Alþýðublaðið - 10.10.1975, Blaðsíða 8

HORNW sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins, Síðumúla 11, Reykjavík
I hverra þágu er
skattaf slátturinn ?
Ef til vill vildi forseti A.S.l.
upplýsa eftirfarandi atriði:
Er ekki rétt skilið, að samning-
ar þeir, sem gerðir voru á siðast-
liðnum vetri, voru ramma-
samningar, sem áttu að gilda um
öll lágmarkslaun einnig tekju-
tryggingu aldraðra og öryrkja,
sem engar tekjur hafa, nema
bæturalmannatrygginga, og ef til
vill litilsháttar greiðslu úr lif-
eyrissjóði.
Var ekki einnig markmiðið, að
skattlagabreytingin ætti að vega
Birgir, ungur poppáhugamaður
vildi koma eftirfarandi á fram-
færi i Horninu:
Ég er einn af þeim, sem hefur
mikinn og ódrepandi á huga á
poppi og öllu sem þvi tilheyrir.
Sá gamli:
Tveir kunningjar hittust á
förnum vegi og tóku tal
saman:
— Alltaf eftir þvi sem ég
hitti þig oftar, minnir þú mig
meira og meira á hann
Bjarna.
— Hvers vegna segirðu
það?
— ,Jú, þið skuldið mér báðir
fimmþúsund kall.
að nokkru á móti þeirri vöru-
verðshækkun, sem óumflýjanlega
varð af hækkuðum söluskatti.
Hefur ekki tekizt að ná þessum
markmiðum?
Sveitarfélög sem ekki lögðu út-
svör á bætur almannatrygginga
gerðu það i þeirri trú, að það
kæmi lífeyrisþegum að ein-
hverju gagni, og skattafsláttur
nýttist þeim betur til framfæris,
og vægi á móti hækkuðum sölu-
skatti. Margir elli- og orörkulif-
Meðal annars þess vegna, kaupi
ég öll blöð um helgar, þegar þaú
bjóöa uppá poppsiður og annað
fyrir ungt fólk. Og meðan ég man.
Verður þessi poppþáttur Alþýðu-
blaðsins, Glyrnan, ekki eitthvað
áfram? Eða klikkaði gæinn á
þessu?
Það var samt annað, sem ég
ætlaði fyrst og fremst að gera að
umræðuefni i þessum bréfstúf
minum.
Ungur maður, Gisli Sveinn
Loftsson, skrifaði á timabili
poppþátt i Alþýðublaðið, sem hét
Brambolt. Þáttur þessi var alveg
stórgóður og flestir sem ég hef
heyrt segja álit sitt á þessum
þætti voru ánægðir. En einn
góðan veðurdag, rek ég augun i
þáttinn Brambolt á siðum Visis
undir umsjá sama manns. En lát-
um það nú vera, þó maður hafi
ekki séð svona gert á dagblöðum
hér á landi, aði fara með þátta-
heiti með sér yfir á annað blað,
þvi ég og margir fleiri urðum
dauðfegnir að fá þarna inn i Visi
góða og vandaða poppsiðu, þvi
vægast sagt hefur siðan ekki farið
hátt undir leiðsögn Arnar Peter-
sen.
En Adam var ekki lengi i Para-
dis. Einn góðan veðurdag kom
örn Petersen á siður Visis með
sitt hallærislega Tónhorn. Hann
byrjaði á þvi að kveðja Brambolt
og þar með Gisla Svein Loftsson
og reka úti kuldann. Siðan kom
þessi venjulegi vaðall i honum,
fram og aftur um ekki neitt.
En út yfir tók, er maðurinn lýsti
þvi yfir, að nú mundi hann fjalla
um poppmál tvisvar i viku fram-
vegis og væri Visir fyrsta dag-
eyrisþegar, eru fyrrverandi
félagar verkalýðsfélaganna, og
sumir hverjir fornir baráttumenn
þeirra, með glataða starfsorku og
finnst þeir hafa gleymzt i kerfinu.
