Dagblaðið - 24.04.1981, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 24. APRlL 1981.
Bauð tollvörðum að skrá myndavél sína, en...
VAR GERT AÐ GREIDA OKUR-
TRYGGINGU AF TÆKJUNUM
„Víða hcf ég kynnst óútskýranlegum reglum og vitleysu,”segir Gestur Snorrason,
„en nú keyröi um þverbak.” Tollveröir heimtuðu að hann setti tvöfalt mynda-
vélarverð sem tryggingu fyrir því aö hann tæki myndavél sina aftur úr landi.
)tutt og skýr bréf
Enn i’inu sinni minna lescnilaJálkar l)B alla þá. er
hyuKÍast senda þa’ttinum línu. ad láta Jyl/iia Jullt nafn. .
heimilisfann. símanúmer lef 'um þad er at) ræða) oy 1
najnnúmer. Þetta er litil fyrirhöfn J'yrir hrcjritara okkar
of; til mikilla þwyinJaJyrir DB.
LesenJur eru jafnframt minntir á ai) bréf eiya at)
veru stutt og skýr. Áskilinn er jullur réttur til at) '
stytta hréfoK umorða til að spara rúm oy koma
ej'ni hetur til skila. Bréf ættu helzt ekki að vera
lenyri en 200—300 orð.
Símatimi lesenJaJálka DB er milli kl.
13 ok /5 J'rá mánuJöKum tilJösiuJuku.
Gestur Snorrason hringdi:
Ég var að koma heim nú um
miöjan mánuðinn eftir fjögurra ára
búsetu i Noregi. Meðal annars sem ég
hafði með mér í farangrinum var
glæný Olympus OM2 myndavél, sem
ég hafði keypt í Japan fyrir hálfum
mánuði, ásamt tveimur linsum og
fleiri fylgihlutum. Til að hafa vaðið
fyrir neðan mig taldi ég réttast að láta
tollverðina á Keflavíkurflugvelli vita
af myndavélinni. Ég sagði þelm að ég
væri kominn til nokkurra vikna
dvalar — mánaðar í mesta lagi — og
spurði hvort ekki væri réttast að skrá
niður númerin á myndavélinni og
linsunum. Jú, það var talið réttast,
en það var bara ekki nóg.Til viðbót-
ar var mér gert að greiða 15 þúsund
króna tryggingu fyrir því að ég færi
með tækin úr landi aftur.
Ég verð að játa að víða hef ég
kynnst óútskýranlegum reglum og
vitleysu en nú keyrði um þverbak. Að
launum fyrir heiðarleikann var mér
gert að greiða upphæð sem er langt
yfir söluverði tækjanna. Nær svona
lagað nokkurri átt?
Viðbót DB
Eftir því sem komizt verður næst
munu tæki eins og þau sem Gestur
hafði i fórum sinum, tæpast kosta
meira en 8000—8500 krónur í ljós-
myndaverzlun í Reykjavík.
GISLI SVAN
EINARSSON
Bréfritari undrast kvenmannsleysi í spurningaþætti Jónasar, en sama má segja um
flesta umræðuþætti í útvarpi og sjónvarpi. Þarna er til dæmis Hinrik Bjarnason
með fjóra vaska menn í Kastljósi — nokkurra ára gömul mynd, kannski væri ein
kona með í dag.
Kvenmannsleysi í
spurningaþætti
Forvitin gul skrifar:
Mig langar að þakka útvarpinu
fyrir ágæta og spennandi spuminga-
þætti í umsjón Jónasar Jónassonar.
En eitt þótti mér að þessum þáttum,
kvenmannsleysið. Þær þrjár konur
sem þar komust á blað voru 2
aðstoðarstúlkur og ein sem sat fyrir
svörum. Síðan 2 í sérstökum auka-
þætti. Síðan eintómir karlmenn í
löngum röðum. Stóð þessi eina kona
sem þátt tók sig þó það vel að ekki
hefði þurft að segja sem svo að konur
vissu ekkert i sinn haus. Langar mig
að biðja Jónas og hans samstarfs-
menn að hafa þetta í huga fyrir næsta
spumingaþátt.
