Helgarpósturinn - 22.05.1995, Blaðsíða 11

TvlWN Ul ÐWG'UJ R1
FRETTIR
Fjölskyldan fær ekki að tala við tólí ára
•Mæðginin Lilja Bjarnadóttir og Hafsteinn Gunnarsson, sem ár-
um saman hafa barist fyrir forræöi dóttursonar síns og systur-
sonar, virðast hafa tapað málinu endanlega. Þau fá ekki einu sinni
að tala við drenginn, sem ólst upp á heimili þeirra meira og minna
til ellefu áraldurs.
Lilja Bjarnadóttir, amma drengs-
ins, sem ásamt Hafsteini Gunnars-
syni, einum móðurbræðra hans,
gerði misheppnaða tilraun til að
komast með drenginn úr landi,
hefur nú snúið aftur til landsins,
en hún hefur dvalið á Kanaríeyj-
um síðan fyrir jól. Hvorki Lilja né
aðrir úr fjölskyldunni, að móður-
inni, Guðrúnu Báru Gunnarsdóttur,
undanskilinni, fá að ræða við
drenginn. Vita þau því lítið um líð-
an hans að sögn eins af móður-
bræðrum drengsins, sem rætt var
við nú um helgina. Hann sagði
ennfremur að upp væri komin
einskonar pattstaða í málinu og
fjölskyldan hefði engin áform á
prjónunum að sinni varðandi
drenginn, amma hans væri til
dæmis mikill sjúklingur og gæti
ekki annast hann ef til kæmi. Eins
og staðan er í dag er því allt útlit
fyrir að drengurinn verði fyrir
norðan á hinu nýja fósturheimili
sínu næstu fjögur árin.
PARNAVERNDARYFIRVÖLD
IBILAELTINGALEIK
Þann fimmta janúar á þessu ári
greindi PÓSíurinn frá sérkennilegri
forræðisdeilu sem snerist um ell-
efu ára dreng. Drengurinn sem um
ræðir hafði búið frá fæðingu hjá
móður sinni, bræðrum hennar og
ömmu sinni. Þegar drengurinn var
sjö ára var móðir hans svipt for-
ræði yfir honum en þær mæðg-
urnar, Guðrún Bára og Lilja,
kærðu sviptinguna og var hún
numin úr gildi hálfu ári síðar.
Áður hafði gengið á ýmsu í sam-
skiptum fjölskyldunnar og barna-
verndaryfirvalda. Þegar drengur-
inn var tveggja ára velti fjölskyld-
an bíl sínum á flótta undan barna-
verndarnefnd með þeim hörmu-
legu afleiðingum að Lilja háis-
brotnaði og lamaðist alvarlega og
er mikill sjúklingur ennþá.
Fyrir tveimur og hálfu ári, þegar
drengurinn var níu ára, hóf móðir
hans sambúð með manni. Að sögn
Lilju og Hafsteins beitti þessi nýi
sambýlismaður drenginn ofbeldi
og flúði drengurinn á endanum til
ömmu sinnar og móðurbræðra.
Á þessum tíma var síðan úr-
skurðað að drengurinn skyldi
sendur í fóstur norður í land til
sextán ára aldurs og hefur hann
nú verið þar í nærri hálft ár.B
Lilja Bjarnadóttir og Hafsteinn Gunnarsson í húsnæði Fjöl-
skylduverndar, félags forsjárlausra foreldra, en þau voru
hvatamenn að stofnun félagsins. Aftan við mæðginin er mál-
verk eftir Sigurgeir Sigurðsson heitinn, sem einnig átti í for-
ræðisdeilu, en hann lést um síðustu helgi er sonur fyrrverandi
sambýliskonu hans ók á hann þar sem hann var að hjóla heim
til sín í Hafnarfirði.
Þrjátíu ára starfsævi bresks læknamiðils á Islandi
HA NDKNÚNIR
OG RAFKNÚNIR
STAFLARAR.
Auðveldir og
liprir í meðförum.
• „Ég er læknamiðill
en get einnig leiðbeint
sjúklingum mínum um
málefni sem liggja
þeim þungt á hjarta.
Ég legg hendur yfir
fólk, en fæ til þess
leiðbeiningar að hand-
an. Ég er ekki sjálf að
verki þar — aðeins
verkfæri þeirra að of-
an. Og þeirfyrir hand-
an hafa aldrei brugðist
mér við störf mín.“
NÝIR OG ENDURBÆTTIR
HANDLYFTIVAGNAR.
Margar gerðir.
Lyftigeta 2500 kg.
Kentruck
lyftingameistarar
sem létta þér
störfin.
Líttu viö og
taktu á þeim.
Arvík
ÁRMÚL11 • REYKJAVÍK • SÍMI 687222 • MYNDRITI 687295
ÍMairiMHiMÉNH
Islendingar e
truað folk
„Eg get ekki titlað sjálfa mig kraftaverkalækni, því ég er að-
eins auðmjúkt verkfæri í höndum Guðs almáttugs og nýt að-
stoðar verndara minna að handan sem leiðbeina mér alfarið í
starfi. Sjálf get ég ekki útskýrt hvernig lækningar koma til þegar
ég legg hendur yfir sjúka manneskju," sagði Joan Reid lækn-
ingamiðill í samtali við blaðamann, en Joan, sem er bresk að
þjóðerni, hefur starfað hérlendis í hartnær þrjátíu ár og kemur
hingað tvisvar á ári.
Joan, sem er stödd í Reykjavík
um þessar mundir á vegum Sál-
arrannsóknafélags íslands, legg-
ur land undir fót tvisvar á ári og
er því hér æði oft þrátt fyrir að
ferðirnar séu yfirleitt ekki lengri
en tvær eða þrjár vikur í senn.
