Frjáls verslun - 01.03.1972, Blaðsíða 7

Verður skortur á skipstjórnarmönnum? Hinn kunni aflamaður
Þorsteinn Gíslason sést hér í kennslustund með nemendum í
Stýrimannaskólanum.
fiskiskipa á íslandsmiðum
næstu 5-10 ár?
M.E.: Við höfum gert um
það fyrirspurn á ýmsum fund-
um, hvort fulltrúum ríkja þar
væri kunnugt um slík áform.
Enginn vildi þó gefa neitt upp.
Þetta er kannski skiljanlegt
með V.-Evrópuþjóðirnar, þar
sem eru margir útgerðarmenn.
En A.-Evrópuþjóðirnar vildu
ekkert gefa upp um það, hvar
þær ætiuðu að stunda veiðar
með sínum ríkisreknu flotum
næstu ár.
Hins vegar má draga álykt-
anir af ástandinu eins og það
er í N.-Atlantshafinu. Þar er
alls staðar að verða fiskþurrð.
Miðin hér við land eru þau
einu, sem gefa sæmilega af sér
ennþá. Þess vegna má reikna
með því, að sóknin hingað
vaxi mjög verði ekkert gert
af okkar hálfu. Miðað við það,
hvað hafið gefur af sér, eru
flotarnir hjá þessum þjóðum
orðnir alltof stórir. Þar af leið-
andi er hætt við, að þeim verði
stefnt á íslandsmið, en um
tölur næstu 5-10 ár vil ég engu
spá.
F.V.: Hvað er hugsanlegt,
að íslendingar geti aukið
þorsk- eða bolfiskafla sinn
mikið eftir útfærslu fiskveiði-
lögsögunnar í 50 mílur? Hve-
nær gæti aflaaukning farið að
segja verulega til sín?
M.E.: Þessa spurningu verð-
ur að ræða með hliðsjón af
þremur meginatriðum. í fyrsta
lagi: Hvaða undanþágur ætl-
um við að veita Þjóðverjum
og Bretum? í öðru lagi: Hvað
geta þeir veitt mikið utan
undanþágusvæðanna, og þeg-
ar undanþágurnar renna út,
utan 50 mílnanna? Þetta
liggur engan veginn ljóst fyrir
ennþá. Og svo í þriðja lagi:
Ætlum við að taka allt það
magn, sem skýrslur sýna, að
þessar þjóðir hafa hingað til
tekið?
Þessari þriðju spurningu
getum við svarað strax, held
ég, á þann hátt, að við ætlum
okkur ekki að taka allt það
magn, sem þessar þjóðir skilja
eftir. Við munum að sjálf-
sögðu bæta við okkur því
aflamagni, sem skynsamlegt
er talið. En hiklaust getum við
sagt, að við ætlum að draga
úr heildarsókninni á fiskstofn-
ana hér við land. Við ætlum
sem sagt að friða hjá okkur.
Þjóðverjar og Bretar taka
hér miklu meira af smáfiski
en við höfum áhuga á að gera,
því að þetta er markaðsvara
hjá þeim, en við þurfum fyrst
og fremst að vinna fiskinn í
frystihúsum og saltfiskstöðv-
um eða hengja hann upp til
þurrkunar, sem smáfiskurinn
dugar ekki til. Þar af leiðandi
myndi samsetning aflans hjá
okkur breytast eitthvað, og
það þýðir auðvitað ekki, að
aflaaukningar færi að gæta
strax, heldur fremur þegar
nokkurt tímabil er liðið, sem
leyfir smófiskinum við Norð-
ur- og Austurland að vaxa upp
í meiri stærð en hann er í nú
í dag.
Nú skulum við gera ráð fyr-
ir, að þessar þjóðir, Bretar og
Þjóðverjar fari algjörlega af
miðunum, og að við sitjum ein-
ir að því, sem hér hefur ver-
ið veitt undanfarið. Þá hefur
heildaraflinn komizt upp und-
ir 850 þús. lestir af bolfiski
hér við land, og algengt afla-
magn er milli 700-750 þús. lest-
ir. Við skulum segja, að eðli-
legt mark væri 700-720 þús.
lestir. Þá er hugsanleg afla-
aukning okkar 300 þús. lestir
á ári.
F.V.: Á það liefur verið
bent, að landhelgin sé færð út
til verndar fiskstofnum og
einnig með tilliti til efnaliags
þjóðarinnar. Byggð eru ný og
stór skip til að nýta til hins
ýtrasta þau tækifæri, sem
skapast með stærri landhelgi.
Er ekki líklegt, að alvarlegir
FV 3 1972
7