Vísir - 22.07.1969, Page 9

V1SIR . Þriðjudagur 22. júlí 1969,
9
Hvernig brást fólk við?
— Fjöldi manna fylgdist með lýsingu á
lendingunni á tunglinu
0 Um þaö bil einn fimmti hluti mannkynsins mun hafa
fylgzt meö fyrstu skrefum manna á mánanum fyrir
tilstilli sjónvarps. — í Reykjavík mátti víða sjá ljós í glugga
aöfaranótt mánudagsins. Fólk beiö í andakt eftir fréttum
af þessu sögulega atviki. Og þó að íslendingar búi ekki svo
vel að geta tekið á móti sjónvarpssendingum frá tunglinu,
þá huggaöi fólk sig við að hlusta á rödd tunglfaranna, sem
oft á tíðum heyröist furðu greinilega í útvarpinu, og lýsingar
þeirra Hjálmars Sveinssonar og Páls Theodórssonar.
Mönnum verður að sjálfsögöu misjafnlega um slíka stór-
atburöi. Vísir kannar lítillega í dag viðhorf nokkurra manna
til lendingarinnar og hvernig þeir brugðust viö.
Halldór Laxness:
Það síðasta, sem ég
myndi yrkja um.
TJalldór Laxness, skáld á
Gljúfrasteini, varð fyrstur
fyrir svörrnn.
— Ég fylgdist með þessu jú,
eins og hvurjum öðrum fréttum,
sagði hann.
— Haldiö þér að þessi at-
burður eigi eftir að tákna þátta-
skil í sögu mannkynsins?
— Ég skil ekki almennilega
þá spurningu. Ég skil ekki þetta
vandamál sem þarna er á
ferðinni. — Það má segja að
fundur Ameríku hafi breytt sögu
mannkynsins, vegna þess að
fólk flutti þangað, en ég veit
ekki fyrir hvem þetta hefur
þýðingu. Mér finnst auðvitað
blessunarlegt að mennimir skuli
hafa lent þama óskaddaðir.
— Þess verður víst langt að
bíða, því miður. — En þetta er
afar merkilegur áfangi. — Og
sem sagt menn hljóta aö fyllast
aðdáun, og þá ekki sízt viö flug-
stjórnarmenn.
Hjörtur Halldórsson:
Kom ekkert á óvart.
— Tú, ég hafði skrúfað frá
" viðtækinu, sagði Hjörtur
Halldórsson, menntaskólakenn-
ari, þegar Vísir hringdi til
hans og spurði hann, hvort
hann hefði fyigzt með lýsingu
á lendingu manna á tunglinu,
— Hvað kom yður mest á ó-
vart við þennan leiðangur til
tunglsins?
— Það kom mér eiginlega
ekkert á óvart, ég bjóst alltaf
við aö þeim myndi takast þetta.
Um vísindarannsóknimar, sem
gerðar em við þetta tækifæri,
getur maður ekkert sagt, slíkt
verður að bíða betri tíma.
Ég hélt að flugtakiö myndi
verða miklu erfiðara hjá þeim
en lendingin, en það virðist
ekki ætla að verða, sagði Hjört-
ur.
Annars er merkilegt, hvaða
hugmvndir fólk hefur um þetta.
Ég hef talað við tvo eða þrjá,
sem ímynduðu sér að þeir hefðu
svifið niður í fallhlíf eða eins
konar svifflugu niöur á tunglið
og reiknuðu þá með að þar
væri loft. — Þetta væri líklega
allt mun auðveldara ef það væri
þarna fyrir hendi.
Garðar Svavarsson:
Vandi að fara með
mátt sinn.
— Tjetta er stórkostlegt afrek,
sagði séra Garðar Svav-
arsson, sóknarprestur í Laugar-
nesi. Eflaust verða þetta talin
— Kynni þetta þá ekki að
hafa einhverja þýðingu fyrir
skáldin?
— Kannski. Það er skemmti-
legt ef mennimir hafa lagt á sig
þennan tortúr fyrir skáldin. Ég
er ekki skáld, en væri ég skáld,
þá væri þetta það síðasta, sem
ég myndi yrkja um.
Agnar Kofoed-Hansen:
Langt að bíða tunglferða
frá íslandi.
