Alþýðublaðið - 13.05.1976, Síða 13

alþyöu-
blaðið Fimmtudagur 13. maí 1976.
OR ÝMSUM ATTUM 13
greidd með formlegum hætti.
Þetta staðfesti ritari nefndar-
innar, Gunnlaugur Finnsson, i
ræðu, sem hann flutti siðar. Þá
talaði Sighvatur Björgvinsson
og lýsti þeim vinnubrögðum,
sem allsherjarnefnd hafði haft á
varðandi meðferð þessara
mála. Sagði hann það út af fyrir
sig rétt, að nefndin hefði fengið
fjölmargar umsagnir um frum-
varpið um rannsóknarlög-
regluna, en hún hefði fengið
rúman tima til þess að sinna
þeim. Sagði hann það sina
skoðun, að nefndin gæti mæta-
vel afgreitt bæði þessi mál og
sagðist fyrir sittleyti reiðubúinn
til að gera það. Itrekaði hann
áskorun sina til þingforseta og
dómsmálaráðherra, aö þau
kreföust þess, að nefndin af-
greiddimálin. í sama streng tók
Karvel Pálmason.
Olafur Jóhannesson, dóms-
málaráðherra, hélt tvær ræður
um þessi mál. Atyrti hann
meirihluta allsheijarnefndar og
formann hennar harðlega fyrir
að ætla að leggjast á þessi mál
og benti á, að þótt umsagnir um
frumvarpið um rannsóknarlög-
regluna hefðu verið margar
væri þeim nær öllum það þó
sammerkt að mæla mjög með
samþykkt frumvarpsins.
— Ég legg rika áherzlu á það,
að frumvarp þetta verði afgreitt
en ég get auðvitað ekki ráðið
þvi, heldur er það i höndum
Alþingis. Meö þvi að leggja
fram þetta frumvarp hefði ég
gert mitt. Nú er það Alþingis að
gerasitt, sagði ráðherrann. Þá
lauk hann ræðu sinni með þvi' að
þakka stjórnarandstöðunni sér-
staklega fyrir áhuga hennar á
framgangi þessara mála.
Ellert B. B. Schram tók aftur
til máls og einnig töluðu Friðjón
Þórðarson og Gunnlaugur
Finnsson.
eða i „likvögnum” alla leiö frá
Keflavik til höfuðstaðarins i
þágu föðurlandsins!
Og nú er tekið að liða á kvöld-
ið. Eldrauð sólkringlan gyllir
Reykjanesskagann, með Fjall-
inu eina og Keili, og einhverri
bjarmaglætu slær á Miðnes-
heiðina. Já, sólin gerir sér ekki
mannamun. Hún skin vist enn á
rangláta jafnt sem réttláta, eins
og i árdaga.
Fósturjörðin andar þýðum
kvöldblæ á gönguþreyttan skar-
ann. Það er hennar háttur að
klappa á kollinn á þeim, sem
standa hennar hjarta nær —
fórnfúsu baráttuliði, sem að
minnsta kosti telur sjálfu sér trú
um, að það hafi nú að minnsta
kosti lagt sitt af mörkum.
Hverju skipta fót- eða rass-
særi þegar fósturjörðin þarfnast
þin?
Ástmegir föðurlandsins
ganga sér hvort sem er aldrei
algerlega til húðar!
Oddur A. Siguijönsson
I Ásgarði, blaði
Bandalags starfs-
manna rikis og bæja
fjallar Kristján
Thorlacius, formaður
bandalagsins um verk-
fallsrétt opinberra
starfsmanna. Hann
segir, að samkomulag-
ið milli BSRB og fjár-
málaráðherra um
samningsrétt og verk-
fallsrétt félagsmanna
sé merkur, sögulegur
áfangi og tákni þátta-
skil i starfi samtak-
anna i kjaramálum.
Siðan segir hann: „Það er
ánægjulegt, að þessum stóra á-
fanga skuli náð með samkomu-
lagi. í þvi sambandi er rétt að
leggja sérstaka áherzlu á, að
hin mikla samstaða innan
BSRBum verkfallsréttinn hefur
áreiðanlega ráðiö úrslitum um,
að þessi árangur náðist. Af
þessu má draga þann lærdóm
hvers samtök okkar eru megn-
ug, ef félagsmenn standa saman
um sin sameiginlegu mál, án til-
lits til þess hvaða stjórnmála-
flokk þeir styöja.”
Verkfallsréttur opinberra starfsmanna.
- Kópavogur fær 50 þúsund krónur
danskar til að halda menningarviku.
-Kjarnorkuver, sem geta orðið íslend-
ingum hættuleg.
- Nýr þjóðsöngur Ástralíumanna,
„Waltzing Matilda”.
Verkfallsrétturinn:
Siðan segir Kristján: „Grund-
vallarákvæðin i samkomulag-
inu eru, að framvegis verði það
almenn regla, að heimilt sé að
gera verkföll og verkbönn til
þess að stuðla að framgangi
krafna i vinnudeilum. Þar með
verða lög frá 1915, sem banna
verkföll opinberra starfs-
manna, afnumin, aðþvier tekur
til félagsmanna BSRB.
