Alþýðublaðið - 08.01.1976, Blaðsíða 8

WSólnes, Valdirrmr og Vilrmmdur
ræða um Kröflu — framhald úr opnu
Vi: En tilboð Mitsibutsi var
langsamlega ýtarlegast? Er
það ekki rétt?
J: Það get ég ekki dæmt um
persónulega, ég hefi ekki nokkr-
a möguleika á að dæma um það,
þvi miður.
Vi: I sambandi við fjárlögin þá
komu ekki fram upplýsingar um
laun Kröflunefndar, það er svo
mikið um tilviljanir i þessu, var
þetta enn ein tilviljunin?
J: Ég hélt nú, að ég hefði gert
nokkuð góð skil á þvi i athuga-
semd utan þings núna á þriðju-
daginn var og ég verð að segja
það, að það sló mig ákaflega
illa, þegar að kemur þessi at-
hugasemd við þessa einu nefnd
— þetta er opin nefndarbók —
þóknun, upplýsingar fengust
engar.
V: Eru þetta óheiðarlegar til-
viljanir?
J: Ég verðað segja það, að vera
gagnrýnandi og ég sagði það
bara innan mins hóps... Ef að
ég gagnrýni hefði ég gripið
þetta þannig, sem bara gjöf af
himnum senda handa mér. Nú
svo stóð á, að ég þurfti að fara
burtu, gat ekki — ég er búinn að
gefa alveg fullkomlega skýr-
ingu á þessu. Kröflunefnd starf-
ar undir — fékk fé til umráða
hjá fjáramálaráðuneytinu og
siðan að sá atburður skeði hefur
mánaðarlega verið send skila-
grein til rikisbókara ásamt öll-
um fylgiskjölum.
Vi: Það hefur einhvers staðar
týnzt i kerfinu allt svo:
J: Það er ekki við mig að sak-
ast.
Vi: í þessari þingræðu gafstu
upplýsingar um störf Kröflu-
nefndar, en nú ert þú lika fram-
kvæmdastjóri, er það unnið fritt
eða....?
J: Ég gaf upplýsingar i þessari
þingræðu, ef fyrirspyrjandi
hefði viljað skýra þá, þá tók ég
fram, að fyrir utan það, sem
formaður fékk borgað fékk hann
greiddar 200 þús. kr. upp i skrif-
stofukostnað. Það var nú all-
ur...
Vi: En laun sem framkvæmda-
stjóri?
J: Það voru þessar 200 þús. kr.
Vi: Það eru þessar 200 þús. kr.?
J: Og fyrir þessar 200 þús. kr.
hefur formaðurinn og fram-
kvæmdastjórinn, mætti gjarnan
minnast þess: „löngum var ég
læknir minn, lögfræðingur,
prestur, smiður, kóngur, kenar-
inn, kerra, plógur, hestur.”
Þarna hefur hann verið skrif-
stofustjóri, þarna hefur hann
verið vélritari, þarna hefur
hann verið sendill, þarna hefur
hann verið frimerkjasleikjari,
ég vi! bara benda á, ætli væri
ekki leitun á nefnd, sem hefur
þó velt jafnmiklum fjármunum
og þessi, sem ekki hefur meira
upp i skrifstofukostnað....
Va: Hver var risna — reisnu-
kostnaður?
J: Ég held, að við höfum verið
búnir að eyða þó nokkrum pen-
ingum i það að gefa t.d. þessum
japönsku gestum okkar... bæði,
meira að segja Toshiba-mönn-
um, þeir fengu að borða hjá
okkur!
V: En engar tölur til um það?
J: Ég man ekkert um það, hvað
það hefur..
Vi: Nú er nýafstaðin Jón
Japansför, sem vakti mikla at-
hygli, hver borgaði þessa ferð?
— þegar þú varst nýkomin frá
Japan?
J: Þessi Japansferð. Mitsibutsi
fyrirtækið skrifaði bréf i vetur
og skrifaði mér persónulega og
spurði, hvort að ég mundi ekki
vilja gera fyrirtækinu þann
heiður og þann sóma að koma i
heimsókn og skoða þeirra verk-
smiðjur og hvernig væri staðið
að framkvæmdum og sjá hvern-
ig framkvæmdum miðaði i sam-
bandi við þessi mannvirki, sem
þeir eru aö gera og þetta boð
þáði ég. Ég er búinn að — ég
fékk þetta i gegnum...
Vi: Hverjir voru með þér i ferð-
inni.?
J: Sonur minn Július, kona hans
og konan min. Það kom sendi-
maður frá fyrirtækinu. Það kom
sendimaður frá fyrirtækinu upp
til Reykjavikur afhenti okkur
farseðlana, ég hafði satt að
segja ekki búizt við þvi, að það
yrði fylgdarlið en farseðlarnir
voru gefnir út bæði frá Reykja-
vik til Reykjavikur aftur.
