Vísir - 10.04.1970, Blaðsíða 13

AXMiNSTER býSur kjör viö ctllrct hcefi,
við barnið, sem elst
GRENSASVEGI 8
VÍ STU . F^studagur 16. apríl 1676.
Barnafötin dregin
inn í tízkubrjálæðið
— segir barnafatateiknari, sem hefur orð/ð
heimsbekkt fyrir framleibslu sina
Tú, það er hægt að hafa barna-
" föt bæði skemmtileg og
smekkleg. Það hafa ýmsir tízku-
teiknarar á Norðurlöndum sýnt
fram á undanfarin ár og hafa
orðið heimsþekktir fyrir vikið.
Einn þessara teiknara er Titti
Wrange, sem er sænsk. Það var
ekki til þess að koma öllum á
óvart, sem hún byrjaði á að
teikna bamafötin sín, sem
ganga undir nafninu „Anna-
snið“ heldur var það vegna þess
að hana vantaði föt á sín eigin
börn. Hún fór í bæinn og keypti
sér efni, sem hún saumaði síðan
úr iitlar skyrtur með brúnum
blómum, það var bvrjunin.
Hún er ekki alveg ánægö með
barnafataframleiðsluna eins og
er. I fyrsta lagi hafa barnafötin
verið dregin inn í tízkubrjálæð-
ið og eins og hún segir: „það er
eins með barnafataframleiðsluna
og aðra fataframieiðslu, að
fólk heimtar nýtt, nýtt nýtt.
Hugmynd mín með barnaföt er
sú að það sé hægt að bæta við
þau sem fyrir eru bæöi hvað
snertir lit og snið í stað þess ,að
kaupa allt nýtt frá byrjun. En
þegar sænsku foreldrarnir koma
með fjölskyldubæturnar sínar
vor og haust og ætla að fá sér
föt á börnin spyrja þeir: en er
ekki hægt að fá nýja liti og ný
'snið?“
En hins vegar er hún ekki hrif
in af öllum innkaupastjórum
barnafata og segir þar vera allt-
of marga eldri menn og feitar
konur, en með því á hún senni-
lega við að þetta fólk fylgist
ekki með tímanum í vali sínu á
barnafötum.
Greindarpróf sýna aðeins
tímabundinn
arangur
— segrr danskur sálfræbingur
lyTörg þúsund Suður-Ameríku-
búa, sem aldrei hafa geng-
ið í skóla, hafa verið settir í
greindarpróf eftir ýmsum kerf-
nm með þeim árangri að hjá
engum þeirra fannst greindar-
aldur, sem var yfir sjö ára ald-
nrinn.
Danskur sálfræðingur notar
þessar upplýsingar meðal ann-
ars til að styðja þá niðurstöðu
sína að það sé tilgangslaust að
reyna að mæia hreina greind
án sambands við menntun, lær-
dóm og þjóðfélagshugsjóna.
Greindarlega hegðun verði að
lita á eins og eitthvað, sem veröi
að læra eins og allt annað segir
hann. Með þennan bakhjall
vmr | þýfflp yjþ beirri hættu.að..
líta á greindartölu sem óum-
breytanlega staðreynd
„Greindarprófin verða þvl að
breytast. En ætti maður að úti-
loka öll próf, sem eru hagstæð
ari einum hóp fremur en öðrum
verður ekki mikið eftir, þar
sem ekki fyrirfinnast tveir ein-
staklingar, sem verða fyrir sömu
umhverfisáhrifum. Greindar-
prófunin getur því aðeins sýnt
tímabundinn árangur, þar sem
hægt er að vænta um það bil
sömu niðurstöðu, ef ekki verður
mikil breyting á umhverfinu og
þar með áhrifum þess á þann,
sem er prófaður.
ÞaÖ má ekki nota greindar-
próf til að læsa bam inni' á
vissum stað meö iwf að flnkka
það í eitt skipti fyrir öll. Slæm
niðurstaða eftir greindarprófun
ætti heldur að hvetja til rann-
sóknar á uppvaxtar-umhverfi
barnsins til þess að geta með
því stutt barnið á einhvern hátt.
