Helgarpósturinn - 28.03.1996, Qupperneq 18

18
FIMMTUDAGUR 28. MARS1996
■V
tilutverkaleikir
Xasrikftí
; V** Ns «4«t itrjy '.ptít, <■: ♦«««
; *ixt* 4.*s**&. u> yw. f;v<- U «R <kxr* *«< «)x*l
> *mounr^4*í?»«í <«U* *.<n»tr«lkr oí rfwt
* <w»MHi <pc<V wriltct lí fauoo ipai <*
; < cíiixtst óm ssf áxtnxgt f <rj m«iv<, u <i»«»
> *»-t <t<t««v >t>« rt«*tt iff Kjw bx w» liyt-
tSKi^ Baok
Bardagi
galdramanna
Nafn: Magic — The Gathering.
Tegund: Safnkortaspil.
Útgáfuár: Spilið var fyrst gefiö
út snemma árs 1993, en síðar
þaö ár varð að gefa þaö út aftur
vegna vinsælda. Spilið var gefið
tvisvar út árið 1994 og einu sinni í
fyrra. Aö öllum líkindum kemur þaö
út einu sinni enn á þessu ári.
Útgefandi: Wizards of the Co-
ast (WOTC).
Fjöldi spilara: Oftast tveir, en
þó eru til margar aukareglur til
þess aö fleiri geti spilaö. Fjórir eru
þægilegasti þátuakendafjöldinn,
en mögulegt er að spila spii þar
sem allt aö tíu spilarar eru.
Spiiatími: Ef aöeins tveir spila
tekur hver leikur oftast um 5-30
mínútur. Ef einhver fjöldi spilara er
hins vegar meö getur tognaö úr
leiknum töluvert fram yfir klukku-
tímann.
llm ieikinn sjálfan: Þarna er á
ferðinni ímyndaöur bardagi milll
tveggja (eöa fleiri) galdramanna
um völdin í heiminum eöa veröld-
inni Dóminlu. Hver spilari leikur
einn galdramann. í upphafi hefur
hver spilari tuttugu lífpunkta og er
takmark leiksins aö fækka líf-
punktum andstæöingsins þar til
hann hefur enga eftir. Viö þaö
vinnst sigur. 1 upphafi hvers spils
kemur hver spitari meö stokk af
spilum, sem hann hefur fyrirfram
valiö úr þeim spilum sem hann á.
Síöan er stokkaö og leikurinn get-
ur hafist. Hver spilari reynir nú aö
leggja niöur sem flest spil er gætu
gagnast til aö sigra andstæðing-
inn. Hvert spil hefur sinn tilgang,
sem gæti til dæmis veriö aö
fækka lífpunktum andstæöings-
ins, vernda þtna eöa eitthvaö ann-
aö. Þaö krefst þvi töluverörar hugs-
unar aö velja rétt spil til aö ieggja
niöur hverju sinni. Hægt er — ef
aörir spilarar samþykkja — aö
spila upp á svokallaö anté, en í því
felst aö báðir spilarar leggja undir
efsta spiiiö I bunkanum eöa eitt-
hvert annaö spil áöur en byrjaö er.
Hlýtur þá sigurvegarinn spil and-
stæðingsins aö launum.
Frumleild: Þegar Magic kom
fyrst á markaö var þaö mjög fnim-
legt og er enn einstakt I sinni röð.
Kostin Spiliö er mjög einfalt og
því flestum skiljanlegt. Þaö hentar
mjög breiðum hópi. Spiliö er afar
fjölbreytilegt sökum þess gífudega
fjölda spila sem gefin hafa veriö út
í sjálfstæðum aukaútgáfum og
þannig verða einnig sífelit til nýjar
hliöar á spilinu. Spiiiö spilast einn-
ig hratt og getur verið mjög spenn-
andi. Einnig er þaö kostur hversu
vinsælt spilið er og því töluvert af
fólki sem spilar Magic. Undirritað-
ur hefur sannreynt aö ekki er erfitt
aö finna einhvem aö spila viö.