Vi: Var þetta persónulegt boð til
verkfræðilegs ráðunautar
Júliusar Sólness lika?
J: Nei, ja, það var persónulegt
boð til hans.
Vi: Ef ég má bæta við þetta, að
auðvitað veitég. að svona dylgj-
ur um fjölskyldur geta verið
mjög varhugaverðar, en þarna
kemur til sonur uppeldissystur
og annar sonur, sem er með þér
i Japan, simi Kröflunefndar á
Akureyri er 21102 og þar hringdi
ég áðan, til að fá upplýsingar —
þar tekur eina minútu að ná i
lögfræðinginn Gunnar Sólnes —
vinnur hann á vegum Kröflu-
nefndar?
J: Nei, nei, hann er bara —
gangurinn, það er ósköp stutt að
ná i — þetta er upp á efstu hæð
i Landsbankanum...
Vi: Er hann með skrifstofu i
húsnæði Kröflunefndar?
J: Nei, nei, neik...
Vi: Heldur?
J: Þetta er i húsnæði Lands-
bankans, hann á þessa hæð
þarna, það er stutt að fara
þarna, það er ósköp stutt, það er
svona álika eins og héðan og
hingað.
Vi: Húsnæði Kröflunefndar á
Akureyri — á nefndin þetta
sjálf?
J: Húsnæði Kröflunefndar á
Akureyri er nú þannig, það er
mikið búið að tala um mublu-
kaup til að mynda og þess hátt-
ar og að skrifstofa formanns
Kröflunefndar sé flottasta skrif-
stofa á landinu — þá er gott að —
ég er þakklátur fyrir að fá tæki-
færi til þess að nota það. (Vi:
Gjörðu svo vel) Að Kröflunefnd
á ekki svo mikið sem stól i
skrifstofu formanns og fram-
kvæmdastjóra Kröflunefndar.
Þessi fallega og huggulega og
þessi lúxus-skrifstofa, sem að
hún — formaðurinn á sjálfur
þau húsgögn — það getur...
Vi: Keypt það persónulega?
J: Já.
Vi: Leigir Kröflunefnd eða
hvað?
J: ...rétt að komast að, þegar ég
fékk leyfi frá störfum frá bank-
anum þá varð það að samkomu-
lagi, að ég leigði tvö herbergi af
bankanum, þannig — og annað
herbergið hef ég afhent Kröflu-
nefnd til afnota og ég hef nú ekki
fengið neina greiðslu fyrir það
ennþá, en svo hefur Kröflunefnd
leigt eitt herbergi af bankanum.
Va: Mig langar til þess að
spyrja að lokum, þvi miður við
verðum að hætta þessu, timinn
er hlaupinn frá okkur, hefur
Kröflunefnd farið eftir ýmsum
atriðum, sem Orkustofnun hef-
ur bent henni á varðandi tækja-
búnað og tæknilega hluti?
J: Ég kannast ekki við neitt,
sem að — ég visa algjörlega til
verkfræðilegra ráðunauta (Va:
..þannig að það þýðir ekkert að
spyrja um...)
J: En áður en , ef við erum i
þann — alveg i það að slita
þessu, þá vil ég taka það fram,
að það er verið að tala um það,
að það hafi verið i hámæli um
gagnrýni á fjárreiður Kröflu-
nefndar. Sannleikurinn er sá, að
það er ómerkilegur slúðurberi á
Akureyri, sem hefur skrifað —
byrjaði strax og ég hóf starf-
semi þarna, að skrifa i blað á
Akureyri, þ.e. talið að þetta sé...
Vi: Hver er sá?
J: ..að þetta sé fjölmiðill, ég veit
ekki hvort ber að lita á Alþýðu-
manninn, sem mjög fáir lesa og
mjög fáir kaupa, ég veit ekki,
hvort það ber að lita hann sem
virkilegan fjölmiðil, ég a.m.k.
hef ekki litið á það þannig. En
hitt er svo annað mál, og það
var miklu alvarlegra að þegar i
útvarpsumræðum að formaður
þingflokks lætur hafa — lætur
eftir i útvarpsumræðum, eftir-
farandi ummæli: ,,Og mun þó
ekki öll sagan um Kröfluvirkjun
sögð... i þvi sambandi vegna
furðanlegs feluleiks, sem þar er
leikinn. en það er spá min og
margra annarra, að þar muni
verða um að ræða mikið fjár-
málahneyksli”. Þetta eru um-
mæli i útvarpsumræðu um
stjórnskipaða nefnd. Er verið að
gefa i skyn, að fjármálaráðu-
neytið láti það viðgangast, að
það sé einhver feluleikur hjá
nefnd, sem hefur hundruðir
milljóna til umráða, að slik við-
skipti séu ekki stöðvuð fyrir-
varalaust.