Enn um kvennabókmenntir:
Málefnaleg umræða eða
persónulegt skítkast?
Hríngiö ís"11®
2fl&
míiW1.3!’5,
— háskólanemar
svarafyrirsig
Erla Hrönn Árveigar- og Jónsdóttir,
Hallfrlður Jóhönnu- og Ingimundar-
dóttir, Ragna Guðrúnar- og Stcinars-
dóttlr, Ragnheiður Margrét Kristín-
ar- og Guðmundardóttir og Þórunn
Sveinbjargar- og Sigurðardóttir,
nemendur i bókmenntafræði við
heimspekideild Háskóla íslands,
skrifa í tilefni „svargreinar” Fran-
ziscu Gunnarsdóttur i DB 11. þessa
mánaðar:
Ætlum við að gera stuttar athuga-
semdir við skrif F.G., en viljum taka
það fram að okkur þykir fæst af því
svaravert. Við erum ekki tilbúnar til
að taka þátt í ómerkilegum „Hí-á-
ykkur” ritdeilum, en viljum gjarnan
ræða málefnalega um kvennabók-
menntir, i stað þess að leggja okkur
niður við persónulegt skitkast og hár-
toganir.
1. F.G. vænir ofanritaðar um að
skrifa undir algerri eða hálfgerðri
nafnleynd. En okkur er spurn hvort
segir meira skírnarnafn og föðurnafn
(Franzisca Gunnarsdóttir „ekki send
af Dbl.”) eða skírnarnöfn, starfsheiti
og vinnustaður?
2. Hvaðan fær F.G. þá hugmynd
að umræddur fundur hafi verið
framboðsfundur? Umsækjendur um
lektorsstöðu í almennri bókmennta-
fræði eru átta og þ.a.l. fellur þetta
umsjálftsig.
3. Við tökum undir orð F.G. að
brautryðjendastárf Helgu Kress er til
sóma. Einmitt það hefur vakið áhuga
okkar bómenntafræðinema og er sá
áhugi tilefni þessa títtnefnda fundar
sem hefur staðið til að halda í allan
vetur.
Bókmenntir undirokaðra
hópa
Skilgreining kvennabókmennta er
sú að þær séu bókmenntir eftir kon-
ur. Á þessari skilgreiningu grundvall-
ast rannsóknir allra bókmenntafræð-
inga sem fást við kvennabókmenntir
— á Norðurlöndum, Þýzkalandi,
Bretlandi, Bandaríkjunum og víðar.
Þess vegna teljum við eðlilegt að
þessi skilgreining sé notuð. Þegar
rætt er um alþýðubókmenntir, fanga-
bókmenntir, svertingjabókmenntir,
gyðingabókmenntir o.þ.h. er átt við
bókmenntir eftir alþýðufólk, fanga,
svart fólk, gyðinga o.s.frv. og þær
eru teknar út úr annarri bókmennta-
umræðu vegna þeirrar sérstöðu sem
þær hafa sem bókmenntir undirok-
aðra hópa. Það er einmitt það sem er
áhugaverðast í umræðu um kvenna-
bókmenntir; hvort bækur eftir konur
hafi sérstöðu af sömu ástæðu.
4. Málfrelsi á Dagblaðinu er nú
ekki meira en svo að við fengum ekki
að birta okkar grein í sama dálki og
Franzisca Gunnarsdóttir birti sína
grein, þ.e. undir hausnum Bók-
menntir. Starfsmenn Dagblaðsins
tjáðu okkur að allar greinar, nema
lesendabréf og kjallaragreinar, væru
skrifaðar af blaðamönnum á vegum
blaðsins.
(Það væri undarlegt frelsi að birta
grein um köflóttar skyrtur í dálkinum
um bókmenntir. Við myndum ekki
kalla það frelsi heldur heimsku.)
Framsögumenn áttu að
opna umræður og
skoðanaskipti
5. Franzisca Gunnarsdóttir segir:
„Ég var ekki send af Dagblaðinu
heldur fór vegna þess að ég hafði
áhuga á hvað þessir þrír framsögu-
menn höfðu að segja.” Okkur þykir
rétt að benda Franziscu Gunnars-
dóttur á að þetta var umræðufundur.
