Vísir - 22.09.1969, Blaðsíða 12

12
V í S IRMánudagur 22. september 1969.
06 IN6EN VED, AT 6ENLRAL FERNANDEZ / 006 HANÍADET
5/6 REPKÆSENTERE VED EN STEDPomÆDER !ÆKESL06EN
PKÆSIDENT DOMENES HAK STAD/6 VLHÆN6ERE,
DEfí m VW£ ALT FOfí AT BEKÆMPE FEfíNANDEZ
“IjJBII. f p ^ * ' :'i' r ’. i
Öomenes forseti hefur enn stuðnings-
menn, sem vilja leggja allt i sölurnar til
að berjast gegn Femandez...
Kingað til hefur allt gengið eins og
í sögu.
... og enginn veit, aö Fernandez hers^
höfðingi hefur staðgengil fyrir sig í heið'
ursstúkunni.
WBnSBSBí
\NÝTT
NUMER
25050
EDDIE CONSTANTINE
HH 82120 B
rafvélaverkstadi
s.melsteís
skeifan 5
Tökum okkur:
’’ Viðgerðir á rafkerfi
■iínamóum og
störfrum.
I Mótormælingar.
*H Mót.orstillingar
Rakaþéttum raf-
kerfið
"-'rahlutir á staðnum
N
Iiöpur af fljúgandi eðlum.
leið. Gæti það verið ...?
COUL.P
BE
IT
C.
á sömu Það er þá rétt. Þær eru þegar byrjaöar
árás sina á loftbelginn. Jane, Jane!
„Hvar er Kinsale eiginlega?"
Hun rissaöi uppdrátt af staöhátt
um og tók að segja honum nánar
frá sumarbústaðnum. Og allt í einu
varð þeim ljóst að þau héldust í
hendur. Hvenær hendur þeirra
höföu mætzt, höföu þau hins vegar
ekki hugmynd um. Þau litu hvort
á annaö. Slepptu ekki handtakinu.
„Þaö er ekki langt þangaö“,
sagði Mary. „Hálftíma akstur, eöa
um það bil“,
Þau sátu þarna i aftursætinu,
þögðu horföu ekki lengur hvort á
annaö, en héldust í hendur eins og
feimnir ungiingar. Það kólnaöi með
kvöldinu, og himinninn var hulínn
skýjum. Fyrstu regndroparnir
skuilu á bilþakinu.
„Getum við ekki haldið kyrru fyr
ir hérna?“ spuröi Foley.
,,Þú ert aö gera aö gamni þínu.“
„Auövitað."
,,Auövitað“, hermdi hún eftir hon
um, og þaö var hláturshreiniur í
röddinni. „Veiztu það, aö þú sagð
ir þetta greinilega með írskum
hreim.“
„Þetta er eins og næmur sjúkdóm
ur“ sagði hann
„Þú ert fljótur aö læra“, svaraöi
Mary. „Það verður ekki langrar
stundar verk aö gera hreinræktaö
an írlending úr þér.“
Hún brosti til hans, en hikandi
eins og hún væri ekki viss um, að
honurn félli slík yfirlýsing. En hann
brosti á móti.
„Talaröu írsku?“ spurði hann.
Hún mælti einhverja setningu,
hratt og hreimþýtt, og hann skiidi
að sjálfsögðu ekki orö.
,,0g hvaö þýðir þetta svo?“
spuröi hann.
OSVALDUR
8.
irautarholti 18
Simi 15585
SKJLTl og AUGLYSINGAB
BÍLAAUGLYSINGAB
ENDURSKTNS STAFIB á
BÍLNÚMEB
UTANHÚSS AUGLYSINGAR
Leigi út loftpressu og gröfu
tii ali-a verka.
Gisli Jónsson, Akurgerði 31.
Simi 3P199.
