Alþýðublaðið - 11.03.1970, Blaðsíða 9

Miövikudagur M. marz .lOíO 9
sem yrði að fylgja eí vel ætfi
að vera þ>i.t.
— Ertu fljótur a-ð þýða?
— Það er ákaflega mi'sjafnt,
eftir því hvað er; t. d. léttar
frásagnir fyrir börn og uniglinga
er ég nokkuð fljótur að þýða,
og yfirleitt skrifa ég ekki nema
einu sinini.
— Þú hreinskrifar yfirlei'tt
aldrei.
— Nei, ég hef þann sið að
kynna mór mjög vandlega verk-
-efnið áður en ég byrja. Fyrst
íes ég bókina og athuga hvort
orðalag, jafnvel hjá mönnum
sem þýða talsvert.
— Úr hvaða máli hefurðu
þýtt mest?
— Ég hef líklega þýtt mest
úr þýzku, Nonna-bækurnlar all-
ar og margar aðrar, svo úr
Norðurlandamálunum öt'lurn,
dönsku, sænsku og norsku, og
dálítið úr ensku sem mér finnst
erfiðast við 'að ei'ga. Annars
hefur mér þótt einna skemmti-
legast að þýða úr sænsku; það
er lika eina málið sem ég hef
lært að tala sæmiiega vel.
Hún hefur verið ófáanleg síð-
an. Seinni bókin er aftur gefin
út í 400 eintökum og hana
hefur verið nokkur möguleiki.
að ná í fram að þessu, en ég
held að hún sé nú alveg þrot-
isti. Þessar bsekur hafa aldrei
verið í bókaverzlunum.
i'
.i_
— Hvað ortirðu á skólaár-
unum?
— Það var nú ekki mi'kið, og
mest af þvi er farið forgörðum,
týnt og gleymt. Ég hef aldrei
ort mikið.
— Tækifærisvísur?
— Já, dálítið af þeim, gaman-
vísur og kannski hálfgerðar
kerskni'svísu.r, en það er flest
farið veg allrar veráld'ar og
sjálfsagt bættur skaðinn.
— En þú átt eitthvað frá
þeim tíma.
— Það eru no'kkur kvæði í
fyrri kvæðabókinni minni frá
skólaárunum og þar á meðal er
eitt sem er kanmski með þeim
þekktustu, það er kvæðið Gler-
brot.
— Ortixðu það á skóla'árun-
um?
— Já, ég var byrjaður í há-
skólanum. Þetta kvæði er ekk-
ert ann'að en stemning.
— Ekki ort af sérstöku til-
efni.
— Nei, það er ekki oit af
sérstöku tilefni. Það h'afa mar'g
ít spurt mig að því hvort það
stæði ekki í sambandi við eitt-
hvað sérstakt, era það er óhætt
að segja að það er ekkert anra-
að en Stemnirag, dálítið þung-
lyndi'sleg eirasog var í tízku þá
hjá ungum skáldum, það þótti
sjálfsagt að slá á þá strengi.
— Hvernig barst þetta kvæði
út?
— Það hefur borizt út frá
með bókinni þótt ekki færi hún
víða. Nokki*ir hafa fengið það
hjá mér upp9krifað, og ýmsir
h'afa talað við mig og feragið
það leiðrétt, höfðu heyrt það
og verið raragt með farið. Yfir-
leitt vill svo fara um kveðskiap
Ræti við Freysiein Gunnarsson skóla-
stjóra um skáldskap og þýðingar
Fjórða viðfal
ég treysti mér til við han'a, og
svo undirbý ég hvern kafta
mjög ■ rækiiega, venjulega aö
kvöldi það sem ég ætla að þýða
morguninn eftir.
— Hvað mundirðu vi'ljia segja
um þýðin'gar almerant, hversu
þær eru gerðar?
— Ég er satt að segja ekki
nógu kuranugur til að geta
dærnt um það af skynsamlegu
viti. Ég hef lesið mar'gar þýð-
ingar sem mér finras't vera á-
gætlega gerðar, en ég hef lí'ka
sóð mjög óhrjáiegan frágang,
bæði hvað snertir orð'aval og
— En hefurðu enga bók sam-
ið sjálfur í prósa?
— Nei, ég hef náttúrlega
samið nokkriar . ritgerðir og
greinar en ekki er það neitt
að ráði.
— En ljóðabækur þínar.