Það var ekki ætlazt til þess að
fræðingar stæðu upp og opinberuðu
vizku sína í eitt skipti fyrir öll. Þess í
stað átti innlegg þeirra þriggja að
vera til þess að opna bókmenntaum-
ræður og skoðanaskipti.
6. Viðvíkjandi riylgjum Franziscu
Gunnarsdóttur um ódrengileg vinnu-
brögð þeirra sem stóðu að fundinum:
Við fengum þær upplýsingar hjá
stjórn Félags bókmenntafræðinema
að það hefði verið haft samband við
alla framsögumenn með góðum fyrir-
vara og þeir beðnir að halda stutt
framsöguerindi. Þar að auki voru
auglýsingar um fundinn, þar sem
framsögumanna var getið, hengdar
upp nokkrum dögum fyrir fund á
áberandi stöðum í ýmsum byggingum
Háskólans.
Skýringar handa framhaWsskólanemui
sumum hættir við að hafa endaskipti á miðaldahugsunarhaettinuin ,, h>„niSi
Iranziica Gunnaradöillr íkrifar:
Erla. Hallfriður. Ragna. Ragnheiður
og Þórunn — Gi«li. Eirikur og Helgi.
Sumir skrifa undir algjörri eða
háifgerðri nafnlevnd, svo sem N.N.
Þriggja barna móöir í Breiðholn.
nafnnúmeri eða algengum skírnar-
nöfnum. Þaö eru þeir sem ekki hafa
kjark lil þess að sunda við sin sjónar-
mið undir fullu nafni. enda raunar
skiljanlegt meö hliðsjón af eöli flesira
a greina. Þelta á ekki sirt við
iau er birlusl i Dagblaðinu (7.
p.m.r vegna greinar minnar um
..Kvennabókmcnntir: Eru þær lil og
hafa þær sérslððu" (Dagbl J0.3J.
Heldur þykir mér ofsiopinn. ásamt
systur sinni fljóifærninni. Itafa tekiö
Oll völd af fimm „nemendum i bók-
slikra .
skrif þau et
mcnntaft*fli -i» HUlMa liUnflt'
og er árangurinn af samanlögÖL
erfiðinu ekki þesslegur að vekja mill
óbilandi iraust á hæfni þeirra lil þess
aö fisl viö þessa frseöigrein. Raunar
actii ég að svara þeim eiiihvaö l þess-
um dúr: Elsku mamma, ég sknfa
þetta hægt þar eö ég veit að þú getur
ekki lesiö hraii.
Brttutryðjanda»tarf
Helgu Kraaa er tll aóma
Margir hafa látið I sér heyra varö-
andi skrif fimmmenninganna og
þykir mér athyghsverl hversu
nákvæmlega þaö fóik hefur skiliö
hvað ég var aö fara með grem minm.
Ég vil raunar geia þess aö OUfur
Jónsson greip þetta aUt saman hárréit
enda maðurinn vel gefinn þótl karl-
maþur sé. Ekki er þaö mln sök að
skilningur er I beinu hlutfaUi við
greind — allar legundir grandar. aö
lifsreynslunni meöialinni, telpur
mínar. Afsueðiskenning Einsteins er
mér þannig ekki skiljanleg og er
ykkur vafaUusl „óskUjanlegt óráö”.
Þið virðist hafa skiUÖ mig rétt
alveg fram að „Umræöa eða fram-
boðsfundur?" en sá kafli mun hafa
staöiö algjörlega I ykkur og brenglaö
allt fyrra skyn. Ég fjaUaöi um sjón-
armið Helgu Kress af alvðru. enda
brautryöjandastarf hennar, rök-
stuðningur og vinnubrögð Oll ul
sóma. Viövikjandi „hann var
umburðarlyndur. þolinmóöur og
skýrmæltur - I þeirri rOÖ” þá felst I
<,SS

þeim orðum góðláUeg« br05 ve*na
þeirrar aðstöðu sem Ólafur var i og
hvernig hann nýtti sér hana. Þelta var
ekki háö.
