Alþýðublaðið - 16.03.1973, Qupperneq 11

í SKUGGA MARÐARINS m
Saga ástar og örlaga eftir Victoriu Holt
Mér þótti dásamlegt aö veröa
þannig vitni aö ástþeirra hvors til
annars og ég mundi hve móöir
min haföi alltaf veriö nöldursöm.
Þaö gladdi mig aö faöir minn
haföi loksins oröiö hamingjunnar
aönjótandi meö konu eins og
Lucie.
Viö vorum báöar hjá honum
þegar hann skildi vib, en hann
hélt um hönd Lucie. Ég mun
aldrei gleyma svipnum á andliti
hennar, þegar hún lyfti þvf upp og
leit á mig. Þaö var eins og hún
heföi misst allt, sem henni væri
nokkurs viröi.
— Elsku Lucie min, sagöi ég, —
þú átt þó Cillu.
Ég leiddi hana inn í herbergi
Drucillu. Klukkan var niu aö
kvöldi og barniö sofandi. Engu aö
siöur tók ég þaö upp og lagöi þaö I
fang Lucie.
— Mamma, sagöi Druscilla
syfjuleg og dálítiö örg.
Og Lucie stóö þarna yfirbuguö
af sorg og þrýsti barninu aö sér
þar til ég tók Druscillu og lét hana
aftur i rúmiö. Þetta var ef til vill
heldur væmnislega og tilgerbar-
lega gert af mér, en þaö geröi sitt
gagn. Lucie náði valdi á sér og ég
vissi að hún var aö gera sér þaö
ljóst aö hún átti enn Druscillu til
aö lifa fyrir.
Jólin nálguðust. 1 fyrra fórum
viö til Wakefield Park,en nú áttu
hátiðahöldin að fara fram á
Whiteladies. Stirling sagði að jól--
in gætu ekki orðið eins iburðar-
mikil og þau yrðu framvegis,
vegna andláts föður mins, en þau
skyldi þó verða húsinu til sóma.
Gera yrði öllum skiljanlegt að
það væri Whiteladies, en ekki
Wakefield Park, sem væri mið-
depill sveitarinnar.
Lucie hafði gengið um eins og
vofa i sorgarbúningi sinum.
Raunar fór hann henni mjög vel.
Druscilla var nærri tveggja ára,
hún var orðin drottnunargjörn og
kröfuhörð, eftirlæti allra á heim-
ilinu. Lucie unni henni heitt, en
neitaði að spilla henni með dekri
eins og ég er hrædd um að við höf-
um gert. Ég hafði hið mesta dá-
læti á henni og þráði stöðugt að
eignast sjálf barn. Stirling vildi
það einnig. Hann var alltaf að
tala um það þegar börnin okkar
lékju sér saman kringum White-
ladies.
Einu sinni hélt ég að ég væri
barnshafandi, en þaö reyndist
ekki rétt. Ég tók það njög nærri
mér og ákvað að ég skyldi engum
segja neitt næst fyrr en ég væri
alveg viss. Lucie var sifellt að
lauma að mér spurningum. —
Þegar þið eignizt barn sjálf . . .
sagði hún stundum. Eða: — Ef til
vill þráið þið barnið of mikið. Ég
hef heyrt sagt að það geti stund-
um komið i veg fyrir getnað. Það
er einskonar öfuggaháttur i
náttúrunni.
Er ég sagði henni frá þeim hug-
myndum Stirlings, að taka upp
aftur gamla jólasiði, sem hafðir
voru i heiðri áður fyrr, leizt henni
vel á það.
— Whiteladies er mikið
óðalsetur, sagði hún. — Wakefield
Park er nýgræðingur. Ég held að
maðurinn þinn hafi rétt fyrir sér.
Eg var fegin þvi að hún skyldi
farin að kunna betur við Stirling
og vera horfin frá fyrri grun-
semdum sinum um ástæðurnar
fyrir þvi að hann kvæntist mér.
— Þegar þú ert sjálf komin
með fjölskyldu, viltu ^eririilega
helzt að ég fari, sagði hún við mig
einu sinni.
— Hvaða vitleysa! hrópaði ég.
— Þetta er þitt heimili. Hvernig
ættum við auk þess að komast af
án þin?