Vi: Stóð það ekki i opinberu
plaggi, að upplýsingar hefðu
ekki fengizt um laun Kröflu
nefndar i opinberu plaggi út-
gefnu af ráðuneytinu, þó að það
sé einhver?....
J: Jú, jú, en ég meina, að þarna
sé verið að gefa i skyn, að
hundruðir milljóna fari bara al-
veg rennandi i gegnum hend-
urnar og eftirlitslaust og... ég
skil ekki, hver er að tala um
þessa hulu, sem sé yfir. Hverj-
um á Kröflunefnd eiginlega að
gera skil — standa skil á sinum
gerðum? Er það ekki ráðuneyt-
ið? Það er búið að upplýsa það,
að það er sent mánaðalega á-
samt öllum fylgiskjölum, öllum
fylgiskjölum, ég endurtek:
hverjum á nefndin að gera skil?
Er það kannski einhver sam-
tenging á milli. að eftir að þessi
virðulegi maður, sem ég ber á-
kaflega mikið traust til, ég verð
að segja það, að ég harma það
mjög — alveg persónulega, mér
er alveg sama hvað stendur i
smáblaðinu á Akureyri og á
sama tima kemur grein i við-
lesnu blaði eftir son, þið eruð að
tala um fjölskyldutengsl við
mig, en það er eftir son sama
manns, sem ber mér það á brýn,
að ég hafi þverbrotið allar regl-
ur... enda kosningar i nánd, úti-
bússtjórinn á Akureyri (Vi: má
ég...) anzaði engum reglum eða
forskriftum en notaði sér rikis-
fjármuni til að kaupa sér leiðina
til valda. (Vi: má ég segja....)
Va: Við erum komnir út fyrir
efnið — (J: Þið heimtið fjöl-
skyldutengsl hjá mér...)
Þvi miður — þvi miður her
verðum við að ljúka þessu.
J: Það er ykkar mál.
FRAMHALDSSAGAN m
Um leið hringdi siminn. Hún sleit sig lausa og hljóp.
Það hlaut að vera Janet, en hvað hafði komið fyrir?
— Ert það þú Janet? spurði hún og reyndi að vera róleg.
Það varð smáþögn, en svo sagði hræðsluleg barnsrödd:
— Mamma á að koma! Mamma á að koma! Amma datt
og hún varð svo skritin!
Sandra áttaði sig. — Jenny, þetta er Sandra! Segðu mér,
hvað kom fyrir?
Barnið kjökraði og grét:
— Timmy vildi fá vatn og ég fór að sækja það. Ljósið var
kveikt og amma lá... á gólfinu... og ég get ekki vakið
hana! Ég kallaði og kallaði á hana!
— Róleg, Jenny, þú vilt ekki, að Timmy verði hræddur?
Geturðu opnað útidyrnar? Gerðu það ekki fyrr en ég kem.
Sandra heyrði, að Noel nálgaðist og benti honum að þegja.
Hún myndi ganga hann uppi nema hún hægði ferðina.
Já, hann var dökkhærður.
Sandra lann aftur hjariað berjast hraðar i brjósti sér
eins og alltaf, þegar hún beið eftir Alan Haines og reyndi
að jafna sig. Hundruö flugmanna flugu um Mo/itreal og
ekkert var sennilegra en að margir þeirra væru
dökkhærðir og álika háir og Alan.
Undarlegt... hann beygði upp götuna heim til Johns og
Janets. Var það einskær tilviljun? Var þetta einhver að
leita aö henni... var þetta Alan? Hana langaði til að stinga
af, en vissi um leið, að það var til einskis. Ef Alan væri að
leita að henni væri það ekki að ástæðul., þó að það væri
grimmdarlegt af honum að koma aftur inn i lif hennar ein-
mitt þegar hún var farin að gleyma honum.
Fiugmaðurinn var farinn að lita á húsnúmerin. Já, hann
haföi numiö staðar fyrir utan eitt húsið... nú gekk hann að
útidyrunum og hringdi.
Sandra mundi, að það var enginn heima og hraðaði sér
þangaö. Maðurinn leit við, þegar hann heyrði fótatakið
og hún stóð augliti til auglitis við Jake Macleod... ekki
Alan.
Hann varð jafnundrandi og hún:
— Sæl, elskan! Svo ég var þá heppinn eftir allt! Viltu
koma út með mér að dansa? Ég skipti við annan strák til
að bjóða þér út á laugardagskvöldi.
Loks fékk Sandra aftur málið.
Hún hefði átt aö hafna boði hans i simanum. Það var
engin furða, þó að Jake væri hér.
Hún hafði blátt áfram gefið honum undir fótinn.
