Alþýðublaðið - 18.11.1975, Blaðsíða 8

HORNIP - sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins, Sföumúla 11, Reykjavík
Er hækkun áfengisverðs
skerðing mannréttinda?
Herra ritstjóri.
Aðeins örfá orð i tilefni bréfs,
sem birtist i þættinum HORNIÐ i
Alþýðublaðinu. Þar spyr einhver
bréfritari hvernig rikissjóður færi
að ef sala á tóbaki og brennivini
hætti, sem afleiðing herferðar.
Ennfremur er upplýst á baksiðu
blaðsins i sömu viku, HEYRT,
SÉÐ og HLERAÐ, að fyrir dyrum
hafi staðið að hækka verð á áfengi
og tóbaki.
Ef það er skoðun Alþýðublaðs-
ins að það eigi að hækka verð á
tóbaki og vini til að draga
úr neyzlu þess, þá ber ykkur að
kanna hvaða áhrif fyrrverandi
hækkanir hafa haft. Þær hafa haft
þveröfug áhrif, og það sanna töl-
ur, sem áfengisvarnarráð sendir
til almennings um sölu vins. Fólk
sparar ekki við sig i vinkaupum,
en það gerir rikiskassann háðari
vintollum og álagningunni sem
tekjulið heldur en eðlilegt getur
talizt. Æ stærri hlutur tekna rikis-
sjóðs fæst sem tolltekjur af áfengi
og tóbaki, unz rikið hefur ekki
efni á þvi að hætta að láta fólk
reykja og drekka.
Þeir, sem hafa ekki efni á þvi
að kaupa vin þegar svona hækk-
anir dynja á eru kannske ungt
fólk, sem stundar nám meirihluta
ársins og hefur úr minna að spila
en hinn almenni vinnandi þegn,
sem hefur fastar tekjur allt árið
og getur leyft sér Kanarieyja-
ferðir svo eitthvað sé nefnt, sem
er utan armlengdar námsmanns-
ins.
Þetta fólk hugsar um hverja
einustu krónu þegar það fer út að
skemmta sér, og það er vonandi
gert ráð fyrir þvi að námsfólk búi
við svipuð mannréttindi og aðrir
þegnar. Það er ennfremur stað-
reynd sem ekki er hægt að horfa
fram hjá, og bezt er að ihuga for-
dómalaust, að ýmiss konar vimu-
gjafar aðrir en áfengi hafa verið
fáanlegir hér á landi, a.m.k. i
Reykjavik.
Þegar þessir vimugjafar, sem
teljast óæskilegri en áfengi (af
þvi að rikið hefur engar tolltekjur
af þeim?) eru orðnir ódýrari en
islenzkt brennivin á bar, þá kann
það að hafa skaðlegar afleiðingar
i för með sér.
Ef einhver hefði áhuga á um-
ræðum um þetta mál, þá mætti
vel nefna nokkrar tölur þessu til
skýringar og upplýsa um dæmi
þessa efnis. Það er ekki við þvi að
búast að ráðherrar leiðist út i
Auglýsingadeildin skálkaskjól?
Leyfist forráðamönnum
skemmtistaða að nota auglýs-
ingadeild Morgunblaðsins sem
'einhverja afsökun fyrir villandi
auglýsingum? spyr stúlka, sem
hafði samband við blaðið.
Siðastliðið fimmtudagskvöld
fór hún ásamt kærasta sinum á
Röðul, en þar hafði verið auglýst
að opið væri til klukkan 01 eftir
miðnætti, og nektardansmær
myndi skemmta gestum hússins
um miðnæturskeið.
Þau hjúin voru komin inn á
skemmtistaðinn laust fyrir
klukkan hálf tólf og fengu sér glas
þar á barnum, en þá var þeim
tjáð að það væri verið að loka
barnum. Þau voru búin að hafa
talsvert fyrir þessu og siðan að
borga sig inn á skemmtistaðinn,
kaupa þangað leigubil, og vildu
forvitnast um hvað ylli þessu.
Talsmaður hússins sagði þá að
hann gæti ekkert að þessu gert,
auglýsingadeild Morgunblaðsins
hefði sett föstudagsauglýsinguna
i fimmtudagsblaðið af vangá, og
þeirra væri sökin.
En morguninn eftir var i Morg-
unblaðinu allt önnur auglýsing.
Og þegar þetta kom til tals var
einn kunningi þeirra, sem hafði
orðið fyrir nákvæmlega þvi sama
vikuna þar á undan. Hann hafði
eins látið blekkjast af rangri aug-
lýsingu, og fékk þau svör þegar
hann spurði, að Morgunblaðið
hefði sett föstudagsauglýsingu i
fimmtudagsblað.
hassneyzlu meðan þeir fá sitt á-
fengi tollfrjálst.
