Alþýðublaðið - 22.03.1972, Page 6

HVAÐ GERIST i dauðanum? Lifum við
áfram — eða er öllu lokið?
Þessi spurning hefur vakað i hugum manna
allt frá þeir komu niður úr trjánum, en fáir
hafa i dag leitazt við að finna svar á visinda-
legan hátt.
Það stafar fyrst og fremst af þvi að menn
tala yfirleitt ekki um dauðann, það er jú svo
margt annað til að tala um, en þar að auki af
hinu að ekki hefur verið talið hollt fyrir hinn
akademiska hróður manna að vera að fikta við
dulsálarfræðilegar athuganir.
Samt hefur 34 ára gamall geðlæknir i Lundi i
Sviþjóð. Nils-Oluf Jacobson, sett i sig kjark og
birt ýmsar athyglisverðar niðurstöður af tiu
ára rannsóknum.
Þessi visindamaður er þeirrar skoðunar eins
og fleiri visindmenn að spurningunni um lif
eftir dauðann megi svara með rannsóknum.
Enn hefur ekki fundizt sönnun fyrir þvi að
sálin lifi af likamsdauðann, en ekkert hefur
komið fram sem útilokaði það.
VECUR
SÁLIN
GRAMM?
ÆSSiaSzL

mmím f/. rLi&í&m P
fW/JltjsiAAz£í
DAUÐINN ER EKKI PUNKTUR
ÖLLU FREMUR ÞANKAS1KIK
Kenningin um hið yfir-
skilvitiega.
t bók sinni „Lif efler döden”
segir hann frá fjölda óút-
skýranlegra atvika og til-
rauna á rannsóknarstofum
sem bókstaflega sanna að
maðurinn getur tekið á móti
upplýsingum sem berast
honum eftir öðrum leiðum en i
gegnum skilningarvitin fimm.
Með öðrum orðum: þá er
fleira til milli himins og jarðar
en við höfum hingað til viljað
vera láta.
Visindamenn i öðrum lönd-
um, Englandi, býzkalandi,
Hollandi, Frakklandi, Banda-
rikjunum og Sovétrikjunum,
eru komnir að sömu niður-
stöðu.
Dulsálarfræði er orðin
viðurkennd háskólagrein og
alþjóðasamband dulsálar-
fræðinga var fyrir þremur
árum tekið inn i American
Association for the Advance-
ment of Science.
bar með ætti siðasta vott-
inum af efa verið bægt frá:
kenningin um hið yfirskil-
vitlega er orðin viðurkennd af
visindunum. Og hún er ef til
vill sú grein rannsókna sem
þar mun taka við og visa veg
sem aðrar greinar verða að
gefast upp.
Oft varað við erfiðleik-
um.
betta sem oft er kallað
„yfirnáttúrulegt” á sinar eðli-
legu orsakir samkvæmt við-
horfum dulsálarfræðinga.
Fyrirbæri þurfa ekki að
striða gegn lögmálum náttúr-
unnar bara fyrir þær sakir að
við getum ekki skýrt þau út
frá þeirri þekkingu sem við
höfum i dag á náttúrulög-
málunum.
Sem dæmi um það hvernig
menn fá stundum grun um
yfirvofandi hættur án þess
nokkurt eðlilegt tilefni sé til
nefnir höfundur langa röð af
fyrirbærum sem komu fram á
undan námuslysinu mikla i
Aberfan 1966.
Sjötiu og sex manns kváðust
hafa fengið viðvörun um hættu
á undan þvi slysi sem kostaði
144 lifið. Af þessum fjölda
manna virðast 34 vera með
trúverðuga frásögn og fram-
burði 24 er unnt að staðfesta
með þvi að viðkomandi lét
fyrirfram i ljós ótta sinn við
annað fólk.
Segja má að hættan á slysi i
Aberfan var svo mikil að hún
hlaut að vekja grunsemdir hjá
sumu fólki. En flestir þeirra
sem hér eiga hlut að máli
bjuggu ekki i nágrenninu og
vissu ekki hvað yfir vofði.
Þegar afi kvaddi.
Vi^indamenn eru komnir að
þeirri niðurstöðu fyrir nokkru
að fjarhrif (telepati) eða
hugsanaflutningur er sann-
reynd og gerist oft i sambandi
við dramatiska atburði. Eftir-
farandi er kallað „hreint”
dæmi um fjarhrif:
,,Eg var heima i stofu föður
mins og las. Allt i einu fann ég
að mildur sumarblær smeygði
sér inn i herbergið enda þótt
gluggar væru aftur.
Einhver klappaði á kinnina
á mér, og það var afi sem
talaði: ,,Nú fer ég”. Ég upp-
lifði þetta svo sem væri það
eitthvað ákaflega fagurt og
nærgætið. Ég sagði foreldrum
minum frá þessu, en þau voru
þarna lika. bað var daginn
eftir sem ég frétti að afi væri
dáinn”.
