Alþýðublaðið - 07.03.1975, Blaðsíða 5

[alþýdul
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Ingólfur P. Steinsson
Ritstjórar: Freysteinn Jóhannsson (ábm)
. Sighvatur Björgvinsson
Auglýsingastjóri: Fanney Kristjánsdóttir
Afgreiðslustjóri: örn Halldórsson
Ritstjórn: Siðumúla 11, simi 81866
Auglýsingar: Hverfisgötu 8—10, simi 28660 og 14906
Afgreiðsla: Hverfisgötu 8—10, simi 14900
Prentun: Blaðaprent hf.
SPURT UM VILJANN
Gylfi Þ. Gislason hefur skýrt frá þvi á Alþingi
—og Alþýðublaðið endurtekið það i forystugrein
nýlega — að samkvæmt spám Þjóðhagsstofn-
unarinnar um horfur i efnahagsmálum á yfir-
standandi ári sé unnt að koma i veg fyrir kjara-
skerðingu hjá hinum lægst launuðu með þvi að
skerða laun hálaunafólks að nokkru. Þjóðhags-
stofnunin spáir þvi, að þjóðartekjurnar —
þ.e.a.s. almenn lifskjör i landinu — muni rýrna
um 5—7% á árinu 1975 og Alþýðuflokkurinn hef-
ur sagt, að vel væri unnt að koma i veg fyrir þá
kjaraskerðingu hjá láglaunafólki með þvi að
skerða kjör þeirra hálaunuðu um 7—10%.
Engin viðbrögð hafa við þessum upplýsingum
komið frá stjórnarflokkunum. Þegar Gylfi Þ.
Gislason vakti athygli á þessum staðreyndum á
Alþingi svöruðu ráðherrarnir ekki aukateknu
orði. Og stjórnarblöðin hafa þagað þunnu hljóði.
En hér er sannarlega ekki ástæða til þess að
láta sem ekkert sé. Hér fullyrða Alþýðuflokkur-
inn og Alþýðublaðið með tilvitnun i nýjustu upp-
lýsingar sem fyrir liggja að mætavel sé hægt að
koma i veg fyrir kjaraskerðingu láglaunastétt-
anna aðeins með þvi að láta hálaunafólk sæta
7—10% kjaraskerðingu.
Nú, þegar verkalyðshreyfingin hefur hafið
undirbúning að harkalegri aðgerðum til þess að
vernda sinn rétt en gripið hefur verið til fram að
þessu og þegar stjórnarblöðin hafa samtimis
byrjað að kyrja sönginn um, að nú verði launa-
fólk að sýna „ábyrgð og stillingu” þá endurtek-
ur Alþýðublaðið þær upplýsingar, sem rikis-
stjórnin og málsvarar hennar hafa ekkert svar
fundið við og viljað leiða hjá sér að ræða: SAM-
KVÆMT NÝJUSTU UPPLÝSINGUM UM
HORFURNAR í EFNAHAGSMÁLUM Á YFIR-
STANDANDI ÁRI ER SPÁÐ 5—7% HEILDAR-
KJARASKERÐINGU HJÁ ÞJÓÐINNI. ÞAÐ
ER HÆGT AÐ KOMA 1 VEG FYRIR AÐ SÚ
KJARASKERÐING NÁI TIL LÁGLAUNA-
FÓLKSINS T.D. MEÐ ÞVl MÓTI AÐ RÝRA
KJÖR HÁLAUNAFÓLKSINS UM 7—10%.
SPURNINGIN ER EKKI UM, HVORT ÞETTA
SÉ HÆGT HELDUR UM HITT, HVORT VILJ-
INN SÉ FYRIR HENDI.
ALLT í UPPLAUSN
Hvert dæmið rekur nú annað um þá upplausn
og þann ágreining, sem er i stjórnarherbúðun-
um — bæði stjórnarflokkanna á milli og i flokk-
unum innbyrðis. Þannig hafa þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins undanfarna daga staðið i hörð-
um deilum á Alþingi sin á milli — skipst i tvær
fjandsamlegar fylkingar með og móti sjávarút-
vegsráðherra. Annar armurinn hefur sagt, að
sjávarútvegsráðherra sé að gerast brotlegur við
grundvallarstefnumál Sjálfstæðisflokksins en
hinn armurinn skipað óánægðum flokksbræðr-
um sinum að þegja og hlýða. Þannig virðist hin
skamma valdaseta rikisstjórnarinnar ekki að-
eins vera i þann veginn að splundra stjórnar-
samstarfinu heldur einnig stjórnarflokkunum
sjálfum.