— Þær eru tvær. Sú fyrri
kom út árið 1935, og sú seinni
1943, báðar gefraar út sem
handrit í mjög litlu upplagi.
— Hve stóru?
— Fyrri bókin er gefin út í
209 tölusettum eintökum og til
áskrifenda eingöngu og seldist
upp um leið og hún kom út.
s>em fer viða að haran aflagast
í meðförunum.
— Var þetta ekki mikið uppá-
haldskvæði hjá þér?
— Jú, það var það kannski.
Annars er það nú stundum svo
að þegar maður er búinn að
koma einhverju saman þá er
maður orðiran leiður á þvi.
— Varstu lengi að yrkja?
— Það var ákafega misjafnt.
Ég lá lengi yfir sumu, en sumt
kom aftur alveg ósjálfrátt.
— Hvað um þetta ljóð?
— Það kom fljótt, svo að
segja í eirani svipan. Og nokkur
fleiri get ég nefnt sem þannig
urðu til.
— Hvaða ljóð eru þér sjálf-
um hugstæðust önnur en Gler-
brot?
— Ég get t.d. nefnt eitt kvæði
í fyrri bókinni sem heitir Gunn-
laugsdrápa. Það er afmælis-
kvæði til Gunnlaugs Einarssora-
ar lækni's félaga mins og viraar,
og er að margra áliti með betri
kvæðum sem ég hef ort. Það
er tvítug drápa og runhenda.
Það er eitt með þeim kvæð-
um sem ég hef verið fljótastur
að yrkja.
— Hvenær var það ort?
— Það var ort þegar við vor-
um báðir fertugir, árið 1932.
— Önraur sem þú hefur dá-
læti á?
— Ég held alltaf dálítið uppá
kvæði'ð Sindramál sem þú kann
ast vi'ð. Það hefur aldrei birzt
á prenti, en þú fluttir það í
útvarpið. Það er langt kvæði og
ég var með það í mörg ár. Ég
orti það allt á milli dúrarana að
næturla'gi eina og eina vísu í
einu og var að dunda við þetta,
lanigal'engi, mest af því ort aust-
ur í sumarbústaðnum.
— En þessi vísa sem fór geysi
viða á eldspítustok'kum:
Alla þá sem eymdir þjá
ér yndi að hugga
og lýsa þeim sem Ijósið þrá
en lifa í ■ skugga.
— Já, hún er líklega sú vísla
sem komið hefur út í flestum
eintökum, sennileg'a í milljón-
um eintaka. Hún var á eldspýtu
stokkum sem hér voiru seldir í
góðgerðáskyni nokkur ár, kall-
aðir Leiftureldspýtur.
— Varstu beðiran að geral
þessa vísu?
— Já, ég var beðiran um
vísu sem átti að nota á þeraraan!
hátt og gerði fleiri en þe'ssi
varð endanlega fyrir vali'nu. —
Hún segir nú kannski töluvert
mikið af því sem ég vildi segja
um lífið og tilvei*uraa.
— Hvað viltu segja mér um
skáldskap og form hains yfir-
Ieitt?
— Það er erfi'tt að svairia
þessu, þetta er svo víðtæk
spuming. En ég skal svara þes'siu
að vissu leyti. Það er alltaf um
tvennt að ræða í sambandi viö
Framhald á bls. 11.
LANGTUM MINNI rafmagnseyðsla
og betri upphitun með
nnnx
RAFMAGNSÞILOFNUM
Minni rafmagnseyðsla vegna þess að á ADAX raf-
magnsofnunum er sjálfvirkur hitastillir (termostat) er
virkar jafnt á öll stillingarþrepin. Þér eyðið ekki raf-
magni að nauðsynjalausu.
Betri og jafnari upphitun vegna þess að á ofnunum
er einnig sérstök hitastilling er lætur ofninn ganga
á jöfnum lágum hita, sem hindrar trekkmyndun frá
gluggum.
Fallegri ofnar vegna þess að stillihnapparnir eru ofan
á þeim fyrir miðju. ADAX ofnarnir fengu verðlaun í
Noregi fyrir fallega hönnun 1968.
3 ÁRA ÁBYRGÐ. Leitið nánari upplýsinga um þessa
fallegu vönduðu norsku rafmagnsþilofna.
EINAR FARESTVEIT & CO HF
Bergstaðastræti 10
Símar: 16995 — 21565