Alþýðublaðið - 05.06.1976, Qupperneq 12

12
Erum fluttir í
Austursræti 7.
Höfum talsvert af
góðum eignum
FASTEIGNAMIÐSTÖÐIN
AUSnjRSTRÆTI 7
Símar 20-4-24 - 14-1-20.
Heima 8-57-98 - 30-00-8.
Frá Flensborgarskóla
Umsóknir um skólavist næsta vetur þurfa
að hafa borizt skólanum i siðasta lagi 10.
júni.
Skólameistari
IP Lausar stöður
Aðstoðarlæknar
Tvær stöður aðstoðarlækna á skurð-
lækningadeild Borgarspitalans eru lausar
frá 1. júli n.k. til sex mánaða. Umsóknir
sendist yfirlækni fyrir 20. júni n.k.
Félagsráðgjafar
Stöður félagsráðgjafa við Borgar-
spitalann eru lausar til umsóknar. Frek-
ari upplýsingar um stöður þessar veitir
framkvæmdastjóri.
Umsóknarfrestur til 1. júli n.k.
Reykjavik, 4. júni 1976.
Stjórn sjúkrastofnana Reykjavikur-
borgar.
Hús til
á Hornafirði
Kauptilboð óskast i húseignina Skólabrú 1,
(Brekkugerði) Höfn, Hornafirði, ásamt
400 fermetra leigulóð. Brunabótamat
hússins kr. 3.555.000,00. Húsið verður til
sýnis þeim er þess óska þriðjudaginn 8.
júni n.k. kl. 5-7 e.h. og eru tilboðseyðublöð
afhent á staðnum.
Kauptilboð þurfa að berast skrifstofu
vorri fyrir kl. 11 f.h. föstudaginn 18. júni
n.k.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844« °
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir — Vélarlok —
Geymslulok i Wolkswagen f allflestum litum. Skiptum á
einum degi meö dagsfyrirvara fyrir ákveðið verö.
Reyniö viöskiptin.
Bllasprautun Garðars Sigmundssonar.
Skipholti 25 Simar 19099 og 20988.
SIÖNARMID
Laugardagur 5. júní 1976.
■þýdu-
bladiö
Úr dagbók blaðamanns
Góðan daginn ég
leita upplýsinga um...
Um upplýsingar.
Mikill hluti þeirrar vinnu sem
blaðasnápar leggja á sig er fólg-
inn I þvi aö afla sér upplýsinga
hjá mönnum sem skipaöir hafa
veriö i nefndir og ráö á vegum
rikisins. Ennfremur er
upplýsinganna aflað hjá
stofnunum sem eru opinberar
eða hálf opinberar.
Eins og gengur er allur
gangur á þvi hvernig til tekst
um öflunina. Venjulegt er aö
biöa þarf von úr viti eftir aö ná
tali af viökomandi mönnum og
oft á tiöum er svarið:
„...þvi miöur er hann i frii og
verður ekki við fyrr en eftir
þrjár vikur.”
Þaö skal þó viöurkennt aö
ekki eru allir undir þessa sök
seldir.
Hitt er þó alltof algengt að
mjög erfiölega gengur aö ná til
opinberra starfsmanna. Þeir
eru ekki viö á tilgreindum viö-
talstimum, ekki viö á venjuleg-
um vinnutima og þannig má
lengi telja. Venjulegu fólki
finnst þetta nokkuð kynlegt þvi
þaö er lenzka aö fólk haldi sig á
vinnustaö á vinnutfma. Þaö er
ekki hægt aö lá fólki þótt þaö iáti
sér detta f hug aö sumir þessara
manna (Flestir sem t hlut eiga
eru karlmenn, konur þykja vfst
ekki hæfa i hærri stöður.) ræki
vinnu sfna illa eöa jafnvel ekki.
Einhver hluti fjarverunnar er
þó trúlega falinn i því að
mennirnir eiga sæti i ótal nefnd-
um og ráöum og þurfa einnig að
sinna þeim störfum. Þaö viröist
i sumum tilfellum, að auka-
störfin séu aöalstörf og stofnun-
Nei þvi miöur hann er ekki
viö..
in sem viökomandi er sagöur
vinna hjá, sé einungis einhvers
lags bækistöö fyrir auka-
bitlingana. Þaö er lika gott aö
geta tyllt sér niður i lokaðri
stofu einhverja stund milli
striöa i nefndum og ráöum.
öfróöum sýnist oft aö vöku-
lögin nái ekki til þessara
manna.
Þaö sér sá sem vill aö með
þessu skipulagi verður mönn-
um minna úr verki en ella, enda
eru dæmi þess aö smámál séu
mörg ár til meöferöar aö ekki sé
talað um samningu á lagabálk-
um.
Pappírsnotkun
Ekki er þó allra upplýsinga
aflaö með þeim hætti aö leita
uppi einhverja sem vinna i
bákninu. Hiö opinbera hefur i
sinni þjónustu marga menn sem
hafa þaö lifibrauö aö skrifa
skýrslur og plögg sem send eru
vitt og breitt.
Pappírsnotkunin hjá sumum
stofnunum er svo mikil að mann
óar viö þvi daglega jólabóka-
flóöi sem frá þeim kemur.
Þaö ber nokkuð á þvi i
sendingum frá stofnunum aö
ritaö er á einhverju uppskr-
úfuöu sérfræöi- eöa embættis-
mannamáli sem er nær ó-
skiljanlegt. Þar eru notuð orö
sem eru framandi og setninga-
skipan og hugsun öll á sama
veg.
