Alþýðublaðið - 24.06.1970, Blaðsíða 14

14 Miðvikudágur 24. júní 1970
Rósamund Marshall:
A FLOTTA
höfðu engin áhrif á mig. Eg
va.r ekki >alð hugsa um sjáiia
mig, heldur um Andrea. Eg
þráði enn meira nú að
finn'a hann, þegar ég viissi líf
hans í hættu; og það varð ekki
gert nema ég lcæmiist með ein-
hverjum ráðum til Siena.
Þjcnustufólkið 'hafði ein-
hvern vegimn fengið palta af
hinni voðalegu f'rétt. Eg
heyrði Maríu gömlu tauta:
Madonna .... Þeir segja áð
pestin sé komán upp í Siena.
Ekki langar mig til þess að
sækja mér hana. Hlífðu mér
við að fara til Mal'donato,
madonn'a Bianca!
Eg kaliaði á maisveinitnn
Belotti. Eg hirði ekkert um,
hvort það er Svarti dauði eða
ekki Svarti dauði. Eg ætla til
Siena, þegar í stað, og hvika
ékki frá því.
Madonna, maldaði Belotti
í móinn. Eg fæ engan til þggs •
að fara með þér tl Siena*.
madonna.
Þá fer ég ein.
Nel'lo skaut upp. Eg fer með
þér, Bianchissima.
Þú ferð ekki fet, Nello
Belotti, þú lokar Nello ihni,
ef hann ætlai- að elta mig.
Eg ætla ein, — og ég fer ein.
f
FJÓRÐI HLUTI.
Hinn heilagi.
f
Glóðheitir sóiargeislarnir
vom að hefta mátti óþolandi.
Það fannst að minnsta kosti
bóndastúlkunni, sem ríðandi
á veiklulegu múldýri mjak-
aðist eftir rykugum stígum,
fiiam hjá gulum ökrum og
yfir gróðursnauða hálsa og
hæðir í áttina tl'Siéna. Hún
Var í þunnum, gráum kjól úr
ódýru efni með blátt bartd úr
snjáðu silki um mittið og í
hvítri svuntu. Að ofanverðu
var hún í þumnri baðmullar-
theyju ög með skýlu á höfði,
sem huldi andlit hennar til
hálfs, berfætt.
Við beltið hafði hún bundna
pyngju og þar í allmarga gull-
peninga. Umdir svuntunni var
faliin byssa. Og í tösku, sem
hún rekldi fyrir aftan sig, var
vatn til drykkjar og nesti ti'l
matar.
Bóndastúlkan fór ekki þjóð
veginn sj áifan heldur krækti
eftir stígum og troðningum og
ekki 'alfaraleiðir. Hún sneiddi
hjá greiðasölum og öðrum
byggðum bólum, svatf um næt
ur undir heystökkum og sa!t
múldýri® myrkraínma milii.
Bóndastúlkan var ég sjálf.
Bianca - Ffore. Andrea ds
Sanctis vék ekki úr huga mér;
jafnvel ekki á nóttirini, þá
dreymdi mig hann. Eg varð,
hvað sem það kóstaði, iað te-lja
hann á að flýja hina dauða-
dæmdu pestarborg. Eg ætíiaði
að segja við hann: Maldonato
kastali er þinn, eims lenigi og
þú þarft á að halda. Þar getur
þú uinlnið, málað gert högg-
myndir, hvað sem er, jafnvel
prentað hins heilögu bók, ef
þú vilt það heldur. En héðan
frá Siéma verðurðu að fara.
Eg leitaði ekki lengur ham-
iihgjumnar sjálfrar mín vegna.
Allur hugur minn snérist um
a’ö bjarga Andrea úr dauðahs
greipum.
Á fjórða degi var ég farin
að nálgast borgina. Þegar á
þriðja degi fór ég að mæta
fólki, sem sýnilega var að
flýja Siena, enda þótt ég vissi
það ekki með vissu, því ég
þorði ékki að gefa mig á tal
við neinn. Þetta var dapur-
eygt, vonleysdslegt fólk, hvers
eina von um Mf virtist vera að
komast sem lengst burtu frá
hinu hræðilega pestarbæli.
— Ég yrti á bónda nokk-
urn. Það hrynur niður einS
og flugur, fólkiið í Síena,
stúlka mín. Ert þú á leið
þangað? Og þegar ég neit-
aði því ekki, hristi vesa-
lings bóndinn höfuðið dauð-
skelkaður. Hvílík ógsefa,
stúlka mín. Þú eit of ung
og fögur til 'þess að deyja
svona fljótt. En viljir þú
endilega fremja sjálfsmorð,
þá skaltu bara halda áfram,
annars rá’ðlegg ég þér að snúa
við sem sfcjótast.
Fullorðin kona gaf sig á
tal við mig að fyrrabragði.
Hún var eymdin o'g sórgin
uppmáluð. Á einni viku
sagðist hún hafa mi'ss't isjö
mamns úr fjölsfcyldu siruni.
Þar á meðal mann sinn. Með
henni var miaður, — hann
kvaðst hafa misst einkason
sinn sextán ára og tvær dæt-
ur. Þar var líi^a ung kona
með barn á h'andlegg sér.