— Ég er þvi miður boðin út I kvöld með starfsbróður
húsbónda mins.
Jake Macleod leit skilningsrikur á hana og kinkaði kolli:
— Jæja, já? Ætlarðu að gleðja gamlan mann? Hvað
segirðu þá um aö bjóöa mér upp á kaffisopa og brauðbita?
Ég fór beint frá flugvellinum, þvi að ég vildi ekki hætta á
neitt...
Sandra fór með hann inn i eldhúsið og hitaði kaffi meðan
hún byrjaði að steikja beikon og spæla egg.
A meðan kom maðurinn frá þvottahúsinu og siminn
hringdi, þegar hún var að borga.
— Á ég að svara? spurði Jake.
Sandra kinkaði kolli.
Ætli þetta væri ekki einhver, sem vissi ekki, að Janet
var að heiman?
Hún kvaddi þvottamanninn og fór inn.
Jake kom á móti henni:
— Það er maöur að spyrja um þig, elskan. Hann spurði,
hvort ég væri einn af vinum Johns. Hver er John?
— Maöur frænku mirinar! Söndru brá. Þetta hlaut að
vera Noel...
— Hverju svaraðirðu?
Jake hló:
— Vertu ekki svona hrædd elskan! Ég var hinn róleg-
asti. Ég sagðist geta verið það ef hann róaðist við það.
Earðu bara og talaðu við hann. Eg skal sjá um matinn...
ég get það vel.
Hún tók simann.
— Þetta er Sandra... fyirgefðu biðina.
Noel var kuldalegur:
— Þetta er i bezta lagi, chérie. Ég hef engan rétt á þér
allan timann. Ég hringdi til að segja þér, að ég kemst ekki
fyrr en klukkan hálf átta. Það kom dálitið óvænt fyrir,
sem ég þarf að annast fyrst.
— Þá segjum við það, sagði Sandra.
— Hver svaraði annars i simann áðan? spurði Noel.
— Kunningi minn, sem ég þekkti i Englandi... þeir vinna
ámóta störf. Nú, ekki laug hún þessu.
— Vinur Alan Haines? Sendi Alan hann til að reyna að
sættast við þig aftur?
— Hvað veizt þú um Alan? hún greip andann á lofti.
Noel fór undan i flæmingi:
— Janet minntist á hann, þegar hún var að leita að vinnu
handa þér. Ég veit, að þú varst send hingað... til að
gleyma!
— Svo þess vegna ertu að minna mig á þa'ð? spurði
Sandra stutt i spuna.
— Ég vil ekki rifast við þig, og biðst afsökunar, ef ég hef
sagt eitthvaðóviðeigandi. Eigum viðaðsegja, að mér hafi
brugðið, þegar ég heyrði ókunnuga karlmannsrödd i
simanum?
Noel virtist leiður.
— Hann beið á tröppunum, þegar ég kom heim. Við
sjáumst þá i kvöld kl. hálf átta.
I
Hún vildi ljúka þessu samtali sem fyrst og jafna sig. j
— Áu revoir, chérie... og reyndu að losna við þennan I
mann! I
Noel skellti á áður en hún gat svarað reiðilega.
Hvernig leyfði hann sér að segja henni, hverja hún ætti J
að umgangast?
Hún fór fram i eldhúsið.
Jake leit upp frá pönnunni.
— Hvernig gekk þér? |
— Ég sagði;áð þú værir vinur Alans, sagði Sandra |
hugsunarlaust. I
— Þekki ég þennan Alan? Heitir ekki maður frænku I
þinnar annars John?
Jake var ringlaður.
— Hann er flugmaður hjá sama flugfélagi og þú. Sandra j
nennti ekki lengur að skrökva meira.
Skipti það lika nokkru máli? J
Alan hafði slitið sambandi þeirra að eigin viljja...
— Heyrðu, ég fylgist ekki rétt vel með! Áttu við Alan j
Haines, náungann, sem var bannað að fljúga fyrir '
mánuði?
Sandra starði á hann:
— Bannað að fljúga...? Hann er fráhær flugmaður!
Jake yppti öxlum:
— Kemur mér ekki við! Ekki setti ég hann i flugbann! j
Ég þekki hann eiginlega ekki neitt.. ég veit aðeins að hon i
um var bannað að fljúga, og hann er að minnsta kosti ekki I
fyrsti flugmaður á þessari leið. Seztu nú og drekktu kaffið I
þitt.
Jake var heldur rólegri, þegar hann var búinn að borða. J
Þegar hann hafði þakkað fyrir matinn, sagði hann hugs- j
andi: — Ég hringi i þig. Ég verð að fara. Vertu ekki j
að ómaka þig að fylgja mér til dyra.
Hvers
vegna
fórstu?
Alþýöublaðiö Fimmtudagur 8. janúar 1976.