(iallur: Spilin eru misgóö og
þess vegna er þaö frekar erfitt fýrir
einhvem sem er nýbyrjaöur aö
spila viö reynda leikmenn sem
hafa oröiö sér úti um töluveröan
fjölda spila. Þar af leiðir aö nokkrar
fjárhæöir geta horfiö úr pyngju
áfjáöra spilara sem vilja styrkja
sig. Þaö er einnig frekar erfitt fyrir
þrjá eöa fimm aö spila nema meö
þeim mun meiri undirbúningi. Þaö
er líka galli aö hægt er aö gera
stokka sem er leiöinlega erfitt aö
spila meö. Sem betur fer er ekki
mikiö um slikt.
Útsölustaðir: Fáfnir á Hverfis-
götu 103, Míþríl í Bankastræti 4
og Genus í Kringlunni.
Hciidareinkunn: **** Spiliö
er mjög skemmtilegt og einfalt,
hentar flestum og hefur enga stóra
galla.
Indriði Stefánsson
Höfundur hefur brennandi áhuga á
svokölludum safnkortaspilum, sem
byggjast á hlutveikaleíkjum á borð við
Dungeons& Dragons.
Hann mun á næstunni fjalla um
nokkur slík fyrir HP — yngri
kynsiöðinni til ánægju og yndisauka.
|;vífarar tbis'íívJ
Jón Tryggvason & Sævar Ciesielski
Tvífarar síðasta blaös voru þeir Einar Kárason og Sævar Ciesi-
elski. Við nánari og nákvæmari skoöun á bestu rannsóknastofum
landsins hefur Helgarpósturinn komist að því að Jón Tryggvason og
Sævar eru jafnvel enn Ifkari — reyndar alveg gjörsamlega eineggja í
útliti — þannig aö erfitt getur verið fyrir leikmann aö skera úr um hvor
er hvað. Báöir eru þeir frekar lágvaxnir meö töffaralega vannæringar-
tegan líkamsvöxt. Hár beggja er rennislétt, þunnt og skiptí miðju. Djúp-
stæð augun, sterkbyggt nefið og hörkulegur þunnvara munnsvipurinn
gefur þeim haröneskjulegan jaxlasvip sem gefur til kynna mikla og
djúpstæða lífsreynslu. Hnyklaðar augabrúnir, skomar kinnar og kantað-
ur kjálkasvipur undirstrika að búast má viö hverju sem er af þeim báð-
um. Einnig dregur kæruleysislegur klæðaburöurinn fram uppreisnar-
manninn f báðum; uppreisnarmann sem herðist við mótlæti og kallar
ekki allt ömmu sína. Hann skal lifa af— hvað sem á gengur...
sem bar fórnarlömbin ofurliði.
Forræðishyggjan hefur leitt til
þess að áfengi er gert dularfull
og spennandi bannvara í hug-
um unglinga. Þeim er ekki
kennt að drekka, enda kunna
foreldrar þeirra það ekki. Á ís-
landi er áfengi ekki sjálfsagður
hlutur eins og í flestum sið-
menntuðum löndum. Léttvíns-
drykkja með mat á virkum dög-
um er litin hornauga meðan
taumlaus brennivínsdrykkja
um helgar er talin í lagi.
Tökum dæmi: Hvaða augum
lítur þú, lesandi góður, mann
sem stígur drukkinn út úr
leigubíl á Lækjartorgi klukkan
ellefu á þriðjudagsmorgni? Er
svarið alkóhólisti og vand-
ræðamaður? Hvernig líturðu
hins vegar á sama mann ef
sama athöfn á sér stað á laug-
ardagskvöldi? Er hann þá bara
venjulegur maður að skemmta
sér? Það virðist vera nóg að fá
sér rauðvínsglas á kaffihúsi á
miðjum virkum degi til að fá á
sig rónastimpil. Sá sem er enn
að jafna sig eftir drykkju helg-
arinnar hristir líka hausinn yfir
þeim ósköpum að fólk skuli
vera að drekka rauðvín á virk-
um degi. Sennilega var rauð-
vínsdrykkjumaðurinn aftur á
móti edrú um helgina. Fær
samt stimpilinn, því hann er að
drekka á vitlausum tíma.
rkaffihúsið^
-• Sólon íslandus
Lifandi og bjart kaffihús
Sólon fslandus á horni
Bankastrætis og ingólfs-
strætis í Reykjavík er eitt af af-
sprengjum kaffihúsamenning-
arinnar sem hélt innreið sína í
Reykjavík fyrir nokkrum árum.
