Alþýðublaðið - 30.04.1970, Síða 6

6 Fimmtudagur 30. apríl 1970
I
Ávörp
1. rrraí ávarp Fulltrúaráðs
verkaJýðsféJagsmna í
Réykj'avík ‘
□ Fyrsta mai 1970 stendur
íslenzk verkalýðs'hreyfing á
þatöskuldi örlagaríkrar kjaa’a-
baráttu. Á síðustu 2—3 árum
hefur láunakjörum verkafólks
hha’kað um að minnsta kosti
fj'órðung. Aítvihnuleysi heíur
um lengri eða skemmri tíma
orðið hlutskipti þúsunda
manna, hundruð ha£a flúið
land, efnahagslegt misrétti stór
'aukizt.
Mefð þessari þróun hefur ís-
land eitt meðal grannþjóða orð
ið land lágra launa cvg atvinnu-
leysis, og menntunarskilyrða,
sem leitt hefur til hnignandi
'trújax æskulýðs á íslenzka mögu
leika.
þœsi þróun er bein ógnun
við gfnahajgslegt sjálfstœði þjóð
l.maí
arinnar og framtak landsmanna
sjálfra andspænis erlendu fjár-
magni og vaxasndi erlendri sam
keppni, sem leiða mun af
EFTA aðild.
Það er því þjóðamauðsyn,
að öfugþróun undanfarandi ára.
verði snúið við. Það mun þvi
aðteins takast, að íslenzkur
verkalýður sameinist um að
knýja fram gerbreytt ástand.
Þess vegna krefjumst við
eflingar íslenzks atvinnulifs
með því m. a. að nýtízku tog-
arar verði keyptir til landsins,
fiskibátum íjölgað, sjávarafl-
inn fullunninn, allt þetta mundi
skapa atvimnuöryggi og auð-
velda enn frékar kauptrygg-
ingu í fiskiðnaði, með því að
verja auknu lánsfé til íbúða-
bygginga og fjölga leiguíbúð-
um, með þvi að efla þróun
iðruaðar og koma upp nýjum
■atv'irmugreinum, með því að
þessar tillögur og aðrar um
framkvæmdir á næstu árum
verði felldar saman í mark-
vissa áætlun, sem nriði að því
að tryggja fulla atvinnu í
landinu.
Við krefjumst jafnframt
stórhækkaffra launa, sem ekki
Verði aftur tekin með verð-
hækkunum, gengisfellingu eða
öðrum stjóanarfarslegum ráð-
stöfunum, sem hingað til hafa
verið afsakaðar með minnk-
smdi arfla og verðfalli á afurð-
um. ÞeSBarr arfsakanir eru sízt
frambæritegar nú, þar eð sjáv-
arafli jókst um 11% sl. ár og
verðmætiSaukning varð 24%,
og þáð áem arf er þessu ári herf-
ur þeSsi þróun aukizt,
Við krerfjumst í dag efna-
hagslegs jafnréttis til náms og
fordfemvtm þá þróun, að æðira
nám er í síau’knum mæli for-
réttindi hínna efnuðu.
Kröfur okkar í dag tengjast
baráttu allrar alþýffu heims
gegn hungri, arðx-áni og er-
lendri undirokun.
Við lýsum yfjr andstyggð á
hernaðarstefnunni. Við tökum
undir kröfuna um frið í Viet-
nam, brottflutning alls erlends
herliðs þaðan og að Vietnam-
ar fái óskoraðan ákvörðunar-
rétt um eigin ,framtíðsán! íhlut-
unar erlendra þjóða. Við styðj-
um baráttu Tékkóslóvaika gegn
sovézku hernámi. Við fordæm-
um h erfo r in-gjastj ótmina í
Grikklandi og tökum heils
hugar undir krörfur gxistkr-
ar verkalýðshreyfingar um, að
pólitískir fanigar fái frelsi sitt
á ný.
Reykviskt launafólk. .
Strengjum þess heit —- með
göngu okkar í dag — að smú-
■ast af hörku gegn aitvinnuleys-
Minnumst þess, að framtíðar
baminigja okkar er undir því
komin, að núverandi láglaunan
timabil taki enda.
Það er undir stuðningi hvers
okkar komlð, a'ð verkalýðsfé-
lögunum ' auðnist að bera kröf-
ur sínáir fram til sigurs' og
skapa þar með bstna- og . rétt-
látara þjóðfélag.
1. maí-nefnd Fulltrúaráðs
verkalýðsfélaganna. í
Reykjavík.
Sigfús Bjarnason
Hilmar Guðlaugsson
Guðmundur J.
Gnffmundsson
Tryggvi Benediktsson
Jóna Guffjónsdóttir
Benedikt Davíffsson
i
Bandalag starfsmanna ríkis og
bæja. — 1. maí ávarp 1970.
