Dagblaðið - 31.10.1979, Síða 10

10
Útgefandi
Framkvæi
Ritstjómarfulltrúi: Haukúr Helgason. Frótt^stjóri: Ómar Valdimarsson.
Skrifstofustjóri ritstjórnar: Jóhannes Reykdal.
Íþró* Haliur Simonarson. Menning: Aðalsteinn IngóHsson. Aóstoóarfróttastjóri: Jónas Haraldsson.
Hai dn .nrímur Pálsson.
Blaflamer. \nna Bjarnason, Ásgeir Tómasson, Atli Rúnar Halldórsson, Atfi Steinarsson, Bragi
Sigurðsson, . óra Stefánsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gissur Sigurflsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ólafur
Geirsson, Sigurður Sverrisson.
Hönnun: Hilmar Karlsson.
Ljósmyndir: Ámi Páll Jóhannsson, Bjarnlorfur Bjarnleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Ragnar Th. Sigurfls-
son, Sveinn Þormóðsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur EyjóHsson. Gjaldkeri: Þráinn ÞorleHsson. Sölustjóri: Ingvar Sveinsson. DreH-
ingarstjóri: Már E. M. Halldórsson.
Ritstjórn Síðumúla 12. Afgreiðsla, ásknftadeild, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aflalsimi blaflsins er 27022 (10) línur).
Setning og umbrot: Dagblaflifl hf., Síðumúla 12. Mynda- og plötugerfl: Hilmir hf., Síflumúla 12. Prentun:
Árvakur hf., SkeHunni 10.
Áskriftarverð á mánuði kr. 4000. Verfl f laiAasqjM kr. 200 eintaKífl.
WBIAÐW
frfálst, úháðdagblað
: Dagbláfllð hf.
ndastjóri: Sveinn R. EyjóHsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Flokksvaldið vann stig
Flokksvald Sjálfstæðisflokksins
bætti við sig stigi þegar Geir Hallgríms-
son, formaður flokksins, náði fyrsta
sætinu á lista flokksins í Reykjavík í
prófkjöri nú um helgina.
Geir verður nú fyrsti þingmaður
Reykvíkinga. Það hafði verið eitur í
beinum flokkseigenda, að uppreisnarmaðurinn Albert
Guðmundsson hafði unnið fyrsta sætið í prófkjöri
fyrir síðustu kosningar, skipað sæti ofar Geir á fram-
boðslistanum og verið 1. þingmaður borgarinnar. Við
þessu var nú séð. í stað þess, að áður höfðu verið talin
saman heildaratkvæði frambjóðenda í prófkjöri og sá
talinn fyrstur, sem flest fékk, voru kjósendur nú látnir
setja númer við nöfn frambjóðenda. Þannig var sér-
staklega talið, hver fengi flest atkvæði í 1. sæti, og
vann Geir það. Við slíku fyrirkomulagi er lítið að
segja, en rétt er að hafa í huga, að því var komið á, til
þess að Geir færðist upp fyrir Albert. Flokkseigendur
töldu réttilega, að mörgum þætti rétt að setja númer
eitt við nafn formannsins.
Að öðru leyti sýnir prófkjörið fyrst og fremst sókn
sjálfstæðismanna, sé miðað við mikla 'þátttöku í því.
Sjálfstæðismenn gera sér vonir um að geta unnið eitt til
tvö þingsæti í borginni, og gefa skoðanakannanir til
kynna, að svo geti vel farið.
Þingliði sjálfstæðismanna bætist góður liðsmaður,
þar sem er Birgir ísleifur Gunnarsson, fyrrum borgar-
stjóri. Hann reyndist vinsælastur allra frambjóðenda í
prófkjörinu, hlaut flest heildaratkvæði og hefði sam-
kvæmt gömlu reglunni farið í fyrsta sæti listans.
Afstaða stuðningsfólks Sjálfstæðisflokksins til Birg-
is sýnir einnig, að það kennir honum ekki um, að borg-
in *apaðist í hendur vinstri manna. Fólk veit sem er, að
sök á þeim ósigri bar ríkisstjórn Geirs Hallgríms-
".onar.
