Vísir - 23.08.1969, Blaðsíða 12

? 72
VÍSIR . ^augardagur 23. ágúst 1969.
B »2126 fl
rafvélaverkstædí
s.melsteds
s^ifan 5
Tökum -J okkun
"1 Viðgerðir á rafkerfi
'iínamóum og
störturum.
(3 Mótormælingar.
IS Mótorstillingar
B Rakaþéftum raf-
kerfið.
'^rahlutir á otaðnum
I
SfMI 82120
BÍLAR i
NOTAÐIR
BÍLAR: m.a.
Rambler Americam ’68
sjálfskiptur
Rambler Ambassador ’66
Rambler Classic ’66 ’65
Rambler Classic ’63
Plymouth Fury I ’66
Chevrolet Chevy II ’65 ’66
Renault Dauphin ’64
Rússajeppi ’56
Ford Consul ’60
Hagstæö kjör, til greina
koma skuldabréf.
Verzlið þar sem
urvalið er
mest og
kjöriu bezL
JON Rambler-
umboðið
LOFTSSON HF.
Hringbraut 121 -• 10600
llllllllðlHIIIIIII
SKQT-NA«t.AR
writert & jómyortir hí © $|M| J0
Btfna&averkstæöi
umm
Ljósastillingar
SKEIFAN 5
SÍMI 34362
sköllöttur, talaði með kokki*»i-
hreim, sennilega klæddur hvitum
rykfrakka . .. lýsing á dr. Holstein,
hvíthæröur öldungur, talaði með
þýzkum hreim . ..
Foley lagði við hlustirnar, þegar
hann heyrði orðið njósnir. Mundi
ekki til, aö hann heföi heyrt þaö
orð annars staöar en i kvikmynda-
húsum og sjönvarpsþáttum. Sára-
umbúðirnar á höfði hans þurftu
lagfæringar við. Hann þurfti að
komast í rúmið og fara að sofa,
en þótt hann væri þreyttur, var
hann ekki syfjaður. Hann reyndi
að mana mynd af stúlku fram fyrir
hugskotssjónum sinum, einhverri
fallegri stúlku, en það.var. rétt svo
sem. Hann sá ekki annað en skjala-
stokka, Parker, þang og þara, bila
i næturkappakstri um Kerrysýslu
og óljósa mynd af glæpamanninum
McCarthy, manninum með stál-
hnefana . .
Sheridan lögregluforingi sleppti
Foley úr bilnum úti fyrir gistíhúsi
einu i Kenmare, meö þeim fyrir-
skipunum, að hann skyldi halda
aftur til Bandon daginn eftir og
setjast að hjá þeim Caseyhjónum.
OEif þau ömuðust eitthvað við hon-
um, skyldi hann fá inni i gisti-
húsi i borginni, en væri þar yfir-
fullt, átti hann að gefa sig fram á
iögreglustöðinni, þar sem aö
minnsta kosti þeir mundu eflaust
hafa einhver ráð með að hola hon-
um niður. Hann varö að minnsta
kosti að hafa samband við þá á
lögreglustööinni á hverju sem ylti
og hvað sem um hann yrði, og
þaöan yröi honum svo tilkynntar
allar frekari fyrirskipanir frá lög-
regluforingjanum, ef um sliktyrði
að ræða.
Foley hlustaði á lögregluforingj-
ann með vaxandi gremju. Hann
hefði langað til að spyrja hann,
hvað hann og undirforinginn hygð-
ust nú fyrir og-hvert þeir ætluðú,
þegar þeir höfðu Ioksins gefizt upp
á að láta sem þeir væru að eltast
viö Jagúarinn. En hann spuröi ekki
neins, vildi ekki brjóta það heit
sitt aö tala ekki öspurður við lög-
regluforingjann. Að visu hafði lög
regiuforinginn ávarpað hann að
fyrra bragði i þetla skiptið, en
hranalega og rétt sem heldur lítil-
naótlega persónu. Slíkt gat maöur
ekki látið bjóða sér. Og dr. Foley
gekk inn um dyr gistihússins án
þess að kveðja lögregluforingjann.
Þegar kom inn í anddyrið, var
þar ekkert lífsmark að' sjá nema
aldurhniginn næturvörð, sem
kynnti sér listann yfir veöreiða-
úrslitin í kvöldblaðinu. Hann gerði
ekki neina tiiraun til að leyna tor-
tryggni sinni gagnvart gesti, sem
bar að farangurslausan um lágnætt
ið, en varð strax mýkri á manninn,
þegar hann heyrði bandaríska mál-
hreiminn. Hann vísaði Foley síðan
upp i-herbergiskytru með tvöföidu
rúmi og brotinni þvottaskál. Foley
rétti honum drykkjuskilding.
„Góða nótt“, sagði næturvörður
inn og staulaðist ofan stigann.
Foley lokaði dyrunum og skorð-
aði stöl undir huröarhandfangiö,
svo að það var óhreyfanlegt. Hann
þvoöi sér, en þar eð ekkert hand-
klæði var finnanlegt, þurrkaði hann
sér með rúmábreiðunni. Lagðist
svo tfl svefns og rumskaði ekki
fyrr en eftir átta stundir.
Daginn eftir eyddi hann átta
klukkustundum á umferðarstöðv-
um og i áætlunarbflum. Kom til
Bandon snemma kvölds, og þar eð
leigubíiar fyrirfundust ekki í þeim
bæ, villtist hann nokkra hriðþang-
að til hann fann Ioks hús þeirra
Caseyhjöna, þreyttur og svangur.
