Alþýðublaðið - 04.07.1970, Page 14

14 Laugardagur 4. júlí 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
skapara okkar beggja, að ég
er saklaus af því. —
— Sverðu við himininn og
sverðu við helvíti. — Það er
mín eigin skarpskyggni, —
sjötta skilningarvitið, sem nátt
úran hefur gefið mér í vöggu-
gjöf, sem ég á það að þakka,
að ég er ekki dauður. Það var
ég, sem skipti á eitrinu í hring
Hellos og meinlausum appel-
sínuvökva.
— En — ýrförin. — Þú varst
grafinn.
Belotti sá fyrir því. Hann
faldi mig. Hann lét hæfilega
mi'kið af blýi í kistuna.
— Belotti hefur þá alltaf
vitað þetta?
— Vitanlega. — Hann hef-
ur alltaf verið mín hægri
hönd, minn holli og trúi þjónn.
— En hvers vegna, hvers
vegna hefurðu verið svona
lengi í felum?
— Mér lá ekkert á. — Ég
þurfti að fá frekari sannanir
fyrir sviksemi þinni.
— Tryllingur greip mig
heljartökum. Það voru þeir
félagarnir, Belcaro og Bell-
otti, sem lögðu á ráðin um
að gera mig að öreiga. Það
voru þeir, sem í sameiningu
áttu sök á morðunum á syst-
ur Úrsúlu og systur Biötu. —
Og veslings Beppo. — Svo
komú mér börnin, veslings
litlu munaðarleysingjarnir, í
hug.
Belcaro. — Hvað verður um
litlu skjólstæðingana mína,
saklausu, munaðarlausu börn-
in?
— Hann brosti því hinu
sama djöfullega brosi, sem
ég kannaðist svo vel við. —
Skjólstæðingana þína?
— Já, — þrjú hundruð níu
tíu og níu börnin, sem við
björguðum úr greipum svarta
dauðans í Síena?
— Hann kipraði varirnar,
vissi ósköp vel um hversu
viðkvæman blett á mér var
mér að ræða og dró mig á
svarinu. Heillbri'gðismála-
stjórnin í Florence lét flytja
þau burtu. Greyin litlu —
bætti hann við með uppgsrð-
ar vorkunnsemi. Svarti dauð-
inn brauzt út meðal þeirra.
Þau hrundu niður unnvörp-
um.
— Þú lýgur, Belcaro, grenj-
aði ég. Þau voru ölll hraust
og heilbrigð, þegar ég yfirgaf
þau — og hlökkuðu til að
koma hingað.
— Belcaro yppti öxlum. Ég
held, að yfirvöldunum geti
ekki hafa skjátllazt, Bianca.
Þau voru að láta sótthreinsa
höllina, þegar ég síðast frétti.
— Ég hné niður á gólfið og
grét lengi og beizklega. Þeg-
ar táralkirtlarnir voru tæmdir
orðnir og grátinum linnti, var
ég aiein orðin.
Mér fannst silkibúið hásæti
krypplingsins storka mér; —
kaldir veggirnir bergmáia
hjartasorgir mínar. Því gátu
ekki örlögin bei’tt mig valdi
sínu, hefnt sín á mér, en hlíft
saklausum, munaðarlausum
börnunum mínum? Hversu
glöð hefði ég ekki viljað gefa
líf mitt fyrh- velferð þeirra?
Og nú var ég hér, gersamlega
á valdi samvizkulauss níðings.
Börnin glötuð, máske dáin
þegar, fleiri eða færri, önnur
hungruð og deyjandi.
— Ég gerði mér vaiia grein
fyrir því næstu dagana, hvort
ég væri dauð eða lifandi. Það
eina, sem héi't i mér lífinu,
var hugsunin um börnin. —
Sjálfri mér til handa vænti ég
einskis framar á þessari jörð.
Ég lá í rúminu. Belcaro sat
á rúmstokknum og skrifaði og
skrifaði myrkranna á miili. Ég
vissi ekki hvað hann skrifaði.
Skvldi hann vera að semja
harmleik? Við og við stóð
hann upp og vökvaði varir
mínar köldu vaini. Svo tók
hann aftur til við skriftimar.