Gunnar Thoroddsen hélt velli, þótt stuðningsmenn
Geirs töluðu um að fella hann út af þingi í þessari at-
lögu. Gunnar hagnaðist nokkuð á nýja fyrirkomulag-
inu og komst í fjórða sæti listans.
Athyglisvert er, að Friðrik Sophusson, sem tókst í
prófkjöri fyrir síðustu kosningar að brjótast gegnum
vegg flokksapparatsins, sótti sig i þessu prófkjöri og
styrkti mjög stöðu sína.
Hins vegar hallaði á Ragnhildi Helgadóttur, sem er í
sveit Geirs.
Þeir, sem teljast fulltrúar launþega, eiga enn sérstak-
lega erfitt uppdráttar í prófkjöri sjálfstæðismanna í
Reykjavík.
Guðmundur H. Garðarsson og Pétur Sigurðsson
sátu á þingi fyrir síðustu kosningar og féllu þá út.
þegar saman fór léleg útkoma í prófkjöri og mikið
fylgishrun í kosningunum sjálfum.
Guðmundur H. Garðarsson var í þeim kosningum i
sjöunda sæti, og Pétur Sigurðsson skipaði hið áttunda.
Nú sóttu þeir báðir stíft að komast ofar á listann og
minntu á nauðsyn „allra stétta flokksins” á að hafa
fulltrúa launþega í öruggum sætum. Þetta mistókst.
Hvorugur þeirra er í öruggu sæti. Þeir hafa færzt
þrepi neðar. Pétur fær áttunda sætið og Guðmundur
hið níunda. Við þetta veikist listinn. Pétur kann að
komast á þing, verði sigurinn gífurlegur, en ekki eru
vonir um Guðmund.
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 31. OKTÓBER 1979.
Líbanon:
Allt i rúst eftír
þriggja ára
friðartímabil
Myndirnar tvær hér að ofan og neðan eru teknar á svipuðum slóðum. önnur sýnir eina af aðalgötum Beirut, höfuðborgar
Libanon, eins og hún leit út fyrir borgarastyrjöldina á meðan borgin var enn kölluð „Perla Miðausturlanda”. Hin myndin er
af sömu götu fyrir nokkrum mánuðum. Allt er f rúst og þar sem áður iðaði af lifí og fjöri sést nú aðeins einn skriðdreki.
Um^það bil þrem árum eftir að
borgarastyrjöldinni i Libanon lauk er
efnahagslíf landsins enn í rústum og
litlar horfur á að þar verði mikil bót á
í fyrirsjáanlegri framtíð. Samkvæmt
opinberum heimildum í Beirut er
framleiðslugeta atvinnuvega landsins
verulega fyrir neðan það sem hún var
árið 1973. En það er síðasta árið fyrir
ófriðinn mikla, sem einhverjar mark-
tækar hagtölur birtust. Samkvæmt
sömu heimildum er talið að út-
flutningur Líbanons hafi verið meira
en helmingi minni en fyrir sex árum.
Harðir bardagar sérstaklega árin
1975 og 1976 rúðu Libanon inn að
skinninu. Talið er að i það minnsta
sextíu þúsund manns hafi fallið. Auk
þess lagðist viðskiptahverfið í Beirut
algjörlega i rúst. Borgin hafði um
langt skeið verið helzta kaupsýslu-
miðstöðin í Miðausturlöndum og
stundum kölluð „Perla austursins”.
Þar var ekki aðeins blómlegt
viðskiptalíf — skemmtanalífið þótti
ekki síðra og að sögn var þar bæði
boðið upp á það bezta og einnig
sorann úr þvi sem heimurinn getur
boðið lakast. í borgarastyrjöldinni
hröktust margir sérfræðingar á ýms-
um sviðum frá Líbanon og peninga-
kerfið hrundi. Líbanon, sem
stundum áður var kallað Sviss ■
Miðausturlanda, er nú einskis metið.
Að borgarastyrjöldinni lokinni
standa Líbanir raunar í sömu sporum
og áður. Ekkett þeirra vandamál og
deiluefna sem olli klofningi
þjóðarinnar er leyst. Trúarlega,
pólitískt og félagslega standa Líbanir
jafn sundraðir og fyrr.
