Dagblaðið - 27.08.1981, Side 9

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 1981.
Söíumannamálið þingfest ísakadómi Reykjavíkur:
Víxlar upp á nær 70 milljónir
g.kr. fundust undir rúmdýnu
Opinber ákæra hefur nú verið
gefin út á hendur tveimur
Reykvíkingum, þeim Edvard Lövdal,
fæddum árið 1937, og Sigurði Emi
Ingólfssyni, fæddum árið 1935. Var
ákæran þingfest í Sakadómi Reykja-
víkur í fyrradag.
Hér er komið hið svokallaða
sölumannamál en það fjallar um
meint stórfelld svik Edvards og
Sigurðar Arnar á tímabilinu frá
desember 1979 til júní 1980. Hefur
fjöldi borgara orðið fyrir meintu
fjárhagslegu tjóni vegna viðskipta við
þessa tvo menn, margir verulegu
tjóni.
Ríkissaksóknari krefst þess að
hinir ákærðu verði dæmdir til
refsingar, til greiðslu skaðabóta, ef
krafist verður, og til greiðslu alls
sakarkostnaðar. Dómari í málinu er
Gunnlaugur Briem sakadómari en
verjendur eru þeir Jón Oddsson hrl.,
sem fer með mál Edvards, og
Guðmundur Ingvi Sigurðsson hrl.,
sem fer með mál Sigurðar Amar.
Þess má geta að meðan á
rannsókn málsins stóð var Örn
Clausen hrl. réttargæzlumaður
Edvards en þegar málið var þinglýst í
fyrradag lýsti Edvard því yfir að Jón
Oddsson tæki málið að sér.
Guðmundur Ingvi var réttargæzlu-
maður Sigurðar Arnar og er einnig
verjandi eins og fyrr sagði.
Mál þetta kom fyrst til kasta
Rannsóknarlögreglu ríkisin í júni
1980. Þá kærði Steingrímur Þóris-
son, verzlunarmaður í Reykholti í
Borgarfirði, Edvard Lövdal og taldi
hann hafa svikið af sér hartnær 30
milljónir gamalla króna. Leiddi
rannsókn síðan til þess að
gæzluvarðhaldsúrskurður var
kveðinn upp yfir Edvard í lok júní.
Málið velti upp á sig eins og
snjóbolti eftir því sem leið á rann-
sóknina og í ljós komu æ fleiri
skrýtin viðskipti. Að sögn Þóris
Oddssonar, vararannsóknarlögreglu-
stjóra ríkisins, voru þær möppur
digrar sem innihéldu gögn vegna
þessa máls.
Ákæruskjalið ber það svo og með
sér að hér er um mjög viðamikið og
flókið mál að ræða. Er ákæruskjalið
18 blaðsíður í 8 Uðum. Eru þeir
Edvard og Sigurður örn ákærðir
fyrir fjársvik og skjalafals og Edvard
auk þess fyrir skilasvik.
Meint svik Edvards og Sigurðar
Arnar virðast aðallega felast í því að
þeir hafi blekkt út víxla frá ýmsum
mönnum. Síðan hafa þeir notað
vixlana til ýmissa viðskipta, s.s. bíla-
viðskipta. Hafa þeir þannig staðið í
eða átt hlut að kaupum á um einum
tug bíla, einnig pylsuvagni.
Þa hafa verðlausar vélar í síldar-
verksmiðjunni í Djúpuvik á Strönd-
um tengzt þessu máli. Jóhann
Ósland Jósepsson og Guðmundur
Ársælsson voru blekktir til að kaupa
öll tæki verksmiðjunnar fyrir fjár-
hæð sem nemur 130 milljónum
gamalla króna og greiddu þeir fyrir
með vixlum. Víxlar fyrir um helmingi
þeirrar fjárhæðar fundust undir
rúmdýnu í íbúð Edvards eftir á-
bendingu hans.
Nokkrir verzlunareigendur hafa
orðið fyrir barðinu á „sölumönnun-
um” en einmitt vegna þeirra við-
skipta er þessi nafngift komin.
„Sölumennirnir” notuðu illa fengna
víxla, sem auk þess voru komnir frá
aðilum sem á engan hátt voru
borgunarmenn, til að endurgreiða
vörur sem þeir höfðu fengið frá
verzlunum.
Svo tekið sé eitt dæmi um hvernig
farið hefur verið að, má nefna að þeir
Edvard og Sigurðu örn eru grunaðir
um að hafa þann 25. apríl 1980
blekkt mann af Akranesi til að selja
og skrá á nafn annars manns nýja
Toyota-bifreið að verðmæti um 5,9
milljónir gkróna. I stað bílsins fékk
seljandinn þrjá víxla, sem Edvard og
Sigurður höfðu látið félaga sinn, sem
að sjálfsögðu var eignalaus, sam-
þykkja í nafni og sem prókúruhafi
fyrir Kamb hf. en það var fyrirtæki
sem hinir ákærðu höfðu „keypt” og
átti verðlausar vélar í Djúpuvík.
