Alþýðublaðið - 27.08.1976, Blaðsíða 12

12
Föstudagur 27.
ágúst 1976
KSSr
BIFREIÐAR l LANDBÚNAÐARVÉLAR
Suðurlandsbraut M — Reykjavík — sími 38600
(ngólfs-Café
Gömludansarnir í kvöld kl. 9
Hljómsveit Garðars Jóhannessonar.
SÓngvari 'Björn Þorgeirsson.
Aðgöngumiðasala frá kl. 8. — Simi 12826*
SKEMMTANIR — SKEMMTANIR
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Cafeteria, veitingasalur með sjálfsafgreiðslu opin alla
daga.
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Blómasalur, opinn alla daga vikunnar.
HÓTEL SAGA
Grillið opið alla daga. Mimisbar og Astrabar, opið alla
daga nema miðvikudaga. Simi 20890.
INGÓLFS CAFÉ
við Hverfisgötu. — Gömlu og nýju dansarnir. Simi 12826.'
SKEMMTANIR — SKEMMTANIR
Samkvæmt ákvörðun heilbrigðis-
málaráðs falla úr gildi öll leyfi til sölu
á mjólk og mjólkurvörum, hér í borg,
frá og meó 1. febrúar nk.
Umsóknir um ný mjólkursöluleyfi
ásamt fullnægjandi teikningum af
húsakynnum og búnaói skulu hafa
borizt heilbrigðismálaráði fyrir 15.
október nk.
Heilbrigðismólaráð
Reykjavtkurborgar
Reykjavík, 27. ágúst 1976. A
Auglýsing
Vorblómin fyrir jól
Það er gott að byrja að hugsa um að setja niður lauka til að
rækta innanhúss um miðjan september. Þá springa blómin
út um jól og unnt er að njóta vorblómanna inni löngu áður en
þau blómstra i garðinum.
Mörgum finnst kannski, að
þaö sé allflókið að rækta úti-
blóm inni, en það er auðveldara
en fólk heldur. Það veitir bæði
ungum og öldnum tækifæri til að
njóta „gleði garðsins”, þó að
hann sé ekki fyrir hendi.
Það er einfaldast að rækta
hfasintur, en annars er unnt að
rækta öll venjuleg garðblóm
inni, svo sem túlípana, narsiss-
ur, krókusa, perluhiasintur, Iris
og blástjörnur. Hiasintulauka er
hægt að kaupa i blómaverzlun-
um.
Meðferðin
Svona á að gera:
Setjið laukana niður timan-
lega. Ef þið viljið, að hia-
sinturnar eða túlipanarnir
blómstri um jólin á að setja
laukana niður fyrir miðjan
september. Notið venjulega
leir- eða plastpotta, sem á er gat
á botninum. Nýir leirpottar eiga
að liggja i vatni sólarhring áður
en sett er niður i þá. Hiasintur
eru yfirleitt settar niður ein og
ein i hvern pott. Mátuleg breidd
12 sm. Aðra lauka er hægt að
setja fleiri i sama pott, sem þá á
að vera stærri og lægri en
venjulegir pottar.
Setjið siu yfir holuna i botnin-
um til að koma i veg fyrir stiflu
eða aö moldin renni úr pottin-
um. Fyllið pottinn til hálfs af
mold. Venjuleg garðmold er á-
gæt. Það er ekki nauðsynlegt að
setja áburð i hana. Setjið lauk-
inn niður þannig, að spirurnar
séu i hæð við kantinn á pottinum
og fyllið siðan með meiri mold.
Þjappið henni gætilega niður
meðfram lauknum, svo að hann
sitji fastur i moldinni. Vökvið
vel.
Það er lika hægt að rækta hfa-
sintur I hiasintuglösum —
skemmtilegt og mjög skraut-
legt. Setjið vatn i hiasintuglasið
upp að laukglasinu, sem er efst.
Gætið þess aðeins, að laukurinn
sjálfur sé ekki i vatninu.