Hann hefur séð þann
gamla.
Fólk sem iðulega dreymir
viðvörunardrauma verður
gjarnan forlagatrúar og hagar
sér i samræmi við það. En það
er alltaf pláss fyrir hinn fr-
jálsa vilja, segir Jacobson.
bað kemur fram i eftirfarandi
dæmi:
Kona nokkur vakti mann
sinn um miðja nótt og sagði
honum að hana hefði dreymt
að ljósakrónan i barna-
herberginu félli niður og
rotaði barnið þeirra. Maður-
inn hló og hló enn meira þegar
konan sótti barnið og hafði það
hjá sér i rúminu. En honum
varð samt bilt við þegar ljósa-
krónan slitnaði niður tveimur
timum seinna og lenti á tómu
rúmi barnsins.
Læknirinn i Lundi heldur þvi
fram að látið fólk eða lifandi,
ellegar fólk á banastund, sjá-
ist svo oft með svokallaðri
skyggni að við verðum að taka
slikt inn i okkar daglega raun-
veruleika. í mörgum tifellum
sjá margir sömu sýnina i einu,
annað hvort allir saman eða
sitt i hvoru lagi og án þess að
vita af hinum:
Bifreiðastjóri, sem er að
aka eftir þjóövegi á Skáni upp-
götvar undarlega klæddan
mann á vegkantinum. Hann
litur um stund á manninn sem
er með mikið skegg og er létt-
ur i göngulagi. En allt i einu er
hann horfinn eins og jörðin
hafi gleypt hann. Mörgum
mánuðum seinna er bifreiða-
stjórinn á sömu leið, og sér þá
manninn enn betur i geiranum
frá billjósunum. Hann kemur
á búgarð þarna i grendinni og
segir hvað fyrir sig hafði
borið, og þá dettur upp úr
gamalli konu sem á hlýddi:
Jasso, hann hefur séð þann
gamla.
Endurholdgun og en-
durfæðing.
Höfundur nefnir þrjú við-
fangsefni innan dulsálarfræð-
innar, þau sem kallazt geta
sérstök verkefni: Sálrænar
myndir þar sem fram koma
myndiraf mönnum eða öðrum
mótífum sem ekki voru nálægt
myndatökunni og kannski ekki
i neinu sambandi við hana
fljótt á litið, raddir, sem ekki
er hægt að skýra hvaðan kom-
ið hafa, en teknar hafa verið
upp á band, og svokölluð
poltergeist fyrirbæri eða
hreyfing hluta með hugrænum
öflum.
Tilfelli þessi hafa verið at-
huguð án þess að hægt sé að
sýna fram á hvernig þau ger-
ast, og lika án þess að unnt
hafi reynzt að afsanna þau.
Dulsálarfræðingar halda þvi
fram að svo mikið af já-
kvæðum athugunum liggi
fyrir um spurninguna um lifið
eftir dauðann, að telja verði að
allmiklar likur séu fyrir að
sálin lifi hann af.
1 þvi sambandi er mikið rætt
um hugsanlega endurfæðingu
i nýjum likama eða kenn-
inguna um endurholdgun vit-
undarinnar. Mörg dæmi eru til
sem þetta styðja, ekki siður
frá Norðurlöndum en annars
staðar frá.
Aö muna fyrri jarðvist.
„Vordag einn áður en ég var
eiginlega orðinn nógu gamall
til að tala fann ég þurrar
sprungur i jarðveginn rétt
utan við hús foreldra minna.
Minningaleiftri brá fyrir, ég
hafði séð þetta fyrr, þetta var
forboði jarðskjálfta. En þetta
orð gat ég ekki sagt, svo ég
hrópaði: „hann hristir, hann
hristir”. En enginn skildi mig.
Eftirfarandi dæmi eru frá
Austurlöndum nær:
Tveggja ára gamall drengur
var að labba úti með ömmu
sinni á götu i borginni Kornay-
el i Libanon. Ökunnur maður
kom á móti þeim og drengur-
inn tók til fótanna, hljóp til
mannsins og faðmaði hann.
„bekkirðu mig? spurði
maðurinn. Og drengurinn
svaraði: „Já, þú varst ná-
granni minn”.
Staðhæfing drengsins vakti
mikla athygli ásamt fleira
sem hann sagði. Hann fullyrti
beinlinis að hann hefði lifað
áður i öðru héraði landsins og
gat lýst lifi sinu i smáatriðum.
begar svo foreldrarnir loks
létu til leiðast að fara með
drenginn i það pláss þá kom i
ljós að hann sagði dagsatt um
persónu sem þar hafði lifað og
var nýlega látin .
Undirvitundin lifir
áfram.
Endurholdgun er aðeins
einn möguleiki þess að vit-
undin lifi af likamsdauðann.
Að lifa likamsdauðann gerir
ekki skilyrðislaust kröfu til að
menn endurholdgist.
