Vísir - 11.08.1969, Blaðsíða 9

VÍSIR . Mánudagur 11. agúst u69,
9
Sigmar Pétursson, veitingamaður í meira en 10 ár.
ég fengizt við veitingahúsrekst-
ur í mörg ár og er ég hugsa
um bernskuheimili mitt í Breið-
dal á Austfjörðum, þá sé ég, að
þetta er mjög ólíkt líf. Þó held
ég að veitingamennskan sé mér
í blóð borin Heimili mitt lá í
þjóðbraut og þar kom margur
gesturinn Starfið krefst þess að
ég sé hér á vinnustað mikinn
hluta sólarhringsins. Það var
stundum að ég rétt kom heim
bauð góðan dag skipti um föt
og hljóp síðan aftur. Þetta hef-
ur nú breytzt svolítið. Kona
mín, Þórdfs Ríkharðsdóttir, er út
lærður þjónn og hjálpar mér
mikið með starfið. Ég get sagt
það svona til gamans, að
hún hefur meiri tekjur en ég.
Hún vinnur á bamum og ég rek
veitingahúsið. Eins og gefur að
skilja mótast okkar heimilislíf
talsvert af þessu starfi okkar.
Og þess vegna segi ég að þetta
er ekki fyrir aðra en þá sem
hafa áhuga á faginu.
Og auövitað þarf ekki að taka
fram að oft koma fyrir skemmti
>»
,Eg vil næturklúbb en
ekki b j
ormn
— segir Sigmar í Sigtúni i viðtali um veitingahús
ÞAÐ ER FÁTT, sem er jafn háð öllum sveiflum
í þjóðfélagsinu og veitingahúsrekstur. Meira að
segja veðrið getur haft sín áhrif í þessu sambandi.
Á veitingastaðina kemur alls konar fólk og þar get-
ur allt gerzt. Hér kemur flest fram, kurteisi, áfeng-
islöggjöfin, næturklúbbar, menning þjóðarinnar og
fleira það, sem einn mann snertir. Það er því fróð-
legt að skyggnast á bak við og heyra álit þeirra,
sem að baki standa. Vísir sneri sér í þessu tilliti
til Sigmars Péturssonar í Sigtúni og hann hafði
frá ýmsu að segja.
mun fágaðri nú. Hér koma líka
erlendir ferðamenn og setja þeir
svip á. Það hefur verið sérstak
lega mikið af þeim f sumar. En
gallinn er aðeins sá að það er
ekki gert nógu mikið til þess
að halda þeim í landinu eins
og aðrar feröamannaþjóðir gera.
Til dæmis þegar hér liggja
skemmtiferðaskip þá kemur á-
ætlunarbíll að hafnarbakkanum
ferðamönnunum ekið eitthvaö
upp í sveit og síðan á hafnar-
bakkann aftur. Litið virðist þvf
vera aðhafzt til þess að fá þessi
skip til að vera hér um kyrrt
í nokkra daga og skoðárþ*áö! sefti
þjóð og land hafa upp á -að
bjóða. Aftur á móti fara ýmsir
skemmtikraftar um borð í skip
in og koma þar fram. Mest eru
þetta karlakórar, glímuflokkar
og anriað það sem einkennir
okkar þjóð. Þetta er nú allt á-
gætt, en betra væri þó ef það
fengi sína skemmtun í landi.“
„Eins og ég sagöi fyrr þá hef
leg atvik, sem hægt er að minn
ast lengi, Það var til dæmis á
nýársdaginn 1965 að ég lék á
harmonikku hér í húsinu til
þess að fá fólkið til að dansa.
Þannig stóð á að hljómlistar-
menn voru í verkfalli og mörg
húsin urðu því að reyna að nota
grammófóna f staðinn. Þetta
reyndi ég líka en ekkert gekk.
Fólkið vildi bara hreint ekki
dansa. Þetta var allt komið í
mesta óefni. Ég tók því gömlu
harmonikkuna mína og gekk
upp á svið og spurði fólkið,
hvort það kærði sig um að
heyra f þessu. Nú það skipti eng
um togum aö fyrstu tónarnir
voru rétt farnir úr hljóðfær'nu
þegar gólfið fylltist af fólki. —
Margir hafa síðan sagt mér að
þetta hefði verið alveg sérstak-
lega skemmtilegt kvöld.
Um rekstur veitingahúsa al-
mennt mundi ég vilja segja, að
mér finnst þeim full þröngur
stakkur skorinn. Á ég þar aðal-
lega við lokunartíma. Húsin
verða að loka kl. 1 eftir mið-
nætti en það þykir nú ekki
framorðið hjá íslendingum. —
Síðan er það, sem enn verra
er og það er þetta svokallaða
þurra miðvikudagskvöld. Hér
koma oftlega útlendir ferða-
menn, jafnvel um hádegið og
vilja komast á barinn. Þeir reka
heldur en ekki upp stór augu,
er þeir heyra að allt sé lok lok
og læs á miðvikudögum".
„Veitingahús eru fyrirtæki,
sem afla gjaldeyris inn f landið
þjóðinni algjörlega að kostnaðar
lausu. Það er því eilítið furðu-
legt að sumir skuli lfta á þetta
sem bagga og sjái enga ástæðu
til að hlynna að þessum stofn-
unurn."
Sigmar tekur nú að segja frá
ýmsu í sambandi við húsið sjálft
og rekstur þess. Greinilegt er
aö hann fylgist vel með rekstr-
inum og lætur sér annt um að
allt fari sem bezt fram. Hann
hefur nú komið með ýmsar nýj
ungar og dugir þar að nefna
dansmeyjamar sem hafa aukið
aðsóknina mjög mikið. Til þessa
tíma hefur þetta verið eins kon
ar bannvara hér á landi. En nú
hefur Sigmar brotið fsinn og á
sennilega margt eftir að sigla
í kjölfarið.
