Vísir - 28.04.1971, Qupperneq 9

VISIR . Miðvlkudagur 28. april 1971

Kvenfólkið er í meirihluta á leiðsögumannanámskelöínu.
Litið við á leiðs'ógumannanámskeiði Ferðaskrifstofu rikisins:
Staðgóð menntun á 27 klst.
„Við reynum að hafa námsefn
ið sem fjölbreytilegast“, seg-
ir Þorleifur Þórðarson, for-
stjóri Ferðaskrifstofu ríkis-
ins.
María Gunnarsdóttir: „Sum-
ir koma bara af fróðleiks-
fýsn.“
■ Erlendir ferðamenn Ieggja
sífellt meira og meira I
þjóðarbúið. Þeir flykkjast
hingað tugþúsundum saman
til að kynnast landi og þjóð,
og í leiðinni eyða þeir pen-
ingum, sem ku vera velþegin
aukning á þjóðartekjunum.
■ Ekki er alveg nóg að
standa á bryggjum og flug-
völlum, þegar ferðamenn
koma, taka við peningunum
þeirra, segja takk fyrir og
senda þá aftur til síns heima;
öðru nær, eitthvað vllja þeir
fá fyrir aurana sína.
Því er það, að um 70 til 80
manns sitja nú á skólabekk og
hamast við að læra helztu
staöreyndir um land og þjóð
(staðreyndir, sem hver maður
með barnaskólapróf ætti
kannskj að þekkja). Þetta fólk
er að læra að verða leiðsögu-
menn ferðamanna, og skóla-
haldið fer fram í næsta her-
bergi við Flateyjarbók og Sæ-
mundar-Eddu, nánar tiltekið i
Árnagarðj á vegum Ferðaskrif-
stofu ríkisins.
Staðgóo menntun
á mettíma
Þetta námskeið hefur staðið
frá 11. marz sl., og þVi lýkur 17.
maí n.k. Fyrirlestrar eru á
mánudögum og fimmtudögum,
hefjast kl. 20.30 og standa I
eina og hálfa klukkustund. Það
er þess vegna einfalt reiknings-
dæmi að finna út, hversu lang-
an thna það tekur fólk að öðlast
staðgóða menntun: Samtais 27
klukkustundir.
En að þeim táma loknum eiga
hinir væntanlegu leiðsögumenn
að geta leyst úr flestum spurn-
ingum varðandi land og þjóð,
gáfulegum eða miður gáfuleg-
um.
Þörf á leiðsögu-
mannaskóla
Kannski þetta með hrað-
menntunina sé eitthvað ýkt, þvi
að flestir þátttakendur á nám-
skeiðinu hafa góða undirbún-
ingsmenntun og tala erlendar
tungur reiprennandi.
Þorleifur Þórðarson hjá Ferða
skrifstofu ríkisins tjáði blaða-
manni Vfsis, að námskeiðið
væri einkum fólgið í u'pprifjun
á almennum þekkingaratriðum
um Island. Feröaskrifstofa rík-
isins hefur áður gengizt fyrir
sl'ikum námskeiðum, en Þorleif-
ur sagði, aö nú væri málum
svo komið, aö full þörf væri á,
að samgöngumálaráðuneytið
gæfi sem allra fyrst út reglu-
gerð um skólahald fyrir leið-
sögumenn, mun ýtarlegra og
fastmótaöra en það, sem veriö
hefur.
Ekki allir þátttakendur
gerast leiðsögumenn
' „Það eru Björn Þorsteinsson
ságnfræðingur og Vigdís Finn-
bogadóttir, menntaskólakennari
sem hafa haft veg og vanda af
að skipuleggja þetta námskeið,“
sagði Þorleifur. „Það er reynt
að hafa námsefnið sem fjöl-
breytilegast.