Ræktunin
Setjið pottana á dimman og
svalan stað, ekki hlýrri en 10-12
gráður á Celsius. 1 nýtizkuibúð-
um getur verið erfitt að finna
stað, sem svo svalt er á, en það
má setja pottana út i glugga eða
niður i kjaliara, en þar er hita-
stigið yfirleitt gott. Vökvið siðan
reglubundið þannig að moldin
haldist rök en ekki vot þangað
til, að pottarnir eru teknir inn i
stofurnar.
Ef þið viljið sleppa við myrkr-
ið og vökva laukana er hægt að
setja pottana eða glösin i svart-
an plastpoka. Strjúkið pokann
FRAMHALPSSAGAIM
alt er, þvi að þeir eru svo tiltölu-
lega ung þjóð. En það var eitt-
hvað hrifandi við sveigjur og
strokur þykks, svarts bleksins,
sem var ekki fölnað af timans
tönn —sjáanlegaleifarum mann,
sem löngu var orðinn að mold...
„Campbell og kona hans,”
tautaði Pat. „Héma er hún.
Elizabeth...Já, Hatti hefur skrif-
að þetta upp úr f jölskyldubibliunni
Nöfnin og ártölin eru þau sömu”
„Og nú vitum við, hvers vegna
spurningarmerkivarsett við barn
Douglass,” sagði Bruce lágt.
Barnið hafði verið fært inn i
bókinaj eitt nafn á þvi langa
svæði, sem ætlað hafði verið fyrir
afkomendur. Yfir það hafði verið
strikað með svörtu striki.
„Mistök,” sagði Sara.
„Varla,” Brucelautyfir siöuna
þangað til, að nefbroddurinn á
honum nam næstum viö hana.
„Þetta varviljandigert.Þaðer of
hreinlegt til að vera slys. Það
litur út fyrir, aö Douglass hafi
strikað yfir nafii barnsins. Þeir
voru kyndugir i gamla daga.”
„Blekið, sem notaö var til að
strika yfir nafnið er ljósara en
það upprunarlega” sagði Ituth
„Ég sé stafi undir þvi.,v
„Það er rétt.” Aður en Ruth
skildi, hvað Bruce ætlaðist fyrir
var hann byrjaður að pikka i
blekið með nöglinni. Smá blek-
miði féll af.
„Bruce,” sagði hún aðvarandi.
„Þetta er allt i lagi. Ég er
ekkert að gera,” sagði Bruce ó-
sannsögull innan um smáskúr af
blektætlum. „Þetta er ódýrt blek
— sennilega heimagert. Þetta
gengur... Hérna er A, áreiöanlega
A-M...”
„Amaryllis,” sagði Sara.
„Ekki er það Samúel,” sagði
Pat. „Þar fór sú kenning.”
„...A-N...”
„Amanias,” flissaði Sara.
„Þegiðu... D...A.”
„Amanda.”
„Dóttirsagði Ruth.
,,Vond dóttir,” bætti Pat við.
Bruce sat grafkyrr, en það var
æðislegur glampi i augum hans,
þegar hann rétti úr sér.
„Skiljið þið að ekki? Ég er
farinn að halda, að svo sé ekki.
Ég rakst á það, sem gælunafn i
bókinni um draugana I
Georgetown, en mér datt aldrei i
hug...”
„Um hvað ertu eiginlega að
tala?”
„Ekki Sammi. Það var rétt hjá
Pat. En það er nafn. Röddin er
ekki að kalla á Samúel heldur
Amöndu. Ammi.”
8. kafli.
„Já, Ammi,” sagði Sara.
„Hvað skyldi hún vilja?”
„Ekkert gott,” sagði Ruth og
það fór hrollur um hana.
„Hvernig veistu það?” spurði
Bruce.
„Ja- ég- það er að seg ja - það er
eitthvað ljótt við að flækjast i
huga annarra.”
„Ekki beint kvenlegt,” sagði
Bruce. „Kannski er það ör-
vænting.”
„Hvers vegna?” spurði Ruth.
„Og hvers vegna Sara?”