Þess vegna ætti fremur aö kalla
nrófunina þroskapróf eöa um-
upp við alæni uppvaxtarskilyrði
gæti t d. verið fólgin í því að
nota s^rstaka þjálfunarmeðferð
í leikskólum um leið og heim-
ilinu er veitt aðstoð, t. d. með
því að hafa sérstakar leik- og
talæfingar, þjálfun í hugmynda-
fræði í leikskólum. Heimilunum
er hægt að hjálpa með því að
gefa þangað leikföng bækur og
útvcgs fjCfskyldi’nm möguleika
á sumarleyfi og einnig meö því
að kenna foreldrunum barna-
sáiarfræði og aö ná sambandi
við hamiA méð völrinm
Barnaföt er hægt að gera skemmlUeg
sjást í íslenzkum verzlunum.
en fá dæmi þess
/WVWWVWWWWWVWV/WWWA^WWWWWV'
63
Um gervalla birgðastöðina
kváðu við hvellar hringingar frá
raflbjöllukerfi og sérhver leiðang
ursmanna stóð _ sem stjarfur í
skugga f sömu andrá og ljósin
kviknuðu. Um leið var geislum
tveggja leitarljósa beint að svæð
inu og Douglas og Leech sem
stóðu nálægt hvor öðrum, litu
spyrjandi augum hvor á annan.
Þeim hafði þó ekki unnizt tími
til að taka neina ákvörðim. þegar
rödd í hátalara gall við. Þar var
talað á ensku — en með
þýzkum málhrelmi.
„Leggið frá ykkur skotvopnin
og gerið svo vel að ganga fram.
Fyrstur ... R.W. Douglas, liðs-
foringi við verkfræðideild
brezka hersins ...“
Douglas viss: ekki, hvaðan á
sig stóð veðrið. Hann sá spuming
una í augnatilliti Leech víkja fyr
ir óhugnanlegum grun.
„Næstur... Cyril Leech .. .**
Þótt furðulegt mætti virðast,
þá létti Douglas svo óumræðilega
að við sjálft lá, að hann ræki .
upp hlátur, og hann gat ekki
stiHt sig um að hvísla:
,,Cyril?“
Leech' gílotti að undrun hans,
og röddin í hátalaramim hélt á-
fram.
„Þá þeir Sadok, Kostas, Mancrn
Boudesh Kafkarides, Hassan,
Assine... standið upp og gang-
ið fram. Þið eruð umkringdir ...
Þið eruð hugrakkir menn, en
samt sem áður er það ekki til
neins fyrir ykkur að fara að
deyja eins og hetjur — til ein-
skis“
Douglas benti á annað leitar-
ljósið og hvíslaðj til Leech:
„Þú sérð um þetta Ijós — ég
um hitt“. Síðan hvfslaði hann til
Kostas Manou eína leiðangurs-
mannsins sem hann gat greint.
„Styttu tundurþráðinn".

Leeoh læddist fyrir hornið á
tunnuhlaðanum og Douglas
heyrðj hann segja f hálfum hljóð
í um við þá hina:
„Um leið og við drepum Ijðsm I
varpið þið sprengjunum f þessa !
átt, og við höldum í hina átt- 5
ina...“
I sömu andrá stóð hann við hlið
ina á Douglas og gaf honum
merki um að sér yæri ekkert að
vanbúnaði.
Þeir lyftu marghleypunum og
skutu samtímis og kúlumar
brutu leitarljósin og allt vað niöa
myrkt. Douglas greindi það óljóst
að Kostas Manou varpaöi
sprengjuböggli sínum út i myrkr
ið og hljóp síðan i áttina að girð
ingunni, og andrárbroti siðar
fylgdj Boudesh honum eftir.
Fyrri sprengjan sprakk og sam
stundis gaus upp logandi bál, en
þýzku hermennimir í varðturn-
unum, sem bar við himin eins og
annarlega skugga, reyndu að
greina hlaupandi mennina frá
kvikum skuggunum af logunum.
Douglas hugðist fylgja þeim hin
EFTIR ZENO
um eftir, en fann greipar Leeoh
læsast um úlnlið sinn og kippa
sér til baka.
„Þessa leið...“
„En...?“
Douglas ætlaði að hreyfa ein-
hverjum' mótmælum, en Leech
dró hann inn á miíli tunmihlað
anna f gagnstæða átt við það, sem
hann hafði sagt þeim hinum að
forða sér.
Sadok fleygði sprengju sinni
og tók síðan til fótanna undan
sprengingunni unz hann varp-
aði sér niður f nánd við girð-
inguna. Hann beið þangað til
sprengingin var um garð gengin
stóð síðan á fætur, reiknaði með
þvf, að þótt þýzku varðmennirn
ir sæju hann, mundu þeir hika
viö að skjóta á hanr., þar sem
hann stóö við tunnuhlaðann. í
dauifri skúmmni frá næstu Ijósum
gat hann séð yfir að veggnum,
hann sá Boudésh velta sér þar