Vísir - 17.05.1969, Blaðsíða 8

8
V í S IR . Laugardagur 17. maí 1969.
VISIR
‘^aefandi: RevKjaprent h.t.
Pramkvæmdastjöri Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
AOstoðarritstjóri: Axel Tborsteinson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjómarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingar: Aflalstræti 8. Slmar 15610 11660 og 15099
Afgreiðsla: Aflaístræti 8. Simi 11660
Ritstjóm: Laugavegi 178. Simi 11660 (5 linur)
Áskriftargjald kr. 145.00 4 mánuði Innanlands
r lausasölu kr. 10.00 elntakið
Prentsmiöia Visis — Edda h.f.
Úrelt löggjöf
í útvarpsumræðunum frá Alþingi s.l. miðvikudag
sagði Bjarni Benediktsson forsætisráðherra, að ekki
yrði komizt hjá að endurskoða vinnulöggjöfina. Hún
væri nú orðin 30 ára gömul, sett 1938, og því eðlilegt
að margt væri nú orðið mönnum ljósara en við þá
frumsmíði.
Um þetta ætti ekki að þurfa að deila. Vinstri stjórn-
in taldi meira að segja þörf á breytingum, þótt ekkert
yrði úr, og mætti því gera ráð fyrir að núverandi
stjórnarandstæðingar séu a. m. k. sumir enn sama
sinnis. Hitt er svo annað mál, að skoðanir eru eflaust
skiptar um, hvernig breyta skuli. Kommúnistar yrðu
trúlega andvígir breytingum, sem drægju úr verkfalla-
faraldrinum, en hann er að dómi flestra ábyrgra
stjórnmálamanna og efnahagssérfræðinga mesti
þrándur í götu þess, að heilbrigður efnahagsgrund-
völlur verði skapaður. Þetta er t. d. skoðun Wilsons
hins brezka, sem nú er að reyna að fá setta löggjöf
til að sporna við hinum tíðu verkföllum þar í landi,
sem tvímælalaust hafa verið einhver mesti bölvaldur
í efnahagslífi Breta á síðari árum.
Það er athyglisvert, sem forsætisráðherra benti
einnig á, að í Vestur-Þýzkalandi, þar sem efnahags-
legar framfarir hafa orðið meiri á síðari árum en í
nokkru öðru landi, eru verkföll því nær óþekkt fyrir-
bæri frá stríðslokum 1945. Þýzkir verkalýðssinnar
viðurkenna að þessi velgengni sé fyrst og fremst
vinnufriðnum að þakka og sama segja sænskir jafn-
aðarmenn, en Svíum hefur einnig tekizt að forðast
verkföll um alllangt skeið, enda velgengni þeirra
aldrei meiri.
Það er staðreynd, að allir tapa á verkföllum. Hvað
skyldi verkafólkið t. d. hafa tapað miklu á verkföll-
unum 1955? Til þeirra má rekja suma mestu erfiðleik-
ana, sem þjóðin er að glíma við núna. Kauphækkan-
irnar, sem fólkið fær, þegar þessum ófögnuði loks
linnir, eru oft ekki nema brot af því, sem það hefur
tapað, og verða auk þess fljótlega að engu vegna
hækkaðs verðlags og aukinnar dýrtíðar, sem af þeim
leiðir. Þetta hefur verið að gerast hjá okkur íslend-
ingum meira og minna síðasta aldarfjórðunginn. Og
eftir hverja verkfallsöldu hefur enn sigið á ógæfu-
hliðina. Þegar þar við bætist svo aflabrestur og gífur-
legt verðfall á útflutningsafurðunum, eins og tvö und-
anfarin ár, hljóta allir að sjá hver endirinn verður,
ef ekki er snúið við á þessari ógæfubraut.
Kommúnistar og fylgifiskar þeirra vita þetta eins
og aðfir. og forustumenn Framsóknarflokksins fara
ekki í launkofa með þá skoðun sína, þegar þeir eru
í ríkisstjórn. Ekki telja heldur lærifeður íslenzkra
kommúnista, Rússar, verkföll æskileg. Þau eru þar
bönnuð að viðlagðri þyngstu refsingu, og mun þó vel-
sæld almennings austur þar ekki meiri en svo, að
væri það á íslandi, mundu kommúnistar telja ærna
ástæðu til verkfalla.
Sovézk-kínverska
á róðu rssty rjö Idi n
■ I áróðursstyrjöldinni sov-
ézk-kinverksu er skammt
milli frétta um tilkynningar, þar
er annar aðilinn leggur allt út á
versta veg fyrir hinum og ekkl
spöruð stóryrðin, og svo er gold-
ið í sömu mynt.
En inn á milli koma þó stund-
um fréttir, sem eru öðruvísi
og fram settar án vígorða og án
þess að látið sé glamra I sverðs
hjöltum. Þafl var til dæmis til-
kynnt í Peking nýlega ósköp
blátt áfram og umbúða- og áróð
urslaust, að Pekingstjórnin gæti
fallizt á aö ræöa við fulltrúa
sovétstjórnarinnar um eftirlit á
fljótum á landamærum Kína og
Sovétríkjanna í Asíu. Skömmu
áður var þó engu líkara en að
til styrjaldar gæti komið í Aust-
ur-Asíu út af átökunum við
Yussurifljót.