Mér skilst að skattafsláttur þess
fólks, sem engar launatekjur
hefur sé rúm áttatiu þúsund, en
þessi upphæð nýtist ekki á þessu
ári til annars en greiðslu á skött-
um þessa árs, séu þeir engir fell-
ur þessi upph. óskert til rikisins.
Þó allir megi sjá, að elli- og ör:
orkulifeyrir hrekkur hvergi nærri
blaðið til að koma með tvær
poppsiður i viku.
Ég skil ekkert i þvi, hvernig
maðurinn getur látið svona nokk-
uð frá sér fara. I fyrsta lagi er
hann búinn að fletta og virða fyrir
sér tvær poppsiður Morgunblaðs-
ins i allan vetur. Þ.e. Slagsiðu á
sunnudögum og Stuttsiðu á
laugardögum. Ekki nóg með það,
heldur var Alþýðublaðið með
poppsiður tvisvar i viku, fyrir um
það bil 5 árum, þannig að Visir er
ekki fyrsta islenska blaðið með
tvær poppsiður, langt frá þvi.
Að siðustu: Ég keypti Visi i
gær, eingöngu til að sjá þessa
poppsiðu hans Arnar Petersen, en
þrátt fyrir itrekaða leit, fannst
hún ekki i blaðinu, þrátt fyrir að
hann væri búinn að segja að sið-
urnar ættu að vera á laugardög-
um og miðvikudögum.
Hvers er
glæpurinn?
Sveinn hringdi til Hornsins og
vildi koma eftirfarandi & fram-
færi:
Maður hefur verið að reka aug-
un i það i blöðunum að undan-
förnu, að fólk er að kvarta og
kveina yfir svokölluðum sora og
glæpamyndum Sjónvarpsins á
kvöldin. Þetta sama fólk segir, að
sönnu, að börn þeirra hafi ekkert
gott af þvi að horfa á þennan
ósóma, það spilli þeim og geri
þeim ekkert gott. Sumir vilja
jafnvel ganga svo langt að banna
algerlega svokallaðar glæpa-
myndir.
til að halda heimili og lifa sjálf-
stæðu lifi, virðist það vef jast fyrir
stjórnmálamönnum, að sjá þvi
fyrir viðbótartekjum.
Nú er það svo, að það var
Alþýðuflokkurinn, sem kom al-
mannatéyggingunum á, og með
þá kynslóð sem nú er að hverfa i
broddi fylkingar. Þess vegna er
Alþýðuflokknum skýlt, að standa
vörð um þessa löggjöf og tryggja
að hún nái sinu markmiði.
Ég vil i fullri vinsemd benda
þessu fólki á það, að miklu auð-
veldara er að banna börnunum
einfaldlega að vera að glápa á
þessar myndir. Þó að mörgum sé
meinilla við svona efni i Sjón-
varpi, eru þeir áreiðanlega miklu
fleiri sem hafa gaman af góðum
sakamálamyndum. Til dæmis er
ég einn þeirra.
Annað er það, að dagskrá
Sjónvarpsins er nú þegar svo
léleg, að ef þeir kipptu út þessum
ágætu glæpamyndum, sem annað
veifið slæðast inni dagskrána hjá
þeim, á hvern fjandann á maður
þá að glápa i imbanum?
Annars er það min skoðun, að
foreldrar láti börn sin ráða of
mikið yfir sér nú til dags. Alla-
vega virðast þeir sem kvarta yfir
þessum myndum ekki geta haft
hemil á þvi, hvort börn þeirra
horfa lengur eða skemur á Sjón-
varp. Svo væri vert að benda
þessu sama fólki á, að fara svona
eins og einu sinni i þrjúbió á
sunnudegi með barninu sinu og sjá
það sem það sér þar. Oft á tiðum
er það ekki betra en Sjónvarpið
sýnir.
Kynningar-
fundir
BSRB
Fimmtudagur 9. okt. 1975.
Félag isl. simamanna kl. 17.00
Haraldur Steinþórsson, Þórir
Maronsson.
Vegagerð rikisins, kl. 17.00 Al-
bert Kristinsson, Einar Ölafs-
son.