Störf hennar teygja sig þó víðar
um heim: „Ég hef sjaldnast tíma
til skoðunarferða eða náttúru-
dýrkunar í þessum heimsóknum
til annarra landa, ég verð að
segja að ég kynnist frekar fólki á
þessum ferðalögum mínum. Is-
Íand hefur alla tíð verið mér afar
kærkomið og það sem einna
helst hefur vakið undrun mína í
samskiptum við íslendinga er
hversu opið fólk er fyrir dulræn-
um málefnum og virðist hafa ein-
Iægan skilning á störfum sem
þessum. íslendingar eru yfir höf-
uð kraftmikið og trúað fólk, í
sterkum tengslum við sína
verndara og Guð, en það sem
gleður mig að sjálfsögðu mest er
hvernig fólk tekur mér hérlend-
is; það býst hreinlega við lækn-
ingu og finnst störf mín afar eðli-
Ieg. ísland er ósnortið land og
blessunarlega laust við mengun,
hér eru tærar lindir og ekki mik-
ill fólksfjöldi. Það tel ég einmitt
vera eina ástæðu þess að fólkið
hér er jafneinlægt og raun ber
vitni.“
JARÐARFÖR leiddi
TILISLANDSFERÐAR
Nokkurt vatn er runnið til sjáv-
ar síðan Joan hóf störf sín hér-
lendis, en á hinum þrjátíu ára
ferli hennar hafa fjölmargir leit-
að til hennar eftir hjálp og að-
stoð. „Ég trúi því að kynni mín af
íslandi hafi ekki verið nein tilvilj-
un, heldur köllun æðri máttar-
valda sem leiðbeindu mér hing-
að. Ég trúi því að öllum hlutum
sé ráðstafað ofan frá. Guðmundur
Einarsson, sem bað mig uppruna-
lega að koma hingað til
lands, átti leið um Eng-
land og þegar við hittumst í
fyrsta sinn var hann á höttunum
eftir góðri manneskju sem starf-
aði líkt mér, en við hittumst við
jarðarför sameiginlegs vinar og
hann kom að hitta mig eftir að
hann frétti af mér. Hann iagði
hendur sínar í mínar og þegar
hendur hans fóru að hitna, líkt
og gerist oft, þurfti hann ekki
frekari vitnanna við og bað mig
að koma hingað til lands eins
fljótt og mér væri mögulega
unnt. Ég gerði það og hef komið
hingað síðan tvisvar á ári. Ég
ferðast mjög mikið og vinn til að
mynda einnig í Sviss, en þangað
fer ég einnig tvisvar á ári.“
STJÓRNENDUR MÍNIR
LEIÐA MIG AFRAM
Þetta er köllun mín, að hjálpa
íslendingum. Þegar ég kem hing-
að til lands kem ég einungis til
að starfa, ég hef ekki gert mikið
af því að ferðast um landið því
ég dvel ekki lengur hér en þrjár
vikur í senn og tíminn flýgur
hratt áfram.
England hefur upp á marga
staði að bjóða þegar andleg mál-
efni eru annars vegar, en ég hef
kosið að starfa fremur ein á eigin
vettvangi en með skipulögðum
samtökum í heimalandi mínu.
Það hentar mér betur tel ég. Ég
er læknamiðill og get gert aðra
hluti ef sjúklingurinn þarfnast
þess, svo sem ráðleggingar frá
íijálpurum mínum og fleira. Ég
legg hendur yfir fólk, en fæ til
þess leiðbeiningar frá stjórnend-
um mínum, ég treysti verndur-
um mínum hinum megin fyllilega
til að leiða mig á réttu staðina.
Og þeir hafa aldrei brugðist
mér." ■ . .. '■;&£%&.
Breytingar
HJÁ DV
Undanfarið hefur verið
ú kreiki þrúlútur orð-
rómur um að breytinga
sé að vœnta hjú stjórn-
endum DVoger því nú
haldið fram að annar
ritstjóra blaðsins, Ellert
B. Schram, sé að hœtta
ogþað innan sltumms.
Sömuleiðis fylgir sög-
unni að Guðmundur
Magnússon fréttastjóri
hœtti í sumar. Ef af
verður er ekki farið að
rœða um nöfn neinna
eftirmanna. ■
Innbrotum
FJÖLGAR
Ný tegund afbrota hefur
litið dagsins Ijós, svokall-
aðar innbrotstengingar
óprúttinnu tœknisnill-
inga íýmis fyrirtœki, hér-
lendis sem utan land-
steinanna. Menn þessir
eru uppnefndir „hakkar-
ar“ og eru sérhœfðir i
tölvuinnbrotum í fyrir-
tœkjakerfi. Það erafsem
úður var þegar tölvuinn-
brot tilheyrðu kvik-
myndasölunum en voru
óþekkt í hinu daglega lífi.
Þannig mun ónefndur
Hollendingur hafa hlotið
fjögurra múnuðu fangels-
isdóm í heimalandi sínu
fyrir skömmu vegna
fjölda innbrota í gagna-
banka víðsvegar í Skand-
inavíu, en muðurinn núði
meðal annars uð tengjast
íslenskum gagnabanka
dður en upp komst. Þó
munu engin gögn hafa
tapust héðan frú landinu
við innbrotið.
Komin eru nú ú markað
forrit sem sérhœfð eru í
skönnun fyrirtœkjakerf-
anna og eiga þuu að þefa
uppi allar smugur sem
hœgt er að skjótast inn
um. Þau bera mörg hver
nafn með rentu og eitt
öflugasta forritið er
nefnt eflirþeim illu sjúlf-
um, - Satan. ■