Alþýðublaðið - 14.09.1977, Síða 6

6
AAiðvikudagur 14. september 1977
Báröur Breiövik taiar ekki út í bláinn
f N
^Augliti til auglitis á Kjarvalsstöóum: j
Sýning sem kemur
róti á hugann
bessa dagana stendur yfir
norræn myndlistasýning á
Kjarvalsstöðum, „Augliti til
auglitis”, og stendur hún til 25.
september.
Meöal islenzkra þátttakenda i
þessari sýningu eru: Ágiist
Petersen, Hildur Hákonar-
dóttir, Hringur Jóhannesson,
Oskar Magnússon og Blómey
Stefánsdóttir.
Sýningin kemur hingað á
vegum Norræna myndlistar-
bandalagsins og Félags
islenzkra myndlistarmanna,
sem er aðili aö þvi, en banda-
lagiö hefur mörg undanfarin ár
gengizt fyrir samsýningum
myndlistarfólks frá Noröur-
löndunum fimm. Fyrst voru
þessar sýningar haidnar i
höfuöborgunum og nokkrum
öörum stærri borgum. Siöasta
störa sýningin af þessu tagi var
haldin á Kjarvalsstööum 1972 i
tengslum við Listahátið I
Reykjavfk.
NU hefur verið tekinn upp nýr
háttur i þessari sýningarstarf-
semi, og er þessi sýning sú
fyrsta „sinnartegundar”, ef svo
má segja, sem haldin er 'hér á
landi. Sú fyrsta var opnuö i
Stokkhólmi i nóvember i fyrra.
Markmiö sýningarinnar er,
,,aö sýna myndlist og form-
mótun i viöara samhengi en
tiöast hefur veriö gert, vikja frá
hinum sérfræöilegu sjónar-
miöum og taka miö af
umhverfisvandamálum siöustu
ára og áratuga,” eins og komist
er aö oröi i sýningarskrá.
Mikiö hefurveriö rættog ritaö
um þessa sýningu annars staöar
á Noröurlöndum og hefur hún
yfirleitt fengið góöa dóma þar
sem hún hefur gengið yfir. Þó
má benda á, aö Politiken hafi
lýst sýningunni, sem „norrænni
ringulreiö”.
A blaöamannafundi sem
haldinn var rétt fyrir opnun
sýningarinnar gafst kostur á, aö
ræöa viö nokkra af forsvars-
mönnum þessa listviðburðar og
einnig listamenn, sem þarna
sýna.
Eirikur Smith listmálari, sem
unniö hefur viö uppsetningu
sýningarinnar, sagöi, aö mikil
vinna heföi fariö í aö koma
þessu öllu fyrir. Hér væri um
merkan listviðburö aö ræða, en
aö sjálfsögöu væru deildar
meiningar um einstök verk og
einstaka listamenn.
Báröur Breiövik (Bard Brei-
vik) frá Noregi er tvimælalaust
i hópi þeirra listamanna, sem
hvaö mesta athygli vekur. 1
viðtalivið AB sagöi Báröur, „aö
listin væri hluti af umhverfinu
sjálfu.” 1 það minnsta ætti hún
að vera það. „Sumir búa til
listaverk til að selja. En til þess
aö hægt sé aö selja listaverk
þarf aö vera hægt aö hengja þau
Verk eftir óskar Magnússon
Listamenn og forsvarsmenn sýningarinnar
AB myndir ATA
upp á vegg. Þannig hefur þaö
veriö. Min skoöun er sú, aö
listamaöurinn eigi aö skapa
listaverkiö vegna listarinnar
sjálfrar. Hann á aö geta skapað
listaverk, sem hægt er- að koma
fyrir, þannig aö fólk geti notiö
þess, án tillits til þess, hvort
hægt sé aö koma þvi nokkurs
staðar fyrir eftir aö sýningu
lýkur.’1
Þegar litiö er á listaverk
Báröar fer ekki á milli mála, aö
maöurinn talar ekki út i bláinn.
Viröing þessa unga listamanns
fyrir efninu og forminu er I
slikum sérflokki, aö ekki getur
fariö fram hjá nokkrum manni
sem stigur inn fyrir dyr á
þessari sýningu.
Ef litið er á heildina má ætla
að þessi sýning hljóti aö koma
nokkru róti á huga listunnenda
og listafólks - Þarna eru á ferð-
. inni listamenn af beztu sort, og
sýningin I heild eykur verulega
hróður Kjarvalsstaöa, sem hik-
laust má telja i flokki fremstu
sýningarsala myndlistar i
Evrópu og þótt viðar væri
leitaö.
----BJ
Þekkt andlit á einu bretti
„Hvaö skyldi vera gert viö svona iistaverk þegar sýningunni lýk-
ur?” eöa „Hvaö skyldi þetta nú vera?” Dæmi um áleitar spurning-
ar sem sýningargestir hijóta aö veita fyrir sér.