Eitt af þvi sem dulsálar-
fræðingar eru i erfiðleikum
með er sá skilningur að
hugsunin sé eiginlega ekkert
annað en breytingar á efnum
og rafhleðslu.
1 þessu tilfelli er raunar
hlaupið yfir það, segir hinn
ungi læknir i Lundi, að grund-
vallarmunur er á þeim breyt-
ingum sem fram fara i sjálf-
um heilanum og sálrænni
starfsemi i undirmeðvit-
undinni.
bað getur verið að sálræn
starfsemi eigi sér stað eftir að
heilinn er dauður, segir
Jacobson. Hann meinar það sé
fræðilegur möguleiki að ák-
veðið starf i vitundinni geti
haldið áfram.
Sálin vegur 21 gramm?
Læknirinn nefnir athyglis-
vert atriði i sambandi við
sjálft viðskilnaðar-andar-
takið. Sálfræðingurinn
MacDougall gerði tilraunir
með það að láta fólk deyja á
mjög næmri vog. Siðustu
stundir lifsins kom i ljós að
likaminn léttist um 28 grömm
á klukkustund. En á sjálfri
dauðastundinni, dauðaandar-
takinu, varð þess skyndilega
vart að likaminn léttist um 21
gramm.
Tilraun þessi var marg-
endurtekin og alltaf með lik-
um árangri.
Trúarbrögðin skýra dauð-
ann á þá lund að sálin yfirgefi
likamann. Dulsálarfræðin
litur svipað á hlutina, en hefur
enn ekki getað lagt fram veru-
lega sterkar sannanir.
Margir dæma kenninguna
um að maðurinn lifi likams-
dauðann fyrirfram af þvi
enginn hefur komið til baka og
sagt frá hvernig er að vera
hinu megin.
Jacobson segir þó að þessi
fullyrðing sé ekki rétt þvi til sé
mikið af lýsingum, sumpart
frá miðlum og sumpart frá lif-
andi fólki sem telur sig hafa
komizt yfirum um tima, t.d. i
lifshættulegum veikindum.
Hvernig er hinu megin?
Um hugsanalegt lif i öðrum
heimi visar læknirinn til frá-
sagna danska mystikersins og
rithöfundarins Martinusar
Thomsen.
Martinus segir, að lifið eftir
dauðann sé eins konar andleg
veröld sem byggð sé upp af
mjög fingerðum geislum og
vibrasjónum. Ef dauðir menn
eru i sambandi hver við annan
þá gerist það beinlinis með þvi
að þeir stilla sig inn á hvors
annars vibrasjón.
En fyrr eða siðar hættir
veran að geta haldiö við upp-
lifun sinni i þessari fingerðu
tilveru, og þá kemst hún ekki
hjá þvi að koma aftur inn á
okkar svið með endurholdgun.
Veran nálgast vibrasjónir hins
efnislega heims, og setur sig i
samband við eggfrumu og
sæðisfrumu sem renna
saman, enda er talið að jarð-
vistin byrji á getnaðar-andar
takinu.
Dauöinn er ekki enda-
lokin.
En ef lif er eftir dauðann,
spyrja þeir sem efast, hvers
vegna getum við ekki fengið
fyrir þvi sannanir?
Orsökin er sú, segir Jacob-
son, að það er nærfellt ómögu-
legt að koma á sambandi milii
veraldanna. Bæði er það, að
afar fátt fólk nær nokkrum
„merkjasendingum ” hinu
megin frá, og svo hitt, að
dauðir eru kannski svo upp-
teknir við sinar eigin athug-
anir og upplifun, að þeir hirða
ekki um að láta heyra frá sér
jafnvel þótt þeir hafi lofað þvi.
betta veldur þvi hve erfitt er
að fá sannanir fyrir kenn-
ingunni um lif eftir dauðann.
En eins og sakir standa eru
visindin með nákvæmlega
sömu sjónarmið i þessum
efnum og trúarbrögðin hafa
haldið fram i þúsundir ára.
Dauðinn er ekki punktur, i
allra hæsta lagi semikomma.
(ElseSteen Hansen: Aktuelt).
Sterkir
bílar handa
traustum bílstjórum.
Þa3 er allt annað en auövelt eöa létt verk
að aka stórum vöruflutningabílum, það
getur hver vörubílstjóri sagt þér. Fram-
leiðendur MERCEDES BENZ hafa gert
allt sem í þeirra valdi stendur til þess
að létta bílstjórum störfin. Stýrihúsiö er
sérstaklega útbúið með þetta í huga.
Gott útsýni, allir mælar auðlesnir, þægi-
leg stýrisstaðsetning og síðast en ekki
sízt, sætin sem veita bæði hvíld og öryggi.
MERCEDES BENZ og vörubílstjórar . . .
sterkir og traustir.
MERCEDES
BENZ0
Auðnustjarnan á öllum vegum
RÆSIR H.F.
Miövikudagur 22. marz 1972
Miðvikudagur 22. marz 1972
SIHDJI