Alþýðublaðið - 15.10.1970, Blaðsíða 10

10 Fimmtudagur 15. október 1970
MOA MARTINSS&N:

eykLsfj aðravaigni með fótar
púða — það var virðul'egasta
farartæki, sem til var um þser
mundir. Hesturinn var stór,
feitur og latur, og hann nam
staðar við hverja bnekku, sem
á vegi hams varð, rétt eins og
hann ætlaðist til þfcss að hon-
um yrði hlíft við að dra'ga
vágn upp briekkur. Við vorum
grann’ar ög léttar, við mamma,
því hvoírug okkar var dfaiin,
énda þótt o'kkur hefði ekki
skort allra seinustu vikuTn'ar.
Mamma var ennþá „mjög
grönn og ég var kinnfiska-
sogin; stjúpi minn, sem ók
Vágninum, þjáðist heldur
ekki af offitu. I>að fór mjög
vél á með mömmu og stjúpa
þessa daga; það Var orsök
þess, að mér fannst að mér
hefði aidrei verið eins og of-
aukið í fjölskyldunni eins og
nú.
Á eftir vagninum okkar
kom flutningsvagm með bú-
slóðina; þar á meðal var eik-
arrúmið mitt m'eð útskornu
rúmstuðlunum, sem ég hafði
aldrei fengið að sofa í meðan
við leigðum hjá „sykurróf-
unni.“ Fyrir flutningavagnin-
um voru tveir feitir hestar;
þeir' h'ertu alltaf - ferðina í
hvert skipti sem lati hestur-
inn fyrir -okkar vegni greiðk-
aði sporið. Við vorum þegar
búin að eka í tvo tíma; skiln-
aðurinn við fjölskyldu „syk-
urrófunnar“ hafði tekizt von-
um framar af beggja hálfu.
í gærkvöldi bauð Valdimar
okkur að borða niðri og við
fiengum fínan mat og öl og
Stjúpi og mamma fiengu svo-
lítið í staupinu. Þó ekki svo
mikið að nokkur fyndi á sér.
Ég var í nýja kjólnum mínum
úr skozka efninu og í nýju
skónum. Valdim'ar tók miig á
kné sér og það var engiln vond
lykt af honum. Það hafði ver-
ið rigning undan farrua daga.
Þegar leið á kvöldið tók
stjúpi „sykurrófuna” á kné sér
og sagði, að hún væri svo
þrifl'eg og mjúk að tatoa á
henni. Og mamnaa bara hló