FRÁ SAMBANDI
ALÞÝÐUFLOKKSKVENNA
UMSJÓN: GUÐRÚN H. JÓNSDÓTTIR
Hvað um breiðu bökin?
Ritstjóri góður.
Ég hef lengi hugsað mér að
hripa þér nokkrar linur i tilefni
þess ófremdarástands, sem rikt
hefur undanfarið i efnahags-
málunum og raunar um þó
nokkra hrið, sannast sagna.
Ekki ætla ég þó að fjölyrða um
hið æsta og tryllta verðbólgubál,
sem geysar nú um þjóðfélagið
allt og er vafalaust ákafara en
nokkru sinni fyrr — og er þá
langt til jafnað. í þess stað vil ég
fara nokkrum orðum um hina
„réttlátu skiptingu byrðanna”,
svo að notuð sé orð forsætisráð-
herrans i samtali við Morgun-
blaðið 12. febrúar sl.
Hægristjórn sú, sem nú situr
að völdum i landinu, settist á
valdastólana með fögur orð i
munni um stuðning við hina
lægstlaunuðu, þeim yrði rétt
hjálparhönd, klyfjunum yrði
létt af þeim og hinir efnuðu
látnir bera þær. Þessar yfirlýs-
ingar Geirs Hallgrimssonar
hafa klingt i eyrum manns frá
þvi að hann myndaði rikisstjórn
Ölafs Jóhannessonar og vist var
nokkrum hundsbótum hent i
menn á liðnu hausti, þeir
kölluðu þær vist „láglauna-
bætur”. En það er þó vist, að
allir láglaunamenn standa jafn-
réttir — eða, réttara sagt, jafn-
hallir — eftir þær. En hvað um
breiðu bökin, hvaða klyfjar hafa
verið lögð á þau? Eða átti ekki
að láta þá bera byrðarnar, sem
breiðust hefðu bökin, er það
ekki á þvi sem forsætisráð-
herrann hefur alltaf verið að
stagast? Var ekki meiningin, að
nú skyldi þeim hlift sem mest,
er minnsta hefðu burðina — og
þeir látnir axla byrðarnar, er
best væru settir? Hverjar hafa
efndirnar orðið i þeim efnum?
Vist hafa þungar byrðar verið
lagðar á þjóðina, það fer ekki
milli mála, þess hafa allir orðið
varir. En þó hafa misþungar
byrðar verið lagðar á menn,
þannig séð, að menn eru misvel
i stakkinn búnir til að taka þær á
sig. Sumir hafa mikla burði,
fjárhagslega séð, og þá munar
litt um að axla til viðbótar
bagga, sem fyrir þá eru
smáatriði eitt. Aðrir hafa litla
burði og þvi eru minnstu baggar
þungir fyrir þá. En i efnahags-
kreppu þeirri, sem nú riður yfir
þjóðina, er ekki verið að hafa
baggana misstóra eða mis-
þunga. Þeir eru allir jafnstórir
— en mönnum misþungir.
Þyngstar eru svo auðvitað byrð-
arnar þeim, sem minnsta hafa
burðina.
Eins og áður sagði var það
látið óspart i veðri vaka, þegar
núverandi rikisstjorn settist að
völdum, að vist skyldu menn
deila byrðunum réttlátlega með
sér. Ég býst við, að flestir hafi
skilið það svo, að menn tækju á
sig bagga hver eftir sinni getu.
En hver hefur orðið raunin? Það
liggur ljóst fyrir, baggarnir eru
allir jafnstórir en mönnum mis-
þungir. Þeir, sem best eru
settir: forstjórar, innflytjendur,
alþingismenn og ráðherrar,
atvinnurekendur, uppmælinga-
greifar byggingariðnaðarins —
allir hafa þessir hálaunaherrar
sloppið eins og fyrri daginn.
