðiréttareigendur.
Fjölmargir veiðimenn fara
til veiða með sama hugarfari og
Þórarinn tannlæknir.
Veiðiskapurinn sjálfur er
aðalatriðið. Fiskiríið. Að draga
sem flesta fiska.vera hæstur.
fiska upp í veiðileyfi og hafa
helzt hagnað. Ekki nærri því
allir þessara manna hafa hæfi-
leika Þórarins eða Kristjáns 1
Kristal til að fá fiskinn án þess
að beita ólöglegum brögðum og
hinir allra heiðarlegustu menn
gera sig seka um óleyfilegar
veiðiaðferðir.
Það er ömurleg staðreynd, en
staðreynd samt, að íslenzkir
stangaveiðimenn hafa yfirleitt
ekki tileinkað sér þá veiði-
ntenningu. sem flest allir er-
lendir veiðimenn viðhafa við
veiðar hér og í heimalöndum
sinum, þó að fjöimargar undan-