„Það er auðvelt.” Bruce gekk
um gólf með hendur fyrir aftan
bak. „Sara er einmitt sú rétta
fyrir Amöndu — blóðtengsl, sama
kyn og svo til sami aldur.”
,,En hvað vill hún? Ruth sló
i boiðið og hin störðu á hana
„Afsakið, tautaði hún. „En
þetta er... Bruce, ég held, að okk-
ur hafi gengið mjög vel, kannski
betur en viö höfðum þoraö að
vona, og mesta hrósið átt þú skil-
ið, en framfarirnar eru samt
engar. Hvað eigum við að gera?”
„Við gerðum að gera eitthvað,
Ruth.” Bruce hætti að ganga um
gólf og settist við hliöina á henni.
„Ef við komust að því, hvað
stúlkan vill.”
„Ef hún vill nú líkama Söru?”
Loksins var kominn fram sá
grunur, sem hafði ásótt a.mJc.
þrjú þeirra. Ruth sá á svip Söru,
að þetta var ekki ný bóla fyrir
henni. Það hlaut að vera hrylli-
legastaf öllu, að finna hvernig sál
manns missti alla stjórn á
líkamanum — jafngjöreyði-
leggjandi og dauðinn, en eitrað
og eyðileggjandi. Og þögn Bruce
sýndi, að hann vissi ekki svarið.
„Það er aöeins einn möguleik-
inn,” sagði Pat, en rödd hans var
ekki sannfærandi. „Kannski vill
hún ná i föður sinn til aö biðja
hann fyrirgefningar á broti sinu.”
„Mér er sama, hvaö hún vill,”
sagði Rutti skýrt. „Ég vil losna
við hana.”
„Það er ein leið,” sagði Pat.
„Bruce minnstist á hana fyrstu
nóttina.”
„Særingar. Þvi ekki það?”
„Þið vitið, hvað það er,” sagði
Bruce. „Helgisiðirnir eru notaðir
til að varpa þvi — innráðarmann-
inum — andanum — úr llkaman-
um.”
„Þvi ekki það?” endurtók Ruth
þr jóskulega.
„Það er eitthvað svo endan-
legt,” sagði Sara og brosti veikt.
„Verra en það. Þaö gengur
áreiðanlega ekki.”
„Það borgar sig aöreyna það,”
sagöi Ruth.
Bruce leit á Pat og virtist finna
stuðning i axlayppingu hans.
„Hvernig ætlarðu að fara að
þvi, Ruth? Mér er sem ég sjái mig
segja presti þessa sögu?”
„Hvað annað eigum við að
gera?”
„Halda áfram að grafa upp i
málinu. Kannski finnum við...”
„Og kannski ekki. Sérðu ekki,
hvað það er hættulegt að biða,
Bruce?”
„Ég sé annað lika,” sagöi
Bruceogþaðfórhrollur um hana,
þegar hún heyrði raddblaánn.
„Littu út.”
Það var góða veðrið, sem haföi
leikið á þau. Þaö var ekki vor, það
var vetur, og þó að sólin skini
glatt, var hún að hlýða náttúru-
lögmálum. Á veturna sest sólin
fyrr en á sumrin. Dagarnir eru
styttri. Þessir dagur var liðinn aö
kvöldi.
Ruth stóð upp. Að visu var
engin óheillavænleg breyting á
loftinu við gluggann, en hún vildi
ekki hætta á neitt.
„ Komdu Sara,” sagði hún.
Þá var henni litið framan i
fræaku sina.
„Nei,” sagði björt stúlku-
röddin. „Nei, ekki....hjálpa!”
„Guð minn góður,” hvislaði
Pat. „Heldurðu, að hún hafi heyrt
það, sem við sögðum — hún
Amanda?”
„Ég veit það ekki.” Ruth gekk
tilfrænku sinnar. „Amanda. Ertu
Amanda?”
„Ammi” sagði röddin og and-
varpaði. lrHjálp... Ammí.”
Það var orðið dimmt. Ruth ótt-

Komdu
heim,
Ammí
Höfundur:
Barbara Michaels
Þýðandi:
Ingibjörg Jónsdóttir