Átti aö vera elnn eöa
þrír f rem8Ö0umenn7
1 sambandi viö framboðsfundinn
þá var nú varla hjá þvl komizt aö láta
þann möguleika hvarfla aö sér,
eö Ólafur tók fram I upphafi máls
slns að hann heföi alU ekki vitaö aö
sér væri ætUÖ að flytja framsögu-
ræðu heldur væri þaö hlutverk
Helgu. Hann haföi lesiö um fram-
söguræðurnar þrjár I dagblaöi sama
morgun en fram aö þvl haldiö að sér
heföi veriö boöiö að vera viö ef hann
skyldi hafa eitthvað um máliö að
segja. Ef þetta er rélt þá eru það
ódrengileg vinnubrðgö og konum Id
liiils sóma; sanngjörnum máUtaö
ekki til framdráttar. Guöbergur
kvaðst nýstaöinn upp úr fiensu. Kann
það ekki að hafa veriö satt og þá
jafnframt aö hann hafi þvi ekki getað
undirbúið mál sitt nægilega? 1 fram-
haldi af þvi þá koma mér eftirfarandi
orð ykkar undarlega fyrir sjónir:
„FranzUca lekur hans skilgreinmgu
upp í tlunefndri grein sem heilagan
sannleika en minnist ekki á skllgreln-
Ingu Helgu sem var lögð lll grund-
vallar fundlnum” (feitletrun min).
Var ekki fundarefniö: „Kvennabók-
menntir: Eru þær til og hala þær sér-
stöðu?” Áttu eða áttu ekki aö vera
þrir framségumenn? Ef svo. hvers
vegna er þá skilgreining eins þeirra
„logðtil grundvallar fundinum"7 Er
verið aötalaafsérhér?
Fiumbrugangur og
heift eru mílataðnum
hœttuleg
Hvað veidur þvi að þið teljiö „Ug-
kúrulegar likingar" minar eiga viö
Helgu Kress fremur en einhvem
annan? Ekki hvarflaði þetu aö mér
þvi ég tel einmitt manneskjur eins og
Helgu, Ragnhildi Helgadóttur,
Svövu Jakobsdóttur, Guörúnu
Erlendsdóttur og óteijandi fleiri gera
málstaö kvenna ómetanlegt gagn og
frammistöðu þeirra beztu rökin fyrir
jafurétti. Þaö sem ég td máUtaönum
hættulegt er flumbrugangurinn og
heiftin i mörgum öörum. Sumum
hættir viö aö hafa endaskipn á mið-
aldahugsunarhættinum og um það
snúast mlnar „vangaveitur".Kristin-
dómurinn og kommúnisminn, sem
eiga margt sameiginlegt hvað kenn-
ingar varðar. hafa nú heldur betur
orðið fyrir baröinu á sllkum „stuön
ingi".
Þafl er akaðtauat að
broaa vifl og vifl
Ekki má gleyma „kommísaratón-
inum",.Þaöer lágmarkskrafa aö þeir
sem sk'rifa um fundi sem þessa sét.
viöstaddir aUan timann" o.s.frv. F.
var ekki send af Dagblaðinu held.
fór vegna þess aö ég haföi áhuga
hvaö þesslr þrir framiögumen
höfðu aö segja. Svo er nú guöi fyr
að þakka að málfrelsi er rikjandi
þessu landi og mér þvi fylhlet
heimilt að skrifa einungis u
köflóttu skyrtuna hans Ólafs, ef þ
er að skipta. Síðan er „birting þes-
arar greinar” "hrein hneisa fyr
Dagblaöiö. Þaö vill nú svo til að
Dagblaðinu cr skoöana- og tjáninga
frelsi og enginn slóri bróðlr v
ieggur alira handa ukmarkanir c;
og snöru um háliinn á manni. u
ýmsir halda iamt Dagblaöiö eins -c
Jafnframt er skaölaust að brov,
viö og viö. Þaö minnir mig raunar S
guUfaUega litla lögu um fimm litlar
grænar vatnaskjaldbökur, sem ólu
upp i grunnu en vemduöu umhver
en ég verö vist aö sleppa henni þ-i
sumir eru orönir svo leiöir á sögunum
mlnum.
Svargrein Franziscu, sem birtist í Dagblaðinu 11. apríl sl.