Vísir - 14.04.1969, Blaðsíða 9

^ÍSIR . Mánudagur 14. apríl 1969.
9
Teliið þér rétt, að ríkisstjórn-
in og Alþingi gripi í taumana
áður en til allsherjarverkfalls
kemur?
Pétur Einarsson, leikari:
Ekki áður, heldui aðeins ef 1
stórvandræða kemur. Ef verk-
fallið stendur t.d í viku án
nokkurrar glætu veröur aö taka
verkfallsréttinn af þeim.
Gylfi Hjálmarsson, prentari:
Það virðist ekki vera seinna
vænna áður en allt fer til
helv.
Hilda-Lis Siemsen, húsmóð-
ir: Verkalýðsforystan og at-
vinnurekendur ættu að vera
þess megnugir að semja áður
en til allsherjarverkfalla kem-
ur. Ef ekki þá held ég, að rík-
isstjórnin eigi að blanda sér i
málin.
Hjörtur Nielsen, kaupmaður:
Þ.tta er mikið vandamál, en
eitthvað veröur bersýnilega að
gera, ef samningar takast ekki.
Það er þó neyðarúrræði, ef rík-
isstjórnin grípur ' taumana, en
það veröur hún auðvitaö að
gera, ef allt fer úr böndunum.
Ingimar Sigurðsson, laganemi:
Það gæti verið æskilegt, að hún
gerði það þó aö slíkt sé miður
heppileg lausn. En ríkisstjórnir
mega alls ekki líta á slíkt sem
algiida reglu við lausn vinnu-
deilna.
Kjartan Guiijónsson, listmál-
ari- Nei Það er dálítið hæpið.
að Idggiafarvaldið gripi num
um of fram fyrir hendur á verka-
lýðsfélögunum, þegar þau leita
réttar síns.
V)
er framtíðar-
markaður okkar“
- segja ungir og bjartsýnir menn, sem eru aö hefja framieiðslu á gærupeisum fyrir eriendan markað
- ■■■—■■ ■ .i .. ................. _. .. ■■■ ■; ■■■ .. :. " "*> ■’ -‘I —-zrr^rr-:r.-r, ■- ■■■ .■
• Ekki er það alveg úti-
lokað að einhvern tíma
í framtíðinni skarti
heimskonur íslenzkum
stássflíkum á viðhafnar-
stundum © E. t. v. verð-
einhvers staðar innan á
glæsilegum pelsum film-
stjamanna að finna ör-
smátt merki, þar sem
getur að líta: „Made in
Iceland“ • Alla vega
hafa íslendingar nú stig-
ið fyrstu skrefin til þess
að þetta megi verða •
í þrengingum okkar
vegna fallandi markaða
og aflatregðu hafa ís-
lendingar allt í einu far-
ið að hugsa um mögu-
leikana á öðrum sviðum.
jyjörgum þykir það blóðugt að
senda skipsfarma af saltsíld
til Svíþjóðar, þar sem Svíar
magna verðgildi síldarinnar upp
margfaldlega Sama er um sölu
á söltuðum gærum að segja, þar
er gott hráefni selt úr landi, —
en fram til :ssa hafa íslend-
ingar aðallega selt hráefni úr
Iandi, — hér hefur ríkt hálfgert
veiðimannaþjóðfélag að margra
dómi, en iðnaöur átt ákaflega
erfitt uppdráttar.
Árlega er slátrað um 860 þús.
fjár á landinu c megnið af
gærunum selt til Svíþjóðar, Pól-
land, Finnlands og Þýzkalands,
en þar eru gærurnar í miklum
metum og unnir úr þeim m. a.
skór, sem við kaupum aftur til
landsins, gærupelsar í Svíþjóð
svo eitthvað sé nefnt.
Þessi fyrstu skref til að kynna
hvað íslendingar geta gert voru
framtak nokkurra ungra manna
í Reykjavík og reyndar nokk-
urra búfræðiráðunauta, sem
unnið hafa stórmerkilegt starf
við að kynbæta fé I því skyni
að fá fram góðar gærur til
framleiðslu á pelsum.