Fréttasérfræðingum þykir aö
vonum erfitt að átta sig á horf-
unum. Þeir vita, að margt er
blásið upp í áróðursskyni — og

numar fréttir sennilega beinlín-
is uppdiktaðar til áróðurs, en
sérfræðingar telja þó mikla
hættu fyrir hendi, þótt hún sé
stundum minni en ætla mætti af
fréttum.
1 fréttum bandarískrar frétta-
stofu er gerö grein fyrir að kalla
stöðugum áróðursgreinum í sov
ézkum blöðum, en frá meginefni
þeirra er svo greint í útvarpi og
sjónvarpi.
I greinunum að undanförnu er
Mao talinn hafa miðað allt við,
að hann geti ráðið hver eigi aö
erfa ríkið — hann sé að koma
á einrasðisfyrirkomulagi, sem
hafi herinn að bakhjalli.
Blaðið Kranskaja Zvesda, blað
landvarnaráðuneytisins, segir
Mao hafa hervætt alla þjóðina,
og flutt milljón skólafólks, til
þess að vinna þar gegn hugsan-
legri byltingu.
I grein í blaðinu segir, aö
„menningarbyltingin" hafi verið
stórkostleg æfing fyrir allar
greinar landvarnanna undir
„langvinna styrjöid og heims-
styrjöld".
1 blaðinu segir, að Mao stjómi
Iandinu með herinn að bakhjalli,
æðsta vald ásamt Mao hafi hem
aðamefnd miðstjórnarinnar, og
hafi slík hervæðing alls þjóð-
félagsins sem nú á sér stað,
aldrei átt sér stað fyrr. Verka-
menn, verksmiðjur og verzlanir,
allt er hluti af kerfinu, að ó-
gleymdum skólum og félögum.
Flokksþingið lagði blessun sína
yfir þetta, löghelgaöi „persónu-
legt veldi“ Maos og að Lin Piao
landvarnaráðherra verði eftir-
maður hans og arftaki — en
þessar „konungserfðir“ hafi
ekkj verið „nefndar“.
Þá er því líka haldið fram,
að Maoistar taki sovézk vopn
ætluö Norður-Vietnömum, til
þess að berjast við andstæðinga
sína.
Sem dæmi um sovézkan áróð
ur upp á síökastið er tekið að
Komsomolskja Pravda, blaö
Mao — „einvaldiskonungur“.
mæraliðsins hafi 200 manns,
þeirra meðal konur og böm, beð
ið bana.
Og austur í Kína spáir blaðið
„Rauði fáninn“ því að núverandi
vaidhöfum Sovétríkjanna verði
steypt af stóli. í helztu blöðun-
um í Peking eru birtir úrdrættir
úr grein Rauða fánans þar sem
segir að breiðfylking sovézku
þjóðarinnar muni einn góðan
dag rfsa upp og steypa hinum
Samkvæmt fyrirmælum kínverskra valdhafa hefur straumi
kínversks skólafólks f bæjunum verið beint til sveitanna, til
þess að það komist þar í snertingu við þjóðlífið, og tilgang-
urinn einnig, að því er tilkynnt er, að skilningur aukist við
kynnin og samstarf. Myndin er af kínverskum kvenstúdent
að störfum uppi í sveit.
æskulýðsfylkingarinnar segir, að
hermenn séu nú sendir inn í
barna- og dagheimili til þess að
hjálpa til við uppeldið á krökk-
unum.
Þá er því haldið fram, að það
þurfi ekki að vekja neina furöu
að straumi 20 milljóna skóla-
nemenda við framhalds, mennta-
skóla og háskóla, hafi verið
beint út um sveitimar — 20
milljónum manna til þess að
starfa meðal bænda — því að
stjórnin hafi alltaf óttazt mest
andsp.yrnu frá menntuðu stétt-
unum.
Literaturnaja Gazeta ræðir at-
burð þann, sem átti sér stað 29.
marz 1962, er skotið var á 200
manns sem revndu að flytja frá
Sinkiane til Sovétríkjanna. I
þessu blóðbaði kínverskra landa
borgaralegu fasistísku stjómar-
herrum og hinum sovézku endur
skoðunarstefnumönnum . (revis-
ionistum) og „höggva hendumar
af þeim áróðursdjöfli er þeir
hafi magnaö“.
S.l. mánudag kom frétt frá
Moskvu, sem var birt á forsíð-
um margra heimsblaða og fyrir-
sagnaletrið ekki af smærra tag-
inu. Fyrirsagnir vom t. d.: Kína
leggur undir sig sovézkt land-
svæði. Þúsund manna lið sent yf
ir landamærin frá Sinkiang inn í
Kazalhstan og lagði undir sig
36 ferkm lands. Þetta átti að
hafa gerzt 3. maí, um sama leyti
og Pekingstjómin féllst á að
ræða við sovézka fulltrúa um
eftirlit á fljótum á landamærun
um. — En lítið hefur frétzt um
þessa innrás síðan.