Þeir bera sömu baggana og
verkakonurnar og öryrkjarnir,
rikisstjórn hægriflokkanna telur
það sýnilega „réttláta dreifingu
byrðanna”. Þar með hefur hún
Undirskriftasöfnun sú, sem
Samband alþýðuflokkskvenna
hefur efnt til að tilhlutan Heims-
ráðs jafnaðarkvenna hefur
gengið vel og jafnvel betur en
margarokkar þorðu að gera sér
vonir um. Undirtektir þeirra
kvenna, sem leitað hefur verið
til, hafa verið góðar, sums
staðar mjög góðar, en raunar
einnig lélegar i einstaka tilfelli.
Otfylltir undirskriftalistar hafa
borist úr mörgum
byggðarlögum og flestum
landshlutum, undirritaðir af
konum úr hinum ýmsu kven-
félögum og öllum stjórnmála-
flokkum. Þannig leggjast
islenskar konur á eitt um að
krefjast þess, að herforingja-
stjórnin i Chile láti lausar úr
fangelsunum þar i landi þær
konur, sem hún hefur fangelsað
og haldið föngnum að ósekju, að
að sjálfsögðu kennt láglauna-
stéttunum lexiu, sem verður
þeim að visu dýrkeypt en
áreiðanlega lærdómsrik.
Við verkakonurnar, sem
skúrum gólfin eða stöndum i
fiskvinnslustöðvunum, finnum
vel hvort sú hliðin er heit eða
köld, sem að okkur snýr. Þess
vegna finnum við vel þann
kulda, sem leggur til okkar frá
hægrihlið hægristjórnarinnar,
þrátt fyrir hennar fögru orð og
fyrirheit. Við verðum að þjappa
okkur vel saman, snúa bökum
saman i hóp, og kreppa
hnefana. Arás stjórnarinnar á
litilmagnann verðum við að
hrinda af okkur með þeim
vopnum, sem við ráðum yfir:
með samstöðu okkar i verka-
lýðsfélögunum og með óbrigð-
ulum stuðningi okkar við
Alþýðuflokkinn. Ég heiti á allar
þær konur, sem þessi orð lesa,
að gera þau að sinum og bita i
skjalarrendurnar.
Verkakona
mestu eða öllu leyti, um langt
skeið án þess að hirða hið
minnsta um það, að mál þeirra
séu tekin fyrir.
Þegar þessi orð eru skrifuð
hafa allmargir listar borist
tilbaka en samt engan veginn
allir. Það er þvi afar áriðandi að
þær konur, sem enn hafa lista
undir höndum, geri gangskör að
útfyllingu þeirra og komi þeim
siðan hið bráðasta til skrifstofu
Sambands alþýðuflokkskvenna,
Alþýðuhúsinu, Reykjavik. Við
leggjum áherslu á, að engin
skerist úr leik, heldur verði
allar konur við þeim tilmæium,
sem beint hefur verið til þeirra,
um að safna undirskriftum á þá
lista, sem enn hefur ekki verið
skilað — og geri það hið
bráðasta. Stöndum saman um
að gera þessu máli fullnægjandi
skil með sómasamlegu móti.
GÚÐAR UNDIRTEKTIR
VIÐ UNDIRSKRIFTA-
SÖFNUNINA UM CHILE
FLOKKSSTARFIÐ
Almennur stjórnmálafundur á ísafirði
ER ÍSLAND STJÓRNLAUST?
HVAD ER AÐ GERAST IEFNAHAGS- OG KJARAMÁLUM?
Benedikt
Alþýðuflokksfélag Isafjarðar efnir til almenns
fundar i Skátaheimilinu á Isafirði n.k. sunnudag
Sighvatur
kl. 4 e.h.
Frummælendur:
Benedikt Gröndal, formaður Alþýðuflokksins,
og
Sighvatur Björgvinsson, alþingismaður.
Að framsöguræðum loknum verða almennar
umræður og fyrirspurnir. ÖLLUM ER HEIMIL
ÞÁTTTAKA í FUNDINUM.
Stjórn Alþýðuflokksfélags isafjarðar.
Föstudagur 7. marz 1975
0