Alþýðublaðið - 10.10.1975, Blaðsíða 5

Á morgun: Qi'fl Da þarf í taumana
o* CD tkjusjúklin garnir
hafa brotið a llarbrýr að i baki sér
Drykkjusjúku utangarðsmennirnir1
T ryggingastof nunin
gerir athugasemd...
í Alþýöublaðinu 7. október sl.
birtist grein um vandamál
drykkjusjúkra. I grein þessari
eru atriði sem nauðsynlegt er að
leiðrétta, þar sem alrangt er
með staðreyndir farið.
t greininni stendur orðrétt:
„Annars hefur fólk oft velt
vöngum yfir þvi hvar þessir
menn fengju peninga fyrir sinu
áfengi. Þvi er ekki auðsvarað.
Fiestir þessir menn þiggja ör-
orkubætur frá Tryggingastofn-
un rikisins. Þessar bætur fá
þeir, ef þeir skrifa undir skjal,
þarsem þeir viðurkenna að þeir
séu áfengissjúklingar. Bæturn-
ar eru 38 þúsund krónur á mán-
uði.” Þessar fullyrðingar eru
siðan endurteknar hvað eftir
annað'i umræddri grein.
Tryggingastofnunin hefur i
fyrsta lagi enga vitneskju um,
að „flestir þessir menn” þiggi
örorkubætur. Um það eru þvi
miður engar skýrslur til, svo að
fullyrðingin er úr lausu lofti
gripin.
örorkubætur eru engar
greiddar nema samkvæmt ör-
orkumati sem tryggingalæknir
gerir og tryggingayfirlæknir
samþykkir. Enginn maður get-
ur fengið örorkubætur með þvi
að „skrifa undír skjal, þar sem
hann viðurkennir að hann sé á-
fengissjúklingur” né heldur að
hann þjáist af öðrum sjúkdóm-
um. Þetta er þvi algjör fjar-
stæða. Að sjálfsögðu er farið
með alla sjúklinga á sama hátt
innan Tryggingastofnunar rik-
isins, og áfengissjúklingar eru
enginn sérhópur þar. Sé maður
óvinnufær vegna sjúkdóms,
metur tryggingayfirlæknir
hversu mikii örorka hans er.
örorkumat byggist i meginat-
riðum á sjúkdómi manns og fé-
lagslegum ástæðum, þ.e. að hve
miklu leyti maðurinn sé fær um
að vinna fyrir sér og sinum.
Fullur örorkulifeyrir og
tekjutrygging, ef um engar
tekjur er að ræða, er nú kr.
29.223.00, svo að ofannefndar
38.000,00 kr. eru ekki rétt upp-
hæð. Eigi lifeyrisþegi við sér-
lega erfiðar aðstæður að búa, er
heimilt að hækka bætur hans
nokkuð, en mánaðarupphæð
nær aldrei 38.000.00 kr. nema
hann dveljist á elli- eða vist-
heimili.
Þetta leiðréttist hér með.
Tryggingastofnun rikisins, 8.
okt. 1975.
Guðrún Helgadóttir
deildarstjóri
Félagsmála- og
upplýsingadeildar.
...og blaðamaður
svarar henni
Vegna athugasemda, sem
bárust frá Tryggingastofnun
rfkisins vegna skrifa Alþýðu-
blaðsins uin vandamál drykkju-
sjúkra vill blaðið taka fram:
Fyrst verður bréfritara Guð-
rúnu Helgadóttur deildarstjóra
að vera ljóst, að greinarflokkur
þessi, sem birzt hefur i Alþýðu-
blaðinu aö undanförnu og fjallar
um vandamál þeirra áfengis-
sjúklinga, sem eru bókstaflega
á götunni, þ.e. þeirra sem eru
heimilislausir og stunda enga
vinnu. f daglegu tali eru þessir
menn einalt nefndir rónar. Sú
fullyrðing Alþýðublaðsins, að
flestir þessara manna þiggi ör-
orkubætur er alls ekki úr lausu
lofti gripin, heldur eru þær upp-
lýsingar fengnar frá manni
þeim er um málefni og vanda-
mál þessara manna fjallar hjá
Félagsmálastofnun Reykjavik-
urborgar, Jóni Guðbergssyni.