Nú eru á námskeiðinu um 70
tii 80 manns. en það er ómögu-
legt að segja um, hversu mikili
hlutj þess fjölda mætir í prófið
í námskeiðslok, og ennþá erfið-
ara er að segja um, hversu
margir af þeim, sem mæta í
Prófessor Sveínn Skorri Hösk
uldsson: „Hér er bókmennta
sögunni sannarlega þjappað
saman.“
prófið gerast leiðsögumenn að
því loknu.“
„Hvað gizkar þú á?“
„Ég þori ekki að gizka. Það
dregur bara kjarkinn úr fólki.“
„Tuttugu af þessum áttatíu?"
„Kannski. Nei annars. Ég
þori ekkert um það að segja.“
Leiðsögumenn fyrir
eigin gesti
Maria Gunnarsdóttir heitir
ung og falleg aðstoðarstúlka
Þorleifs, og hún segir okkur,
að margir þátttakendur á nám-
skeiðinu sæki fýrirlestraria ein-
göngu til að fræðast sjálfir án
þess að hafa í huga að ná sér
í starf á sviði ferðamála.
„Sumir koma bara af fróð-
leiksfýsn,“ segir María. ,,Sumir
til að verða leiðsögumenn, og
enn aðrir eru hér, sem taka
kannski sjálfir ofj- á móti er-
lendum gestum og ferðast meö
þá um landið.“
„Geta menn haft atvinnu af
því allt árið aö vera leiðsögu-
menn?“
„Nei, ferðamannatíminn er
enn sem komið er varla nema
um þrír mánuðir."
„En er nóg framboð af fólki
í þetta starf?"
„Helzt er erfitt að fá fólk,
sem er talandi á þýzku og
frönsku, þvl að ferðamenn frá
þeim löndum tala helzt ekki
annað en sitt móðurmál."
„Þýzka og franska eru mál,
sem eru kennd hér f skólum.“
,,Já, en það viröist ekki duga
til. Það er eiginlega eingöngu
fólk sem hefur dvalizt eitthvað
að ráði í þessum löndum, sem
treystir sér til að tala málin.“
Samþjöppuð
bókmenntasaga
Það var í frímínútunum, sem
þessar samræður áttu sér stað.
Fyrirlesturinn er að hefjast aft-
ur. Prófessor Sveinn Skorri
Höskuldsson flytur fyrirlestur
um „Stefnur og strauma í 6-
lenzkum bókmenntum á 19. og
20. öld“.
„Er ekki erfitt að gera fs-
lenzkum bókmenntum fullnað-
arskil á fáeinum mínútum?“
„Jú,“ segir Sveinn. „Þetta er
svo sannarlega samþjöppuð
bókmenntasaga."
Og áður en varir er Sveinn
byrjaöur að fræða verðandi
leiðsögumenn um raunsæj og
rómantík í íslenzkum bókmennt-
um. — ÞB
fiuffn:
— Kærðuð þér yður um
meiri ferðamanna-
straum til landsins?
Þórir Hinriksson, skipstjóri og
útgerðarmaður: — Það skiptir
mig engu máli.
Ingimar Sigurðsson, járnsmiður:
— Ég hef nú bara ekkert séð
af ferðamönnum á undanförn-
um sumrum. Væri bara ekki
gagn af því að fá þá fleiri
hingað? Við veröum aö vera já-
kvæð gagnvar^ ferðamanna-
straumnum.
Jón Sigurösson: — Ég er nú
svo mikið innivið, að ég verð
heldur lítiö var við ferðamenn-
ina, sem hingað koma. Ég held
nú að þaö ættj ekkj að verða
neinum tij baga að fá fleiri
ferðamenn hingað.
Ingóifur Hafberg, kaupmaður:
Það værj ágætt að fá þá fleiri,
ferðamennina. Mér finnst ég
annars vera farinn að sjá anzi
marga nú þegar, sem er jú 6-
venju snemmt. Vonandi boðar
það aukningu ferðamanna-
straumsins.
Hinrlk’ Sveinsson, leigubílstjóri:
— Já já, umfram allt vil ég
fá fleiri ferðamenn Maður last-
ar sízt aukinn ferðamanna-
straum.