Frjáls verslun - 01.07.1971, Blaðsíða 33

Fatnaður
IJtKendingar geta ekki hannað
ísienzk föt, fremur en norskir
frönsk, við verðum úr að bæta
Islenzk fataframleiðsla er ekki á réttri braut fyrr en við getum bætt
hráefnin og nýtt þau af eigin þekkingu
FV ræðir við Fannýu Jón-
mundsdóttur sýningarstúlku og
kaupkonu.
„Hvað er íslenzk fatahönnun?
Aldrei heyrt hana nefnda. En
þá verðið þér að kynnast
henni“. Þannig mætti heimfæra
s.iónvarpsauglýsinguna vel-
þekktu um Sommer-teppin upp
á ástandið í fatahönnun á Is-
landi. Hönnun á íslenzkum fatn-
aði unnin af íslenzku fólki er
fágætt fyrirbæri. Og á sama
tíma og talað er um að stór-
auka framleiðslu á fötum eru
erlendir hönnuðir fengnir til
þess að ákveða útlit vörunnar,
að hugmyndum er „rænt“ úr
erlendum blöðum. Fötum keypt-
um erlendis er sprett upp, snið
gerð eftir þeim og framleiðsla
hafin í nafni íslands. En þó
ástandið sé slæmt eru þó til
ljósir punktar og einn þeirra er
sýningarstúlkan og kaupkonan
Fanný Jónmundsdóttir. Fanný
hefur að undanförnu nokkuð
fengist við að hanna föt fyrir
ýmis fyrirtæki í Reykiavík og
má sjá árangur þessa starfs
hennar í bó nokkrum sýningar-
gluggum í borginni. Þó Fanný
hafi ekki sérmenntazt í grein-
inni hefur henni oft tekist mjög
vel upd og skapað fallegar flík-
ur, flíkur úr íslenzkri gæru,
innfluttu taui og garni, sem
sóma sér vel hvort heldur er
á íslendineum eða á erlendum
markaði. Til bess að forvitnast
frekar um betta starf Fannýar
heimsóttum við hana kvöld
nokkurt fyrir skömmu. Fanný
er fædd og unnaiin í Re''kia-
vík, dóttir Aðalheiðar Ólafs-
dóttur og Jónmundar Guð-
mundssonar. Hún er gift Valdi-
mar Jóhannessyni blaðamanni
og eiga þau einn son. Fanný
hefur undanfarin ár fengizt við
að sýna föt og fatahönnun
hennar óbein afleiðing af því
starfi.
FJ: Það er hrein tilviijun
að ég fór að fást við fatahönn-
un. Eg var ráðin sem módel á
Kaupstefnunni, sem haldin var
í Laugardalshöllinni sl. haust
og þar komu menn að máli við
mig um hvort ég hefði ekki
einhverjar hugmyndir í sam-
bandi við kvenfatnað og barna-
fatnað. Ég var full af hugmynd-
um og þar sem ég hafði fengizt
þó nokkuð við að sauma á
sjálfa mig frá því ég var stelpa
ákvað ég að slá til og reyna.
En þó hugmyndirnar væru
meira en nógar var ekki allur
vandinn leystur. Þá var eftir
að festa hugmyndina á blað,
búa til snið og lagfæra jafn-
hliða bví sem flíkin varð til.
En einhvern veginn tókst þetta
og út úr þessu komu kánur fyr-
ir Belgjagerðina, neysur og
samfestingar fyrir Prjónastof-
una Snælduna og múffu.r, húf-
ur og pelsar fvrir Framtíðina.
Allt sem ég hafði til að byggja
á var eitt sníðanámskeið hjá
Pfaff og t.ók verkið bví eðli-
lega langan tíma og ég þurfti
að gera margar tilraunir áður
en ég fékk bað fram, sem ég
var að sækjast eftir.
FV: Eru ekki til neinir lærð-
ir íslenzkir fatahönnuðir?
FJ: Jú. beir -eru einhverjir
til. en miög lítið hefur verið
leitað til þeirra ef frá er talin
Fanný: Erum enn á byrjunar-
stigi í notkun ullar.
Eva Vilhjálmsdóttir. Hún hefur
fengizt talsvert við að hanna.
Nú er hún við nám í Kaup-
mannahöfn og er væntanleg
heim xljótlega. Það verður gott
að fá hana heim til starfa, en
þörf er á miklu fleiri mönnum
í greinina, bví ef vjð ætlum
okkur að reyna að keppa við
aðrar þjóðir í fataframleiðslu
verðum við að taka okkur al-
varlega á.
FV: Er ekki pottur brotinn
víðar í íslenzkum fataiðnaði?
FJ: Því er ekki hægt að svara
neitandi. Fólkið sem vinnur við
fataiðnaðinn er vfirleitt ófag-
lært fólk, sem í mörgum til-
fellum hefur ekki einu sinni
áhuga á verkinu. hvað þá held-
ur skilning á mikilvægi þess að
FV 7 1971
31