Staðurinn er bjartur, opinn og
rúmgóður. Synd væri þó að
segja að Sólon væri hlýlegur
staður en samt getur verið
þægilegt að setjast þar niður í
dagsins önn og hvíla lúin bein
nútímamannsins; sýna sig, sjá
aðra og fá sér kaffi og með því.
Boðið er upp á hefðbundinn
kaffihúsamat, eins og smur-
brauð af ýmsu tagi, kökur, bök-
ur og heitan mat eins og crépes
og fleira. Sólon er einstaklega
vel staðsettur í miðbæ Reykja-
víkur og gaman að sitja þar á
fallegum degi og fylgjast með
mannlífinu sem blasir við hand-
an stórra glugganna. Helsti gall-
inn við staðinn er hversu hljóð-
bær hann er, þannig að erfitt
getur verið að ræða viðkvæm
mál við marmaraborðin. Sumir
halda því þó fram að þetta sé
einmitt helsti kostur staðarins.
Stór hópur fastagesta sækir
Sólon reglulega og eru ungpól-
itíkusar, háskólanemar og
menningarvitar áberandi. Einn-
ig er mikill straumur af alls kon-
ar öðru fólki sem rekur þar inn
nefið og maður getur átt von á
að hitta þar innan dyra nær
hvern sem er. Verðlag er í með-
allagi. Einn helsti gallinn við
staðinn er að þjónustan þar
hefur frá upphafi verið óheyri-
lega silaleg. Að bíða í tuttugu
mínútur eftir bjór eða kaffibolla
þykir ekki tiltökumál hjá þjón-
ustufólkinu. Sumpartinn kemur
þetta þó sjálfsagt til af því að
undirmannað er á álagstímum
— sem er ófyrirgefanlegt. Að
öðru leyti er lítið út á þjónust-
una að setja... Á kvöldin og um
helgar breytist Sólon svo í einn
vinsælasta og skemmtilegasta
bar borgarinnar, þar sem alltaf
er fullt en aldrei biðröð! Þetta
er einn fárra bara í Reykjavík
þar sem desíbel hátalarakerfis-
ins eru dempruð, þannig að
staðurinn er tilvalinn fyrir gesti
sem frekar vilja sitja í rólegheit-
unum og spjalla um lífsins gagn
og nauðsynjar en að öskra í
eyrun hver á öðrum. - ebe
Afenað gert að
forboðnum ávexti
Með þessu og öðru móti er
áfengisdrykkja gerð tortryggi-
legt tabú í augum unglingsins.
Hann getur ekki farið út í búð
og keypt sér bjór fyrir klinkið í
vasanum, heldur þurfa ung-
lingarnir að skrapa saman fyrir
flösku alla vikuna. Svo hefst
helgiathöfnin á föstudögum:
Redda einhverjum til að kaupa
fleyginn og ef það tekst ekki þá
er bara hringt í landasalann.
Um kvöldið hópa ungiingarnir
sig svo saman og pukrast með
þetta einhvers staðar úti í
horni og drekka frá sér ráð og
rænu. Alveg eins og hefur ver-
ið á íslandi frá alda öðli.
Á sama tíma alast jafnaldrar
þeirra í siðmenntuðum lönd-
um upp við að áfengi er haft á
borðum frá því þau fæðast.
Áfengið er ekki falið fyrir þeim
og það er hægt að kaupa sér
bjór eða léttvínsflösku í hverf-
isbúðinni fyrir lítinn pening. Ég
spyr því íslensku templarana:
Af hverju liggja þessir ungling-
ar ekki í taumlausri
áfengisdrykkju allan liðlangan
daginn á fuilorðinsaldri fyrst
allt þetta áfengi er í kringum
þá? Hvers vegna eru til að
mynda þjóðirnar við Miðjarð-
arhaf lausar við áfengisvanda-
málsstimpii? Og svariði nú.