Mjög erfitt er að átta sig á því um
hve miklar upphæðir þetta umfangs-
mikla fjársvikamál snýst um. Ljóst er
að þetta mál mun taka iangan tima i
meðförum Sakadóms og margar
vinnustundir á eftir að leggja i það af
dómsvaldsins hálfu. Yfirheyra þarf
fjöldann allan af fólki og sannprófa
frásagnir þess áður en munnlegur
málflutningur getur hafizt. Er ekki of
mikið sagt að dóms sé að vænta í
málinu í fyrsta lagi eftir eitt ár þó
erfitt sé að fullyrða um slíkt.
KMU.
Taktuhár
úrhala
mínum...
Baulaðu nú, Búkolla mín ...
segir í sögunni. Þegar strúkur
haföi lagt húr úr hala beljunnar
ú jörðina reis upp mikið Jjall.
Þessi saga rijjaðist upp fyrir
okkur þegar (jósm. DB haföi
lagt myndina þú arna fyrir
okkur. Ekki fer sögum af hvort
bergið varð til úr einu húri úr
hala þessarar eyfirzku belju —
en altént var Búkolla vel ú verði
fyrir aðkomumönnum, þar sem
hún stóð og jórtraði ú
hamrinum.
»
DB-mynd Gunnar Öm.
Starfsmenn bflasölunnar
skildu við jeppann ólæstan
— f ullyrðir ungur Grund-
firðingur sem varð fyrir
þvíóláni aðstoliðvar
úr jeppa hans á bflasölu
Það var óskemmtileg sýn sem
mætti Ómari Grímssyni, ungum
Grundfirðingi, þegar hann kom á
bílasöluna Skeifuna í gærmorgun til
að líta á Willys-jeppann sinn sem þar
hafði verið í sölu í þrjár vikur.
Framsætin voru bæði horfin úr
jeppanum, einnig snúnings-
hraðamælir og felgulykill. Þá hafði
sest á jeppann hvítt duft, líklega
hveiti, sem greinilega var komið frá
bakarii í sama húsi og bílasalan.
,,Ég er alveg viss um að þeir hjá
bílasölunni hafa skilið jeppann eftir
opinn,” sagði Ómar í gær. Hann
kvaðst hafa læst jeppanum þegar
hann skildi við hann fyrir þremur
vikum og látið starfsmann bíla-
sölunnar hafa bíllyklana.
„Þegar ég kom að jeppanum í gær
var hann ekki læstur. Þjófarnir hafa
komizt inn í hann um ólæstar dyr.
Það er alveg greinilegt.”
Sagði Ómar að til að koma
sætunumút úrbílnumhefðu þjófarnir
þurft að opna dyrnar. Engin
ummerki sáust um að blæja jeppans
hefði verið opnuð og sagðist Omar
þess fullviss að þjófarnir hefðu farið
inn um ólæstar dyrnar. Taldi hann
því líklegt að starfsmenn bíla-
sölunnar hefðu gleymt að læsa
bflnum.
Þá kvartaði Ómar Grimsson und-
an hvíta duftinu sem komið var á
jeppann. Taldi hann að erfitt yrði að
ná því af. Sagðist hann hafa þurft að
leggja jeppanum við húsvegg
bakarísins, þegar hann konm með
hann á bílasöluna, vegna þrengsla á
stæði bUasölunnar. Hefði hann beðið
starfsmenn um að færa jeppann
þaðan við fyrsta tækifæri. Því hefði
greinilega ekki verið sinnt því jeppinn
stæði enn á sama stað og fyrst.
Vegna ásakana Ómars ræddi blm.
við Kristmann Hjálmarsson, einn af
eigendum bUasölunnar Skeifunnar.
Kristmann sagði að engin ábyrgð
væri tekin á bílum þeim sem geymdir
væru úti á bílastæði bílasölunnar og
væri öllum viðskiptavinum gerð grein
fyrir því. Þeim væri jafnframt
ráðlagt að tryggja bílinn.
Sagði Kristmann að starfsmenn
bUasölunnar gengju að loknum
hverjum vinnudegi á alla bUaröðina
og athugðu m.a. hvort bílarnir væru
læstir. Þó tók hann fram að margir
bílanna hefðu lélegar eða ónýtar
læsingar sem auðvelt væri að opna og
í tilviki Ómars væri um blæjujeppa
að ræða sem varla væri mikil hindrun
fyrir þjófa.
Aðspurður kvaðst Kristmann
Hjálmarsson hafa spurt starfsmenn
sína hvort blæjujeppinn hefði verið
athugaður kvöldið áður, þ.e.a.s. á
mánudagskvöld, en fengið þau svör
að þeir væru ekki vissir.
Duftinu á jeppanum sagðist Krist-
mann lítið geta gert við. BUlinn
hefði staðið rétt við dyr bakarísins
og fyrir kæmi að dustað væri úr
hveitipokum þar. Sagðist hann
sjálfur hafa fengið hvitt duft á bílinn
sinn en átti ekki í vandræðum með að
skola það af. Þá taldi hann þá
fuUyrðingu Ómars ekki rétta að
jeppinn hefði staðið allan tímann
undir húsvegg bakarísins. Hann
hefði margoft verið færður til um
bUastæðið en tilvUjun hefði ráðið því
að hann stóð enn á sama stað og
fyrst þegar Ómar kom aftur á bíla-
söluna, í gærmorgun.
-KMU.
Ómar Grimsson segist hafa komið að jeppa sinum ólæstum á bilasölunni.
DB-mynd: Gunnar Örn.