—■ Mór júkust kraftar á
nýjan leik.
— Bianca, sagði Belcano.
Hreyfðu þig. Láttu æsku þína
hrósa sigri. Láttu fegurð þína
blómstra á ný.
— Ég gát ekki lengur látizt
veik, þoldi ekki ,að liggja
lengur. Belcaro fylgdi mér til
herbergja nokkurra, sem sýni
lega höfðu verið útbúin handa
mér t'ill íbúðar. Mér skyldi
haldið fangaðri, en hlekkimir
úr. skíru gulli. Hér var allt ti'l
alls, ekkert skorti á þægindi;
Belcaro var snillingur í þeim
efnum, að láta fara vel um
mann hið ytra. Aðeins eiltt
skorti: Frjálsræði. Ég sá aldr-
ei nokkurn mann, en matur og
drykkur barst mér í ríkum
mæli. Allt tj aldað pelli og pur-
pura. Og Belcaro færði mér
lútu. Það var sú hin sama og
ég færði honum forðum daga.
— Leiktu, syngdu, Bianca.
Það rekur burt leiðindin og
þú hættir að vera einmana.
Skyldi hann vona, að ég yrði
hér sú hin sama Bianca og ég
áður var. Hann kunni ekki
við stutta hárið mitt, burst-
aði það og smurði olíum á
hverju kvöldi. Næst á eftir
fögrum vexti þinum er fa'l-
lega, ljósa hárið þinn dýr-
mætasti fjársjóður, Bianca.
Láttu það vaxa af'tur — og
verða lángt, og þú munt verða
sú, sem þú áður varst, ólík
öllum öðnrm konum að feg-
urð og yndisþokka.
Lengi vel vonaði ég, að fang
elsun mín myndi verða lýðum
ljós, og leyndir vinir verða
til þess að frelsa mig. Þess
vegna sat ég við gluggann
klukkutíma eftir klukkutímai
mændi út og bað til guðs að
ég mætti frelsuð verða. Aldr-
ei varð ég samt vör neihna
mannaferða. Að lokum greip
ég tU þess ráðs að komast í
samband við hann, sem flutti
mér matinn og drykkinn. —
Lengi vel komst ég ekki að
því, hver hann var. En þó
tókst það að lokum. Hann
er mállaus og heyrnarlaus og
hann kann ekki að lesa.
Ég beið þess dags með
kvíða, að Belcaro myndi taka
það með valdi, sem honum
var ekki veitt af fi-jálsum
vilja. Belcaro átti í fórum
sínum töfli’adrykki, sem veittu
honum furðulegt vald. —-
Klukkutíma eftir klukkutíma
sat hann ytfir mér og reyndi
að fá mig til þess að svara
spurningum sínum og taka
þátt í samræðum. Þegar það
tókst ekki’, glotti hann kynd-
uglega. Þolinmæði min hefur
álitaf verið meiri heldur en
annarra manna, sagði hann.
— Mánuður leið, annar
mánuður tíl. Hin megni hiti
sagði til, áð kominn myndi
júlímánuður.
Ég svaf illa á nóttunni. —
Börnin. Systurnar — Andrea
—• Giacomo munkur. — Ég
opnaði arugun. Yfir mér stóð
Belcaro og glotti háðslega.
Þetta var bara martröð, —
Bianca. — Sofðu — söfðu, Bi-
anca mín.
Sú hin veika von, að ég
myndi fyrr eða síðar ná til
barnanna minna, var hið eina,
sem hélt í mér lífinu. Ég vildi
gjarnan deyja, og þó. Þeiiua
vegna mátti ég ekki deyja. —
— Júlímánuður íeið, ágúst-
BRIDGE
Umsjón: Hallur Símonarson
□ Bandaríkjamenn sigruðu
með miklum yfirburðum i sveita
keppni heimsmeistarakeppninn-
ar í bridge, sem lauk í Stokk-;
hólmi nýlega. I hinum 15 um-
ferðum í undankeppninni var
bandaríska sveitin í sérflokki og
tapaði varla leik. í öðru sæti
varð sveit Formósu. Þriðja sveit
Noregs. Fjórða sveit Brasilíu og
fimmta sæti sveit Ítalíu — o.g
er nú orðið langt síðan að sveit
Ítalíu hefur orðið neðst í keppni
— en ef ég man rétt þá varð
sveit frá Ítaliíu neðst í úrslita-
keppni Ólympíumótsins 1960.