Ofurölvi þjóð í fjötrum áfengishafta
Islendingar kunna ekki að
drekka. Það er löngu þekkt
staðreynd að íslendingar
drekka áfengi eins og þeir séu í
innbyrðis keppni um hver geti
drukkið mest á sem skemmst-
um tíma. Sá sem fyrstur verður
slefandi fullur og frávita af of-
urölvun -helst áfengisdauður
-vinnur. Þetta er vitaskuld
landi og þjóð á meintu há-
menningarstigi til háborinnar
skammar.
Eins undarlegt og það kann
að hljóma drekka Islendingar
samt ekkert meira en flestar
aðrar vestrænar þjóðir. Hins
vegar er málum þannig háttað
hér á landi, að í stað þess að
dreifa drykkjunni á vikuna er
allur skammturinn innbyrtur á
tveimur til sex klukkutímum
um helgar. Síðan er stunduð í
hæsta máta viðundursleg
bindindismennska frá sunnu-
degi til föstudagskvölds, þegar
ráðist er til atlögu á ný.
En hver skyldi orsökin vera?
Gæti haftastefna í áfengislög-
gjöf haft einhver áhrif á þessi
ósköp? Það skyldi þó aldrei
vera að templarastefnan hafi
leitt til þess að þjóðin er meira
og minna ofurölvi allar helgar!
Norðurlandabúar
allra þjóða verstir
Gegnum alþjóðleg samtök
hefur undirritaður orðið þeirra
forréttinda aðnjótandi að fá að
fylgjast með áfengismenningu,
- neyslu og -hegðun fólks um
allan heim. Á alþjóðlegum ráð-
stefnum bregst það ekki að
Norðurlandaþjóðirnar — ef
Danmörk er undanskilin —
„Meðan siðmenntaðar þjóðir eins og Spánverjar og
ítalir dreypa í hófi á hvítvíni, Frakkar á rauðvíni og
Þjóðverjar og Danir súpa sinn bjór liggja hinar
Norðurlandaþjóðirnar undir áfengiskrananum og
linna ekki látum fyrr en þær eru farnar að standa á
brauðfótum, sjá tvöfalt, slefa, æla og að lokum
iiggja afvelta af ofneyslu áfengis.“
'gmann
arsson
drekka alltaf mest og verst.
Meðan siðmenntaðar þjóðir
eins og Spánverjar og Italir
dreypa í hófi á hvítvíni, Frakk-
ar á rauðvíni og Þjóðverjar og
Danir súpa sinn bjór liggja hin-
ar Norðurlandaþjóðirnar undir
áfengiskrananum og linna ekki
látum fyrr en þær eru farnar að
standa á brauðfótum, sjá tvö-
falt, slefa, æla og að lokum
liggja afvelta af ofneyslu áfeng-
is. Stæra sig síðan feikistoltar
af afrekunum eftir á.
Eftir að hafa horft upp á
þetta trekk í trekk fer maður
að velta málinu fyrir sér. Eitt-
hvað hlýtur að vera í fari þess-
ara þjóða sem veldur þessu.
Hvað eiga þessir þjóðir sam-
eiginlegt? Jú, Norðurlanda-
þjóðirnar — mínus Danmörk
— eiga það nefnilega allar sam-
eiginlegt* að búa við hafta-
stefnu í áfengislöggjöf. í þess-
um löndum er áfengi selt í sér-
stökum áfengisútsölum ríkis-
ins á uppsprengdu verði og af-
greiðslutími skemmtistaðanna
takmarkaður. Þetta er auðvit-
að gert af forræðishyggju hins
„skynsama" stóra bróður, sem
er að reyna að vernda lýðinn
gegn áfengisbölinu. En - eins
og ævinlega - hefur forræðis-
hyggjan orðið að andhverfu
sinni og gerir að verkum að
venjulegt fólk tímir ekki að fá
sér í eitt og eitt glas en heldur
hins vegar þá stund hátíðlega
þegar því hefur tekist að
skrapa saman fyrir einni
sterkri og gerir það þá svo um
munar.
ara skapar ofdrykkju
Forræðishyggja góðtemplar-
anna hefur alið af sér of-
drykkju á opinberum drykkju-
tímum: Um helgar. í HP fyrir
viku var sögð saga af hegðun
unglinga á tónleikum hér í
borg, þar sem fjöimargir réðu
ekkert við áfengisdrykkjuna