— Maöur fyllist aðdáun á
tækninni og svo hæfni
þeirra einstaklinga, sem að
þessu stóðu, bæði þeirra í tungl-
ferjunni, í geimfarinu og allra
annarra, sem aö þessu unnu
bæði í Houston og annars staðar,
sagði Agnar Kofoed-Hansen
flugmálastjóri. — Þaö er stór-
kostlegt að þetta, sem fyrir fá-
um árum virtist svo ótrúlegt,
skuli nú hafa gerzt.
— Haldið þér að íslenzk flug-
málastjórn eigi í framtíðinni eft-
ir að skipuleggia re^lubundnar
ferðir til tunglsins?
en hann er kunnur af fróðleik
sínum um mánann og allt, sem
að honum lýtur.
mikil tímamót í sögu mannkyns-
ins. — En hvort þaö verður
manninum til gæfu? — Það er
svo annað mál. — Auðvitað
vonar maöur hið bezta um
framhaldið á þessu.
En sem sagt, maöur stendur
agndofa frammi fyrir þessu af-
reki. Þetta er svo stórbrotið.
Björn Þórhallsson:
Ýtlr undir tækni-
dýrkunina.
— Mér tinnst Þetta feikilega
merkilegt tækniafrek,
svaraði Björn Þórhallsson, við-
skiptafræðingur, þegar blaða-
maöur Vísis stöðvaöi hann á
fömum vegi og innti hann eftir
því, hvað honum fyndist um
lendingu mannsins á tunglinu.
— En ef til vill ýtir þetta of
mikið undir þá tæknidýrkun,
sem mér finnst á leiðinni að
verða of mikið ríkjandi. Það er
ekki síður æskilegt, að hinn
andlegi þroski fylgdi jafnvel
eftir.
— En annars þykir mér öllu
þessu kapphlaupi um geiminn
vera bezt lýst með orðinu
,,Showbusiness“.
— Þú vaktir þó og fylgdist
með lýsingu útvarpsins um
nóttina?
son, verzlunarfulltrúi, spumingu
blaðamannsins.
— Og hvernig fannst þér?
— Merkilegt auðvitaö, en eitt
fannst mér einkennilegt við
lendinguna. Það var, að þrátt
fyrir alla þá nákvæmni, sem
ferðin annars einkenndist af, þá
var punkturinn, sem þeir áttu að
lenda á GRÝTTUR. En rétt við
hliðina var auður blettur, að því
er virðist. — Þetta þótti mér
einkennilegt.
— Jú, ég vakti, en var þó ein-
hvern veginn ekki ýkja mikið
spenntur, því þeim hafði gengið
allt svo vel fram að þvf, aö
maöur sá ekki ástæðu til þess
að halda annaö en framhaldið
mundi ganga eftir því.
Jón Hjaltason:
Áhorfendur einnig
þjálfaðir.
—/i'
" spenntur, en þó kannski
ekki eins mikið og efni stóðu
til, sagði Jón Hjaltason, fram-
kvæmdastjóri, þegar spurning
dagsins var lögð fyrir hann.
— Það var nefnilega búiö að
þjálfa okkur áhorfendur í okk-
ar hlutverkum jafnvel og geim-
farana í þeirra.
— Hvað áttu viö?
— Það var búið aö miðla okk-
ur svo af upplýsingum um,
1 Tú, ég' váfeti' ogu Var mikið:
hvemig þetta mundi allt ganga
fyrir sig — og það virtist allt
rætast svo maður var orðinn
viss um, að eftirleikurinn færi
á sama veg.
Steinn Lárusson:
Svo f jarlægt.
— Tú, jú, ég vakti. Ekki
" vantaði það! Hálftíma
í viðbót og hálftíma í viðbót ...
þetta dróst nokkuð fram eftir
nóttinni, svaraði Steinn Lárus-
.
: ,
— Þú hefur auövitað beðið
með öndina í hálsinum þenn-
an tíma, sem þú vaktir?
— Þetta var manni einhvem
veginn svo fjarlægt, að jafnvel
meðan ég beið og hlustaði á
lýsinguna á lendingunni, þá var
ég aldrei gripinn af réttri
stemmningu atburðarins.
Einar Jónsson:
Kannski daglegt í
framtíðinni.
— Tú, ég vakti þar til þeir
" voru báðir komnir út,
sagöi Einar Jónsson, múrara-
meistari þegar blaðamaðurinn
lagöi spurninguna fyrir hann.
— Mér fannst verjandi í þetta
hluta nætur, því enn er þetta
ekki daglegur viðburður, þótt
það kannski verði þaö í fram-
tíðinni. — Og mér fannst þetta
stórkostlegt.
. ÉÍÍIIÍI