Vísir - 25.02.1969, Page 12

/
72
V1SIR . Þriðjudagur 25. febráar
EFTIR C. S. F O R E S T E R
,,Ég held ég fari i rúmið, Will,“
sagði hiin, og reis þreytulega upp
af tréstólnum. „Ég er meö svolít-
inn höfuðverk."
Herra Marble lét sér mjög annt
um hana.
„Er það, elskanV" sagði hann og
stóð á fætur. „Það var nú verri
sagan. Viltu fá þér glas, áður en
þú ferð upp?“ Og hann kinkaði
kolli i áttina að flöskunni.
En meðan hann kinkaði kolli og
sneri andlitinu frá Medland hrukk-
uðust augnabrúnir hans til að gera
frú Marble ljóst tfl hvers var ætl-
azt.
„Nei, þakka þér fyrir, elskan,“
sagði hún. „Ég fer bara beint i
rúmið, og mér liður þá betur i
fyrramálið."
,Hafðu það alveg eíns og þu
vilt,“ sagði herra Marble.
Konan hans gekk til Medlands.
„Góða nótt — Jim,“ sagði hún,
og tók í hönd hans.
„Góða nött, ég vona, aö þér liði
betur á morgun."
„Góða nótt, elskan," sagðí Mar-
ble. ,Ég skal ekki vekja þig, þegar
ég kem upp, ef ég get komizt hjá
því. Ég býst við, að ég verði dá-
lítið seint á ferð.“
Hann kyssti hana á kalda kinn-
ina — þaö var dæmigeröur hjóna-
koss. En herra Marble var hreint
ekki vanur að kyssa konu sína góða
U&SSL

ÝMISLEGT YMISLEGT
Seljum bruna- og annað fyllingarefm á mjöj
ti'boð 1 jarðvegsskiptiugar og alla flutninga. -
Slmi 34635. ?ósthólf 741.
hagstæðu verði Gerurr-
- Þungaflutningar hf.. —
SS« 30 4 35
Tökum aö okkur hvers konar mokstur
ag sprengivinnu í húsgrunnum og ræs-
um. Leigjum ít loftpressur og víbra-)
fleða. — Vélaleiga Steindórs Sighvats-
sonai, Álfabrekku við Suðurlands-
braut. sími 30435.
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNINGAK
FUÖT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
IAUOAVEG 62 . SIMI10119 HEIMASlMI «3604
. i nW»st 1 mönr. ** »
Bt 1?isiC ^ÍómetraW^^
300.0°
.^ ******
sólafhtine
a« bringjR’
og
og
vi8 a
.{henúum y^v
'bílinn*
BÍUU.EIGAN FALM’
car rental service ©
BauÖarásfírfcíg 31 — Sðaná 39032
BÖLSTRUN
Svefnbekkir í úrvati á verkstæöisverði
nótt yfirleitt, og hann hafði aldrei
áhyggjur af þvi, að gera henni ó-
næði, þegar hann kom í rúmið.
Samt gaf það atburðunum heim-
ilislegan og rólegan blæ, sem und-
vitund Marbles haföi ákveðið að
værj nauðsynlegur, en nú stjómað-
ist hann algerlega af undirvitund
sinni.
Frú Marble hafði skilið þá eina
eftir, og þeir heyrðu silalegt fóta-
tak hennar í herberginu fyrir ofan.
„Ég geri ekki ráð íyrir, aö neitt
ligg! á, úr því að þú ért glaðvær
ungur piparsveinn,“ sagði herra
Marble.
„Alls ekki“ sagði Medland, og sá
eftir þvi að segja það, áður en
hann hafið sleppt orðinu. Hann
haföj i rauninni enga löngun til
að láta sér leiðast lengur endalaust.
En með svari sinu hafði hann skyld-
að sig til aö vera kyrr í hálftima i
viöbót að minnsta kosti, og hann
reyndj að sætta sig viö tilhugsun-
ina.
í smástund náöi Marble aftur
fullri stjórn yfir sjálfum sér, og
hann átti i stuttri og hatrammlegri
baráttu gegn hinu öumflýjanlega,
sem eitthvert sterkara afl innra
með honum var aö neyða hann tfl.
I-Iann byrjaði að tala um peninga
Medlands — en það haföi þegar
farið í taugarnar á gesti hans,
hversu mjög hann skorti háttvísi
í þvi sambandi.
„Svo að nú bendir allt til þess,
að þú sért vel efnaður, ungur mað-
ur?“ sagöi hann meö uppgerðar
galsa.
,,Ég býst viö því,(‘ var svarað
stutt og laggott.
„Égi gerj ráð fyrir, að þú hafir
svolitiö afgangs til að leggja í
fyrirtæki?"
Það var óheppilegt aö orða þaö
svona, og það mistókst. Jafnvel
á skipinu höföu fleiri en einn kom-
ið til Medlands með hugmyndir
um, fljóttekinn gróöa, og honum
haföi tekizt aö sjá í gegnum þá.
Og svo margt fólk hafði fengið lán-
að peninga hjá honum, aö hann var
orðinn þreyttur og leiður á hinimi
gamalkunna gangi málsins. Med-
land ákvaö að binda enda á þessa
tilraun i eitt skipti fyrir öll. Þaö
gæti verið svolitið öþægilegt, en
það mundi spara honum óendanlega
mikil vandræði i framtiðinni. Hann
horfðj beint i augu Marbles.
WILTON TEPPIN SEM ENDAST OG ENDAST
EINSTÆÐ ÞJÖNUSTA! — KEM HEIM TIL YÐAR MEÐ SÝNISHORN. — TEK MÁL
OG GERIBINDANDI VERÐ^TILBOÐ YÐUR AÐ KOSTNAÐARLAUSU!
Daníel Kjartansson . Simi 31283