Ég vil þess vegna gera það að
tillögu minni, þarsem nú situr við
völd stjórn, sem er kunnug
skömmtunarseðlum, að nokkur
jöfnuður verði gerður hér á. Má i
þvi tilfelli nefna hugmyndir, sem
fram hafa komið meðal áfengis-
varnarnefnda i Eyjafirði, um að
skráð verði öll áfengiskaup ein-
staklinga á nafn. Þetta má
kannski framkvæma með þeirri
tölvutækni, sem nú er orðin.
Þennan jöfnuð má framkvæma
á þann hátt að hverjum einstak-
lingi 18 ára og eldri, verði send á-
visun, sem framvisa megi á
tvennan hátt, með framvisun
najnskirteinis, vel að merkja.
Annars vegar i verzlunum ÁTVR.
Þar verði hverjum þegn gert
kleift að kaupa einu sinni i mán-
uði sama skammt af áfengi og á
sama verði og Kanarieyjaförum
býðst i frihöfninni á Keflavikur-
flugvelli við heimkomuna. Hins
vegar, ef menn kjósa fremur
þann háttinn, þá mega þeir fram-
visa sinni ávisun til gjaldheimt-
unnar og greiða niður sin opin-
beru gjöld sem nemur mismuni
verðs á einni flösku af sterku og
einni af léttu vini og einu kartoni
af sigarettum i frihöfn eða rikinu.
Til þess að auka enn jöfnuðinn
mætti hætta niðurgreiðslu á-
fengisiformi tolleftirgjafar i fri-
höfninni og beina viðskiptunum
meira inn i þær verzlanir sem
skila tollum af þessum varningi.
Með kærri þökk fyrir birting-
una,
Jón Guðmundsson.
Athugascmd:
Það cr rangtúlkað hjá bréfrit-
ara að bréf sem birtast I Horninu
túlki skoðanir Alþýðublaðsins.
Hornið cr vettvangur lesenda og
túlkar fyrst og fremst skoðanir
þeirra. Frétt um fyrirhugaða
hækkun áfengis var ennfremur
aðeins birt sem upplýsingar eins
og flestar fréttir, en túlkaði á eng-
an hátt skoðanir blaðsins um
þessi mál, enda gaf hún slikt ekki
til kynna.
hefur opið
pláss fyrir
hvern sem er
HPRNIP
sími 81866
- eða sendið greinar á ritstjórn
Alþýðublaðsins,
Síðumúla 11,
Reykjavík
Hringið í
Rridge
Öfugur blindur
Þessi spilaháttur er i stuttu
máli sagt, að nota tromplengd-
ina, sem venjulega er meiri á
hendi sagnhaga en i blindi, til
þess að trompa tapslagi blinds
og hirða svo trompin af and-
stæðingum með trompum i
borði. Af sjálfu leiðir, aö blindur
verður að hafa nægilega há
tromp þar til. Litum á spilið i
dag.
♦ G107
V AKG
♦ K76
♦ 10864
6 Á82 * 94
V 7632 V 95
♦ 532 ♦ | DG109
*KD9 * G7532
♦ KD653
¥ D1084
♦ A84
♦ A
Sagnir gengu
Suður Vestur Norður Austur
l.sp. Pass 2hj. Pass
4 tí. Pass 5hj. Pass
6hj. Pass 6sp. Allir
pass.
Vestur spilaði út laufakóng,
sem sagnhafi tók á ásinn og
spilaði spaða kóngi út.
Vestur drap með ás og spilaði
út laufa drottningu. Sagnhafi
drap á hendi með spaðaþristi,
spilaði spaðafimmi út og tók á
tiuna á borði. Þriðja laufið i
blindi var trompað með spaða-
sexi og borðinu spilað inn á
tigulkóng, siðasta laufinu var
spilað úr borði og tekið á tromp-
drottningu á hendi. Sagnhafi
spilaði sig inn i borð á hjartaás
og tók siðasta trompið af
Vestri með gosanum, en fleygði
tapslag sinum i tigli niður og
átti afganginn með þvi að taka
hjartakóng og drapa gosann
heima.
Áskriftarsíminn er
14900
alþýðu
I K I I
FRAMHALDSSAGAN IH3_---------------------------
Dr. Meiser yppti afsakandi öxlum.
Jan varð þvi feginn, að hann hafði ekki þurft að afsaka
sig.
—Það hentar mér lika illa i kvöld, sagði hann. —Kannski
getum við hitzt á morgun. En þér gætuð gert mér greiða,
ef þér megið vera að þvi.
—Gjarnan.
—’Vilduð þér lita inn til frú Brock, þegar þér megið vera
að? Mig langar til að heyra álit yðar. Þér munið eftir sam-
tali okkar i morgun.
Það var ekkert athugavert við minni Meisers. Hann
skildi strax, hvað Jan átti við.
—Haldið þér að hún sé eiturlyfjaneytandi? spurði hann
lágt.
—Ég vil helzt ekkert segja ákveðið um það á þessu stigi
málsins. En ég læt systur Ullu vita, hún á vakt klukkan
tiu.