— Það verður alltaf þannig. Ég
er aðeins stjúpmóðirin — sem
enginn hefur raunverulega þörf
fyrir.
— Hvenær hef ég ekki haft þörf
fyrir þig? spurði ég.
— Ég veit hvenær timi er kom-
inn til fyrir mig að fara mina leið.
— Að þú skulir segja annað
eins og þetta.
— Þá það. Viö skulum gleyma
þessu. Ég myndi aldrei vera kyrr
þar sem mér væri ofaukiö.
Ég kvaðst sættast á það. Henni
yrði aldrei ofaukið.
Hve Stirling naut jólaundirbún-
ingsins'. Mikið af hinni nauösyn-
legustu vinnu var lokið við húsið
og hann var hreykinn af þvi, en þó
var margt enn eftir ógert. Hann
hafði þegar bætt við starfsfólki.
Við höfðum nú sex garðyrkju-
menn og landareignin var farin
að taka á sig annan svip. Húsið
var alltaf fullt af handverks-
mönnum og sum herbergjanna
voru ónothæf vegna þess að þar
var verið að rifa upp gólfið eöa
gera við veggklæðningarnar.
Tveim vikum fyrir jól varð ég
nærri viss um að ég væri með
barni. Ég þráði að geta sagt ein-
hverjum frá þvi, en afréð að gera
það ekki. Ég vildi ekki vekja von-
ir hjá Stirling. Þótt kynlegt væri,
gat Lizzie sér þess til. Hún var að
þurrka rykið i herbergi Druscillu,
sem var þáttur i skyldustörfum
hennar, en ég hafði gengið inn til
barnsins, sem sat á gólfinu og var
Áskorun um greiðslu
fasteignagjalda
til bæjarsjóðs Kópavogs
Hér með er skorað á alla þá sem eigi hafa
lokið greiðslu fyrri hluta fasteignagjalda
árið 1973 til bæjarsjóðs Kópavogs að ljúka
greiðslu alls fasteignagjaldsins innan 30
daga frá birtingu áskorunar þessarar. En
óskað verður nauðungaruppboðs sam-
kvæmt lögum nr. 49, 1951, á fasteignum
þeirra sem enn hafa eigi lokið greiðslu
gjaldanna 15. april n.k.
Bæjarsjóður Kópavogs.
Auglýsing á
keppnisbúning
íþróttabandalag Vestmannaeyja óskar
hér með eftir tilboðum i auglýsingu á
keppnisbúning 1. deildar liðs l.B.V.
Tilboðum sé skilað fyrir 24. þ.m. til Knatt-
spyrnuráðs Vestmannaeyja c/o Hermann
Jónsson Bæjarfógetaembættinu, Vest-
mannaeyjum, Hafnarbúðum, Reykjavik.
Í.B.V.
r
IV I ÞJÓNUSTA
við þá, sem taka eftirlaun eða aðrar tryggingagreiðslur hjá
T ryggingastof nun ríkisins í Reykjavík.
Samkomulag hefur verið gert við Tryggingastofnun rikisins um að neðangreind- ir aðilar taki að sér að innheimta trygginga- greiðslur, sem stofnunin innir af hendi og leggja þær inn á sparisjóðsbækur eða aðra við- skiptareikninga hjá viðkomandi stofnunum. Þeir, sem vilja notfæra sér þessa fyrirgreiðslu,eru beðnir um að hafa samband við viðskiptastofnun sina og gefa henni umboð, en sérprentuð eyðublöð liggja frammi hjá neðangreindum stofnunum og útibúum þeirra eða afgreiðslum i Reykjavik svo og Trygginga- stofnun rikisins.
ALÞÝÐUBANKINN h.f. PÓSTGÍRÓSTOFAN
LANDSBANKI ÍSLANDS IDNAÐARBANKI ÍSLANDS h.f.
VERZLUNARBANKI ÍSLANDS h.f. ÚTVEGSBANKI ÍSLANDS
BÚNAOARBANKI ÍSLANDS SPARISJÓÐUR REYKJAVÍKUR
SAMVINNUBANKINN h.f. OG NÁGRENNIS
o

Föstudagur 16. marz 1973