En síðasti áratugurinn hefur
verið hrein sigurganga Itala í
bridge þar til nú. I ítölsku sveit
inni voru nýir menn — en eng-
inn þeirra, sem skipað hafa
ítölsku , bláu sveitina undan-
farinn áratug gaf kost á sér í
keppnina — en Iþað var fyrir-
fram vitað, en það, sem kannski
meira kom á óvart var, að engir
þeirra spilara, sem hafa náð á-
gætum árangri á Ev’rópumótum
undanfarin ár — með nokkrum
spilurum úr bláu sveitinni —
spiluðu fyrir Í'talíu >í þessari
heimsmeistarakeppni. Má þar til
dæmis nefna Bianohi og Mess-
ina, seni tvfvegis hafa orðið
Evrópumeistarar — og gefa
þeim beztu i bláu sveitinni ekki
eftir, nema að síður sé.
En nóg um iþað. I úrslitum um
heimsmeistaratitiilinn sigruðu
Bandaríkjamenn Formósu með
yfirburðum — og Nor*egur vann
sveit Brasilíu i keppninni um
þriðja sætið. Heimsmeistaratit-
illinn er því ekki iengur í Evr-
ópu, en ekki er víst, að Banda-
ríkjamenn hafldi honum lengi.
e£ t. d. beztu spilarar Ítalíu,
Englands eða Frakklands sækj-
ast eftir að vinna hann frá þeim.
Hér á eitir fer eitt spil frá keppn
inni — frá leik Bandaríkja-
manna og Formósu og anzi er
ég hræddur um. að Bandaríkja-
menn licfðÍJ orðið að sýna arun
an og betri bridge en þar kem-
ur fram, ef þeir hefðu átt í höggi
við hina heimsfrægu ítali, En
spilið er þannig:
S ÁD9742
H efckert
T KG42
L KG6
S K8
H KG9853
T 98
L D83
S 65
H ÁD106
T 1073
L 9742
Á öðru borðinu spiluðu Banda
ríkjamenn sem Norður/iSuður
þrjá tígla og fengu átta slagi —•
eða 50 ti’l Formósu — en á .hinu
'borðinu. þar sem bandarísku
spilararnir sátu í Austur/Vest-
ur gengu sagnir þannig:
Suður Vestur Norffur Austur
pass pass 1 Sp. pass
pass 1 gr. pass 3Hj.
pass 4 Hj. pass pass
dobl pass pass ífcss
Vestur hefur sagt pass á fyrstu
umlerð og eitt grand sýnir því,
að hann er nærri opnun. Ekki er
beint hægt að gagnrýna þriggja
hjarla sögn Austurs — en skrít
ið, að Suður skyldi ekki dobla
þá þegar — en hvernig Vestur
gat bætt við fjórða hjartanu er
óskiljanlegt. Nú árangurinn varð
eftir því og spilarinn fékk að-
eins sjö slagi — eða 800 til For
mósu og 13 stig fyrir spilið.
Þetta var aðeins eitt af mörgum
slæmum spiium Bandaríkja-
manna i umi'erð, sem þeim tókst
að vinna með 17—3, svo ekki
hefur nú spilamennska Kínverj-
anna verið upp á marga fiska.
En þetta var leikur í annarri
umferð undankeppninnar og
spilararnir því ef til vill óvenju
taugaslappir. —1
S G103
H 742
T ÁD65
L Á105
GLERTÆKNI H.F.
Xngólfsstræti 4 — Sími 26395.
FRAMLEIÐUMj TVÖFALT
EINANGRUNARGLER
A-gæðaflokkur.
Höfuim allar þykktir af gleri.
Sjáum um ísétningar á öllu gleri.
Sími 26395 — Heimasími 38569.
Auglýsingasíminn er 14906