Borgararstyrjöldinni er talið lokið
í nóvember árið 1976, þegar Sýr-
lendingar komu með þrjátíu þúsund
rnanna lið og klufu fylkingar and-
stæðinganna. Þar áttust við kristnir
hægrimenn annars vegar og
múhameðstrúarmenn til vinstri ásamt
skæruliðasveitum Palestínuaraba
hins vegar. Rétt er þó að taka fram
að þessi skipting Libana í kristna
hægri menn og vinstri múhameðs-
eigur manna gegn gjaldi og smygl er
arðbær atvinnugrein. Auk þess eru
hrein rán og morð orðnir daglegir
viðburðir.
— Svo lengi sem ekki næst stjórn-
málalegt samkomulag i Libanon
verður ekkert innlent vald sem ræður
málum, er haft eftir líbönskum efna-
hagssérfræðingi. — Jafnhliða þessu
getum við heldur ekki búizt við því að
neinum einum aðila takist að tryggja
öryggi borgaranna. Af þessu öllu
getum við ekki búizt við neinni við-
bótarfjárfestingu einkaaðila í
Líbanon, segir efnahagssér-
fræðingurinn. — Og síðan verðum
við að gera okkur grein fyrir því, að
efnahagslíf landsins verður ekki
byggt upp án neinnar einkafjár-
festingar, hvað sem líður tilraunum,
áætlunum og tilskipunum ríkisstjórn-
arinnar.
Ríkisstjórn Líbanon hefur reynt
að fá aðstoð frá Arabaríkjunum.
Hingað til hefur það borið litinn
árangur. Leiðtogar Arabaríkjanna
hafá sagt að þeir muni koma til
hjálpar þegar Líbanir hafi leyst innri
vandamál sín. Það er þó hægara sagt
en gert því vandamál Libana eru
mjög tengd þvi ástandi og vanda-
málum, sem eru i Miðausturlöndum.
I fyrra var ætlunin að halda
ráðstefnu um vandamál Líbanon
með þátttöku Arabaríkjanna en
ekkert varð af henni. í stað þess
gerðu embættismenn í Líbanon
endurreisnaráætlun, þar sem gert var
ráð fyrir að jafnvirði 3,1 milljarðs
bandarískra dollara yrði varið til
endurreisnar efnahagslífi landsins.
Reynslan hefur sýnt að þeir
peningar sem fengizt hafa til endur-
uppbyggingar landsins koma að
mestu leyti frá Vesturlöndum og þá
að mestu í formi lána. Aðeins hefur
tekizt að fá lítinn hluta þess fjár-
magns sem þarf og virðist alveg ljóst
að Arabaleiðtogarnir ætla að biða
með alla aíjjtoð þar til innanlands-
friður í Líbanon er sæmilega
tryggður.
Libanon hefur gengið stirðlega. Fyrri
her landsins er ennþá skiptur sam-
kvæmt stöðu sveita á meðan á
borgarastyrjöldinni stóð og hefur
auk þess engan styrk til að kvcða
niður flokka einstakra skæruliða-
hópa, svo sem Palestinuaraba eða
annarra.
Að nafninu til situr ríkisstjórn i
Líbanon en vald hennar er nánast
ekkert. Þetta ástand hefur meðal
annars valdið stöðugri aukningu
glæpa af ýmsu tagi. Flokkar
vopnaðra manna taka að sér að verja
Róbert.
trúarmenn er á veikum grunni byggð.
Atburðir þar í landi hafa raunar sýnt
það og sannað. Síðastliðin þrjú ár að
„lokinni” borgarastyrjöldinni hefur
bardögum tæpast linnt nema i
skamma stund í einu. Hægrisinnar
hafa barizt gegn Sýrlendingum,
hægrimenn hafa barizt við hægri-
menn, Palestínumenn við ísraela,
Palestínumenn hafa meira að segja
barizt við Palestínumenn. Hægri-
menn hafa einnig eldað grátt silfur
við friðargæzlusveitir Sameinuðu
þjóðanna í suðurhluta landsins og
það hafa vinstrimenn og Palestínu-
menn raunar einnig gert.
Viðleitni til að endurreisa her-
sveitir sem trúar væru ríkisstjórn