□ Minnkamdi kaupmáttur og
IMakjaraskerðing hafa orðið-
hlutskipti íslenzkra launþega
að undanförnu. Á launastéttun-
um hafa algerliega hvíh. erfið-
leikamir arf þeim efnahagslega
vandai, sem þjóðin átti við að
stríða af völdum minnikandi út
fiutninigsfraTnlelðslu og verð-
lækkunar afurða. Ábendimgar
launþega um ráðstaíanir í efna-
hagsmáhxm, skipulagsmálum
fjárfestingar, skattamáluTn,
verðlags- og gjaldeyrismálum
haíla ekki verið teknair til greina
mema a0 lithz leyti.
Nú er svo komi'ð, að rekstr-
argrundvöllur atvinnuveganna
hefur batríað til mikilla muna.
Forsendurnar fyrir kjaraskerð-
ingu launþega er því harifiniar
og kaup getur stórhækkað. —
Ástæða er til að minna á það,
að laun opinberra starfsmanna
þyrftu að hækka um 17—37%
til þess eins að ná sama kaup-
mætti og var í septembeir 1967.
Meginkrafa opinberra staufs-
manna í dag er því stórfelld
laurtahaekkun. Greidd verði full
verðlagsuppbót á öll llaun, því
að það eru kjarasanmingamir
sjálfir, sem eiga jarfnan að
kveða á um launahlufföll milli
starfíhópa..
Vill stjóm B.S.R.B. leggja
séz-staka áherzlu á sa'mstöðu
'adlra opinberra sfarfsmanna
um krörfu þessa.
Méðal opinbenra stiarfsmanna
eru mjög ólikar srtarfsgreinar
og þvi eðlilegt, að þar gæti
nokkuð mismunatndi viðhorfa.
Sameiginlegir hagsmunir þeinra
allra eru þó yfirgnærfandi og
máttur heíldiarsamtaika meiri
en sundraðra hópa.
Opinbsrir 'starffsmien(n vilja
ítreka kröfur sínar um fullan
samningsrétt og verkfállsrétt,
sem jafnÆramt ti*yggi einstök-
um bandalagsfélögum sérstaka
aðild að samningagerð. ,
Bandalagið leggur áherzlu á
nauðsyn þess, áð erfla ein'stök
félög og heildarsairitök opin-
berra- stai-fsmanr.a og vinna að
aukinni samvinnu launþega-
samtakanna sín á milli.
1
Stjórn Bandalags starfsmanna
ríkis og bæja sendir félögum
sínum og launafólki öllu kveðju
á hátíðis- og baráttudegi laun-
þega. —
□ Verkamenn allra landa,
Fyrsíi maí er sá dagur á.’sins,
sem við erum stolíastir af. Þenn
an dag staðfsrstum við trú okkar
á einingu verkaiýðs um víða ver
öld. Nú við upphaf nýs áratugar,
stijengir Alþjóðasamband
frjálsra verkalýðsfélaga þess
enn á ný heit, fyrir hönd með-
lima sinna í 95 löndum, að halda
áfram toaráíiun.ni gegn eymd,
kúgun og síríðs’hæítu.
Við upphaf þessa áraíugar eru
framfarir tækninnar örari en
npkkru sinni fyrr. Samt sem
áður ríkir efnahagslegt stjórn-
leysi í veröldinni, sem er afleið
ing af samleik óskyldra efna-
hagsafla, ,þar sem annars vegar
ríkir hungur, hins vegar alls-
nægtir, atvinnuleysi og skortur
á þjálfuðu starfsfólki, o.g þar
sem verðbólga -étur upp launa-
hækkanir. Það er kraía okkar,
að (þessi efnahagsöfl verði háð
lýðracðisJegri stjórn, og að í siað
AVarn frá fulltrúaráðinu í Hafn
arfirði:
□1 Um. gjörvallan heim fylkir
verfkalýðshreyfingin liði 1. maí
untíir m.erkjum heildarsamtaka
sinna, íil þess að íreysta sam-
tök sín og gleðjast yfir unnum
sigrum, og til þess að sameina
efnahagslegra styrjalda í gróða-
skyni komi alþjóðleg samvinna,
er miði að félagslegum og efna-
hagslegum framförum, að félags
legar þarfir verði láínar sitja
ií fyrirrúmi við skipulagningu
og áætlanagerð, og að hin
frjálsa verkalýðsbreyfing hafi
hönd í bagga um ákvarðanir í
alþjóðlegum peningamálum og
alþjóðaviðskiptum, en hvort
tveggja hefur áhrif á lífskjör
og atvinnu. Þetta er ,brýnna nú,
en nokkru sinni, þar sem gjör-
breytiogar ei.ga sér stað á við-
teknum viðskiptaháttum og
efr'ahagsmálum.