því það var svo fyndið að sjá
„sykurrófuna“ á knénu á
honum stjúpa mínum, gU'll-
hamraimir hleyptu roðanum
fram í kinnam'ar á h'énni og
hún Sfeáskaut augum svo
eymd arlega á Valdimar, eins
og hún byggist við að h>ann
ræki henni utan undir. Allt
var svo hátíðlegt, glaðllegt og
áhyggjulaust.
Mamma fékk stóra knikku
með sýrópi og „sykurrófunni“
gaf hún kjól; kjól'lmn hafði
Kenni áskotnazt einhvers stað
ar þar sem hún gerði hreint.
Óg í dag bafði Vatdimar
fengið frí í verzluninni og
vinnunni ög komið heim á
miðjum degi til þess að hjálpa
okkur við að flytja. Baklar-
inn kom með stórt brauð og
gaf mömmu. Hiann var svo
fullur, að hann vissi varla
hvað hann sagði.
Jafnskjótt og frú Stenman
er orðin ekkja, þá kem ég o:g
hið hennar. Svo þér er betra,
Stenmian góður, að gæta þ'ess
að hún Verði ekki efekja fyr-
ir tímann.
Stjúpi tók vel gamanyrðum
hans og þeir Valdimar bara
hlógu að bakaranum.
En Seinna heyrði ég Valdi-
mar segja við mömmu, þegar
engirin átti að heyra til;
Ef eitthvað misjafnít htend-
ir þig eða þú átt eitthvað
hágt, Hedvig mín, þá er þér
herhergiskytrari. mín alltaf
velkomin; en hún er nú nátt-
úrlega ekki svo eftirsóknar-
Verð.
Já, það voru liðnir tveir'
tímar síðan við lögðúm af
stað frá Valdimarsfólkinu.
Það var kalt; kólriaði svo
mikið um leið og fór iað
dimma af nóttu. Hrieyfirigar
vagnsins, þunglamia'Iegár og
svæfandi, ollu því að mér
fundust augnalokin mín svo
ósköp þung. Ég hef víst sofn-
að hvað eftir annað. Mér víar
svo. kalt, að ég svaf aŒdrei
lengi í senn. Kuldinn vakti
mig ölltaf á ný,. og svo rann
mér aftur í b^jóSt. Mamma
og stjúpi mösuðu; það var nú
mikið hvað þau gátu talað
sam'ári. Mamma vék bara
nokkrum sinnum 'ti'l höfðinu
og spurði mig, hvernig mér
liði? Og áður en ég gæti
svarað skaut stjúpi að henni
þeirri spurningu, hvort h'enni
fyndist ekki gaman að afea
ý eineykslsvsugrrí (mieð (fóþa*-
púða.
Það var orðið aldimmt,
þegar við loksins komumst
alla leið. Húsið var dálítið af-
síðis. Það stóð við einkaveg,
sem J:á frá þjóðvegínum og
upp áð herragarðssetri
nofekru. Það var sýnilega ein
hver fjölskylda þegar fyrir í
húsinu, því það voru ljós í
gluggunum. Ég veitti því lifea
athygli, að það stóð beinvax-
ið en blaðl'aust tré rétt við
dyrnar á húsinú.
Hér áttum við að húa. —
Stjúpi átti að vera ökumað-
ur í vetur. Við gengum inn í
stórt og tómt herbergi.'Vegg-
irnir voru kalkaðir.
Það hafa 'búið karlmenn
hérna, sagði mamma; hún lok-
aði efcki dyrunum á eftir sér.
Hvlernig í ósköpunum gát
hún vitað, að það h'efðu búið
fearlmenn hérna? Ég dró and-
ann djúpt í gegnum litla kart-
öflunefið mitt. Mér famrist ég
finna lykt af neftóbaki; — um
rottulyktma varð: ekki efazt.
Svona. Ekki að loka hurð-
inni, telp'a, kallaði stjúpi rrilnn
og hrinti upp hurðinni, sem
ég í grandaleysi lét falla að
stöfum um leið og ég gekk
inn í herb'ergið. í seinni tíð
bergmálaði stjúpi «a'llt, sam
mamma sagði, og heimtaði að
allt væri ein's og hún ætlað-
ist til eða eins og hann hélt.
að húri. viildi láta hlulina
Vera.
Stofan þessi var annars ekki
svo slæm. Eg kunni 'Vel við
mig þar' frá því .að, ég i
fyrsta skipti steig þár íaéti,
inn fyrír-dyr.
Útvéggirnir virtústr Vera'‘
afar þykkh’; húsíð. var hlað-',
ið úr múrsteini. Fýíií’,''oðft'í
"um enda herbergisins var
eldstæðið. Það yar bakarofn
<ú er rétti tíminn til að klæða gomlu
húsgögnin. Hef úrval af góðum
áklæðum m.a. pluss siétt oj
munstrað.
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRtlMS
Sergstæðastræti 2.
Sfmi 16807.
Hver býður betur?
í>að er hjá okknr sem þið getið fengið
AXMINSTER
teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekld,
BTOWilfsawt M
Grensásvegi 8 — Síxni 30676
Laugavegi 45B — Sími 26280.
BURSTAFHl
RÉTTARHOLTSVEGI 3 - SÍMI 38840
HITA- OG VATNStAGNA.
[? q n u o ta a s
Gluggatjal d abrautir
úrval viðarlita.
GARDÍNUSTANGIR
og allt tiliheyrandi.
FORNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.