Vísbending - 18.12.1998, Síða 14

Ég hitti músíkantana á heim-
ili eins þeirra, þeir sátu hringinn
í kringum sófaborð, buðu mér
sæti. Við ræddum um heima og
geima, mér létti við að finna að
þetta voru
afslappaðir og al-
þýðlegir menn,
lausir við mont
og hroka.
-Hvað á ég að
geta ráðlagt ykk-
ur? sagði ég svo.
-Ja, þú ert
náttúrlega kunn-
ur maður úr
ferðamálabrans-
anum og með
víðtæka reynslu,
sagði hljómsveit-
arstjórinn; -og
það vakti tölu-
verða athygli
þegar þú stóðst
upp á stóru land-
kynningarráð-
stefnunni á Hótel
Sögu í fyrra, og
varst með vel
rökstudda og
sundurliðaða
gagnrýni á skort
á fagmennsku
við móttöku frægra útlendinga.
Þú nefndir þá sérstaklega heim-
sókn Elísabetar Bretadrottn-
ingar, og reyndar líka páfans.
Geturðu aðeins brífað okkur
svona um megininntakið í þinni
krítík.
Og ég endurtók þarna í stof-
unni með poppurunum það
helsta sem ég hafði drepið á í
áðurnefndri gagnrýni. Hélt mig
aðallega við dæmið um Breta-
drottningu. Þar er á ferð kona,
umvafin lífvörðum, sem fer um
allan heim, og allar hennar
ferðir verða að fylgja breskri ná-
kvæmni, í tíma jafnt sem siðum
og háttum. Það þýði ekkert fyrir
okkur að taka á móti svoleiðis
fólki, með svona íslenskum
moðreyk, og „það reddast“ við-
horfinu.
-Og hvað fór helst úrskeiðis?
sögðu poppararnir.
-Ja, ég nefni sem dæmi
heimsókn drottningarinnar til
Þingvalla. Hún fór austur á bíl,
en það var löngu búið að til-
kynna að hluti af lífvörðum
hennar færi á undan í þyrlu.
Samt hafði enginn gert ráðstaf-
anir til að útbúa lendingarstað
fyrir þyrluna, sem var náttúrlega
skandall... Svo að þeir sveima
þarna yfir Þingvallabænum og
kirkjunni, og skima eftir lend-
ingarstaðnum sém er yfirleitt
merktur, tildæmis á húsþök eða
þyrlupalla á skipum, sem hring-
ur með krossi inní. Jæja, svo
reka þeir augun í þannig merki,
hring með krossi, við hliðina á
sjálfri kirkjunni. En þá verður
voða pat hjá móttökunefndinni,
því að þetta er
ekki þyrlupallur,
heldur sjálfur
Þjóðargrafreitur-
inn. Og sóknar-
presturinn þarna,
sem er líka stað-
arhaldari, hann
æðir út í grafreit í
ofboðsfáti og
veifar höndunum
fyrir ofan höfuð-
ið, til að bægja
þyrlunni frá.
-Sem voru
mistök? spurðu
poppararnir.
-Ja, mistök?
Að veifa höndun-
um á þennan hátt
er líka alþjóðlegt
tákn úr flugbrans-
anum, rétt einsog
hringurinn með
krossinum, og
merkirað lending
sé heimiluð. Og
þyrlan hlunkaði
sér beint niður á grafir þjóð-
skáldanna.
-En það var ekki allt búið
enn?
-Nei, einsog ég segi, Bretar
eru þekktir fyrir nákvæmni,
Fíleas Fogg úr Umhverfis jörð-
ina á áttatíu dögum er þeirra
maður, alltaf áslaginu! Og Beta
átti ekkert að stoppa, bara sjá
þingstaðinn gamla og kannski
gróðurssetja eitt tré. En prest-
urinn var nú samt búinn að fá
leyfi til að kynna fyrir henni
kirkjuna með fáeinum orðum,
sú heimsókn átti að taka fimm
mínútur, ekki augnabliki leng-
14