Gott dæmi um þetta eru
námsskrár sem sendar eru út á
vegum menntamálaráöuneytis-
sins. Þar er börnum kennt að
„nýsa stuttar kjarnsegöir” og
fleira I þeim dúr.
Hagfræöingum hefur lengi
verið legiö á hálsi fyrir aö gera
einfalda hluti flókna og vil ég
taka undir það. Sumt af þvi sem
á þrykk gengur frá þeim er
harla undarleg suöa enda skilur
almenningur minnst af þvi sem
þeir skrifa.
Þá viröist þaö vera oröiö
keppikefli aöila vinnu-
markaöarins aö gera kjara-
samninga svo flókna aö efni
þeirra fer fyrir ofan garö og
neöan hjá þeim almennu félag-
smönnum sem ekki hafa aflað
sér sérstakrar þekkingar t.d. i
merkingarfræði, setningarfræöú
hagfræöi og fleiri fræöum.
Tungur hafa talað svo aö aöilar
vinnumarkaðarins geri þetta i
AKIÐ HEILUM
VAGNI HEIM!
A ferð og flugi.
Ef að vanda lætur er nú fram-
undan ein af meiri feröahelgum
ársins. Jafnvel þó nokkuö hafi
dregiö úr þvi, sem virtist vera
aö veröa árviss atburður, aö
saman væri safnað þúsundum
ungmenna á tiltekna staöi, ,,til
þess aö gera eitthvaö fyrir unga
fólkiö,” má gera ráö fyrir aö
margir leggi land undir hjól
þessa dagana.
Meö hliösjón af þeirri staö-
reynd, aö umferöaslys eru aö
veröa allt aö þvi einsmannskæö
og sjóslysin voru hér áöur,
hljóta menn aö leiöa hugann al-
varlega að, hvað unnt sé að
gera, til þess aö afstýra þeim
voöa, sem auövitaö er miklu
rikari þegar umferöin er óvenju
mikil.
Ýmislegt hefur vissulega
veriö gert, til þess aö hamla á
móti slysafaraldrinum, þó
sjaldan sé neitt slikt ofgert.
Samt eru umferöaslysin ó-
hugnanleg staöreynd. Enginn
vafi er á, aö áróöur eöa máske
réttara aö segja umræöur og
varnaöarorö i fjölmiölum hafa
talsvertgildi, en stundum rekur
menn raunar i rogastanz yfir,
hversumenngeta verið innilega
ósammála, jafnvel i varnaöar-
orðunum.
Undanfarið hafa oröiö veru-
legar umræöur og nærri þvi aö
segja þras um bflbeltin.
Hér virðast menn skiptast i
tvo nokkurnveginn jafnstóra
hópa meö og móti, og auövitaö
sannfærir hvorugur hinn, þó þaö
væri nú ekki!
öll þau „dæmi” sem tekin eru
til stuönings málflutningi af
þessu tagi geta auövitaö veriö
góö og gild, eru þaö efalitiö.
Þegar haröir árekstrar veröa
og fólk hnykkist til í sætunum,
erþaösjálfsagtveruleg vörn, aö
vera spenntur i sætið i bílbelti.
Ef svo fer hinsvegar, aö billinn
veltur út i vatn, getur ein mitt
bilbeltiö valdiö þvi, aö fólk
losnar ekki nægilega fljótt til aö
geta bjargast.
Mála sannast er auðvitað, aö
báöum aöilum gleymist, aö ein-
stök dæmi sanna hreint ekki
neitt, og hafa aldrei gert. Nota
má þau á hinn bóginn til viö-
miöunar, og I þvi hafa þau sitt
takmarkaöa gildi, enda séu aö-
stæöur sambærilegar.
Það, sem skiptir aöalmáli eru
vitanlega akstursskiiyröi, á-
stand farartækis og siöast en
ekki sizt ökumaöurinn Sjálfur.
Þegar kemur út af hraö-
brautaspottum I grennd aöal-
þéttbýlisins og á malarvegina,
er um svo gifurlegan mun aö
ræöa, ekki aöeins á möguleikum
til hraös aksturs, heldur miklu
fremur öryggisins.
Miklum hluta islenzkra
malarvega er nú ýtt saman meö
nýtizku jarðvinnsluvélum, og
jaörar þeirra eru allajafna svo
lausir i sér, aö hraöakstur utar-
lega á veginum er beinlinis stór-
varasamur.
Umferöarmenning okkar
hefur vist aldrei veriö á marga
fiska, og þar ber drjúgum meira
á allskonar tillitsleysi en góöu
hófi gegnir. Þaö viröist vera
verulegt kappsmál einstakra
ökumanna aö sýna list sina i
þvi, aö vera þaö, sem kailaö er
„kaldir” i umferöinni.Engu
likara en þaö sé eitthvert sér-
stakt keppikefli, aö leggja i alls-
konar tilgangslausa áhættu
bæöi fyrir sjálfa sig og aöra
vegfarendur. Þetta er hættulegt
fólk, aö ekki sé talaö um ef svo
er áfengisneyzla meö I leiknum,
sem þvl miöur vill oft veröa.
Fámennri þjóö eins ogokkur er
sérhver einstaklingur þvi dýr-
mætari en þar sem mæöir á
mergöinni meöal stórþjóöa. Þar
I HREINSKILNI SAGT