Dagblaðið - 27.08.1981, Síða 11

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 1981.
hAV', IfWn'
Frá útifundi á Lækjartorgi árið 1978. Þá var fjöSmennt á fundinn tii að leggja áherziu á bætt kjör.
gengið frá sínum samningum. Þá
fara iðnaðarmenn af stað og vegna
þeirrar sérstöðu að þeir eru að semja
um laun sem eru seld beint út til
þriðja aðila og í raun að það er hagur
meistaranna að launahækkun
iðnaðarmannsins sé sem mest, þá ná
iðnaðarmennirnir vitanlega hag-
stæðari samningum en láglauna-
fólkið. Þetta eru svikin.
Verkalýðsleiðtogum til fróðleiks
má svo geta þess að þessari aðferð
mun einna fyrst hafa verið beitt af
Félagi íslenskra rafvirkja, undir
stjóm Óskars Hallgrímssonar, og
með þeim árangri að um árabil voru
rafvirkjar einna launahæstir iðnaðar-
manna.
Sannleikans vegna verður að geta
þess að þessari aðferð beitti raf-
virkjafélagið ekki með öðrum hætti
en þeim að standa algerlega utan við
alltsamflot.
Samflotssvikin eru síðari tíma
vinnubrögð.
Laun þolinmæðinnar
Vegna þeirrar staðreyndar að með
setu Alþýðubandalagsins í ríkis-
stjórninni nú er afar líklegt, að
samningar dragist mjög á langinn,
svo mánuðum skipti eða jafnvel
hálfu ári eða meira, er afar þýðingar-
mikið að verkalýðsfélögin sameinist,
hvort sem það er i samfloti eða ekki,
um að krefjast bóta til félagsmanna
sinna fyrir þann tíma sem kann að
líða við störf á lausum samningum.
Frá upphafi samningaviðræðna
verður að liggja aigerlega ljóst fyrir
atvinnurekendum að verkalýðs-
félögin muni ekki undirrita
endanlega samninga fyrr en samið
hefur verið um bætur fyrir þann
tíma, sem starfað hefur verið á
lausum samningum.
Til útskýringar vil ég nefna dæmi.
Verkalýðsfélag, til dæmis Dagsbrún,
semur eftir tveggja mánaða samninga
án verkfalls um 10% launahækkun á
meðaltaxta. Ef við reiknum gróflega
að sá taxti gefi nú 5000 kr. á mánuði,
þá er verkamaðurinn búinn með
þolinmæði sinni að koma í veg fyrir
verulegt tjón atvinnurekandans og
hefur óbeint tapað 1000 krónum. Um
þessa upphæð ber að semja, og þó
að hún fáist ekki að fullu bætt, þá er
það vissulega sanngjörn krafa, að
hún verði bætt að verulegu leyti.
Þetta ættu verkalýðsfélög að taka
alvarlega og knýja á um sigur í þessu
efni.
Það er geysilega þýðingarmikið að
atvinnurekendur hagnist ekki á þessu
tvennu að hafa Alþýðubandalagið í
ríkisstjórn og svo því að draga
samninga óhæfilega á langinn.
Sjómannafélag
Reykjavíkur
í því félagi verður aðalfundur A
mánudaginn 31. ágúst næstkomandi.
Siómenn skulu hafa það í huga að
þeim mun meiri þungi um bætt kjör
fylgir forystumönnum okkar sem
fleiri mæta á aðalfundinn. Sjómenn
og vitanlega allir launþegar mega
athuga það að Vilmundur Gylfason
hefur rangt fyrir sér að venju, þegar
hann ræðst á forystumenn verkalýðs-
félaganna og kennir þeim um bág
kjör verkalýðsins. Ef verkalýðurinn
mætti á fundi í sínum félögum (og
þá meina ég að allir mæti sem ekki
hafa full forföll) og ræddi málin af
fullri hreinskilni, þá hefðu forystu-
mennirnir bitur vopn í viðskiptum
við atvinnurekendur og ríkisvald.