Þeim ákvörðunum fækkar nú
óðum, sem hver þjóð tekur fyrir
si.g, cg áhrif ,hafa á ha.g verka-
lýðs. Það gerist nú í æ ríkari
mæli, að bankar, stofnanir og
fyrirtæki starfa á alþjóðavett-
vangi, og því verða samtök
verkalýðsins að styrkja alþjóð-
leg tengsl sín, og starfa meira
kraftana til nýrra átaka fyrir
bætbu þjóðiilkipuilagi, auknam
I'ýðréttind.uTri, and'iegri og stjórn
arfarslegu frelsi alhliða fram-
sókn híns "vinnandi fólks og
varðveizlu friðarins í heiminum'
íslenzk alþýða minnist íþess 1.
maí að hún hefur unnið marga
á alþjóðagrundvelli en áður.
Eitt þeirra vandamála, sem
verkalýðshreyfingin verður sér
staklega að snúa sér að, blasir
við í mynd alþjóðlegra fýrir-
tækja þar sem oft og einait er
erfitt að heo.da reiður á hvar
hið raunvérulega ákvörðunar-
vald er tajjð.
Striðshaéíían er enn fyrir
hendi o.g varpar skelfingar-
skugga á frami ðina .Það er
krafa okkar, að deilur milli
þjcða verði settar niður við
samnlngaborð, að ágrein,n.<?s- og
deiluefnum. verði með .þoiin-
mæði ru.tt úr vegi. að ví.ofaúnað-
arkapph'aupið verði siöðvað, og
að komið veri á fót almennri
o.g algiörri afvopnun. sem á öil-
um r.viðum verði háð rau'ihæfu
a’iþjóðlegu efiirli.ti. ®>ær fjárfúig
ur, sem verða til ráðsiöfunar,
þegar drégi.ð verður úr úigjöid-
u.m. til hernaðar, skal nota til
að seðja svanga, reisa verksmiðj
og stóra s’gra með mætti sam-
taka sinna fvrir fórnfúsa bar-
áttu brautryðjendanna. A’hýðan
lýrár -yfir því að hún er stað-
ráðin í að halda þessari baráttu
áfram með '.ívaxandi þunga og
víkjá til 'hliðar Ölium hiridrun-
um sem síanda í vegi fyrir
ur, vegi og hafnir, til að efia
fræðslu og verkmenntun, auka
félagslega þjónustu, byggja íbúð
ir og auka heilbrigðiaþjónustu
og umhverfisvernd.
Harðsíjórn og kúg.un. einræði
og nýlendu’stefna, kynþáttamis-
réíti og pólitískar. ofsóknir eiga
sér enn stað og dafna vel víða
i veröldinni. Mannréitin.di og
verkalýðsréttur eru óhekkt fyr-
irbæri ií mörgum löndtwn. Við
munum halda áfram baráttunni,
og berjast fyrir því, að þessi rétt
ur verði viðurkenndur, þar sem
hann ekki er viríur o.g slá skjald
borg um þejman. rétt þar sem
hann hefur áunnizt með barátíu,
sem tengd er- þessum deg.i. Við
styðjum. frelsi og iýðræði, sem
hvort tveggja eru forsendur
samtaka okkar. Þégar þðrf kref
ur, verður að beita alþjóðleg-
um ráðstöfunum til Verndar
verkafólki, eiris og við höfum
nú krafizí að geri verði, varð-
mannsæmandi lífi alþýðu
nxanna. Alþýðan fordæmir alla
sérdrægni og sundurlyndi í þess
ari barátíu. Hún krefst þess af
sjálfri sér óg forysíumönnum
sínu.m'að allar innri deilur verði
lagðar íil bliðar og öllum mætti
samtakanna beitt gegn atvinnu
andi þá er. starfa að farþega-
flugi.
Styrkur okkar er fólginn í
fjöldanum. Samíakamátturinn,
einingin. og vissan um það, að
hugsjónir frjálsrar verkalýðs-
hreyf.ingar muni sigra, eru vopn
okkar. Við sæ'kjum einhuga
fram til nýrra sigra.
Verkam.enn allra landa!
Við ckku.r blasa í d.a.g stórfelld
vandamál. Því aðeins geta verka
lýðsfélögin leysí þes-i vaada-
mál, að ykkar njóti við. Stuðn-
ingur ykkár, íraust, og siarf
ykkar í verkalýðsfélögunum
gera íélpgin síerk. og. fá þeim
markmið. Það er ykkar að hjálp
ast að við lausn þessara varida-
mála öilu' m.annkyni til góðs.
Fyrsta maí helgúm við .enn
einu sinni alþjóðlegri einingu,
þeirri óbroígjörnu kveðju, sem
tengir verkalýð um víða veröld
í trúnni á frelsi, lýðræði, fé-
l.agslegt réítlæti og mannhelgi.
rékerdavaldinu o* rrindrekum
þess í hvaða mynd sem þeir
kcrrr fram.
AVþvðan er.staðráðin að snúa
í r V;n varnarbaráttu þeirri sem
verkalýðshreyöngin hefur stað-
ið í undaofprin ár. Alþýðan mun
Framhald á bls. 13.