Hér á landi eru aðeins 2
feldskerar starfandi Sútarar
eru fáir og aðeins einn ungur
ma*- sem vinnur að því að
ná fram nýrri :rð, og fin., i
upp nýjar vinnsluaðferðir. Þess-
ir menn eru Steinar Júlíusson,
feldskpri op Áseeir Nikulás-
son. sútari Þeir hafa nú ásamt
þriðja manni sem kemur úr
viðskiptalffinu. Herði Sveins-
syni, sem rekur prjónastofu
Önnu Þóröardóttur, ákveðið að
stofna til fvrirtækis og freista
:funnar á þessum n<fja mark-
aði
,,Þessi vara er í tízku. — og
verður alltaf ! tízku“ sagði
Steinar Júlíusson við okkur
þegar við heimsóttum hann ný-
lega í vinnustofu hans, sem er
enn sem ’• mið er til hús' 1
þvottahúsi fjöls! /ldu hans f
fjölbýlishúsi f Álftamvrarhverfi.
Við ófullkomnar aðstæður og
PÁLÍNA JÓNMUNDSDÓTTIR sýnir hér íslenzkan pels! Myndin er tekin í höggmyndagarði
Ásmundar Sveinssonar við eina af myndum listamannsins.
án viðbótar starfskrafta situr
Steinar ásamt félögum með
pöntun frá því á fatakaupstefn-
unni I Kaupmannahöfn upp á
500 gærupelsa frá hollenzkum
kaupmanni.
Þeif félagar eru þó bjartsýnir
á a hægt verði að afgreiöa
þessa pöntun á tilsettum tíma,
en vita jafnframt að hægt er að
fá fleiri og stærri pantanir er-
lendis frá!
„Það er hægt að fá pantanir
frá Evrópu eins og þessa, —
en þó teljum við að Ameríka
sé okkar viðskiptaland I þessu
tilliti, markaður, sem e.t.v.
gæti stundum orðið of tröllauk-
inn til að við '>ætum fullnægt
honum. Nú þurfum við bara
betra húsnæöj og stærra, og
auðvitað fjármagn til að hefja
reksturinn“. sögðu þeir félag-
arnir Steinar og Ásceir.
Þeir félagar hafa mikla trú
á að hér sé hægt að fjöldafram-
leiða gærupelsa enda þótt starfs-
krafturinn sé ekki enn þjálfaður
í meðferðinni á ;ærum eða að
sníða þær í pelsa, sem er mjög
vandasamt verk.
Mjög athyglisvert er að fylgj-
ast með því hvernig unnið hefur
verið að þessum raálum undan-
tarin ár. Búfræðingar á Hvann-
eyri og Reykhólum hafa unnið
geysimerkilegt starf og gera
enn, einkum þeir Ingi Garöar
Sigurðsson, bústjóri á Reyk-
hólum og Stefán Aðalsteinsson,
ullarsérfæðingur í rannsóknar-
stofu Iandbúnaðarins.
I sútun hefur Ásgeir Nikulás-
son hjá Sláturfélagi Suðurlands
unnið að bættum aðferðum og
náð miklum árangri og góöum.
..Aðferöirnar eru hálfgildings
hernaðarleyndarmál“ segi. Ás-
geir, en allt miðast að þvi aö
létta gærurnar, þannig að flík-
urnar verði léttari-Qg Þægilégri,
Þegar sænskur gærupels er bor-
inn saman við fslenzkan sést
munurinn sá íslenzki er mikluro
mun léttari. Þetta atriöi er mjög
veigamikið í sambandi við sölu
Áferðin á þeim íslenzku er og
öll önnur, pelsinn mun mýkri
og fallegri fyrir augað. Hárið
er mjög „lifandi“ í íslenzku
pelsunum eins og sjá má, þegar
blásið er á feldinn“.
Steinar Júlíusson segir ókk-
ur að venjulega fari 6 — 7 gærur
i pels, eða sem svarar 30 ferfet,
í hráefni fari þvf 4500 til 4800
krónur. Útflutningsverð á pels-
inum verður hins vegar 11 — 12
þús. krónur, söluverð erlendis
miklum mun hæra.
Þeir félagar kváðust og hafa
mikinn áhuga á íslenzkum
minki, verð á minki færi stöö-
ugt hækkandi, islenzki stofninn
væri og sérstaklega fallegur, þ.
e. villiminkurinn. Greinilegt
væri að hér væri hægt að reka
minkarækt með gdðum árangri.
- Jbp —