Vísir - 13.08.1969, Síða 9

V1S IR . Miðvikudagur 13. ágúst 1969.
Þá var ég í vitleys-
Þorbjörg Árnadóttir, afgreiðslu-
stúlka: „Ég veit ekki, því að ég
hef engan áhuga á að sjá hað
enda er það ekki gott.“
unm eins og
ö
Guðr.iundur Sigmundsson, af-'
greiðslumaður: „Ég er án'v?gður
og helzt vildi ég fá Kefiaviltur- Á
sjónvarpið líka.“
Ragnar Alfreðsson, söiumaður:
„Já, það er ég, en dagskráin
mætti vera lengri og betri.“

i
Magnús Ólafsson, læknir: „Ja,
ég horfi nú svo lítið á sjónvt. p
en það er ágætt að fá fréttim-
ar.“
□ Það kannast allir við
Manga Guðjóns. Hann
ólst upp í Hraununum
og rak féð upp af flúðun-
um þar sem nú standa
hafnarmannvirki
Straumsvíkur. Stundum
fer ég með honum út að
aka.
„Ég er búinn að bíða eftir
þér í kiukkutíma. Það er svo
sem allt i lagi, en hann Ágúst
er með mér og þarf að komast
austur í Arnarbæli í álinnV
— Álinn?
,, — Já, hann ætlar að veiöa
ál fyrir austan. Flýttu þér nú
að hafa þig af staö“.
— Ég flýti mér og við ökum af
stað áleiöis austur. í aftursæt-
inu situr Ágúst Jónsson. vörpu-
legur maöur af húsi og kyn-
þætti Borgfirðinga og Mýra-
manna. Hann byrjaöi sjósókn
tólf ára, en fór til Reykjavíkur
ungur maður og byrjaði þá að
starfa hjá Duus en lenti svo
um skeið hjá Slippnum. Ágúst
hefur mikinn veiðiútbúnað með-
ferðis og hyggst greinilega hafa
erindi sem erfiði.
— Er mikil veiðivon í Arnar-
bæli?
— Þaö var þar áll fyrr og
hann talsveröur. Ég vona að eins
sé ennþá.
---— Þegar ég kom fyrst til
Reykjavíkur, þá brenndi fólkið
mó. Þess vegna var mikill mó-
skurður bæði á vegum einstakl-
inga og bæjarins. Ég vann við
þetta i Kringlumýrinni og Rauö-
arármýrinni. Það voru fjórtán
stungur niöur. Þarna voru stór-
ir vinnuflokkar. Sumir stungu
aðrir unnu við uppkeyrslu, ég
var einn .jeirra. Keriingarna
reistu á þurrkvelli og hreyktu
þegar mórinn var þurr. Ég hef
lengst af áevinni verið keýrari.
Fyrsti hesturinn sem ég eignað-
ist kostaði 225 krónur og ég
mátti borga hann með 25 krón-
um mánaðarlega Þegar við unn
um að móskurðinum, var ævin-
lega einn, sem passaði tímann.
Hann hafði lúður og blés í hann
á tímamörkum matmáls, hvíld-
ar og vinnu. Þegar ég kevrði
sagði ég „Áfram“ viö hestana,
,,Frá“ við fólkiö. Sá sem á tíma
bili blés f lúðurinn var Hall-
grímur Jónsson síðar skólastjóri
Miðbæjarbarnaskólans.
— Við erum að aka upp Ártúns
brekkuna.
— Hér áttu þeir forðum sum
arbústað Kristján Siggeirsson
og Herluf Clausen, þeir kölluöu
hann Voga svo seldu þeir bú-
staðinn Ólafi Lár, eftir það var
hann kallaður Örtröð, því þang-
að áttu margir erindi og fannst
enginn krókur að koma í garös
horn þar.
— Ég kom að Árbæ. Margrét
í Árbæ er bezta kona, hún gaf
hundinum hey, hestinum kaff’
og pönnukökur og mér gat hún
krónu. — ha-ha-ha-ha.
Nú er búið að rífa Lögberg,
á hólnum hér hægra megin við
veginn hvíiir Guðmundur á Lög
bergi. hesturinn Höttur og hund
urinn Glampi.
Ég hef smalað hérna, marg-
búinn að vera þreyttur og illa
haldinn. Það getur gert skarpar
skvettur á Sandskeiöinu. Eg
sagðist hafa veriö ökumaður
lengst minnar ævi. Fyrsta hús-
ið, sem ég ók efni í var Þórs-
hamar, þá fékk ég 50 aura fyr-
ir vagninn, svo ók ég f herkast
alann og þá fékk ég eina krónu
og fimmtíu aura.
Þei. kærSu mig vegna þess
að ég var með þrjá vagna. Nú
þá hafði ég stráklinginn minn
með og þá þögöu þeir. Fyrst
þurfti ég að borga 20 aura fyr-
ir vagnhlassið þar sem ég fékk
að taka sandinn en svo bauö
Gunnsteinn í Nesi mér að taka
• • •
sand hjá sér fyrir 10 aura en
— hafðu með eitthvaö gott í
vasanum — og það geröi ég.
— Hvar var þitt heimili?
