Frjáls verslun - 01.11.1974, Blaðsíða 35

ásamt sonum sínum Gilbert F.
og Louis, og settist að í Hart-
ford, eftir að hafa leitað fyrir
sér annars staðar. Þar opnaði
hann matsölustað og vann sér
brátt nafn á sviði matargerðar
og framleiðislu.
Árið 1875 tóku synirnir við
rekstrinum. Nokkrum árum
síðar varð smáatvik til þess að
ný hugmynd varð til, en sú
'hugmynd færir Heublein fyrir-
tækinu daglega góðar tekjur
og nýtur mikilla vinsælda.
Menn voru farnir að blanda
kokkteila og eitt sinn þegar
ríkisstjórnin ætlaði að halda
útiveizlu, afgreiddu Heublein-
bræðurnir eina pöntun upp
á gallon af „The Club“
og annað eins af „Man-
hattan". Þetta var mjög mik-
ilsvert fyrir þá en þegar dag-
urinn rann upp rigndi og var
veizlunni frestað. En þegar
aftur átti að reyna, rigndi enn
á ný og ekkert varð af veizl-
unni. Átti þá að henda kokk-
teilnum, en þegar einn þeirra,
sem stóð að undirbúningi
veizlunnar, smakkaði á þeim
fannst honum þeir mjög góð-
ir þrátt fyrir geymsluna.
Þar með var fædd hug-
myndin að átöppun tilbúinna
kokkteila. Nú framleiðir fyr-
irtækið 14 slíka, við miklar
vinsældir, og er Smirnoff not-
að í marga þeirra. Til þess að
gera framleiðslu þessa sem
fjölbreyttasta, vantaði þá gott
gin. Lausnin á því máli varð
einfaldlega sú, að þeir fóru að
framleiða eigin gin í Bret-
landi, Milshire-ginið. Jafnhliða
þróaðist matvælaframleiðslan.
HÖFÐU EKKI TRÚ
Á SMIRNOFF.
1928 kom Bretinn John G.
Martin inn í fyrirtækið sem
sölumaður, en eftir að hafa
náð B. A. gbáðu í Cambridge
University, varð hann aðstoð-
arforstjóri á aðeins fjórum ár-
um og forstjóri síðar. Hann
var þá orðinn bandarískur rík-
isborgari. Skömmu eftir að
hann varð forstjóri, keypti
hann framleiðsluréttinn á
Smirnoff, í trássi við aðra
stjórnarmenn, sem ekki leist
vel á hugmyndina. f síðari
heimsstyrjöldinni var stöðnun
í framleiðslunni, en fljótlega
eftir það fór Smirnoff að
vinna vinsældir. Nýir og nýir
drykkir urðu til þar sem
Smirnoff var uppistaðan og
Litskrúðugar auglýsingar frá Smirnoff birtast í erlendum ritum.
FV 11 1974
35