Alþýðublaðið - 20.06.1972, Blaðsíða 3

ÞJÓÐHÁTÍÐ í REYKJAVÍK
ÖLÓÐIR
UNGLINGAR
OG 15T0NN
AF DRASLI
Að dómi lögreglunnar og flestra, sem bezt til
þekkja, hefur ölvun og sóðaskapur henni fylgjandi
aldrei verið meiri á nokkrum þjóðhátiðardegi i
Reykjavik, en þeim, sem var að liða.
Það sem einkenndi daginn voru ölvaðir ung-
lingar, yfirfullar fangageymslur, slasað fólk á
slysadeildinni, fimmtán tonn af drasli, spýja, sund-
urkramdar pylsur og yfirleitt allt, sem gerir um-
hverfið ógeðslegt.
Og þeir, sem ollu öllu þessu, voru að fagna og
halda hátiðlegan 29. þjóðhátiðardag Islendinga.
Alþýðublaðið hafði samband við ýmsa aðila i
gær, sem hver á sinn hátt kemur við sögu vegna
þjóðhátiðardagsins, og bar öllum saman um, að
hátiðarhöldin i Reykjavik hefðu verið til háborinnar
skammar.
SLAGSMÁL Á
SLYSADEILD
Það var nóg að gera á slysa-
deild Borgarspitalans frá mið-
nætti á þjóðhátiðardaginn og
fram á sunnudagsmorguninn og
meðal þeirra, sem komið var með
þangað var dauðadrukkinn tólf
ára drengur.
Sigurður Þorgrimsson, læknir,
var á vakt umrædda nótt, og það
var ófögur saga, sem hann sagði
okkur.
Samtals þurfti að gera að
meiðslum um 40 manns, en það,
reyndust hins vegar erfitt á l'öfl-
um, þar sem viðkomandi vom
mjög ölvaðir.
Um tima var svo ófriðlegt á
slysadeildinni, að menn voru
byrjaðir að slást þar á þremur
stöðum i einu.
Lögregluvakt var þarna reynd-
ar um nóttina, en nauðsynlegt
reyndist að fá liðsauka til þess að
halda aftur af bæði ölvuðu og
slösuðu fólkinu, auk þess sem
ófriður fylgdi ýmsum, sem komu
i fylgd hinna slösuðu.
Flestir þeirra, sem komu til að-
gerðar á slysadeildina, höfðu
hlotið meiðsl af brotnum flöskum
eða i slagsmálum.
Hins vegar var enginn þeirra
alvarlega slasaður, og likti
Sigurður aðsókninni þessa nótt
við nýársnætur undanfarinna
ára.
GLER UM
ALLAR GÖTUR
Samfara mikilli ölvun i mið-
borginni bar geysimikið á sóða-
skap, og gizkaði Sveinbjörn
Hannesson hjá hreinsunardeild
Reykjavikurborgar, á að samtals
hefði verið ekið með 15 tonn af
drasli á öskuhauga eftir hátiða-
höldin.
Þetta magn var þó ekki meira,
en hreinsað var upp af götunum i
fyrra, en hins vegar bar núna
meira á glerbrotum.
,,Það var óvenjumikið af
þeim”, sagði Sveinbjörn. „Það
virðist nú vera siður hjá öllum að
brjóta gler”.
Sagði hann, að glerið heföi ver-
ið dreift um allar götur, gang-
stéttar og grasbletti, og það væri
einmitt glerið, sem erfiðast væri
að hreinsa upp, og til þess að ná
Framhala á bls. 4
Lögregluvörður í vínbúðunum
Þótt meira hafi borið á ölvun
á nýliðnum þjóðhátiðardegi i
Reykjavik en oftast áður mun
áfengissalan ekki hafa verið
með meira móti að þessu sinni.
Að sögn Birgis Stefánssonar
útsölustjóra Áfengisverzlunar-
innar á Snorrabraut, voru
hafðar uppi sérstakar ráö-
stafanir alla siðustu viku til þess
að koma i veg fyrir, að ung-
lingar fengju keypt áfengi.
t öllum útsölustöðunum i
Reykjavik var hafður sérstakur
lögregluvörður, sem gætti þess,
að fólk yngra en tvítugt fengi
ekki inngöngu.
Hins vegar sagði Birgir að
töluvert hefði borið á þvi, að
yngri viðskiptavinir áfengis-
útsalanna hefðu keypt mikið
magn og við þvi væri ekkert að
gera.
Sagði hann, að með lögreglu-
verðinum hefði algerlega verið
komið i veg fyrir, að
unglingarnir sjálfir hefðu keypt
áfengið.
Og hann bætti þvi við, að með
þessari gæzlu hefði einnig verið
komið i veg fyrir, að
unglingarnir fengju einhverja i
nágrenni búðanna til að verzla
fyrir sig.
ÞAÐ VAR
VAFASÖM-
LESNING
í MÍTRI
HERRA
Þarna eru þau komin,
blöðin, sem biskup hafði í
mítri sínu án þess að hafa
hugmynd um. Myndin er
kannski ekki sem greini-
legust, þrátt fyrir
offsettið, en hún er tekin
beint úr dagblaði.