Vlö getum ekki búizt við því aö koma
mannætunum á övart, viö veröum aö fara
áöur en þeir koma aflur. Hvar töku þess-
ar hræöilegu skepmir þlg höndum? Hver
ert þö?
Ég er Tarzan ... Greystoke lávaröur.
£n nöfn skipta ekki ínáli núna... hins
vegar gerir fíöttinn það.
Tarzan, konungur frumskóganna. Ef
hann kemst að því, frú, hver við erum.
Uss...
„Nei,“ sagði lnnm. „Eg he£ éfbk-
ert til að leggja í fyrírtækL Ég er
harðánægður með þær raðstatfanvr,
sem faðir minn geröí, áður en harm
lézt. Ég á nægilega mikið af pen-
ingum og ekkj metra, og ég Jaat
það duga.“
Þetta geröj út am maitó nsogu
greinilega fyrir hvem og eína, eo
Medland til undnmar sýndi hena
Marble ekki nein merkj þess, aö
hann kæmist úr jafnvægL Metáaod
vissi þaö ekki en smána saman haiOÍ
hiö leynda a0 innra með Marble
aftur náð undirtökureum, og hafðá
þegar i stað byrjað að mufirfaöa I®
óumflýjanlega.
„Þaö cx iika gott,“ aagöi liama
Marble, og hvemig hann sagðí það
kom Medland til aö efast alvariega
um, að hinn iyrmefndi hef8t í
raun og vera verk3 aö þreifa fyrtr
sér eftir láni. „Það er steemt á-
stand rikjandi i viöskiptalifmu eins
og stendur. Ég mundi aífc ekki
kaupa verðbréf nuna. Hafðu bægt
uœ þig, og gættu aö þvi, sem þú
átt, það er kjörorö mitt núna œu
þessar mundir."
Hann sagðj þetta i aitLri einteEgni,
og Medland farmst sem tilfinningar
sínar i hans garö væru að hlýna.
Eins og málum var háttað átti
Medland það á hættu að fara aö
ímynda sér, að allir sem hittu hann
væra að reyna að hagnast á hans
kostnað, en þaö er imyndun, sem
þjáir marga auðuga menn, sem
hafa veriö efnaöir frá unga aldri
og þar af leiðandi „slegnir“ oC otft
Öruggasta leiðin til að virma traust
hans var aö sannfæra hann um hið
gagnstæöa, og það haföj herra
Marble næstum tekizt á þessum
fáu augnablikum.
Samræðurnar beindust að verð-
bréfamarkaðnum, og án þess að
talið beindist að Medland sjálfum,
en það var honum annars svo illa
við. Einhvers staðar innra með sér
bjö Marble yfir góðu fjármáhiviM,
sem honum hafði hingaö til ekki
tekizt að færa sér í nyt, eöa þá
verið of latur til þess. Medland
haföi erft viöskiptahæfileika sina
frá fööur sinum, skipamiðlaranum-
í fyrsta sinn þetta kvöld för hon-
um að finnast gaman. Hann lawk
úr glasi sínu án þess að hugsa
út i það — ákafinn kom -hornnn til
að gleyma þvi, að homnn hafði
akirei lærzt að meta vfekL
.■.-A'iwa