Alþýðublaðið - 13.06.1969, Blaðsíða 9

Alþýðublaðig 13. júní 1969 9
Útsýn frá Reykjavík er ann
álug fyrir fegurð og má sjá
í fjölmörgum skrifum útlend-
inga, að þeir hafa orðið heill-
aðir af henni. Hér er fagur-
blár fjallahringur, björt sund,
grænar eyjar, blikandi haf og
sólu skyggndur jökull í fjar-
sýn.
. Borgin má ©kki stinga í stúf
við þetta um'hverfi. Hún verð-
ur að veiia. fögur, svo að hú'n
iáln rftinan, í þessa heillandi
umigjörð.
Það er því heilög skylda
hvcriar kynslóðar að fegrá
borgina og skila herúni feg-
urri í hendiur næstu kynsióö-
iar. Og margt hefur áunnizt
á seinni árum. Kynslóð sú,
sem nú ey að vaxa <upp, tekur
við borginni hálfu fegurri
heldiux en hún var fyrir nokkr
um árusmi Það á að vera metn
aður hinnar nýju kynsióðar
að skila borginni í hendur
komandi kynsióðar; háHlfiu feg-
Uirri en hún er nú.
Þegiar ég taíá uin, 'að borgin
sé hálfu fegurri en hún var
fyrir nokkr.um árum, þá hef
ég það fyrst og fremst í huga,
hvernig bol garbúar haf a
skxeytt umhverfi húsa sinna.
Trjágróður og blómskrúð er
eigi aðeins augnayndi fyrir þá
sem eni að tfegra umhverfis
hús sín, heldur er það augna-
yndi fyxir alla þá, sem heima
eiga í borginni.
Þeir ,sem ekki eiga slíka
garða, hjálpa einnig til! þess
að fegra borgina með því að
gera hxeint fyrir sínum dyr-
<um.
Bygging botgarinuar og
skipuiiag hefur líka tekið hröð
um framförum hin síðari ár,
og á það þó etftir að koma enn
betur í Ijós -er fxá líður. For
ráðamenh borgaxinnar hafa
sýnt imeð því, að þeir hafa full
an hug á að gera borgina feg-
utxi og fegurri.
En á hverju stendur þá?
Hvers vegna þarf að koma hér
á fegrunarviku? Það er vegha
þess, að enn loða við hina ís-
leinzku þjóð erfðksyndirnar
trassaskapur og kæruleysi,
sem um aidir hafa verið
henni til ófarnaðar og ámæl-
is. Þær hafa vetið blettur á
þjóðinni, og þær eru enn
blettur á borginni, þrátt fyxir
góða viðleitni yfirvald'a og
fjöld'a margra góðxa manna.
Skúli Magnússon fógeti hef
ur verið kali'aður f-^il. Reykja-
víkur, veigna þess lað hann
breytti hér bóndabæ í verk-
smiðjuþorp. Honum vax um
megn að reisa 'hér skraultiiegar
byggingar, en ha'nm gerði aþn
að, sem var þýðingiarmikið.
Hann gerði drög að fýLsta
Skipulagi borgarinnar, og að
því býr hún enn í dag. Um
Skúla er sagt, að eitt sinn, er
hainn var á ferð milli 'landa
á litlu seglskipi, hrepptu þeir
mikinn storm í haifi. Skúli
stóð á þiljum og varð hugfaug
inn - af hinni töfrandi fiegufð,
er hann sá, himinháuni hvít-
fextum öMum á ' dimmbláum
grunni. Þetta var svo kveðið
í orða' is tað hans:
Þótti mér Rán heldlur halda
sér tíL
með höfuðtrafinu bjiartai,
syo g'exa vildi ég gyðjiunni skil
og gegn henni líka skarta.
Og hann klæddi sig í hinn
glæsilega gullfjaUaða einkenn,
isbúning sinn, því að honum
þótti hann eiga betur vi© á
þessari stund heldiur en hvers
daigs.kiæði.
Það mum því á'rieiðanlega
gleðja Föður Reykjavíkur að
Reykví'kingalí' kappkosti að.
látai borgina sína sikarta
f,. ammi fyrir hinni dásam-
legu náttúrufegurð.
Reykjavík má aidrei sætta
sig við hversdagsklæði iyrrir
alda og óþrifnað. Hún verðux
að skarta fyrir náttúrufegurð-
inni, svo að húm stingi ekki í
stúf við hana, en sé glæsileg,
hvar, semi á bana er litið.
Árni Óla.
verðlaun í teiknisamkeppni skólabarna og sýnir hún samanburð á snyrtimennsku og Ungur maður í Álftamýrarskóla, alnafni fyrsta landnámsmannsins, Ingólfs Arnarsonar, teiknaði þessa myrf.
í teiknisamkeppni skólabarna.

'
■■ ■ ' ■ .
!'! .iv '
■
wím
.
.... 4...J