Landspitali kl. 15.30 Kristján
Thorlacius, Agúst Guðmunds-
son.
Kópavogshæli kl. 15.30 Guðjón
B. Baldvinsson, Sigurður
Helgason.
Iðnskólinn kl. 17.00 Gunnar
Eydal,. Guðmundur Arnason.
Sjónvarp kl. 20.30 Haraldur
Steinþórsson, Þorsteinn
óskarsson.
Mosfellssveit kl. 20.30 Vil-
hjálmur Grimsson, Kristin
Tryggvadóttir
Höfn kl. 17.00 örlygur Geirs-
son, Jónas Jónasson.
Póstmannafélag íslands kl.
20.30 Gunnar Eydal, Ólafur
Jóhannesson.
Starfsmannafél. Reykja-
vikurb. kl. 20.30 Kristján
Thorlacius, Þórhallur Hall-
dórsson, Lára Gunnarsdóttir,
Pétur Hannesson.
Föstudagur 10. okt. 1975.
Hjúkrunarfélag Islands kl.
20.30 Kristján Thorlacius,
Bergmundur Guðlaugsson.
Borgarnes kl. 17.00 Guðmund-
ur Árnason, Einar Ólafsson.
Laugardagur 11. okt. 1975.
Ólafsvik kl. 14.00 Einar Ólafs-
son, Guðmundur Árnason.
Siglufjörður kl. 14.00 Svavar
Helgason, Matthias Andrés-
son.
Sauðárkrókur kl. 14.00 Þórir
Maronsson, Valgerður Jóns-
dóttir.
Akureyri kl. 14.00 Kristján
Thorlacius, Kristin Tryggva-
dóttir.
Dalvik kl. 14.00 Gunnar Eydal,
Hersir Oddsson.
Húsavik kl. 14.00 Sigurveig
Sig ur ða rdó ttir , Loftur
Magnússon.
Vestmannaeyjar kl. 14.00 Har-
aldur Steinþórsson, Lilja
ólafsdóttir.
Skógar kl. 14.00 Hilmar Ing-
ólfsson, Gunnar Gunnarsson.
Sunnudagur 12. okt. 1975
Blönduós kl. 13.00 Þórir
Maronsson, Valgerður Jóns-
dóttir.
Reykjaskóli kl. 17.00 Svavar
Helgason, Matthías Andrés-
son.
Mánudaginn 13. okt. 1975.
SFR á Hótel Esju kl. 20.30
Kristján Thorlacius, Einar
Ólafsson.
Sigurður.
Tvær eða engin?
FRAMHALDSSAGAN-—
varla staðið á fótunum. Hann gleypti i sig viskiið og kom
svo til hennar. Hann var hár, og i ljósi lampans virtist
hann óhemju stórvaxinn. — Nú, sagði hann eftir nokkra
stund, þegar hún virtist ekki ætla að lita upp. — Ertu búin
að ná þér eftir móðursýkiskastið?
Nú leit hún upp. — Ég er ekki móðursjúk, sagði hún
reiðilega.
— Hvernig útskýrirðu þá framkomu þina? Hvað fékk
þig til aðrjúka út úr bilnum? Gerði ég þér eitthvað?
Justina roðnaði. — Þú varst óviðurkvæmilega móðgandi
við mig.
— Varég? Hannleit óþægilega beintlauguhennar.
— Já, og þegar ég brást til varnar á þann eina máta,
sem ég kunni, þá hótaðir þú mér.
— Varnar, já það var orðið. Og hvernig hótaði ég þér?
— Þú veist vel að ég gerði þig reiðan.
— Nú, bentu mér á einhvern karlmann, sem ekki bregst
reiður við þegar konan hans slær hann i andlitið.
Justina fann hæðnina i röddinni og gat varla stillt sig um
að slá hann aftur. — Þér fannst þetta bara fyndið. Að ég
skyldi verða mér til skammar og svo eyðileggja fötin min.