Blái Morrisinn stóð úti fyrir, þar
sem hann hafði lagt honum tveim
kvöldum áður.
Hann hafði hringt heim til frú
Casey frá Kenmare og sagt, að
hann mundi koma og vitja um far-
angur sinn og setjast að i gisti-
húsi. Frú Casey svaraöi þvi til, aö
á meðan hann dveldist i Bandon
settist hann ekki að í neinu gisti-
húsi, úéldur dveldist þar, seni hknn
hefði dvalizt. Engu að síður fannst
honum sem nokkurs kulda kenndi
í röddinni, kannski var hún enn
eilítið móöguð við hann vegna hinn
ar skyndilegu brottfarar Hann
hafði þakkaö henni gott boð, stað-
ráöinn i að setjast að i gistihúsi'
og vakia þeim hjónum ekki frekari
óþægindum.
Frú Casey kom til dyra. Hún lét
sem hún tæki ekki eftir því, hve
illa hann var til reika. Framkoma
hennar var mild og móðurleg. Hún
spurði hann ekki neins, nema hvern
ig honum hafi litizt á Kerry. Foiey
svaraöi því til, að það væri fallegt
í Kerry. Sem sagt — þaö var eins
og hann hefði brugöið sér i
skemmtigöngu.
„Þér hafið auövitað þörf fyrir
að fara i baö?“ sagði frú Casey.
„Vatnið er heitt. Á eftir fáið þér
svo eitthvað til að væta kvíerkarn-
ar niðri í setustofunni“.
Foley naut baðsins innilega og
ákvaö aö dveijast hjá þeim Casey
hjónum yfir nóttina. Helzt hefði
hann víljað dveljast þar á heimil-
inu, unz sú stund rynm' upp, að
honum yrði leyft að yfirgefa ír-
land, hvenær $em það svo yröi.
En það gaf auga leið,. að engin
fjölskylda væri ginnkeypt fyrirþví
að hafa á vist meö sér mann, sem
annars vegar var undir stöðugum
afskiptum lögreglunnar, hins vegar
viðflæktur einhverja duiarfulla og
uggvænlega glæpastarfs.emi, og
ioks útlendingur í þokkabót. Hann
hugðist því kaupa flösku af ein-
hverjum guöaveigum handa hr.
Casey og blómvönd handa frúnni,
kannski góða bók, kveöja og fara.
Ef til vill ætti hann að bjóða þeim
í kvöldverð? Og hvað um dóttur-
ina, hjúkrunarkonuna? Hann hafði
grun um, að það væru fleiri börn
í fjölskyldunni, en þau höfðu ekki
oröið á vegi hans hingað til. Þegar
Foley reys úr baðinu, fannst honum
sem hann hefði komizt þetta næss
þvi, frá því er hann yfirgaf Chi-
cago, að geta talizt siðaður maður,
og þegar hann klæddist, för hann
í. tvídfötin.
Það var í sömu svifum, að h'till
drengur ruddist inn í herbergið og
mælti: „Mamma biöur þig að taka
til öll óhrein plögg, því að hún
ætlar að þvo á morgun . .
Svo þagnaöi drengurinn og
starði á Foley, vissi ekki hvað
honum bar að segja eða gera næst,
en Foley þakkaði honum fyrir og
kvaöst mundu tína tH þau óhreinu
plögg, sem hann fyndi. Þá gekk
drengurinn aftur á bak út, haföi
ekki augun af Foley og gætti þess
vandlega að fella hurðina hægt að
stöfum.
Á eftir sat Foley viö móeldinn
í setustofunni og drakk viskí, en
hr. Casey fiutti langa töhi um lög-
fræðileg atriði í sambandi vfð erföa
rétt i karllegg, og tók sér einung
is málhvild, þegar hann þurfti að
bæta á glasið hjá gesti sínum.
Foley fannst að minnsta kosti sem
hann væri öllu fremur gestur þess-
arar vingjarnlegu fjölskyldu en
skjólstæðingur lögfræðingsins.
Bæði hjónin vöruðust að minnast
einu oröi á þá undarlegu atburði,
sem gestur þeirra var viðflæktur
og spurðu einskis. Foley skammað-
ist sín fyrir það, að hann hafði
hr. Casey grunaðan am að ætla
sjálfum sér Ijónsbitann of ostin-
um, þegar hann las fyrsta bréfið
frá honum forðum, að hann mundi
hugsa sem svo, að þar sem Banda-
rikjamaður væri annars vegar,
væri ekki nema sjálfsagt að ná þvi
af honum, sem unnt reyndist. Ef
„Við erum að falla niður aftur. Þekk-
irðu svæðið fyrrr neðan okkur aftur, lady
Greystoke?"
„Nei, Chulai, Ég hef aldrci verið í þess-
um hluta Pal-UI-Don áður.“
„Þá held ég okkur á lofti eins lengi og
mögulegt
EDDIE CONSTANTINE
HÆSIE OM
UDENFOK
PBÆSIDtkr
PALÆET
rjse
Næsta dag utan við forsetahöilina. —
„Forsetinn villi ekki Iáta ónáða sig.“ —
„Ep við höfum mikilvæg boð að flytja
honum. Það liggur á,“
„Yðar hátign. Sendinefnd fer fram á
viðtal. Það er mjög áríðandi.“ — „Biðjiö
herrana að koma hingað upp undir eins.“
„Þú gengur á undan. Ef þú aðvarar
hina, mun ég skjóta.“