Frjáls verslun - 01.12.1953, Blaðsíða 22

ÆVINTÝRAPRINS -
Á FÖLSKU VEGABRÉFI
S.B. rabbar viö
ANDRÉS OLSEN
Faðernið norskt. Móðirin íslenzk. Fæddur í Seyðis-
firði. Ólst upp á hrakhólum, og á Fljótsdalshéraði
austur. Var ungur hreinskiptinn í orðum og skoðun-
um svo talið var til ódyggða. Fór til sjós. Sigldi með
ýmsum þjóðum og fór víða um heim, allt til Ástralíu.
Er manna kunnugastur fangelsum margra stærri hafn-
arborga í fjórum heimsálfum, og hefur þó aldrei gert
flugu mein um sína daga. Helzt hefur hann það til
saka unnið að vera á vitlausum tíma á röngum stað.
Hann vandist því nefnilega aldrei að taka brottfarar-
tíma skips síns hátíðlega. Gleymdi sér stundum við
gaman í landi, eða langaði alls ekkert til að fara. En
löggæzlumenn allra þjóða hafa áhuga fyrir útlending-
um, sem ekki vilja fara, og stingur þeim oft í svart-
holið meðan mál þeirra eru til athugunar. 1 þessu
hefur Andrés Ólsen mikla reynslu, en alltaf rættist
þó betur úr hans vanda en útlit var fyrir.
Andrés er nú kominn heim úr víking og hvggur
ekki á fleiri svaðilfarir að sinni. Hann er til húsa á
Hernum og vinnur við höfnina, þegar vinnu er að
fá, — en þar á hann marga hollvini á meðal starfs-
bræðra og verkstjóra. Vinsælda nýtur hann ef til vill
fremur vegna lífsreynslu sinnar og frásagnargáfu en
atorku í starfi, og er þó ólatur til snúninga.
Sómakær er Andrés í bezta lagi og mætti þar vera
öðrum til fyrirmyndar. Einu sinni ofbauð honum svo
aumingjaskapur sinn og allsleysi, að hann laug upp
á sig norsku þjóðerni „til að gera íslandi ekki skömm“,
eins og hann orðar það. Var hann þá sladdur vestur
í miðjum Bandaríkjum og hafði strokið þar af norsku
skipi, vegabréfslaus, peningalaus og illa til reika.
Danskur liáseti bauð honum til drykkju og stóð vin-
átta þeirra meðan fé entist. Lagði þá Andrés land
undir fót að leita sér atvinnu. Fyrstu nóttina lagðist
hann til svefns á grasblelti framan við stórt hús, —
en þegar hann hafði skamma stund sofið vaknaði
hann við að eldflugur bitu hann í andlitið. Skreið
hann þá upp í sendiferðabíl og svaf af til morguns. Á
þriðja degi kom hann að gömlum sveitabæ og bað um
vatn að drekka. Gömul kona kom til dyra og sagði:
—- Þú ert þreyttur, þú ættir að hvíla þig hérna.
Svo þvoði hún skyrtuna mína og ég svaf þar af um
nóttina. Morguninn eftir gaf hún mér þrjá dollara
fyrir fargjaldi til næstu járnbrautarstöðvar. Þar hitti
ég mann, sem sagði við mig: „Komdu með mér upp
í sveit!“ Og ég fór með honum upp í sveit og fékk
vinnu á búgarði einum. Um kaup var ekki samið, en
118
FRJÁLS VERZLUN