Á Hlíöarenda við Kleppsveg,
þar hafði ég bú — svín, hænsni
og hesta, þeir rifu þetta ailt af
mér, síðast fimmtíu kinda hús
og hiöðu í Vatnagörðum.
— Og stríðsárin?
Þá var ég í vitleysunni eins
fleiri.
En heima á Hlíðarenda átt
ég bát og /eiddi rauömaga vm
ist frá Vatnagöröum eða úr
Kleppsfjörunni, Veiztu bað ao
ég ruddi Kieppsholtið. Hann vat
duglegur maður hann Brvnki
Hóli.i en sjáðu til ég fékk 6
bíla úr einum kletti, boraði 3
holur með handbor og oarði
svo sundur með sleggju. — -tann
kunningi minn við næsta klett
þurfti að born tuttugu holur
með loftpressu og fékk minna
út. Brynki fór ekki illa með
peninga og drakk ekki mikið.
— Þeim hefur nú þótt gott
í staupinu áður rétt eins og
núna?
— Já, en þá drukku menn til
að hressa sig og vinna betur
en nú iðka menn þetta rottu-
fyllerí og komast svo aldrei á
lappir á morgnana
Við erum komn-r í Hveragerði
Gufustrókarnir .íyndast við
regnúða loftsins. Garðyrkju-
bændurnir eru störfum hlaðnir
og ýmist við gróðursetningu og
aöhlynningu í vermihúsum sín
um eða að afgreiða þá fjöl-
mörgu vegfarendur ,sem þarna
eru á ferð og vilja gjarnan hafa
eitthvað heim með sér af því
góðmeti og glaðningu sálarinn
ar, sem þarna er á boöstólum.
Meðan Magnús rennir með hann
Ágúst niður eftir til álveiðanna
nýt ég gróöurilms og góðrar fyr
irgreiöslu í blómabænum og géf
jafnframt sjálfum mér það fyr-
irheit að koma þar iljótlega
aftur. Þ.M.
ucsa
y
□ Líf er að loknu þessu
Vísir segir frá húskveöju
Metúsalem á Bustarfelli la-ug-
ardaginn 9/8. 1969, þegar gamla
klukkan kvaddi hann með því aö
slá 12. Vafalaust hafa liðnir ætt-
ingjar viljað með því gera vart
viö sig.
Þetta er í annað skipti, sem ég
les um svipaö atvik í Vísi. Þaö
var fyrir um 50 árum, 1919 eða
1920, síðla sumars eða haust, að
ég las í blaðinu frásögn um jarö-
arför gamals manns á sveitar-
framfæri austur 1 Biskupstung-
um, mig minnir á Torfastööum.
Hreppsnefndir i þótti ekki taka
því aö hringja kirkjuklukkunni
við jaröarförina, en hún hringdi
sér þá bara sjálf.
Það var revnt að þagga frétt-
ina niður, því þetta þótti
hneyksli.
Þegar Norðlendingar komu
með líkfylgd Jóns biskups Ara-
sonar og sona hans að sunnan
frá Skáiholti, og það sást heim
aö Hólum, byrjaði gamla Líka-
böng að hringja sér sjálf, og
hætti ekki fyrr en hún rifnaði
af harmi.
Vísindin segja: Enginn Guð,
og ekkert eftir ~cta líf. En eilífö
in er löng, þar hittast allir, sem
vilja hittast.
Hannes Jónsson,
Ásvallagötu 65.
Skattarnir misnotað-
Ekki er á þá logiö þessa rikis-
starfsmenn og eru bílastæðin við
Arnarhvol ((skattagleypi) glöggt
dæmi. Þar er ekkert bílastæði
laust, því þar hafa þessir höfð-
ingjar iátiö setja númer viö
númer, svo þeir sem ætla að
afhenda þeim kaupiö sitt mega
gera svo vel að leggja uppi á
Vitastíg og keifa síðan með
sveittan skallann niður eftir.
F það _:attgreiðendur sem
borga þessi númer af dýrustu
gerð og þau u sett upp þarna
til þess að þeir verði að hafa
sem mest fyrir að greiða sína
skuld, að því er virðist. Oft
standa stæðin auö mikinn tíma
dagsins og vuövitað vogar sér
enginn aö nota þau. Svona er
þetta líka við Ríkisútvarpið og
„Gullauga“ kartöflugeymsluna
frægu. Þar eiga viðskiptavinir
sennilega aö burðast með kartöfl
urnar sínar út á Miklubraut. —
Ég mótmæli allur.
Séra Jón.
□ Höfðaborgin
Fegrunarnefndin virðist hafa
gleymt sjálfu leiguhúsnæði borg
arinnar, Höföaborginni. Nefnd-
in hefur ef tll vill haldið aö
þessi skrauthýsi væru farin. Nei,
nei, þau eru þarna ennþá, með
alla sína drullupolla, leikfang
bama í 30 ár. Ætli Auður Auð-
uns hafi nokkum tíma séö stað-
inn?
Þarna í nágrenninu em tjald-
stæði, þar sem mikið er um út-
lendinga og um daginn voru
Englendingar að kvikmynda all-
an sómann.
Vegfarandi.
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-16