Dagblaðið - 15.08.1978, Blaðsíða 10

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 15. ÁGÚST 1978.
\
,1&
frjalst, áháð dagblað
Xltgafandt DagblaÖiÖlif
Framkvœmdastjóri: Svoinn R. EyjóKsson. Ritstjóri: Jónas Kristjónsson.
Fróttastjóri: Jón Birgir Pótursson. Ritstjómarfultriii: Haukur Heigason. Skrifstofustjóri ritstjómar
Jóhannas RoykdaL Iþróttir Halur Símonarson. Aóstoöarfróttastjórar. AtU Stoinarsson og Ómar
Valdknarsson, Handrit: Ásgrimur Pálsson._____
'Blaóamenn: Anna Bjámason, Ás^eír Tómasson, Bragi Sigurðsson, Dóra btofánsdóttir, Gissur Sigurós-
son, Guðmundur Magnússon, Halur Halsson, Helgi Pótursson, Jórn^s Haraldsson, Ólafur Geirsson,
Ólafur Jónssonj Ragnar Lár., Ragnhaiður Kristjónsdóttir. Hönnun: Guðjón H. Pálsson-
Ljósmyndir Ari Kristínsson Ámi Pál Jóhannason, Bjamlaifur Bjamleifsson, Höröur Vlhjálmsson/
Ragnar Th. Sigurösson, Sveinn ÞormóössdH. I
Skrifstofustjóri: ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þróinn Þorieifsson. Sökistjóri: Ingvar Sveinsson. Dreifing-
arstjóri: Már E.M. Haldórsson.
Ritstjóm Siðumóla 12. Afgreiösla, óskriftadeld, auglýslngar og skrif stófur Þveriiolti 11.
Aðalsimi blaðsins er 27022 (10 línur). Áskrift 2000 kr. á ménuði innanlands. í lausasölu 100 kr. eintakið.
Setning og umbrot Dagblaðið hf. Siðumúla 12. Mynda- og plötugorö: Hilmir hf. Siðumúla 12. Prentun
^jyfjcur hf. Skerfunni 10.
Tveirkostir, báöirvondir
Fulltrúar Alþýðuflokksins mættu
töskulausir á fyrsta fundinum með
fulltrúum Framsóknarflokksins og Sjálf-
stæðisflokksins, þar sem ræða átti
myndun stjórnar þessara þriggja flokka.
Enda kom í ljós á fundinum, að fulltrúar
Alþýðuflokksins höfðu sig lítið í frammi.
Tilraunin til myndunar ríkisstjórnar Sjálfstæðis-,
Framsóknar- og Alþýðuflokks er dæmd til að mistakast.
Sigurvegari kosninganna getur einfaldlega ekki leyft sér
að verða þriðja hjól óvinsælustu ríkisstjórnar síðustu
áratuga.
Þríflokkastjórn mundi líta út sem eins konar framhald
núverandi helmingaskiptastjórnar. Gömlu ráðherrarnir
eruorðnir vanir hver öðrum og mundu í reynd standa
saman gegn nýjum ráðherrum Alþýðuflokksins, jafnvel
þótt þeir ásettu sér annað.
Þar á ofan er ekki líklegt, að Alþýðuflokkurinn kæmi
að mörgum af áhugamálum sínum. Helmingaskipta-
flokkarnir eru viðkvæmir fyrir breytingum, sem mundu
verða túlkaðar sem gagnrýni á stefnu þeirra og gerðir á
liðnu kjörtímabili.
Staða Alþýðuflokksins eftir kosningasigurinn er
tvíeggjuð. Hann getur því aðeins leyft sér að taka þátt í
ríkisstjórn, að mikilvægur hluti kosningamála hans nái
fram að ganga. Á þann hátt einan er hugsanlegt, að
stjórnarseta verði honum til framdráttar í næstu
kosningum.
Nú eru aðeins eftir tveir möguleikar til myndunar
meirihlutastjórnar. Annar kosturinn er framhald á
núverandi stjórnarsamstarfi og hinn er nýjar viðræður
um myndun vinstri stjórnar.
