Alþýðublaðið - 17.03.1970, Síða 2

2 Þriðjudagur 17. marz 1970
'fc Hreinlætisvörur
og mengun
"fe Loftið í glerhúsinu
á iHlemmi
tV G'rimmdarverk af
óvitaskap.
Útigangskettir
í Reykjavík
ESSKÁ SKRIFAR um meng-
un. „Nú er í tízku að tala um
mengun, og gott er til þesa að
hugsa að Ford-verksmiðjumar
kváðu vera að fiTma upp aðferð
til.'að draga úr eða eyða með
öllU eitrun andrúmslofts vegna
útblásturs frá bílum. En ég hef
ekki heyrt milkið talað um þá
mehgun á vatni sem stafar af
ýmis konar hreinlætlsvörum
sem notaðar eru í stórum stíl.
i
HVERSU MIKIÐ af alls kon-
asr sápu og hremlætisefnum er
tnotað á dag í Reykjavík? Það
hlýtur að vera töluvert. Og öll
þessi efni sem -a.m.k. eru
bakteríudrepandi og kanniski
eitthv, skaðleg öðru lífi renna
öll útí sjó með skólpinu. Hvað
' ©r þetta mikið og hvað ea’ þetta
hættulegt? Mér er kunnugt um
<að smáár á sumum stöðum á
landinu sem renn'a í gegnum
þorp eða þéttbýli' eru algerlega
dauðar orðnar þótt í þeim dafn
’ aði silunigur fyrr á árum. Hvað
er það í háttum mannamna sem
flæmdi silunginn burt eða eyddi
honum? Erum við ekki að eyða
l'ífinu líka í sjónum í kringum
i Reykjavík?
i
i
LOFTIÐ Á ÍSLANDI er gott
afþví við höfum storma og stöð
ugan gust allia leið norðain úr
Dumbshiafi. Samt er etoki alstað
ar göt-t loft á íslandi. Sumstað-
• iar á götum. borgarinnar er vaæla
hægt að draga andann, t.d. þeg-
' iar maður genigur yfir stæði
strætisvagmanna við Kal'ksofns-
' veg eða Lækjartorg. Ég stoal
' ihérmeð upplýsa að á þeim stöð-
um neyðist ég til að halda
M®ri í mér andanum. Og í því
’ íSambandi. eín .spurning ’enn:
‘ Þegar búið er að byggja yfir
Htemm þarsem aðalstæði SVR
1 verður í framtíðinni með fögru
glerhúsi og suðrænum gróðri,
hvernig verður þá loftið í því
húsi ef fjöldi strætisvagna spýr
þar í hring út eiturgufum allan
‘ liðlangan daginn? Verður það
etoki bæði vont loft fyrir suð-
‘ rænan gróður Og manmfólkið?
— Þinn einlægur. Esská.“
HRR SKRIFAR: „Þú birtir
inýlega .athyigUsvert bréf frá
konu sem mér virðist vera af
erlendum uppruna, um grimmd-
larverto unglinga o. fl. Ég er ein
þeirra sem hef þolað mitola
hugarraun fyrir þau atvik sem
hent hafa er börn hafa mis-
þyrmt dýrum eða deytt þau.
Ég held að þetta sé fyrst o'g
fremst óvitastoapur og stoortur
á kynnum af dýrum. Á mörg-
um ef ekki flestum heimilum
í Rvík og ekki einu sinni
köttur. Og ég hef etoki trú á
ströngum refsingum, trúi meira
á upplýsingu. Ég held einmitt
að þú hafir einhvem tíma í
vetur bent á að mianntoynið er
búið að stunda refsin'gar í þús-
undir ára en ektoert bendir til
iað refsing útrými glæpum.
EN ÞAÐ er einmitt annað í
sambandi við dýr sem lítoa hef-
ur oft valdið mér sárri kvöl.
Hér í Reykjavík er fjöldi af
villiköttum eða háltf-vil'ltum
köttum. Þessi aumingjia dýr
hrynj a niður úr hungiri og kuild'a
yfir veturinn. Stundum heyrast
veinin í þeim inn í hús, og ég
hef ekki heyrt getið um að fólk
fari strax á stúfana til að
hjálpa þeim. Sumir gera það
vafalaust, en flestir sitjia bara
inni og batfa það gott. Það er
'auðvitað erfitt, kannski ómögu
l'egt að koma í veg fyrir tilveru
flækings- og villitoaitta í borg
einsog Reykjavík. En flestir
villikettimir verða þannig
vffltir að fólk fær sér kettling,
leilkur sér a'ð honum og gælir
við h'ann meðan hann bítur,
en hættir svo að hirða um hann
þegar hann er orðinn fullorð-
inn köttur. Hann fer þá kann'ski
á flæking af umhirðuleysi eða
er beinlíni's settur útá götu.
I
ÉG VEIT EKKI hvað Dýra-
verndun'arfélagið gerir í sam-
bandi við þessi toattamál, en
mér finnst að það ætti að láta
þau til sín taka. Getur þú etoki
frætt otokur um það, Gvendur
minn? — HRR“.