Hún haifði misst aleigunía, —
marin sinn og þrjá fcrakka.
Þetta var hi'ð eina, sem hún
átti eftir.
Ekki allfjarri borgarmúr-
unum sá ég fyrsta fórmardýr
veikininíar. Það var miðaldra
maður að gjá. Hann lá við
Vegarbrúnina sem dauður;
hans gát dkkert beðið nema
dauðinn. Ég hraðaði mér
burtu, hvað nú, 'ef Amdrea
lægi svona fyrir dauðanum?
iÞa'ð var farið að s'kyggja,
þegar ég sá turnana í Síena
bera við blóðrauðan himin. —
Fólkið streymdi burt úr
borgimni. Ég sá móður- og
föðurlaua börn, grátandi
kveinandi, hungruð og þyrst.
Á einum sta'ð hafði fólk
safinazt saman fyrir utani
borgarmúrana. Ég vissi efcki,
hverju þetta sætti. Þegar ég
kom riær, frétti ég, að þetta
var fól'k, sem orðið var veikt.
Þarna var því ætlað að deyja.
Hér og þar voru vopriáðir
hermenn. Þeir réðu ekki við
fólkið, sem streymdi út úi'
borginni, en hlutverk þein-a
var að koma í veg fyrir rán
og gripdeildir.
Á einum stað í borginni
'g'riúfðíi reytój armökk'ur1 lyifirj'
Ég frétti' Mka hverju það
sætti. Það var verið að
brenná lík látinna manna og
kvenna. Kirkjuldukkum var-
hririgt í síféllu. Tveir -im'g-
lingar gerðúst nærgönguMr
um of. Þeir vi'ldu komast yf-
ir múldýrið mitt. Ég rak þá
burtu m:eð svipurmi. Óður
maður æpti í sífeMu; Ég er
dauður, dauður, dauður! —-
M.ér rann kaflit (vattin mfSL\
skirans og hörunds. HvíMkur
voði var hér á ferðum?
Mér var viðstöðulaust
hleypt inn um borgarhliðin.
Ég hélt rakleitt áleiðis til dkó-
smíðavinnuStofunnair og eins
hratt og múldýrið komst. —
Dyrnar- voru opnar. Ég kall-
aðí; Július de Sanctis! Ég
stökk af baki og bai-ði að dyr-
um eiris og óð væri. Andrea,
Andrea!
Út um glugga yfir dyrun-
■ um kom í ljós raáuðrakað
karlmannshöfuð. Þáð var Cia-
somo munkur. Ha:nn þefckti
mig ekki strax, búningurmn
villti honum sýn. Svo áttaði
hann sig, kallaði svo hátt að
undir tók í nærliggjandi hús-
um; Madonrta Bianca, Ma1-
donn'a Bianca. Komdu inn!
Vertu veikomin, madorana Bi-
anca.
Ég þaut inn og hijóp upp
sti'gann eiris hratt og fæt-
I urnir gátu borið mig. Eiina
Birkiplöntur
í fleiri verðflokkum
Beinvaxinn reynir og ösp.
í liimigerði:
Brekkuvíðir, birki, gljámyspill og fleira.
Fjölærar skrúðgarða- og steinhæðajurtir
í miklu úrvali.
GRÓÐRASTÖÐIN GARÐSHORN
Foissvogi — Sími 40500.
Auglýsing
um skoðun bifreiða í lögsagnarumdæmi
Keflavíkurflugvallar.
Aðalsfcoðun bifreiða fer fram við lögreglu-
stöðina á Keflavíkurfiugv'elli, eftirtalda dága
frá kl. 13—16,30.
Mánudag 29. júní
Þriðjudag 30. júní
Miðvikudag 1. júlí
Fimmtudág 2. júlí
Föstudag 3. júH
Mánudag 6. júlí
J— 1 til J— 50
J— 51 til J—100
J—101 til J—150
J—151 til J—200
J—201 til J—250
J—251 til J—300
og þar yfir.
Við sfcoðun skal bifreiðaskattur greiddur og
sýnd Skull'u skilríki fyrir lögboðinni vátrygg-
ingu og ökus'kírteini 'lögð fram svo og ljosa-
sitillingárvottorð.
Vanræki einhver að færa bifreið til skoðun-
ar á 'áður auglýstum tíma, verður hann lát-
inn sæta ábyrgð skv. umferðarlögum og bif-
reiðin tekin úr úmferð, hvar sem til hennar
næst.
Geti bifreiðaeigandi eða umráðamaðui’ bif-
reiðar ekki fært hana ti'l skoðunar á áður
auglýstum tíma, sfcal hann tilkynna mér það
bréfle'ga.
Þeir er hafa útvarpsviðtæki 1 bifréið skulú
hafa greitt afnotagjald þess, er sfcoðun fer
fram.
Skoðun JO bifreiða hefst 8. júlí og er auglýst
sérstafcléga.
Þetta tilfcynnist öllum er hlut 'eiga að máli.
Lögreglustjórinn á Keflavíkurflugvelli,
19. júní 1970.
Björn Ingvarsson.
Auglýsingasíminn er 14-906