((
11 .áfefnvaís Blcri Jú’< öq ■ . x
„Eg er smeyk við
íslenzka áhorfendur
— sagdi dansmærin Harriet Bond
„J>að er ekki fyrir nokkurn
mann að standa f þessu
nema hann hafi gaman af“,
sagði Sigmar. „Þetta er starf,
sem bæði þarf að sinna að nóttu
og degi. Og ekki er hægt að
segja að ágóðinn sé það mikill,
að hægt sé að benda á þetta sem
örugga tekjulind eins og marg
ur heldur Það eru ótrúlegustu
snúningar í sambandi við þetta.
Ég hef nú starfað að þessu milli
10 og 15 ár og bæði haft ungt
og fullorðið fólk, og bæöi vín-
veitinga og vínlaust hús. Ég
verð nú að segja að mér hefur
líkað heldur betur viö að reka
vínveitingahús. Það er nefnilega
mín reynsla að því frjálsar, sem
farið er með áfengið, þeim mun
betur kann fólk að fara með
það. Það er mín skoðun að ekki
sé nóg að lækka áfengislögaldur
inn niður í 20 ára, heldur ætti
að setja hann niður í 18 ára eins
og er í öðrum löndum. Það hefur
marg sýnt sig þar að fólk kann
betur meö -ið fara þannig að það
verði mönnum til ánægju. En
síöan er annar galli á gjöf Njarð
ar í þessu sambandi. Hann er
sá, að nú er áfengistakmarkið
20 ára en inn í veitingahúsin
má hleypa 18 ára fólki Hvemig
á að vera hægt að sjá um að
þessir yngstu gestir fái ekki veit
ingar sem til staðar eru í hús-
inu?“
„Ekki held ég að bjórinn geti
leyst áfengismál íslendinga og
er ég þvf algjörlega á móti flutn
ingi á honum hingað. Ég er
hræddur um að hann minnkaði
ekki drykkjuskapinn, hefði jafn
vel gagnstæð áhrif. Aftur á móti
hef ég ekkert á móti þvi að
næturklúbbur sé rekinn hér i
borginni. En auðvitað þyrfti það
að vera lögleg stofnun, sem borg
aði sína skatta og stæði fullkom
Iega í skilum við þjóðfélagið.
Ég segi næturklúbb þar sem
mér finnst, að það hljóti að
vera nægilegt flesta daga vik-
unnar. Um helgar mættu þeir
ef til vill vera tveir. Og þætti
mér ekki óeölilegt, að veítinga
húsin skiptust á um að hafa op-
ið hús á nóttunni. Þetta Ieysti á
reiðanlega mörg vandamál. Það
er löngu vitað að fólk sem er að
skemmta sér er ekki alltaf til-
búið að hætta þó að klukkan sé
búin að slá eitthvað visst mörg
högg. Þetta kæmi sennilega eitt
hvað í veg fyrir að fólk geri 6-
næði í heimahúsum og létti auk
þess starf lögreglunnar."
„Annars höfum við aldrei
vandræði af fólki eftir skemmt
anir. Það gengur yfirleitt allt
eðlilega fyrir sig þegar það fer
út úr húsi. Vil ég meina, að
veitingahúsmenningu íslendinga
hafi farið mjög mikið fram á síð
ustu tuttugu árum. Það má
þakka við að fólk er farið að
meöhöndla vin á annan hátt en
áður. Þetta er allt svo mikið
eðlilegra. Það þótti bara fínt
hér fyrrum að vera fullur og þá
var mun meira um ryskingar
Yfirleitt er framkoma fólksins
........._ . -----------------------...............
Dansmærin Harriet Bond kann vel við Ísíand, en ekki rign-
inguna.
„'É’g er hálf hrædd við íslenzka
áhorfendur," sagði dans-
mærin Harriet Bond eftir að hún
hafði komið fram á föstudags-
kvöldið, en það var í annað sinn,
sem hún kom fram í húsinu. „Ég
hef aldrei sýnt fyrir svona unga
áhorfendur fyrr og það sem
gerir mig smevka er, að þeir
blfstra og hrópa á meðan á dans-
inum stendur. Þessu hef ég aldr-
ei vanizt áður. Ég hef sýnt út
um allt f heiminum og ég verð
að segja, að rrér líkar mjög vel
héma, nema hvað það rignir 6-
skaplega mikið. Fólk er hér
mjög vinsamlegt og stúlkumar
eru sérstaklega fallegar. Margt
er hér skrítið, til dæmis hvers
vegna hundar em ekki hér, fólk
verður að fara í bað áður en það
fer í sundlaugina og þið drekkið
mjólk með matnum. Hér gerist
sennilega ekki margt, svo það
hljóta að vera jól hjá blaða-
mönnum, þegar stórglæpur er
framinn. Allt er þetta nýtt í mín
um augum.“
„Ég er leikkona jafnframt
þessu starfi tg hef teiknað og
valið alla „effekta" með dans-
inum sjálf. Ég kem frá London
og Sigmar náði í mig í gegnum
umboösmann sem hefur margar
sýningarstúlkur á sínum vegum.
Ég verð hér út ágúst, en fer síö-
an til Rhódesíu. En áður en ég
fer 'ætla ég að kaupa mikiö af
gæruskinnum, því að þau eru
svo. ljómandi falleg. Hver veit
nema ég kalli mig fsdrottning-
una héðan í frá.“