Götu-Gvendur.
S. Helgason hf.
IEGSTEIHAR
HARCAR GERDIR
SÍHI36177
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
Súðarvogi 20
Karl prins af Englandi, sem nú er á þriðja og.síðasta ári sínu við Triniíy háskól-
ann í Camebridge, tekur þátt í fjórum atriðum revíunnar „Lygn streymir
Don“. Hann kemur fram í mörgum hlutverkum, og á myndimii sést hann í hlut-
verki íþróttafréttaritaira.
P U N K T A R
HIN MÖRGU ANDLIT KARLS PRINS
Marlröð Slyrmis
☆
Að skamma Albani
□ f STAKSTEINUM Morg-
unblaðsins í dag skrifar Styrm-
ir Gunnarsson um þrjá unga
menn, Tómas Karisson á Tím-
ar-um, Svavar Gestsson á Þjóð-
viljanum og Sighvat Björgvins-
son á AJ.þýðubiaðinu. Lýsir hann
því m.eð miklu þjósti að þessir
þrír menn stundi þá fyrirJ.itlegu
iðju að ausa svívirðingum yfir
hina mætustu menn á okkar
landi. Kemur þetta Staksteina-
höfundi fyrir sjónir eins og æsi-
spennandi kaupphlaup, þar sem
hann sjálfur neyðist til þess að
leika aðeins hlutverk áhorfanda
og fær bara að klappa og hrópa
húrra.
Fyrr en. varir er hann svo
kominn af skeiðveliinum og inn
í sirkus og enn í humátlina á
eftir kollegunum þremur. Þar
fær hann Iíka að klappa og
hrópa húrra, — en ekki að vera
með.
Þaðan fer Staksteinaliöfund-
ur svo enn af stað og er nú stadd
ur hvorki meira né minna en á
sjálfri þroskabrautinni og enn
á hælunum á ungu mönnunum
þremur. En á þeirri braut stóð
Staksteinahöfundur náttúrlega
fastur eins og við var að búast
og gat ekki elt lengur.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ hefur ekk
ert á móti því, að Staksteina-
höfundur noti dálka sína til þess
að skrifa sig frá martröðum
þeim, sem hann fær á næturn-
ar. Alþýðublaðið getur þó hugg
að hann með því, að það er
ekkert alvarlegt á ferðum með-
an hann dreymir að hann sé að
elta Tómas, Svavar og Sighvat.
Hins vegar ætti hann að athuga
sinn gang, ef hann dreymdi að
Tómas, Svavar og Sigbvatur
væru að eita sig. SHkur drauin-
ur gæti haft aivarlegar afleiðing
ar í för með sér fyrir Staksteina
höfund því í fyrsta iagi þá yrði
b.ann svo hræddur og í öðru
lagi væri slíkur draumur vita-
skuld víðs fjarri raunveruleik-
anum. Engum kæmi til hugar að
hrekkia hann, — sízt af öllu
pólitískum andstæðingum hans.
Þessi martraðarskrif Stak-
steinahiifundar eiga þó senni-
lega öffm hlutverki að gegna,
en því að færa honum frið og
ró. í Vísi í gær, utibúi Morg-
unblaðsins, skrifar Valdimar
Jóhannsson ritstjórnarfulltrúi',
langa grein svipuð efni og
tekin hafa verið til meðferðar
í Alþvðublaðinu, Tímanum og
Þjóðviljanum. í grein þessari
lætur ritstjórnarfulltrúi Vísis
sér þó ekki næg.ja að taka fyr-
ir einn mann í einu, eins og
Tómas Karlsson hefur tíðkað,
í Tímanum, heldur „eys svívirð
ingum á narga mæta menK"
svo inotað sé drðbragð Stak-
steinahöfundar.
Minnugir þeirrar málsmeð-
ferðar Rússa að skamma A'banl
fyrir Kínverja er Staksteina-
höfundi því falið að ávíta Vísl
með því aff skamma AlJjýðu-
blaðið, Tímann og Þjóðviljann.
Nú er bara eftir að vita hvort
Vísisjmenn séu jafn glöggskyggn
ir Kínverjum og skilji hvert
„stóri bróðir“ er að beina
skeytuni sínum. —
Sovéiríkin efst á I
lista meS !
hjónaskilnaði '■1
□ Hvergi í heiminum er einö
mikið um hjónastoiikiaði og i
■Sovétríkjunum. Það kemur
fram í -*iýrri tölufræðilegri
skýrSlu frá Sameinuðu þjóð-
unum.
Næstefst á listanum eirul
Bandaríkin.
Hlutfallstalan er 2.73 af þús-
undi í Sovétríkjunum og 2.16
í Bandaríkjunum.
Neðst á listajnum eru hina
yegar Porfúgal (0.08), Norður-
írland (0.18) og suður-amerísku1
löndin, en eina og 'kunnugt er
bann'ar kaþólstoa kirkjan hjóna-
Skilnað, og í þessum löndum er
kaþólsk ríkitrú. —