Að sjálfsögðu vita aliir, að það
eru tryggingarlæknar, sem hafa
siðasta orðið um það, hvort
drykkjusjúklingar eða aðrir
sjúklingar fái greiddar örorku-
bætur. Það cr engin upplýsing
fólgin i þvi að segja frá þvi. Hins
vegar er augljóst að þeir
drykkjusjúklingar, sem eiga
stræti Reykjavikur að heimili
og vinna ekkert og eru undir á-
hrifum áfengis og lyfja alla
daga, þeir inyndu fá örorkubæt-
ur, ef þeir færu fram á slikt.
Hins vegar er það rétt, að sumir
þessara drykkjusjúklinga séu
það stoltir að þeir viðurkenna
ekki að þeir séu sjúklingar og
þar af leiðandi þiggja þeir ekki
bætur. En ég endurtek, að ótrú-
legt þykir mér að tryggingar-
læknir hafi nokkurn tima útfært
þannig örorkumat á drykkju-
mönnum strætisins, að hann
fengi ekki fullar lágmarks ör-
orkubætur.
Ég þakka fyrir þær upplýs-
ingar að fullur örorkulífeyrir sé
ekki 38 þúsund heldur 29.223. En
það cru aðeins lágmarksbætur.
Jón Guðbergsson fullvrti við mig
að þeir peningar, sem mennirn-
ir fengju frá Tryggingastofnun-
inni næmu venjulegast um 38
þúsundum. Ef hann veit ekki
gjörla um fjármál þessara
manna, þá veit það enginn. Þaö
kemur fram hjá aths. Trygg-
ingastofnunarinnar, að heimilt
er að hækka bætur nokkuð ef
viðkomandi á við sérlega erfið-
ar aðstæður að búa. Engum
blöðuin er um það aö fletta að
meginþorri, ef ekki allir þcssir
menn, ciga við sérlega erfiðar
aðstæður að búa, svo liklegt er
að upphæðin hækki þvi frá fyrr
nefndum 29 þúsundum.
Að lokum segir að upphæðin
nái aldrei krónum 38 þúsundum
„nema viðkomandi dvelji á elli-
eða vistheimili.” Það er nú ein-
mitt lóðið. Þessir menn dvelja
oft meira og minna á ýmiss kon-
ar vistheimilum, svo að talan 38
þúsund krónur er kannski eftir
allt saman ekki svo fjarri iagi.
Að framansögðu ætti að vera
ljóst að engar staðreyndir er
farið rangt með i greininni i Al-
þýðublaðinu 7. okt. sl. en hitt er
ekki aðalatriðið, hvort upphæð-
in sé 30 eða 40 þúsund. Aðalat-
riðið er það, hvort verjandi sé
að láta svona fjárfúlgur i hend-
ur manna eftirlitslaust, þar sem
það er vitað að peningarnir fara
oftast að meginhluta til í brenni-
vínskaup.
Með vinsemd.
Guðmundur Arni Stefánsson,
blaðainaður.
\7’17' TT? T A 1\TTA KJördæmisráð A1Þýðu
V lLO J. U TVJ_j/A1\ J_J flokksins i Vesturlands
kjördæmi heldur aðalfund i Hótel Borgarnesi i Borgarnesi kl. 2 siðdegis
næstkomandi sunnudag.
A fundinum mæta
þeir
Benedikt Gröndal,
Vilmundur
Gylfason
og
Finnur Torfi
Stefánsson.
Rödd jafnaðarstefnunnar
^alþýðuj
Hvaö gerir stjórnin?
