Alþýðublaðið - 03.06.1976, Blaðsíða 12

12
SJÓNARMIÐ
Frá Fósturskóla íslands
Umsóknarfrestur um skólavist næsta
haust er til 10. júni n.k.
Inntökuskilyrði eru stúdentspróf, próf frá
framhaldsdeildum gagnfræðaskólanna
eða sambærileg menntun.
Umsóknir sendist Fósturskóla Islands
Skipholti 37.
Skólastjóri.
Frá Tækniskóla íslands
Höfðabakka 9 - sími 84933
Næsta skólaár hefst meö skólasetningu 1. september 1976,
kl. 14 í kennslu næsta dag kl. 08.
Umsóknir nýnema um skólavist ber aö skrifa á þar til
gerðeyöublöö (þau sömu, sem menntaskólar o.fl. nota) og
þurfa þau að berast skólanum eigi slöar en 10. júni.
Umsóknum verður svaraö skriflega fyrir 15. júni.
Fyrir 4. júni ber þeim, sem lokið hafa aöfararnámi I
undirbúnings- eða raungreinadeild að tilkynna skrifstofu
skólans eöa viökomandi deildarstjóra um þaö á hvaða
sviöi I sérgreinadeildum þeir óski að stunda nám 1976/77.
Allar frekari upplýsingar þ.á.m. um breytta reglugerö og
starfsemi nýrra deilda veitir skrifstofa skólans daglega
frá kl. 8 til 16.
Skrifstofa skólans I Reykjavik verður lokuö 1. til 18. júlí.
Ath.: Undirbúnings- og raungreinadeildir starfa einnig
við iðnskólana á Akureyri og á Isafiröi.
Rektor
TRÉSMIÐJA
BJÖRNS ÓLAFSSONAR
REYKJAVÍKURVEGI 68 - SÍMI 51975
HAFNARFIRÐI
HÚSBYGGJENDUR!
Munið hinar vinsæiu TI-
TU og Slottlistaþétting-
ar á öllum okkar hurð-
um og gluggum.
*
Ekki er ráð nema i
tíma sé tekið.
Pantið timanlega.
Aukin hagræðing
skapar lægra verð.
Leitið tilboða.
Btnl
__& '__
SKIPAUTGCRÖ RIKISIN.S
M/S Baldur
fer frá Reykjavik til
Breiðafjarðarhafna
miðvikudaginn 9.
júni. Vörumóttaka:
þriðjudag og miðviku-
dag.
Rikisskip
Verðlækkun
í Hofi
Þar sem garndeildín
hættir/ eru 30 tegundir
af prjónagarni á
lækkuðu verði og af-
sláttur af hannyrða-
vörum.
Hof
Þingholtsstræti 1.
Ritstjórn Alþýðublaðsins er í
j Síðumúla 11 - Sími 81866 j
ÚTBOÐ
Hreppsnefnd Bessa-
staðahrepps óskar
eftir tilboðum i smiði
skólahúss á Áftanesi.
Útboðsgögn verða af-
hent á skrifstofu vorri
Ármúla 4, Reykjavik,
frá og með föstudeg-
inum 4. júni n.k. gegn
5.000 kr. skila-
tryggingu.
Tilboð verða opnuð á
sama stað föstu-
daginn2. júlikl. 11 f.h.
VERKFFfÆÐISTOFA
SIGURÐAR
THORODDSEN sf
ÁRMÚU4 REYKJAVlK
SlMI 84499
Fimmtudagur 3. júní 1976.
bbíS"
Úr dagbók blaðamanns
í dag hefur göngu sína hér í blaðinu pistillinnn ,,Úr dagbók blaðamanns”.
Ætlunin er að hann birtist daglega og munu blaðamenn Alþýðublaðsins skrifa
þar undir nafni. Sem fyrr sagði er þetta sá fyrsti og hann nefnist...
Menningin og ég
Þaö fór ofurlitill sælukenndur
hrollur um mig, þar sem ég,
einn sólrikan maidag, valH’opp-
aði tindilfættur inn með Bern-
höftstorfunni i átt að Gimli.
Þar var, að sögn, hægt að fá,
við vægu verði, aögöngumiða að
öllu þvi dásamlega listispili sem
fellur undir hugtakiö Listahátiö
i Reykjavik.
Aldrei hafði minni litilþægu
sál veriö boðið upp á önnur eins
herlegheit og þarna voru á boð-
stólum. Þær einu tónlistar-
skemmtanir sem mér hafði
hingað til skolað inná voru
karlakórssamkomur og söngur
velslompaðra bænda i réttum
fyrir norðan.
En þarna, hjálpi mér allir
heilagir, voru kammertónleik-
ar, pianótónleikar, popptónleik-
ar, djasstónleikar, sinfóniutón-
leikar og ljóðakvöld. í ábæti
voru svo nokkrar myndlistar-
sýningar og leikrit.
Hvilikur fengur ódannaðri
dreifbýlissál, hér hlaut ég að
komast í snertingu við menn-
inguna.