Skömmu eftir kosningarnar benti Dagblaðið á, að
framhald núverandi stjórnar væri ekki eins fráleitt og
almennt var þá talið. Sjálfstæðisflokkurinn og Fram-
sóknarflokkurinn hafa enn meirihluta á þingi, 31—32
þingmenn gegn 28—29.
Áhrifamiklum öflum í báðum flokkum líður bærilega í
samstarfinu, sem hefur verið einkar ágreiningslítið alla
tíð. Þar á ofan hafa ráðamenn flokkanna tveggja reynzt
fremur tornæmir á orsakir kosningaósigursins. Hví
skyldu þeir ekki halda áfram helmingaskiptum sínum?
Hinn kosturinn er á ýmsan hátt erfiðari í framkvæmd,
þótt áskorun Verkamannasambandsins hafi gefið
honum nýjan byr. Uppistandið í kringum fyrri viðræður
um myndun vinstri stjórnar sýndi djúpstæða og gagn-
kvæma óbeit milli Alþýðuflokks og Alþýðubandalags.
Málefnaágreiningurinn er ekki alvarlegastur. Dag-
blaðið hefur sýnt fram á, að mun minna bar á milli
hugmynda flokkanna í efnahagsmálum en leiðtogar
þeirra vilja vera láta. Þær eru raunar svipaðar gerðum
núverandi ríkisstjórnar og sennilega jafn vitlausar.
Samstarf Alþýðuflokks og Alþýðubandalags mundi
einkennast af gagnkvæmri tortryggni, skæruhernaði og
höggum, bæði ofan og neðan beltis. í stað núverandi ein-
drægni helmingaskiptaflokkanna mundi koma sundur-
lyndi vinstri flokkanna.
Hvor kosturinn er verri, vitum við ekki. En þeir einir
koma til greina, nema stjórnmálamennirnir fari í alvöru
að ræða um hugsanlegar útgáfur af minnihlutastjórnum
til eins eða tveggja ára. Slík stjórn yrði þjóðinni tæpast
eins þungbær og helmingaskiptastjórn eða vinstri stjórn
mundu verða.
OLYMPIULEIKAR
í HÖFN, 0SLÓ 0G
ST0KKHÓLMI?
- ef Los Angeles hættir við. Edinborg sýnir einnig áhuga
Milcil óvissa er nú varðandi næstu
olympíuleika, sem samkvæmt öllum
áætlunum á að halda í Los Angeles
árið 1984. Hafa borgaryfirvöld lýst því
yfir að leikamir verði ekki haldnir þar
vestra nema Alþjóða olympíunefndin
með Killanin lávarð i broddi fylkingar
samþykki það fyrirkomulag sem stjórn
Los Angeles vill hafa á fjármálum
þeirra. Vilja Los Angeles menn haga
málum þannig, að sérstök fjárhags-
nefnd sjái um þá hlið mála en á það
fellst Alþjóðanefndin ekki. Ekki er
að fullu Ijóst hvers vegna hún gerir
það ekki en einhverra hluta vegna vill
nefndin ekki samþykkja slíkan
aðskilnað fjármálanna frá fram-
kvæmd sjálfra leikanna. Til eru þeir
sem telja að ástæðan sé sú að nefndin
óttist að þeir fjármálamenn, sem koma
til skjalanna i Los Angeles, ætli að
græða meira en góðu hófi gegnir á ein-
hverjum ótilgreindum hlutum tengd-
um olympíuleikunum. Telji Alþjóða-
nefndin sig ekki geta látið slikt liðast
án þess að hún hafi puttana einhvers
staðarnærri.
Úrslit þessa máls eiga að liggja fyrir
eftir eina eða tvær vikur en að sjálf-
sögðu hafa strax hafizt vangaveltur
um hvar halda eigi leikana að sex
árum liðnum ef Los Angeles hverfur
alveg út úr myndinni.