— Þú getur varla sakast við mig vegna þess sem þú tek-
ur upp á að gera sjálf. Og það hefði hver áhorfandi haft
stórgaman af að fylgjast með þér.
Justina saup ótt af glasinu. Eins og áður hafði hann ein-
stakt lag á þvi að láta hana verða barnalega.
Allt i einu greip hann hendi sinni um hár hennar og greip
um einn lokk. Justina kipptist við og streittist á móti, en i
þetta sinn gaf hann ekki strax eftir.
— Hvers vegna bregst þú svona við ævinlega þegar ég
snerti þig? spurði hann. — Hvað hef ég gert þér, úr þvi þú
ert svona hrædd við mig?
Justina lyfti hendinni til að losa um hár sitt, en han'n
sleppti henni samt ekki. — Ég er.... ég er þegar búin að
segja þér það, sagði hún og kveinkaði sér. — Svona,
slepptu mér núna.
Augu hans fylgdu mjúkum linum hennar, sem þröngur
sloppurinn undirstrikaði. — Þú ert mjög falleg, Justina,
sagði hann lágri röddu. — Allt of faileg til að vera svo af-
undin og kuldaleg, sem þú ert alltaf gagnvart mér.
Hjarta hennar hamraði ákaft. — Slepptu mér, grátbað
hún hann. — Þetta meiðir mig. Hann tók glasið úr lausri
hendi hennar, og þegar hún ætlaði þá að nota tækifærið til
að slá hann með þeirri hendi krepptum hnefum, þá sveigði
hann hendi hennar aftur fyrir bak og þrýsti henni svo fast
upp að sér, að hún komst ekki hjá þvi að finna vöðvana
hnyklast á likama hans. Hann beygði höfuðið niður og
þrýsti vörum sinum að hálsi hennar.
Justina varð gripin ótta og reyndi allt hvað af tók að
sveigja höfuðið til beggja hliða og reyndi af hinsta mætti
að þrýsta honum frá sér með þeirri hendi, sem hann hélt
að brjósti sér. Hún barðist um á hæl og hnakka, en það
kveikti aðeins I honum mótþróa og þegar hann náði I and-
lit hennar og þrýsti vörum sinum að mjúkum vörum henn-
ar, þá hvarf hún inn i hringiðu tilfinninga, sem hún hafði
aldrei upplifað áður.
Hann kyssti hana oft og lengi, kossum, sem rændu hana
með öllu þörfinni á að forðast kynhungur hans — og það
var ekki fyrr en fingur hans höfðu rennt eftir sloppnum og
byrjuðu að smeygja sloppnum niður af silkimjúkum öxl-
um hennar og hendur hans snertu nakinn likama hennar,
aö gamlar minningar færðu hana til meðvitundarinnar.
Hún reif sig lausa með örvæntingarkenndu ópi, vafði
sloppnum þétt að sér og starði á hann: — Hvernig vogar
þú þér? sagði hún skjálfandi röddu.
Hann hafði stjórn á sér og rólega, en þó með nokkrum
erfiðismunum: — Hvernig voga ég... hvað? Að elska konu |j
mina? Hvað er að þvi? I
Justina sneri sér við. — Ég er farin i rúmið, sagði hún ó- I
styrkri röddu.
— Fyrirtaks hugmynd, sagði hann, og gat ekki leynt J
hæðnishreimnum i röddinni. — Ég er karlmaðúr, Justina, J
ekki taminn kjölturakki, og ég ætla mér að eiga þig, og .
það veit guð, að ég mun komast yfir þig.
Varir hennar opnuðust og það kom óttasvipur á andlit |
hennar. — Þú... vogar þér ekki að reyna það.
— Nú, jæja, ekki svo? Þú gleymir einu Justina. Aðan, |
þegar ég hélt þér I örmum mlnum, þá gafst þú þig mér á I
vald og þig langaöi jafn mikið til þess og mér. Heldurðu að I
ég geri mér ekki grein fyrir þvi?
— Það er ekki satt! hrópaði hún.
LYGA-
VEFUR
Alþýðublaðiö
Föstudagur 10. október 1975.