Frjáls verslun - 01.12.1952, Qupperneq 21

andi eldblossa aftan úr sér. Þrýstingurinn frá því var
svo mikill, að Dakota-flugvélin okkar skalf öll og
nötraði eins og við hefðum lent í þrumuveðri.“ Chil-
es, flugstjóri, sagði ennfremur, að ljósið inni í þessu
farartæki hefði verið svo sterkt, að það hefði minnt
einna helzt á magnesiumbjarma. Frá hliðum þess skein
sterkur bláleitur hjarmi einna líkastur neonljósi. Hin-
ir rauðgulu blossar, sem það spjó aftur úr sér, teygðu
sig 10 til 15 metra út í loftið, en hraði þessa farar-
tækis var áætlaður um 1200 km.
Þær frásagnir, sem hér hefur verið minnst á, eru á
meðal þeirra 34, sem rannsóknarnefndin varð að sætta
sig við að skilgreina sem óráðnar gátur. Bandaríski
flugherinn hefur ekki viljað staðfesta neitt í þessu
sambandi, en kenning Frank Scullys í málinu er á
þessa leið: Hvort sem hlutirnir eru í laginu eins og
diskar eða vindlar, þá er eitt víst, að hér er um að
ræða farartæki, sem ferðast um geiminn frá annarri
plánetu (sennilega Venus). Þeim er stjórnað af skyni-
bornum verum, sem eru fremri okkur jarðarbúum
hvað snertir tæknilega þróun. Til að færa sönnur á
kenningu sína, hefur Scully fyrir sér rannsóknir og
niðurstöður frægs bandaríks vísindamanns, sem hann
nefnir dr. G. Eftir því, sem Scully skýrir frá, þá hef-
ur dr. G. í fórum sínum nákvæma lýsingu á því, þeg-
ar fyrsti „fljúgandi diskurinn“ lenti í Bandaríkjun-
um. Annar „diskur“ hafði lent í Bandaríkjunum.
Annar „diskur" hafði lent nokkru áður á Sahara eyði-
mörkinni, en hann hafði gjörsamlega eyðilagzt. Dr.
G. var að störfum við rannsóknarstöð eina í Banda-
ríkjunum, þegar vart varð skyndilega við hlut í him-
inhvolfinu, sem menn báru ekki kennsl á. Sást hlut-
urinn í ratsjá rannsóknarstöðvarinnar, í fyrstu í óra
fjarlægð, en færðist með miklum hraða í áttina til
til jarðar unz tæki stöðvarinnar gáfu
til kynna, að hann hefði lent. Var
nú í skyndi hafist handa um að
rannsaka lendingarstaðinn, sem enn
var ókunnur. Nokkrir flugforingjar
úr bandaríska flughernum lögðu
upp frá flugstöðinni í Durango í
Kaliforníu og hugðust leita þess
staðar, þar sem hluturinn hafði
komið til jarðar.
Var leitað á stóru svæði, og eft-
ir nokkurn tíma komu menn auga
á þetta dularfulla farartæki á há-
sléttu nokkurri austur af borginni
Aztec í New Mexico. Varðflokkar
voru þegar sendir að staðnum eft-
ir að kunnugt var orðið um fund-
inn. Dr. G. og sjö af samstarfsmönnum hans voru þvi
næst fengnir til þess að að takast ferð á hendur og
rannsaka hið dularfulla farartæki, sem lent hafði á
auðn New Mexico fylkis. Þeir héldu sér í nokkurri
fjarlægð frá staðnum í nokkra daga og framkvæmdu
geislarannsóknir með margvíslegum mælitækjum til
þess að komast að raun um, hvort hætta stafaði af
því að snerta farartækið eða koma fast að því. Menn
komust senn að raun um það, að farartækið var hættu-
laust, og ekkert líf virtist sýnilegt inni í því eða í
grennd. Engar dyr voru neinsstaðar sjáanlegar á því,
en ein rúða var brotin, og var hún úr einhverskonar
glerlíkingu. Til þess að sjá betur inn í farartækið
voru gluggar brotnir í sundur með langri stöng. Gaf
nú að líta 16 lík inni í farartækinu, og voru þau um
90 cm. til 1 meter á hæð.
Reynt var að finna einhvern inngang í loftfarið,
og var stöngin notuð til þess að brjóta upp eitthvert
op, ef ske kynni, að það gæfi undan, þegar hún var
rekin með afli í hliðarnar. Allt í einu hrukku opnar
dyr, sem ekki var hægt að sjá marka fyrir að utan
frá. Hin smávöxnu lík voru nú borin út úr loftfarinu
og lögð til hliðar fyrir utan það. Þau litu ekki út fyrir
að vera af raunverulegum dvergum — vaxtarlag allra
lima virtist samsvara sér eðlilega, og ekkert óvenju-
legt var að sjá í sambandi við þessa smávöxnu menn
annað en vöxtinn. Hinsvegar var hörundslitur þeirra
óvenju dökkur, og líkastur því, að þeir hefðu brennzt
af miklum hita eða loftþrýstingi, sem brotni glugginn
hefur orsakað.
Þessi dularfulli farkostur líktist einna helzt gríðar-
stórri undirskál á hvolfi, og reyndist hann vera 30
metrar í þvermál. Farrýmið, sem stóð að nokkru upp
Framh. á bls. 138.
133
F.RJA'LS. VERZ-LUN