Frjáls verslun - 20.06.1948, Blaðsíða 2

Umrœðuefnið í þessari grein er
FINNLAND -
land þrauíseigjunnar
Viðtal við Björn Guðmundsson stórkaupmann.
Björn Guðmundsson, stórkaupm., er fyrir
skömmu kominn heim úr ferðalagi til Finnlands,
en þangað fór hann í verzlunarerindum, einkum
viðvíkjandi útvegun á prentpappír. — Með því
að verzlunarferðir íslendinga til „Þúsund-vatna-
landsins" eru fremur fátíðar, þrátt fyrir norrænt
samband þjóðanna og alllöng viðlskiptákynni,
iiefur „Frjálsri Verzlun“ þótt forvitnilegt að inna
Björn eftir dvölinni í Finnlandi og því, sem þar
bar fyrir augu og eyru.
— Hvernig voru kynni yðar af Finnum og
landi þeirra?
— Afar góð. Að koma til Finnlands er eins
og að heimsækja gestrisið heimili hér á landi.
Alúð og umönnun er ríkur þáttur í eðlisfari
Finnans, og er því öll fyrirgreiðsla þeirra hin
ákiósanlegasta. Landið er ekki síður aðlaðandi
en þjóðin, sem það byggir. Skógarnir og vötnin
sjá fvrir því, svo og hinar fögru og tignarlegu
bvegingar í borgunum, bæði fornar og nvjar.
Eins og kunnuet er standa Finnar mjög framar-
lega í byggingarlist.
— Hvernig búa Finnar að nauðsvnjavörum?
— Næsta vel, fannst mér. Þegar litið er á allar
þær hörmungar, sem orðið liafa hlutskinti þeirra
á s.l. 8 árum, er alveg ótrúlegt, hve verzlanir eru
birear af mares konar vörutegundum frá vms-
um löndum. Matur er næeur, en nokkuð dýr.
Góð má'tíð getur kostað 500—1000 mörk. Raun-
ar er finnska markið ekki í háu gengi, mér telst
til að eitt mark samsvari u. þ. b. 5 aurum ís-
lenzkum, en það er sem kunnugt er óskráð í
bönkum hér. Af þessu má ráða, að hver hundrað
mörkin eru ekki lengi að evðast. Þá má láta
þess getið í sambandi við vöruöflun Finna, að
vöruskömmtun er mjög væg hjá þeim, og ég
hjó eftir því í útvarpinu núna um daginn, eftir
að ég var kominn lieim, að henni væri með öllu
aflétt frá og með 1. júlí. Að þessu leyti standa
Finnar mun betur að vígi en flestar aðrar þjóð-
ir, a. m. k. Norðurlandaþjóðirnar.
— Úr því að verðgildi finnska marksins er
svona sáralágt, má ætla að kaupgjaldið í Finn-
landi sé æði hátt í tölum talið.
— Já, og þó naumast tiltölulega eins hátt og
hér hjá okkur. Til gamans aflaði ég mér upplýs-
inga um mánaðarkaup verzlunarfólks. Venjulegir
skrifstofumenn hafa frá 15—25 þús. mörk á mán-
uði, eftir starfsaldri, og mánaðarlaun forstjóra
eru algengust frá 60—100 þús. mörk. Til hlið-
siónar má geta þess, að þar er mánaðarleg leiga
fyrir þriggja herbergja íbúð, eldhús og baðher-
bergi, um 3—5 þús. mörk, í eldri húsum, en í
nýbyggðum húsum frá 7—12 þús. mörk.
— Eru ekki Finnar stórskuldueir eftir alla þá
óáran, sem yfir þá hefur dunið síðustu árin?
— Fiárhagur þeirra er nú sjálfsagt allþröng-
ur, en þeir eru þó þe<rar búnir að skófla burtu
mesta kúfnum af stríðsskuldum sínum og iiðrum
ríkisskuldum. É<r las t. d. í finnsku blaði, að beir
liafi greitt skuldir sínar niður um 3,7 millj.
marka á fyrstu fimm mánuðum þessa árs. Ann-
ars eru ca. 67% af skuldum ríkisins innlendar
lántökur, en einunsris 33% erlendis frá. — Það
er hægt að skióta því hér inn, að Finnar hafa
nýlega tekið 10 millj. dollara lán til vörukauna
í Arq-entínu. — Það er sízt að undra, þótt skuld-
ir hafi hlaðizt unp hjá Finnum á hinum erfiðu
og ókyrru tímum. Sem dæmi má nefna, að
finnska ríkið varð að siá nálega sjötta hluta
þeona sinna ( um 500,000 manns') fvrir nýiu
jarð- og húsnæði, eftir að Rússar lögðu undir
sig stór og friósöm landsvæði, s. s. Kvriálahérað-
ið og Porkkalaeiðið, þ. á m. eina mestu útflutn-
126
FRJÁLS VERZLUN