Hið nýjasta í þessu máli er, að
Edinborg i Skotlandi hefur sýnt áhuga
og þar vilja menn breyta Hampden
Park, stærsta knattspymuvelli
Evrópu, er tekur á annað hundrað
þúsund áhorfendur, i alhliða iþrótta-
leikvang i þessu skyni. Þessi
leikvangur er í eign Queens Park, eins
frægasta knattspyrnuliðs Skotlands,
sem aldrei hefur þó tekið hreina at-
vinnuknattspyrnu upp á stefnuskrá
sina.
Danir brugðu einnig skjótt við og í
viðtali lýsti formaður dönsku olympíu-
nefndarinnar því yfir að hann teldi að
Kaupmannahöfn ætti að taka að sér
að sjá um leikana árið I984. Þeir ættu
að hafa botmagn til þess að mati for-
mannsins.
Yfirborgarstjórinn i Kaupmanna-
höfn er ekki eins bjartsýnn og telur að
umsjón olympíuleikanna yrði borg
hans ofvaxið.
„Ég tel að þetta yrði stærri biti en
við gætum gleypt ef svo færi að Los
Angeles hætti við framkvæmdina,”
sagði Egon Weidekamp borgarstjóri.
„Olympíuleikarnir hafa hlaðið
þannig utan á sig að lítil þjóð mundi
eiga í miklum erfiðleikum með að
halda þá. Hins vegar er skemmtilegt
að velta þessum möguleika fyrir sér og
ef við látum okkur detta það í hug að
við Danir framkvæmum þetta i sam-
starfi með Svíum og Norðmönnum þá
er dæmið orðið mun raunhæfara.
Hugsanlegt er að Alþjóða
olympíunefndin mundi vera andvíg
sliku fyrirkomulagi sem á sér ekkert
fordæmi,” hélt yfirborgarstjórinn
áfram.
„Nefndin verður aftur á móti að
gera sér Ijóst að sífellt mun verða
erfiðara að fá einstök ríki sem hæfni
hafa auk getu og vilja til að standa
fyrir slíkum leikum. Hugmyndin um
að olympíuleikarnir verði í höndum
þriggja nágrannaþjóða á því liklegast
ekki langt í land að verða staðreynd.
Ekki má gleyma því að fjar-
lægðirnar milli Kaupmannahafnar,
Stokkhólms og Oslóar eru ekki miklar
Forsiðan á Aktuelt, þar sem formaður dönsku ðlympíunefndarinnar lýsti því yfir
að Danir ættu að taka að sér að sjá um ólympíuleikana.
|>et ligner en sommerspeg, men kan blive en realit
DE OLYMPISKE LEGE184
Egon Weidekamp yfirborgarstjóri Kaupmannahafnar telur að borgin gaeti séð um
leikana i samvinnu við Osló og Stokkhólm.
og ekki sízt ef hafðar eru i huga góðar
flugsamgöngur milli landanna. Þessi
þrjú ríki eru líka svo heppin að reka
saman SAS flugfélagið og ættu þvi að
eiga auðvelt með að skipuleggja góðar
og ódýrar ferðir á milli borganna.
Byggingaframkvæmdir við íþrótta-
mannavirki yrðu þá til muna minni.
Þær íbúðir sem þyrfti að reisa yrðu
ekki fleiri en svo í hverri borg að nýta
mætti þær að leikunum loknum,”
sagði' Egon Weidekamp yfirborgar-
stjóri.
Hann taldi augljóst að í slíku sam-
starfi þessara þriggja norrænu höfuð-
borga yrði Kaupmannahöfn með
höfuðhlutverkið. Nægilegt ætti að
vera að stækka áhorfendastæði á
þeim iþróttaleikvöngum sem til væru I
Kaupmannahöfn.
Annars benti Egon Weidekamp á
að gott dæmi um hve framkvæmd
olympíuleikanna væri orðin stór fjár-
hagslegur biti að kyngja að strax sex
árum fyrir leikana árið 1984 væru
komnar vöflur á stjórn Los Angeles
vegna þeirra.