1 samningaviðræðunum var
það sett á oddinn af hálfu full-
trúa rikisins, að verkfallsréttur-
inn væri i hendi heildarsamtak-
anna og að samningstimabil
yrði ekki skemmra en tvö ár, að
undanskildu fyrsta samnings-
timabili, sem verður I reynd eitt
ár, ef uppsagnarheimild er not-
uð.”
Ekki réttindaskerðing
1 lok greinarinnar segir Krist-
ján Thorlacius: „Að lokum vil
ég minna á, að sá árangur, sem
náðst hefur i samningsréttar-
málum samtaka okkar, náðist
án þess að fórna þyrfti öðrum
réttindum eins og verðtrygg-
ingu eftirlauna og „æviráðn-
ingu”. í samkomulaginu er tek-
ið fram, að æviráðning verði
ekki felld niður, en þrengd, og
þeir, sem þegar hafa æviráðn-
ingu, haldi henni.
Enginn þarf þvi að óttast
skerðingu á eftirlaunarétti sin-
um. Það eina, sem breytist i
sambandi við lifeyrissjóðina er,
að þeim verður framvegis skylt
að kaupa verðtryggð skuldabréf
fyrir 30% af útlánafé sinu, en
vextir og verðbætur af þessum
verðtryggðu bréfum eiga að
ganga upp i kostnað rikis og
sveitarfélaga vegna verðtrygg-
ingar eftirlaunanna.”
Listin og fólkið
1 siðasta hefti Sveitarstjórn-
armála er pistill eftir Pál Lin-
dal, formann Sambands is-
lenzkra sveitarfélaga,sem hann
nefnir: „Listin og fólkið”. Þar
segir hann meðal annars:
„Norræni menningarsjóður-
inn hét sveitarstjórnum á Norð-
urlöndum á siðastliðnu ári styrk
til þess að halda svonefndar
norrænar menningarvikur.
Hafði sambandið milligöngu um
að kynna þessi mál fyrir
sveitarstjórnum, þar sem að-
staða var talin fyrir hendi. Jafn-
framt var leitað aðstoðar Nor-
ræna félagsins til að vekja at-
hygli á málinu.”
Dræmar undirtektir
Siðan segir Páll: „Undirtektir
urðu dræmar, en svo fór þó, að
eitt sveitarfélag hér á landi fær
á þessu ári styrk, sem nemur 50
þúsund dönskum krónum i
þessu skyni. Er það Kópavogur
og skulum við vona, að vel tak-
ist til.
Það hlýtur að vera vaxandi
hlutverk sveitarstjórna á næstu
árum að búa hvers konar menn-
ingarstarfsemi a.m.k. bærilega
aðstöðu. Það hefur lika sýnt sig,
þar sem aðstaðan fæst, birtist
listaneistinn i fólkinu, fyrr en
flesta getur grunað. Það er
grynnra á hæfileika og áhuga en
margir halda.
Um hlut hins opinbera sagði
vitur maður eitt sinn:
„Verkefni opinberrar stofn-
unar er ekki að kenna eða kveða
uppdóma um listir, heldur auka
traust og tækifæri. Starf lista-
mannsins er komið undir þeim
aðstæðum, sem hann býr við og
aldaranda. Það er engin ástæða
til að ætla, að færri snillingsefni
hafi fæðzt i heiminn á timum lit-
illa andlegra afreka en á þeim
stuttu blómaskeiðum, sem við
eigum að þakka nær allt, sem
okkur er dýrmætast. Þegar öll-
um gefst tækifæri til að kynnast
hinni göfugustu list og njóta
hennar, munu ný listaverk
verða til* óvæntum myndum og
á óliklegustu stöðum”.
Mótmæla fljótandi
kjamorkuverum:
Orkufélag i New Jersey i
Bandarikjunum hefur i hyggju
að koma upp tveim fljótandi
kjarnorkuverum, sem eiga að
vera 2,8 milur frá Atlantshafs-
ströndinni, skammt norðan við
Atlantic City.
Náttúruvemdarstjóri fylkis-
ins hefur mótmælt harðlega og
krefst svara viö fjölda spurn-
inga um öryggismál. Hann tel-
ur, að slys i þessum raforkuver-
um gæti valdið gifurlegu tjóni,
meðal annars gert hafstrauma
geislavirka. Skammt sunnan
við New Jersey sveigir Golf-
straumurinn frá strönd Banda-
rikjanna norð-austur i Atlants-
haf.
Nýr„ þjóðsöngur”
Astraliumanna
Astraliumenn hafa valið sér
„þjóðsöng” i staðinn fyrir
brezka sönginn „Guð blessi
drottninguna”. Þeir völdu vin-
sælasta sönglag, sem samið hef-
ur verið þar i landi, „Waltzing
Matilda".
—AG—
SuSureyri viS SúgandafjörS. (Ljósm. Páll Jónsson).