—Þá er ég búinn hér.
—Kannski verð ég kominn heim þá. Hringið og við getum
alla vega fengið okkur bjór saman. En aðeins ef þér eruð
ekki of þreyttur.
Jörn Meiser hafði undarlega róandi áhrif á hann. Þó að
hann væri svona langur og mjór fannst Jan hann minna
sig á klett.
Nei, hann ætlaði ekki að tala lengur við Ilonu Reiff en
bráðnauðsynlegt var. Hann vildi mikið heldur tala við dr.
Meiser.
Samt sem áður bjó Jan sig mjög vel. Ilona bjó á dýru
hóteli og hann vildi ógjarnan skera sig úr hópnum.
Hann hafði ekki hugmynd um, að hann var ástæðan
fyrir áköfum þrætum Ilonu við Oluf Brock.
— Þetta er óþarfi, mótmælti Oluf æstur, þegar Ilona
sagðist ætla að hitta Jan. — Hann fer kannski að gruna
ýmislegt.
Hún herpti saman augun. — Þá er hann kannski ekki
jafnheimskur og þú heldur, sagði hún hæðnislega.
Hún hafði gaman af að æsa hann upp. Nei, hún var ekki
ein þeirra kvenna, sem verða háðar karlmönnum.... ekki
einu sinni Oluf Brock. Hún stefndi að ákveðnu marki, en
það hafði Oluf ekki hugmynd um.
—Láttu mig um allar slikar ákvarðanir, sagði hún aðvar-
andi, þegar hann hélt áfram að ásaka hana. —Nú geturðu
farið. Jordan getur komið á hverri stundu.
Ilona Reiff var gætin kona. Hún bjó ekki á sama hóteli
og Oluf, og nafnið hans stóð ekki i hótelskránni, þó að hann
væri oftast hjá henni.
—Þú mátt ekki daðra við hann, sagði hann ógnandi. — Ég
læt ekki blekkja mig.
—Hvers vegna ertu svona hræddur, Oluf litli? Þú, sem
ert vanur að vera svo öruggur og viss um eigin verðleika.
Getur maður eins og Jan Jordan ógnað þér? Þú lékst leik-
andi á hann, þegar Sigrid átti i hlut.
—Ég kann ekki við þessa tóntegund, sagði hann.
—Ekki það? sagði hún hlæjandi. — En hver er háður
hverjum? Mín vegna geturðu farið. Ég kemst af án þin.
—Hugsaðu þig nú um. Við erum á sama bát, vinan.
Hún smellti fingrunum. — Heldurðu það? Vertu ekki
svona fyndinn. Annar hittumst við á eftir. Klukkan er að
verða átta. Það er kannski bezt, að þú biðir hérna. Ég fer
niður.
Þar var hún aftur sú, sem athygli allra beindist að og
hún naut aðdáunaraugnaráðanna. Myndarlegur, suðrænn
maður gerði sig liklegan til að ávarpa hana, en i þvi kom
Jan Jordan inn.
Það þarf enginn að skammast sin fyrir hann, hugsaði
Ilona og leit daðurslega á Jan.
—Eigum við ekki að finna litið veitingahús, þar sem við
getum talað saman i friði? Ég kæri mig ekki um að láta
glápa svona á mig, fullyrti hún.
Það er enginn hægðarleikur að finna stað, þar sem ekki
verður glápt á hana, hugsaði hann, en Ilona hafði þegar
ákveðið, hvert hún vildi fara. Þau fengu borð i bás á
veitingahúsi, sem gestir sóttu yfirleitt ekki fyrr en siðar á
kvöldin.
AÐSTOÐAR-
LÆKNIRINN
—Það er fallega gert að eyða yðar fáu fristundum i mig,
sagði hún. — Ég vona, að þér hafið ekki neyðst til að
sleppa einhverju öðru vegna þessa.
—Ég ætlaði að hitta samstarfsbróður minn, en við
hittumst seinna, sagði hann hikandi. Hún var svo örugg
með sjálfa sig, að hún gerði hann óöruggan og það fór i
taugarnar á honum.
—'Við skulum komast beint að efninu, sagði hún. — Ég hef
áhyggjur af heilsu Sigrids. Hvaða lyf fær hún eiginlega?
—Þau venjulegu, sagði hann og fór undan I flæmingi.
—Mér finnst þessi tiðu skapbrigði hennar undarleg, sagði
hún.
—Það er ekkert likt henni.
—Ekki það? spurði hann. — Ég var einmitt að velta þvi
fyrir mér, hvaða fikniefni hún hefði tekið.
Ilona var á verði. Hún lét, sem þetta skelfdi sig. Að þvi
er virtist i hugsunarleysi tók hún um hönd hans og leit nið-
ur.
aj (i)
■iz *•
V) v>
y co
c ••
n3 X
^ '<L>
v. 13
- C
H-
UJ UJ
Alþýðublaðið
Þriðjudagur 18. nóvember 1975.