Ég lít svo á að verkafólk sem situr
heima þegar fundir eru haldnir i
félögum þess og lætur sér nægja að
nöldra í eldhúskróknum, þetta fólk á
tæplega skilið góð kjör og laun.
Kristinn Snæland.
DB-mynd.

„öryrkja” íslenzks viðskiptalifs, sem situr enn að örorkubótum hins raunverulega öryrkja, kallar greinarhöfundur Póst og sima. DB-mynd.
samgöngumálaráðherra hafa búið
þjóðinni örlög í formi skrefagjalds,
en það er eins og málsmetandi menn
kaila jafnan dulbúið hugmyndaleysi
um skattnafngift. I Dagblaðinu
miðvikudaginn 19. ágúst sl. mátti
lesa eftirfarandi: Allt klárt i skrefa-
talninguna i haust. Og neðanmáls
stóð m.a. þetta: „Við bjuggumst við
að undirbúningsvinnu lyki fyrr, en
vorum ekki að hraða henni með
aukavinnu,” sagði Jón Skúlason
póst- og símamálastjóri við DB.
Þetta verður að teljast
göfugmannlega sagt i garð hins
almenna skattgreiðanda af fram-
kvæmdastjóra hinnar islenzku gjald-
þrota símaeinokunarverzlunar.
Yfirþyrmandi
kostnaöur
Menn verða og hljóta að gera sér
grein fyrir hversu yfirþyrmandi
^ „Greindarmaöurinn Steingrímur Her-
mannsson samgönguráðherra ásamt
sjentelmanninum Ragnari Arnalds fyrrverandi
samgönguráðherra hafa búið þjóðinni örlög í
formi skrefagjalds, en það er eins og máls-
metandi menn kalla jafnan dulbúið hugmynda-
leysi um skattnafngiftir.’
kostnaður er fólginn 1 innkaupum á
títt umræddum skrefateljurum, svo
ekki sé talað um uppsetningar-
kostnað tækjabúnaðar á borð við
þennan. Gerðu forráðamenn og
ráðherrar Pósts og síma sér grein
fyrir því hversu langan tíma það
mundi taka fyrir hinn almenna
skattgreiðanda og símnotanda að
greiða einvörðungu kostnað af
innkaupum og uppsetningu þessara
tækja? Eða eru embættismenn og
ráðherrar Pósts og síma þeir
upplýsingasnauöu uppskafningar aö
þeir einfaldlega vita ekki hvað þeir
eru að gera? — Skáldið Davíð
Stefánsson sagði einhverju sinni i
einu ljóða sinna, eftir að hann dvaldi
í Rússlandi og hafandi kynnst
harðræði Kremlverja:
Skál, skal fyrir þingi og þjóð
og þrælum sem gjalda í rikissjóð
og valdi sem ver sig með vopnum
ogher
og drottnandi stétt sem finnst
RANGLÆTl RÉTT
Þrátt fyrir að vinstrivilluráfandi
sauðir hafi tekið ákvörðun um
skrefatalningu og þótt verka-
lýðurinn sé að kafna undan valds-
herrum sínum, þá á lítilsmagninn í
þjóðfélaginu ennþá leik á borði.
Skáldið Einar Benediktsson hvatti
verkalýðinn til dáða — hann hvatti
alþjóð til verka á þennan hátt:
Sjá, hin ungborna tíð vekur
storma og stríð,
leggur stórhuga dóminn
á feðranna verk.-
Heimtar kotungur rétt —
og hin kúgaða stétt
hristir klafann og sér hún er
voldug og sterk.
Á því ættum við íslendingar að
hafa efni og aðstöðu til. En hvernig
er þá málum okkar komið? Erum við
líkt og menn rænu rændir . . . eða
heimtum við réttan hlut vorn.
Að lokum, ráðamenn og lesendur,
hver er tilgangur skrefatalningar?
FYRIR MIG OG FYRIR ÞIG ?
Dönsk einokun eða íslenzk?
önundur Björnsson.