Röðin var löng, liklega um
fimmtiu manns. Ég tók mér
stöðu aftan við gildvaxna konu
og fór bliðum höndum um pen-
ingaseðlana, sem lágu snyrti-
lega samanbrotnir í vasa min-
um.
Gilda konan talaði hátt við þá,
sem næstir henni stóðu. — Þetta
er allt jafn borulegt hjá þeim.
Fyrst gátu þeir ekki komið sér
saman um hvort hátiðin ætti að
vera eða ekki að vera. Loks þeg- dagskrána lélegri en nokkurn
ar þeirsvo ákveða sig, hafa þeir tima fyrr. Þetta er ekki bjóð-
Við hótelgluggann
„Hótel jörð"
Tómas Guðmundsson skáld
hefur ort eitt af snilldarkvæðum
sinum með þessu nafni. Þar lýs-
ir hann, eins og kunnugt er, lifs-
göngu okkar, auðvitað marg-
breytilegri eins og vera ber.
Mikið vatn hefur til sjávar
runnið siðan þetta eftirminni-
lega kvæði var ort og látið á
þrykk út ganga, og það væri
másk ómaksins vert að virða
fyrirsér það mannlif, sem blas-
ir við þeim, sem gefa sér tima
til að horfa i kringum sig.
Já, gefa sér tima. En það er
nú dálitið stórt orð Hákot eins og
nú standa sakir, þvi engu
likara er en að timinn sem ein-
mitt eitt af þvi, sem fæstir mega
missa nokkurn snefil af!
Ég hygg, að það sé alls ekki
ofmælt, að ef merkja ætti með
einu orði fas mannlifsins nú, þá
væri það orðið spenna eða span.
Skáldið sagöi á sinum tima:
„Sumum liggur þau reiöinnar
ósköp á”. Þessi hópur hefur
vissulega farið stækkandi og er
litið mót á, að ekki verði öruggt
framhald af þeirri framvindu.
En þá er ekki þvi að heilsa, að
verkin gangi með sivaxandi
hraða og stórum meira liggi
eftir þá, sem iðka allan þennan
asa?
Ekki veit ég það. En sannar-
lega er ekki svo að heyra, að
menn, sem komast I námunda
við „kerfið” svokallaða, séu yfir
sig ánægðir með afköstin þar.
Fráleitt væri að bera öllum
kerfismönnum það á brýn, að
þeir sitji með sveittan skallann
við að tefja mál með ráðnum
huga.
Hitt gæti verið sönnu nær, að
ihuga hvort einmitt asinn sé
ekki nokkuð tvíeggjaður, og
meira mætti vinnast með þvi að
athuga sinn gang ofurlitið betur.
Ef ég man rétt, las ég það
endur fyrir löngu i einni sál-
fræðibók, sem sjálfsagt er nú
löngu komin úr tizku, að gerður
var samanburður á manni og
mannapa, en þeir eru vist okkar
nánustu frændur i dýrarikinu.
Hvor fyrir sig var settur inn i
búr, sem unnt var að komast úr
úr. En til þess þurfti nokkur um-
svif og hyggindi.
Bókarhöfundur fullyrðir, að
sá sé munurinnm að apinn
hlaupi um stefnulitið, og geti
svo sem að lokum losnað úr
prisundinni. Þó komi hér til
happa- og glappa aðferðin
fremur en hyggjuvit. Sómasam-
legur maður gefi sér hins vegar
tima til að setjast niður og
hugsa, athugi allar aðstæður og
gangi siöan beint að lausninni.
Vissulega væri það alltof grá-
lega hugsað og mælt, að telja
alla kerfismenn i fyrrnefndri
tegund, enda kemur mér það
alls ekki til hugar.
Annað mál er, hvort ekki ber
alltof mikið á þvi i þjóðlífinu, að
hrapað sé að örlagaríkum á-
kvörðunum, hvort ekki sé
drjúgum meira af happa og
glappa aðferðum en góðu hófi
gegnir.
,,Kenna mun sitt mark á þér/
mannafaðirinn eini. Stofn af
vigtönn enn þar er/ ögn af rófu-
beini”, sagði skáldið forðum.
Ekki dettur mér i hug, að auð-
velt sé að losna við þessi ein-
kenni, enda þarf það ekki aö
skipta máli i sjálfu sér.
Stórum meira virði væri, að
losna við eðliseigindirnar, sem
fylgja lengri og sýnilegri rófu og
tönn.
Við leggjum allt kapp á, að ná
sem hæstum aldri, og okkur Is-
lendingum hefur auðnazt að
lengja mannsævina stórum á
þessari öld, sem nú er að liða —
tvöfaldaö hana, hvorki meira né
minna aö meðaltali. Þetta er
mikið og merkilegt afrek. Það
má samt vera nokkur ráðgáta,
til hvers verið er að lengja
mannsævina og fjölga okkar
hérvistardögum, ef við gefum
okkur ekki að sama skapi tima
til að lifa lífinu!
I HREINSKILNI SAGT