Frjáls verslun - 01.07.1971, Blaðsíða 34

BLÖMAHOSIÐ
gefur yður kost á
margs konar skreyt-
ingum og miklu
blómaúrvali. ViS
viljum sérstaklega
mmna ySur á, aS viS
skreytum veizlusali
og ráSstefnusali.
Skrcytum gjafa-
pakka, blómakörfur
og blómaskálar.
Skreytt af fagmanm,
sem unniS hefur viS
blómaskreytingar
í Kelztu blómalönd-
um Evrópu.
SKIPHOLTI 37
BLÓMAHÚSIÐ
SÍMI 83070
Fanný: Islenzka ullin er ekki nógu góð eins og hún er nú, en
sútuð skinn og mokkaskinn má nota með góðum árangri.
varan sé vel unnin og fallega
frágengin, Mikil brögð eru að
því að ekkert samræmi sé í
stærðum og möguleikar efnis-
ins ekki nýttir.
FV: Nú er íslenzka ullin
mjög vinsæl bæði meðal íslend-
inga og þá ekki síður útlend-
inga. Telur bú að við nýtum
ekki möguleika u.llarinnar til
fulls?
FJ: Að minu áliti erum við
enn á byrjunarstigi með notk-
un ullar. Og hvað sem vinsæld-
unum viðkemur þá er það mín
skoðun að við séum ekki á réttri
braut í nctkun ullarinnar. Það
allra fyrsta sem við eigum að
gera er að láta skrásetja sögu
íslenzkrar klæðagerðar, því und
irstaða fataframleiðslu með ís-
lenzkum séreinkennum unnum
úr íslenzku efni hlýtur að vera
forsaga þeirra. Mjög hefur bor-
ið á því að föt þau sem unnin
eru úr hreinni íslenzkri ull
teygist. Fötin líta vel út áður
en þau eru keypt, en þegar
búið er að vera í þeim einu
sinni eða tvisvar eru komnir
pokar í þau og faldurinn orðinn
misteygður. — Þetta kemur ó-
orði á íslenzku ullina og því
verðum við að einþeita okkur
að því að finna hentuga blöndu
ullar og einhvers annars efnis
til bess að framleiða föt okkar
úr. Að því fengnu þurfum við
menntaða hönnuði, íslenzka, til
þess að uopgötva þá möguleika
sem efnið hefur upp á að bjóða.
Mín skoðun er sú að útlendir
hönnuðir geti ekki hannað úr
íslenzku efni.
FV: Geturðu nefnt nokkur
dæmi slíks?
FJ: Já, mér dettur t. d. eitt
i hug. Fýrirtæki hér í borg
fékk ítalskan hönnuð til þessað
búa til flik úr ofnu efni úr
sauðalitum. Efnið var rúðótt,
sauðsvart og hvítt. í hvítu reit-
unumvarofið ísland meðsvörtu
og í svörtu reitina var ofið vík-
ingaskip. Hönnuðinum var feng-
ið efnið í hendur og þegar hann
kom með árangurinn af verki
sínu snéri Island öfugt,þannig
að Vestfjarðakjálkinn teygði
sig í austurátt. Ef til vill kynni
einhver að segja að flíkin gerði
sama gagn þó Vestfirðirnir
snéru í austur. en samt sem áð-
ur eru þessi vinnubrögð ekki
nógu góð og slíkur klaufaskap-
ur hefði ekki getað átt sár stað
ef íslenzkur hönnuður hefði
unnið verkið. Auk bess er ekki
hægt að ætlast til þess að út-
lendur hönnuður geti skapað
íslenzk séreinkenni á fatnaðinn.
Það er jafn fjarstæðukennt og
láta sig dreyma u.m að láta
Ncrðmann teikna frönsk föt.
Þá fyrst, er við höfum upp-
fvJlt bau atriði, sem ég hef tal-
ið fram hér á undan, megum
við álíta að við séum á réttri
leið og stefnum að fullnýtingu
þeirra möguleika. sem íslenzk
ull hefur upp á að bjóða.
FV: Hefurðu trú á íslenzku
gærunni til fataframleiðslu?
FJ: Ég hafði trú á henni til
skamms tíma, þ.e.a.s. þar til
ée komst yfir gærur hiá Fram-
tíðinni, og reyndi að hanna
pelsa úr þeim. Þá komst ég að
því að gæran er svo loftmikil
að ekki er vinnandi vegur að
búa úr henni flík án bess að
viðkomandi minni einna helzt
á ísbjörn, sem stendur á aftur-
fótunum. Ég held að það sé
32
FV 7 1971