MICHAEL
KENYON:
I
I
MAGNUS
| VEKKTAKAB! — HUSBYGGJENDUR!|
ÍF R A M KV.iMÖM ALLS -
K O N A R J A RÐÝ-TUVINNU
UTANBORGAR SEM INNAN
1
I
'82005*82972 w |
MARINÓ sf I
LJÓSASTILLINGAR
Bræðurntr Ormsson h'
Lágmúla 9, sími 38820.
(Beint á móti bensinstöð BP við Háaleitisbr.)
„Þetta er setning, sem viö mælum
fyrir skálum“, svaraði hún. „Hér
hei'ur gleðin vöid veggja á milii,
og leynist einhver úti í homi, þá
segi hann tii sín.“
„Þiö kunniö vel aö mæia fyrir
skálum“, varð Foley aö orði.
„Hér er annað dæmi um það“,
sagöi Mary og mælti síðan á írsku
eins og áður. „Þetta þýðir...
Hreysti og langlífis megiröu njóta.
Jarönæöi án eftirgjalds megrrðu
njóta. Barn á hverju ári, bót á öllu
fári og deyja og verða grafinn á
írlandi...“
Hún dró aö sér höndina. „Við
skulum leggja af stað“ sagöi hún.
F’oley brosti til hennar enn. —
Reyndi þó ekki aö ná affcur taki
á hönd hennar.
„Viltu gera mér enn einn greiða
___. smágreiða, og ég imin ekki
fara fram á neitt umfram það?“
spurði hann.
„Já?“
„Mér fellur svo vel ilmvatnið,
sem þú notar, Settu á þig eins
og einn dropa. .“
Þau námu staöar við simaklefa
um það bil hálfa mílu frá heimili
hennar, þar voru nokkrar verzlanir
i grenndinni, en engin manneskja
sást á götunni. Það rigndi eins og
helit væri úr fötu.
Foley hraðaöi sér inn i klefann.
Reif eitt hornið af myndinni af
Joy og skrifaði á þaö simanúmerið.
Hraðaöi sér aftur út aö bílnum og
fékk Mary pappasnifsið með sima-
númerinu Opnaði svo farangjés-
geymsluna, tók upp böggúfiim og
rétti Mary bíllyklana inn um gingg
ann.
„Þú ættir að skreppa eftir regn-
frakkanum mínum“, sagði hann.
„Tekur ekki nema tíu minútur",
svaraði hún.
Hann hraöaði sér með böggtdinn
inn í símaklefann og setti hann þar
á gólfið. Hún ók á brott.
Hann dró reykjarpípuna «pp úr
vasa sínum og litla dós af reyk-
tóbaki. Andarteppa hafði ekki sagt
tfl sín, að minnsta kosti ekki um
hrið. Kannski átti hann eftir að lifa
það, að hún hyrfi með ölTu, hugs-
aöi hann. Varimar voru þrútnar og
sárar viökortm, og hann sveið í
skrámumar og skuröina á andKt-
inu.
Það liðutiuminútur Hún gat
komið á hverrn stundu. Hann var
óvanur þessari reyktóbakstegimd
og fékk hósta af henni, og reyk-
urinn fyllti brátt klefann, svo hann
opnaöi dymar lítíð eitt. Hann dró
upp úr vasa sínum umslagið utan
yfir myndinni, sem Minton hafði
sent honum en Mary hafði gert
uppdráttinn af Kinsale aftan á það.
Skákross táknaði sumarbústaöBnn,
„V“ vitabyggingu, sem hann gaaö
haft að eins konar ieiöarmerki, ef
raeð þyrfti. Svo voru fieiri ská-
krossar og örvar, sem táknaöa átör
og stefrm og lofcs bugöófctar lirHir,
sem áttu að tákna sjóinn. F<ðey
virti uppdráttinn fyrir sér andaitsðr.
0ann var harla greinilegtir, það
vantaði ekki. Mary var skýrieiks
stúlka
AFGREIÐSLA
AÐALSTRÆTI 8
SÍMI T-16-60
vorkfccr] & jömvörur h.f. ^