Alþýðublaðið - 25.08.1976, Blaðsíða 6

FBÉTTIR
Miðvikudagur 25. ágúst 1976 ffiSX"
Að bjarga verðmætum frá öskuhaugunum - eða bjóða skran til sölu?
Ogekkifórmilli mála.aö þarna
var ýmislegt af eigulegum grip-
um. En viöskiptavinirnir voru
ekki allir á eitt sáttir um hlutfall
hins eigulega — eða verð-
ákvarðanir.
Hitt fór ekki milli mála, að fyrir
þá sem not hafa fyrir margt af
þvi, sem þarna var til sölu, mátti
gera hin sæmilegustu kaup.
Þarna var til dæmis stafli skóla-
borða, sem seldur var á 2000
krónur stykkið. Sú upphæð dugir
ekki fyrir efninu, hvað þá smíð-
inni. Einn þeirra sem við hittum
þarna festi kaup á einu sliku borði
til að hafa undir smásjá. Hæðin
„Þetta er alveg ný bóla i
borgarlífinu”, sagði einn af um-
stjónarmönnum sölu muna frá
Innkaupastofnun rikisins, sem
haldið var i kjallara hússins að
Borgartúni 1 á mánudaginn.
Við sáum þessa sölu auglýsta i
dagblöðunum um helgina, og átti
hún að fara fram á mánudags-
morgni. Þar var auglýst til sölu,
ýmist á föstu verði eða eftir til-
boðum hið margvislegasta þing,
rit- og reiknivélar, bókhaldsvél-
ar, kvikmyndavélar, húsgögn,
stórvirkar uppþvottavélar ogsitt-
hvað annaö. Við litum þvi inn i
kjallarann á mánudagsmorgun-
inn og bjuggumst við þvi að þar
yrði margt um manninn að gera
góð kaup.
Það var reyndar færra fyrir
þegar við komum en við höfðum
átt von á, enda virtist ekki auð-
ratað á staðinn. En umsjónar-
mennirnir sögðu okkur að tals-
verður straumur fólks hefði verið
þar strax um morguninn, og eitt-
hvað mætti búast við að fjölgaði
þegar sjálf salan hæfist kiukkan
11 fyrir hádegi, en fram að þeim
tima voru munirnir til sýnis.
„Þessar sölur hafa gefið góða
raun,” sagði umsjónarmaðurinn,
Björn, sem viðræddum við. Þetta
er svona svipað og hjá sölu
varnarliðseigna. Við setjum
ákveðið lágmarksverð á hlutina,
en ef margireruum þá, þá látum
við þá bjóða i. Aður var mikið af
því að svona hlutum væri ekið
Maðurinn með hamarinn: Tvær handlaugar á 10 þús-
und? — Nei, lágmark 14 þúsund.
beint á haugana, en hér er mikið
af eiguiegustu gripum — og þess
ve^ ” S^álíSa8t 30 koma ^eim 1 Rétt eins og hjá Sothebysí London fylgir munum staðfesting á uppruna þeirra. En
einhver efasemdarsvipur er á frúnni. Umsjónarmenn sölunnar — herrarnir til
vinstri — sannfæra hjónin þó um gæði vörunnar.
flTTI KNUD ZIEMSEN
ÞENNAN DIKTAFÓN?
Til hægri: Hann keypti
hverfisteininn á 4.000 —
nánast safngrip, en ætlar
að smíða utan um hann
nýjan stokk og skipta um
ás. Niðri: Litazt um í rit-
vélabásnum. Til hægri á
myndinni sést í rússnesku
kvikmyndasýningarvél-
ina í skápnum góða.
var alveg rétt og borðið virtist
henta á allan háttveltil verksins,
svo kaupin voru fastmælum
bundin. Annar haföi orð á þvl að
þetta væru hin hentugustu
vélritunarborð, því hæðin væri
einmitt rétt fyrir slik not.
Og skjalaskápar, sem ekki
henta lengur fyrir staðlaðar
stæröir þeirra skjala, sem
borgarstofnanir nota nú, en eru
ónotaðir að mestu og hinir eigu-
legustu, voru fáanlegir fyrir
minna en helming þess verðs
sem slikir kosta nýir.
Björn benti okkur lika sérstak-
lega á vel með farna rússneska
kvikmyndasýningarvél fyrir 16
mm filmuog tón, sem þarnastóð f
fallegum sérsmíöuðum skáp.
Rússar hafa oft gert vandaðar
myndavélar — og þessi var úr
einhverjum skólanum.
En frammi voru tveir menn að
bölva Lister diesel vél, sem þeim
fannst ryðgaðri en svo aö boðleg
væri á uppboöi. Og fullorðinn
maður fussaði og sveiaði fyrir
dyrum og dyrakörmum, sem
hann sagöi að hægt væri að fá
ókeypis viða, ef menn bara
nenntu að bera sig eftir þvi.
Margir skoöuðu talsvert safn
ritvéla, sem litu vel út við fyrstu
sýn en eitthvað virtist þó aö
sumum þeirra. En fyrir 3000
krónur getur laghentur maður
orðið sér úti um kostagrip, ef
hann lagar þaö litla, sem aö er.
Björn sagði okkur aö þetta væri
þriðja salan af þessu tagi, og það
væru margir, sem gerðu góð
kaup. Ekki væri að búast við þvi
að alltseldist, en það yrði þá bara
boðið á næstu sölu með þvi nýju,
sem þá hefði til fallið.