Alþingi íslendinga kemur saman til fyrsta
fundar á þessum vetri nú i dag. Fyrstu starfs-
dagar þingsins fara að venju i ýmis formsatriði
þingsetningar, en þess er að vænta, að Alþingi
geti tekið til óspilltra málanna um miðja næstu
viku. Þá er þess að vænta, að rikisstjórnin leggi
fram fjárlagafrumvarp sitt og mjög fljótlega
munu fara fram umræður um stefnuræðu for-
sætisráðherra, er honum er ætlað að flytja i
upphafi þings. í þeirri ræðu svo og i fjárlaga-
frumvarpinu á rikisstjórnin að boða þær leiðir,
sem hún hyggst fara til þess að leysa hin alvar-
legu efnahagsvandkvæði þjóðarinnar.
Þess Alþingis, sem nú er að taka til starfa,
biða erfið verkefni. Að sögn eins stjórnarblað-
anna er ísland nú eina landið inna OECD, þar
sem verðbólgan fór enn vaxandi i ágústmánuði.
ísland er i lang efsta sæti á verðbólgulista
OECD og er hér rösklega tvöfalt meiri verð-
bólga en i þvi landi innan OECD, sem er næst
okkur á listanum. Svo gifurlegt skipbrot hefur
stjórnarstefnan á íslandi beðið. Rikisstjórnin
lýsti þvi yfir við upphaf valdatima sins, að
meginverkefni hennar yrði að koma lagi á efna-
hagsmál þjóðarinnar og hemja verðbólguna.
Hún boðaði það fyrir réttu ári, að nú i haust
myndi verðbólgan á Islandi vera komin niður i
rösk 20%. Árangurinn h 'fur aftur á móti orðið
sá, að við höfum sett nýtt verðbólgumet. Svo
gifurlegar- hafa hrakfarirnar orðið undir þeirri
riksistjórn, serp landið lýtur.
Og nú biða menn i óþreyju eftir að fá að sjá til-
lögur rikisstjórnarinnar til þess að leysa þann
vanda, sem skapast hefur af sukki og óstjórn
tveggja rikisstjórna á röskum fjórum árum.
Hverjar verða tillögurnar? Hefur rikisstjórnin
kannski engar tillögur fram að færa? Hefur hún
gefist upp — og þraukar aðeins við að sitja sæt-
anna vegna?
Ýmislegt bendir til þess, að rikisstjórnin hafi
fyrir löngu lifað sjálfa sig — að þaðan sé einskis
að vænta annars, en áframhaldandi óstjórnar,
sukks og óreiðu. Alþýðublaðið hefur áður leitt
getum aðþví, að stjórnarsamstarfið væri e.t.v. i
þann veginn að bresta. Sú ábending hefur komið
við kviku stjórnarherranna, þvi stuðningsblöð
rikisstjórnarinnar ruku upp með irafári miklu
til þess að fullvissa landslýð um, að aldrei hafi
eining og samstaða verið meiri i stjórnarliðinu
en nú. Við slikum yfirlýsingum er ekki hægt að
bregðast nema á einn veg. Með hæðnishlátri.
Það er gersamlega þýðingarlaust fyrir
Morgunblaðið og Timann að sverjast i fóst-
bræðralag um að telja almenningi trú um, að
núverandi stjórnarsamstarf sé byggt á bjargi
einingar og heilinda. Menn þurfa ekki annað en
að heyra hljóðið i stjórnarliðum — allt frá
óbreyttum stuðningsmönnum stjórnarflokk-
anna og upp i þinglið þeirra — til þess að sann-
færast um það, að farið er að hrikta i stjórnar-
samstarfinu. Það er heldur ekkert óeðlilegt, að
svo skuli vera, eins illa og rikisstjórnin hefur
farið út úr störfum sinum. Hitt er svo annað
mál, hvort einberir sameiginlegir valdahags-
munir nægja til þess að forystumenn stjórnar-
flokkanna geti haldið rikisstjórninni lifandi að
nafninu til miklu lengur, en hún getur lifað á
verkum sinum.
Föstudagur 10. október 1975.
Alþýöublaðið