Það er vist engin ný bóla, að
menn hafi gaman af að lesa
ástarlifslýsingar, en ekki vitum
við hvaða álit biskupinn i Skál-
holti hefur haft á slikum bók-
BISKUPSINS
menntum né heldur hvernig
honum varð við þegar Arni
Magnússon uppgötvaði árið 1703
að innan i mitri hans voru fjögur
biöð af norskri þýðingu á
Strengleikum, frönskum ástar-
Ijóðum frá 13. öld.
Máliö var rifjað upp nú fyrir
skömmu i norska blaðinu
„Arbeiderbladet”, I tilefni af
endurútgáfu á Strengleikum, en
þessi umræddu blöð eða blaða-
slitur, voru prentuð aftast i út-
gáfu ljóðanna árið 1849.
i norsku fréttinni segir, að
ljóð þcssi séu „djarfar ástarlifs-
lýsingar”, en þegar við bárum
fréttina undir Jónas Kristjáns-
son. forstöðumann Handrita-
stofnunarinnar, vildi hann
meina, að nútimamönnum
fyndist þetta sennilega ekki
vcra mikið „klám”. Hann sagði,
að visu væri i Ijóðum þessum,
sem cru eignuö skáldkonunni
Maric de France, miklar ástar-
lifslýsingar, en þær séu
þrungnar rómantik og jafnvel
sorg. Ekki vildi hann samt full-
yrða, hvcrnig biskupi hafi likað
ljóðin.
Allt er á huldu um það hvernig
handritaslitur þessi komust i
mitrið, cn lærðir menn i Noregi
álita, að það sé saumað i Þránd-
hcimi og blöðin hafi verið sett i
það til að gera það stinnt.
Ilandritið sjálft hefur aldrei
komið til islands, en er nú varð-
vcitt i Uppsölum i Sviþjóð.
Aftur á móti er fullvist að um-
rædd slitur séu úr upphaflega
handritinu.
LIKLEGAST AD SKIPID
HAFI REKIZT Á DUFL
„Mér þykir langliklegast, að
tundurdufl hafi sprungið við
skipið. Svona skip sökkva ekki i
blaktandi logni nema eitthvað
slikt valdi”. Þetta sagði Henry
Hálfdánarson, skrifstofustjóri hjá
Slysavarnafélagi lslands, i sam-
tali við Alþýðublaðið i gær, er
blaðið innti hann eftir hugsan-
legum skýringum á sjóslysinu um
45 milur út af Snæfellsnesi i fyrri-
nótt, er nýsköpunartogarinn
Hamranes RE 165 sökk.
Ahöfn togarans komst
klakklaust i gúmbjörgunarbát og
var skömmu eftir slysið bjargað
um borð i togarann Narfa.
„Það er allkyndugt, að svona
sterkt og gott sjóskip sökkvi á
togslóðum i blaktandi logni”,
sagði Henry. „En eftir lýsingum
að dæma virðist hafa komið
mikill slynkur á skipið framan-
vert og getur dufl, sem hefur
verið svona sitt i sjónum, hafa
valdið honum.”
Aðspurður sagði Henry, að ekki
sé óliklegt, að á þeim slóöum, þar
sem Hamranesiðsökk, geti leynzt
tundurdufl. Benti hann á, að
tslendingar hafi misst allmörg
skip allt frá styrjaldarlokum,
sem rekizt hafi á tundurdufl.
Þannig sökk t.d. nýsköpunar-
togarinn Fylkir á Halamiðum
fyrir 10 - 12 árum.
Ahöfn Fylkis taldi sig hafa séð
duflið i trollinu og er ekki talinn
vafi á, að dufl hafi valdið þvi sjó-
slysi.
Togarinn Hamranes RE 165 hét
áður Egill Skallagrimsson og var
iengst af i eigu Kveldúlfs h.f.
Eigendur skipsins siðan i desem-
ber s.l. voru Hreiðar og Haraldur
Júliussynir, en þeir keyptu skipið
af Jóni Hafdal og Haraldi Jóns-
syni, sem áður gerðu togarann út
frá Hafnarfirði. Útgerð togarans
hefur gengið mjög erfiðlega um
alllangt skeið. -
JOHANNES
HÓLABISKUP
LÁTINN
Herra Jóhannes Tryggvi
Gunnarsson, Hólabiskup, af
reglu Montfortpresta, andaðist
eftir langa og erfiða legu, siðla
dags hinn 17. júni (1972) i Sioux
Falls, Suður Dakota i Banda-
rikjunum. Hann var fæddur
hinn 3. ágúst 1897, sonur
hjónanna Gunnars Einarssonar
kaupmanns og Jóhönnu
Friðriksdóttur. Hann fór ungur
utan, bæði til Danmerkur og sið-
ar til Hollands, þar, sem hann
dvaldist við nám i Schimmert
og i Oirschot þar til hann tók
prestvigslu 14. júni 1924. Sama
ár kom hann aftur heim til
Islands og var þjónandi prestur
við Krists kirkju i Landakoti þar
til 1942, er hann var útnefndur
biskup af Piusi XII. Herra
Jóhannes var vigður biskup 7.
júli 1943 i ST. Patricks kirkju i
Framhald á bls. 4
Þriðjudagur 20. júní 1972.